TINOS on the run

Ακόμη και λίγο μετά τα μισά του, παραμένει ο κυρίαρχος του καλοκαιριού.  Με τον δροσερό, μισο-ανοιξιάτικο Ιούνιο νά σβήνει εδώ παραδίπλα και τον αβέβαιο μετεωρολογικά Αύγουστο, ο Ιούλιος πατάει γερά στα δύο Γιώτα του, που αναμεταξύ τους έχουν ένα μεγαλειώδες Λάμδα .  Ιού Λ ιος.  Λάμδα , όπως, Λ ειώνω από τη ζέστη, όπως Λ ιμπίζομαι μια ποικιλία δίπλα σε μια παρα Λ ία, λάμδα όπως Λ αχτάρα για ανάπαυ Λ α, όπως Λ είπω από το μέσα του εαυτού μου τού ίδιου, τόσο χαμένος, που δυσκολεύομαι να με εντοπίσω κι'εγώ ο ίδιος... Η πόλη άδεια...  ...απερίγραπτα ζεστή... ...ανεξήγητα ποιητική...   ...εκεί που δεν το περιμένεις,  ...παρ' όλ' αυτά αβάσταχτα πόλη... Στο μεταξύ κάποιες πέτρες ανάβουν κάτω από τον ανελέητο Ήλιο,    ...κάποιες δραφούλες καμαρώνουν χωρίς θεατές,  ...κάποιες βοκαμβίλιες πιτσιλίζουν με χρώμα μια στροφή του δρόμου...   ...τα αρμιρίκια φιλτράρουν τον Ήλιο... ...και η ελληνική επαρχία βάζει τα καλά της για να κρύψει α

Προσπαθώντας να βρω έστω και ένα ψήγμα καλού πίσω από το κακό, ξέρετε, εκείνο το καθημερινό κακό, αυτό της ανθρώπινης βλακείας , το κακό της απερισκεψίας και της αμέλειας , ρίχνω μια ματιά στις φωτογραφίες από την φωτιά στα Κελλιά που είδα στην ΤΗΝΙΑΚΗ : Τί αξία έχουν μερικά καμμένα στρέμματα σε μια πλαγιά ενός βουνού σε ένα από τα τόσα νησιά του Αιγαίου; Πώς αποτιμάται η ζημιά αυτή;  Ήταν μήπως καλλιέργειες;  Ή κάποιος εθνικός δριμός; Τίποτε από αυτά... Μερικά φρύγανα, δυό-τρεις δραφούλες και κάτι σπάρτα.   Όμως, αυτός είναι ο τόπος μας και πονάει να τον βλέπεις πληγωμένο.  Μετά, σκέφτομαι πως,για αυτήν την πληγή αρκούν μερικές βροχούλες εκεί γύρω στον Οκτώβριο για να ξυπνήσει η ρίζα των καμμένων φυτών , η ρίζα που ξέρει καλά να απλώνεται βαθειά στη Γη όχι μόνον για να ρουφήξει το πολύτιμο και λιγοστό νερό, μα και για να διασώσει το είδος όταν το βρουν καταστροφές σαν κι΄αυτήν.  Η φύση έχει τον τρόπο να επουλώνει τα τραύματά της, έστω και με αργό ρυθμό. Και με