TINOS on the run

Δεν καταλαβαίνω και πολύ καλά... Αλλά, μου φαίνεται πως δεν έχουν καμμιά συστολή πλέον. Μας δείχνουν ξεδιάντροπα τα επόμενα σχέδιά τους ξέροντας πως δεν έχουμε καμμία ικανότητα αντίδρασης. Δηλαδή, θέλει πολύ φοβερά μάτια για να δείς το δεκανίκι της ΔΗΜΑΡ που παραχωρείται στον ΣΥΡΙΖΑ για να καταφέρει να βγει στις επόμενες εκλογές;   Και θέλει πολύ να το συνδυάσεις με την επάνοδο της κυρα-Γιάννας Δασκαλάκη στα πράγματα;  Και με την εντελώς τυχαία έκδοση του βιβλίου της, που εντελώς τυχαία μιλάει για το έλλειμα ηγεσίας, κυρίως; Μα, ναι! Κόντευα να το ξεχάσω! Η Γιάννα ήταν εκείνη που είχε φροντίσει να συστήσει στον Αλέξη την αμερικάνικη εταιρεία που έστησε επικοινωνιακώς το παλλικάρι μας στις τελευταίες εκλογές..! Κάπως μου κάνει σαν να έχει έρθει η σειρά του ομίλου της, της δικής της παρεούλας για να ξαναφάει...   Γιατί μετά τους Ολυμπιακούς αγώνες, η χώρα παραδόθηκε στον έτερο καπαδόκη, τον Μπόμπολα , για περίπου μια δεκαετία.  Ε, τώρα μάλλον είναι η δεκαετ

Τίποτα δεν θα μας σηκώσει από τον καναπέ... Σίγουρο πράγμα... Ακόμη κι’ αν βάλουν κι’ άλλους φόρους, ακόμη κι΄αν γίνουν όσο χούντα θέλουν, ακόμη κι’ αν μπουν στα σπίτια να μας αυτώσουν τις γυναίκες. Το κεφάλι έχει πέσει τόσο χαμηλά, που πλέον δεν γίνεται τίποτα.  Λείπει ένα βασικό συστατικό .  Λείπει η ΠΕΡΗΦΑΝΙΑ απ΄τον Έλληνα και λείπει χρόνια τώρα.   Δεν έγινε χτες ή προχτές αυτό το κακό. Η περηφάνια του Έλληνα έχει συστηματικά απαλλοτριωθεί τα τελευταία είκοσι, για να μην πω τριάντα χρόνια.  Έγινε περηφάνια μας το καινούργιο αυτοκίνητο (με δόσεις...) και τώρα που πάληωσε, έγειρε το κεφάλι.  Έγινε περηφάνια μας οι ακριβοπληρωμένες διακοπές σε «Αρχοντικά» και «Υπόσκαφες ατομικές κατοικίες» και τώρα, στο χωριό, το κεφάλι χώνεται μέσα στους ώμους.  Έγιναν περηφάνια μας τα GANT τα PRADA και τα CHOPARD και τώρα που εκποιήθηκαν στα ανταλλακτήρια χρυσού, το κεφάλι ακούμπησε στα γόνατα.  Έγινε περηφάνια μας η χαιρετούρα του Μαζωνάκη απ΄το μικρόφωνο στην παρέα

Ήδη αισθάνομαι πιό καθαρός ως Έλληνας! Εξυγιάνθηκε η ΕΡΤ! Επιτέλους! Κάτι λειτουργεί στον τόπο αυτόν! Άσε που θα φτηνήνει και ο λογαριασμός της ΔΕΗ χωρίς το χαράτσι της ΕΡΤ, έστω και μέχρι τον Σεπτέμβριο! Ξέρεις τί ανάσα είναι για τα « υπερχρεωμένα νοικοκυριά; ». Γιατί η στην ΕΡΤ, ως γνωστόν, είχανε μπει, άκουσον-άκουσον, ΑΠΟ ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ οι Χούκλη, Στάη, Λυριζής, Οικονόμου, Τσαπανίδου και λοιποί υπερδημοσιογράφοι χωρίς να τους καλέσει απολύτως κανείς! Και είχανε αρχίσει από μόνοι τους και παίρνανε υπέρογκες αμοιβές! Από μόνοι τους!   Πηγαίνανε στο ταμείο και τσεπώνανε κάτι τετρακοσάρες από μόνοι τους!  Δεν τους έβαλε στις θέσεις αυτές κανένα κόμμα, καμμία διορισμένη διοίκηση! Μόνοι τους εντελώς!   Και οι υπόλοιποι 2800 εργαζόμενοι; Άσε... Τα ξέρω εγώ κάτι τέτοια κουμάσια...  Μιά καλή αρχή! Να τι είναι! Μια πολύ καλή αρχή! Κάθεται και συζητάει ολόκληρος πρωθυπουργός με την τρόικα για το αν θα απολυθούν δύο χιλιάδες δημόσιοι;  Ρε αει στον γιαραμπή! Σε κλείνω και τελείωσ

Και τελικά, τί είναι ο πολιτισμός, αν δεν είναι η φροντίδα για την καθημερινότητα...  Είναι τα Μέγαρα Μουσικής και ο Andrea Bocelli στο Ηρώδειο;  Eίναι η νέα Λυρική Σκηνή και οι εκδόσεις του Μορφωτικού Ιδρύματος της Εθνικής Τράπεζας;  Ή μήπως είναι το να στήνεις ένα μονοπάτι για να αντέχει εκατονταετίες, να «δένεις» στην πέτρα ένα ολόκληρο νησί...  ...για να μην το πάρει ο χρόνος, να αφομοιώνεις ήθη και έθιμα που σε κάνουν καλύτερο…  Μάλλον, όλα πολιτισμός είναι.  Αλλά, σκέφτομαι καμμιά φορά, πως άλλη σημαντικότητα έχει το κομμάτι εκείνο του πολιτισμού που καταφέρνει και φτάνει στο μεγαλύτερο μέρος του λαού και με το οποίo έρχεται σε επαφή καθημερινά και άλλη το «αποστειρωμένο», που απευθύνεται σε λίγους και κατ’ ανάγκην εκλεκτούς, που μπορούν να μετέχουν σε αυτόν.     Δεν τέρπουν και τα δύο κομμάτια του πολιτισμού το ίδιο. Μια ξερολιθιά δεν ευχαριστεί όπως το άκουσμα μιας ωραίας μουσικής ή όπως η ανάγνωση ενός καλού βιβλίου.  Aλλά, μου δίνει να καταλάβω

Θέλω μια πατρίδα που να επιτρέπω στον εαυτό μου να σεβαστεί, γιατί δεν θα με ξεφτιλίζει απαξιώνοντάς με.  Δεν θέλω μεσάζοντα κόμματα να μου καλουπώνουν την φωνή στα δικά τους μεγάφωνα. Δεν θέλω να μεταφράζουν στην γλώσσα τους την επιθυμία μου, ούτε να περνάνε από κομματικά φίλτρα τα λόγια μου. Θέλω να μπορώ να έχω γνώμη για όσα με αφορούν, χωρίς επαγγελματίες κομματόσκυλους να μου πουλάνε ρουσφέτι που μετέφεραν την γνώμη μου σε κείνους, που φυσιολογικά θα έπρεπε να έχουν σαν επάγγελμα να με ακούν.  Θέλω μια πατρίδα που θα χαίρομαι να την βοηθάω για να χτίζει το αύριο του παιδιού μου. Δεν θέλω κόμμα που θα ρίχνει τα παιδιά μου βορά στους μεγαλοεργολάβους.  Θέλω μια πατρίδα που θα με κάνει να βλέπω όλα τα παιδιά σαν παιδιά μου και όχι σαν μελλοντικούς ανταγωνιστές του δικού μου. Θέλω να μετέχω μιάς κοινωνίας όπου θα συνδιαλέγομαι με όλους τους τριγύρω μου με κοινό στόχο ένα αύριο για όλους.  Δεν θέλω κόμματα που θα αποκλείουν άξιους ανθρώπους από το δικαίωμα στην εργασία

-Γράψε κάτι...  -Πού; -Να, εδώ. Πάρε ένα καρφάκι και γράψε κάτι.  Μετά θα περάσουν τα χρόνια και πού ξέρεις, μπορεί ο εγγονός σου να περάσει το δάχτυλό του μια μέρα απάνω από τα γραμμένα σου και να σε μνημονάει.  Μπορεί και να μη ξέρει πως είναι δικά σου τούτα δω τα χαράγματα, μα μπορεί να κάτσει και να σκεφτεί και να πεί: "Ποιός νάναι τούτος δω ο ΓΝΑ που βάζει ημερομηνία το 1928;" Κι' απέ, να τού φέξει και να πει "Βρε, ο πάππος μου είναι!" και να χαρεί, να κάμει εκείνο το μικρό ταξιδάκι προς τα πίσω, σα συχώριο στ' όνομά σου... Μα κύττα, είναι κι' άλλοι εδώ πέρα, ένας μάλιστα έβαλε το 1898 και δίπλα του ένα Λάμδα μεγάλο. Ποιός νάταν..; Α! Τούτος εδώ είναι νεώτερος. 1935 λέει. Μα ποιός νάναι... Κι' άλλος! Άκου 1922..! Τη χρονιά της Μικρασιατικής καταστροφής. Το "Κ" μπορεί νάναι "Κορίνθιος", μα το "Α..;" Να και μιά εκκλησιά! ΝΠΚ. Νικόλαος Πέτρου Κ..... Ποιός νάταν αυτός πάλι... Δες εδώ! Κι