ΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ

Ξαφνικά μας τελειώσαν οι Κακοί Ευρωπαίοι και τώρα πως θα μπορέσουμε να συνεχίσουμε να διακινούμε εικονικό χρήμα μέσα κι΄έξω, από τόνα ταμείο στο άλλο..; 

Άσε που βαρέθηκε κι’ ο Άδωνις να παίζει σε σικέ τηλεοπτικούς αγώνες με τον Αυτιά...
Το ΠΑΣΟΚ βολεύτηκε μια χαρά με το νέο, δοκιμασμένο και πιασάρικο ονοματάκι τού ΣΥΡΙΖΑ, θρονιάστηκε μιά χαρά στην Κουμουνδούρου και μάλιστα, σαν πιό έμπειρο στην καρεκλοκενταυρίαση, από ‘κει που ακροκαθότανε στον καναπέ...

...λίγο-λίγο βρήκε ευκαιρία να σούρει τον τετράπαχο πισινό του στο κέντρο του καναπέ, την ώρα που οι άλλοι έλειπαν σε καταμετρήσεις σκουπόξυλων, αντιασφυξιογόνων μασκών και άλλων ανακυκλώσιμων υλικών που είχαν στα σπίτια τους. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ απ΄τη μεριά του, προσπαθεί να αποβάλλει τους επήλυδες με έμμεσο τρόπο. Σπάει το καλό σερβίτσιο σαν κακομαθημένο κωλόπαιδο για να τους θυμώσει και να φύγουν από μόνοι τους, σαν παρεξηγημένη γεροντοκόρη θειά σε οικογενειακή συνεστίαση...

Ο Σαμαράς θυμήθηκε πως ο λαός θέλει Άρτο και Θεάματα. 
Σε περιπτώσεις ένδειας δώσε το ένα μόνο. Ή μόνο Άρτο ή μόνο Θεάματα. Έχεις Άρτο; Δεν έχεις. Άρα, τί θα δώσεις, μικρέ Αντωνάκη; Θεάματα!!!
Μπράβο! Ρίξε στην αρένα φοροφυγάδες, εμπόρους ναρκωτικών, ληστές και μπουκαδόρους, και κυρίως, κάψε και τρεις-τέσσερεις από το κόμμα για να μπορείς να το παίξεις Αδιάφθορος Κέβιν Κόστνερ (άσε την καραμπίνα, θα σε πειράξει ο καπνός στα μάτια).

Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες έγιναν τόσο ανεξάρτητοι, που ο καθένας παίζει για πάρτη του πλέον.

Όσο για τα άλλα τα μαυράδια με τα χνουδωτά κεφαλάκια, άστα, θα πέσουν μόνα τους. Πόσα κοινωνικά παντοπωλεία θα στήσουν άμα οι κάμερες δεν είναι εκεί; Πόσες γιαγιάδες θα βοηθήσουν να περάσουν διαγωνίως την πλατεία Βικτωρίας χωρίς πρόβλημα, παρεκτός των περιστερόσκατων; 

Α! Να μην ξεχάσω! Άμα περάσεις κι’ από Κόμμα μεριά, πές τους πως δυστυχώς ο λαός ακόμη δεν είναι σε θέση να εκτιμήσει τους αγώνες τους, άρα, δεν υπάρχει λόγος να αλλάξουν κάτι. Αφού σαράντα χρόνια με την ίδια διαλεκτική (από Πανεπιστήμιο μέχρι καφενεία και πλατείες) δεν τους καταλαβαίνουν, δεν προβλέπεται να αλλάξει τώρα, ξαφνικά, από μόνο του. Άρα, ας ησυχάσουν, δεν φταίνε αυτοί για τίποτε, φταίει ο Μάρξ που δεν έγραψε το «Κεφάλαιο» σε περίληψη μπροσούρας εκλογών.

Και στο μεταξύ, ο Χρόνος ο Αδυσώπητος περνάει... 
Το 2012 άφησε πίσω του μια τεράστια μελαγχοκηλίδα που μέσα της κολυμπάμε όλοι μας, όπου κι’ αν είμαστε, ό,τι κι΄ αν κάνουμε. Οι ψυχές μας λερώθηκαν και μαύρισαν, τα κεφάλια έσκυψαν θέλοντας και μή, ο ορίζοντας εμπρός μας μαύρισε κι΄αυτός. 

Αλλοίμονο στα παιδιά που ενηλικιώνονται μέσα στην κατήφεια και την βρωμιά που απλώθηκε γύρω μας και πασχίζουν να νιώσουν ζωντανά. Οι πολιτικοί, στο μεταξύ, είναι στην ακτή και μας δίνουν οδηγίες επιβίωσης εκ του ασφαλούς, μην έχοντας χρειαστεί ποτέ να κολυμπήσουν οι ίδιοι μέσα στα σκατά που ρίξαν εμάς. 
 

Το ΤΕΤΑΡΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ είναι εδώ και τρέχει:

...Είναι πρώτ’ απ’ όλα, η απουσία ενός Ηγέτη που θα μπει μπροστά να μας ενώσει. 
...Είναι οι διαρκείς τύψεις μας για πράγματα που μας κάνανε να πιστεύουμε πως φταίμε. 
...Είναι τα Κόμματα που παίζουν ΜΟΝΟΠΟΛΥ έχοντας εμάς για πιόνια, βάζοντάς μας και βγάζοντάς μας από φυλακές, φορολογώντας κάθε μας βήμα, πετώντας μας έξω απ΄τη ζωή όποτε τους έρθει. 
...Είναι η Υγεία των προμηθευτών των νοσοκομείων. 
...Είναι η Παιδεία των "γενικών γνώσεων", του στρογγυλέματος της Ιστορίας και της «Ευέλικτης Ζώνης» του Δημοτικού Σχολείου.
...Είναι η Εξωτερική Πολιτική που ασκείται με μεθοδολογία τσαμπουκά συνοικιακού καφενείου. 
...Είναι τα Εσωτερικά μας που αποτιμώνται σαν αναλογία αστυνομίας/διαδηλωτών για να μπορέσουν να περάσουν τα εκάστοτε μέτρα. 
...Είμαστε εμείς οι ίδιοι, που δεν πιστεύουμε πλέον πως έχουμε την δύναμη να βαστήξουμε κόντρα. 
 

Το Τέταρτο Μνημόνιο συνοψίζεται σε μια φράση, τρομακτική σαν το αρχέγονο χάος: 
Πού θα πάει, κάτι θα γίνει και θ’ αλλάξουν τα πράγματα... 
Από μόνα τους. Χωρίς εμάς. Εμείς δεν μπορούμε πιά. Ίσα που προλαβαίνουμε να ξεζαλιστούμε από τη μιά σφαλιάρα πριν προσγειωθεί η επόμενη. Από μόνα τους θ’ αλλάξουν τα πράγματα. Θα ξυπνήσουμε ένα πρωί και θα μπορούμε να γυρίσουμε πάλι στις καλές μας συνήθειες:
Να ξανακλείσουμε τραπέζι στον Ρέμο με διακόσια πενήντα ΕΥΡΩ το μπουκάλι...
Να ξαναπληρώσουμε δίκλινο στα Άνω Σέκλανα με εκατόν πενήντα ΕΥΡΩ το άτομο και πρωινό σχεδιασμένο απο μάγειρα αριστεύσαντα στο MASTER CHEF...
Να μπορούμε να φορέσουμε πάλι NAUTICA, LACOSTE, GANT και GAP...
 Να χρεωθούμε πάλι με διακοποδάνεια, εορτοδάνεια, φοιτητοδάνεια... 
Να απολαύσουμε κατεψυγμένο πεϊνιρλί στα 3 ΕΥΡΩ και ΕΣΠΡΕΣΟ ΦΡΕΝΤΟ στα 3,5... 
Να μπορούμε να αλλάζουμε αυτοκίνητο μόλις γεμίζουν τα τασάκια του προηγούμενου. 
Να...να...να... Να, στα μούτρα μας!

Αυτή η κουφάλα η ελπίδα είναι το Τέταρτο Μνημόνιο...