TINOS on the run

Καλό είναι να θυμόμαστε την Ιστορία . Τόσο την δική μας, όσο και των γειτόνων μας. Σαν σήμερα, λοιπόν, έγινε η σφαγή της Χίου .   "Η διαταγή του Σουλτάνου ήταν ... να θανατώνονται βρέφη έως τριών ετών, αγόρια και άνδρες άνω των 12 ετών, γυναίκες άνω των 40 ετών, να αιχμαλωτίζονται κορίτσια και γυναίκες μέχρι 40 ετών και αγόρια από 3 έως 12 ετων. Έκοβαν τα αυτιά από τα κεφάλια και κατόπιν τα διατηρούσαν στην άλμη και τα τοποθετούσαν σε βαρέλια. Τα έστελναν στον Σουλτάνο ως απόδειξη της υποταγής τους ή ως δελτία της επιτυχίας τους. Ιδιαίτερη τιμή δινόταν αν τα επαναστατικά κεφάλια ανήκαν σε διακεκριμένους αρχιεπισκόπους, άρχοντες ή κληρικούς... Χίλια διακόσια κεφάλια είχαν ήδη καταγραφεί στην ιστορία της αμοιβής που δόθηκε για τον καθένα. Το βιβλίο της Ένωσης Μαστιχοπαραγωγών κάνει λόγο για 33.000 αιχμαλωτισμένες ψυχές και 33.000 σφαγμένους." Για όποιον θέλει να θυμηθεί ή να μάθει, παραθέτω παρακάτω μερικούς συνδέσμους. Από τον " Σαν σήμερα "

Πάει ο Μακαρονάς! Τον κάψανε στα Κάτω Μέρη!  Κι’ όχι μόνον τον κάψανε, αλλά το γλεντήσανε κιόλας! Βέβαια, δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας, οι Κατωμερίτες δεν έκαψαν κανέναν άνθρωπο που τον έλεγαν Μακαρονά...  Πρόκεται για ένα πανάρχαιο έθιμο, που συναντάται σε όλη την Ελλάδα, από την Πύλο και την Δημητσάνα , μέχρι την Κάρυστο και την Ξάνθη , όπου ένα ομοίωμα ανθρώπου καίγεται στην πλατεία του χωριού και στην συνέχεια ακολουθεί γλέντι. Ποιός είναι ο Μακαρονάς; Είναι εκείνος που έφαγε όλα τα μακαρόνια, έμειναν νηστικοί όλοι οι υπόλοιποι κάτοικοι του χωριού και γι’ αυτό τον δικάζουν και τον καταδικάζουν σε θάνατο δια της πυράς.  Γιατί έφαγε μακαρόνια όμως και όχι κάποιο άλλο τρόφιμο; Το Τριώδιο για το χριστιανικό εορτολόγιο, είναι οι τρεις εβδομάδες πριν από τη Μεγάλη Σαρακοστή και αρχίζει από την Κυριακή του Τελώνου και Φαρισαίου . Η πρώτη εβδομάδα , λέγεται " προφωνή " γιατί παλαιότερα υπήρχε το έθιμο να προφωνάζουν, δηλαδή να διαλαλούν τον ερχομό της α

Δεν υπάρχει διαδρομή μέσα στα βουνά της Τήνου, που να μην είναι παρόν.   Δεν υπάρχει παραγκεριά, ρέμα, σκαλί, μονοπάτι, δρόμος, λαγκάδι που να μην έχει κάμποσα απ΄αυτό. Πολλά χωράφια μάλιστα, είναι εντελώς αδιάβατα από την παρουσία του.  Δεν υπάρχει φωτογραφία της εξοχής της Τ ήνου που να μην βρίσκεται κάπου μέσα κρυμμένο... Ναι, το γαϊδουράγκαθο είναι παντού!  Σύμφωνα με την Βοτανική , κατατάσσεται στα ζιζάνια.  Κατά τους απλούς ανθρώπους όμως, είναι ( όπως και όλα τα ζιζάνια ) ένα φυτό με εξαιρετικές ιδιότητες !   Ναι, για το γαϊδουράγκαθο μιλάμε, αυτό που περνάμε δίπλα του, συνήθως ενοχλημένοι από την παρουσία του... Έχει θεραπευτικές ιδιότητες , χρησιμοποιείται σαν ζωοτροφ ή , αλλά και σαν τροφή κατ άλληλη για τον άνθρωπο και τέλος, είναι ένα ενεργειακό φυτό και δίνει εξαιρετικής ποιότητας καύσιμο pellet !!! Γαιδουράγκαθο- Silybum marianum (πιέστε στο λατινικ ό όνομα για περισσότερες πληροφορίες) Διετές ακανθώδες φυτό που φθάνει σε ύψος το 1,5

Η Ευρώπη έχει τελειώσει.  Σαν ενωμένη Ευρώπη εννοώ, άρα, και σαν αντίπαλο οικονομικό δέος (αν το πίστεψε ποτέ κανείς πως θα μπορούσε να γίνει) προς το δολλάριο.  Έχεις πετρέλαια; έχεις νόμισμα! Δεν έχεις πετρέλαια, δεν έχεις νόμισμα.  Πήγε η Ευρώπη, η γηραιά , να παίξει Μονόπολυ με τον παίκτη που έχει ένα χαρτί που εκείνη στερείται: τον ΠΟΛΕΜΟ !  Όπου θέλει , όποτε θέλει, για οποιονδήποτε λόγο. Η Αμερική προκαλεί πολέμους.  Αυτό είναι το ισχυρότερο χαρτί μιας υπερδύναμης: το αίμα των άλλω ν .  Άρα, η Ευρώπη θα είναι εκ των πραγμάτων χαμένη ό,τι κι αν προσπαθεί να πετύχει.  Γιατί αν δεν έχεις κάτι σοβαρό να εμπορεύεσαι εκτός από γαλλικά τυριά και γκολφ και άουντι και μερσεντέ, τί στο διάολο προσδοκάς; Εξαγωγή πολιτισμού; Ρε, άειντε από 'δω.... Και έτσι η Ευρώπη, αργά και σταθε ρά, παύει να υπάρχει. Παύει να υπάρχει το όραμα της Ενωμένης Ευρώπης των λαών, φάνηκαν καθαρά τα δόντια των πανάρχαιων δαιμόνων που μας θέλανε μια ζωή χωρισμένους σε φατρίες... Και κανείς

Λοιπόν, ταξιδευτής λαός οι Έλληνες, τί στην ευχή τούς έπιανε και τρώγονταν με τα ρούχα τους, δεν άντεχαν ο ένας τον άλλον, έβλεπαν τη θάλασσα και τους έπιανε λύσσα, δεν τους έφτανε ο ορίζοντας και θέλαν να πάνε ως την άκρη του, δεν ξέρω τί ήταν αυτό που τους έσπρωχνε να αφήσουν τα χώματά τους και να πάνε πέρα, όσο να βρουν μιάν άλλη στεριά να τηνε κάνουν δική τους, μα η αλήθεια είναι πως έσπειραν όπου βρήκαν ήλιο, ή μάλλον Ήλιο, και Φώς. Εδώ παραδίπλα λοιπόν, στην χερσόνησο που ονομαζόταν Μεσσαπία (με πορτοκαλί στον χάρτη), οι Έλληνες έφτασαν τον 8ο αιώνα π.Χ.και άρχισαν να χτίζουν τις αποικίες τους. Λέγεται ότι, μια από τις μεγαλύτερες πόλεις, ο Τάραντας, χτίστηκε από Σπαρτιάτες φυγάδες. Η χερσόνησος σήμερα ονομάζεται Salento και εκεί είναι, που ακόμη και σήμερα μιλιούνται τα Γραικάνικα, μια διάλεκτος της ελληνικής γλώσσας. Απ' το Salento λοιπόν, είναι και η μουσική των ALLABUA... ...ενός συγκροτήματος που δεν έχει κανέναν ηλεκτρικό ήχο και βασίζεται αποκλειστικά σε πα

Περνάει το μάτι καμμιά φορά από πάνω τους στο πήγαιν' έλα της διαδρομής. Συ νήθως, ψάχνεις να δεις από πού τ α ανέβασαν στο τελευταίο πάρκινγκ τους. Είναι δεδομένα, άρα απαρατήρητα , περίπου αόρ ατα . Άμα σε ρωτήσει κανείς " Τ ί βλέπεις άμα περνάς απ΄τ α Ρέντια ; " δύσκολα θα σκεφτείς ν' απαντήσεις πως βλέπεις παρατ ημένο το αυτοκίνητο του Τά δε... Σαπίζουν στην άκρη του δρόμου με απίστευτα αργό ρυθμό, τόσο που όταν τα προσέξεις, δεν είσαι σίγουρος αν αφέθηκαν εκεί σκουριασμένα και με σπασμένα τζάμια ή αν ο καιρός προκάλεσε σιγά σιγά την φθορά    Δεν είναι στολίδια του τόπου, μα ο χρόνος που έχει περάσει, θαρρείς και τάχει κάνει ένα με το περιβάλλον.  Απέχουν πολύ από το να τα πεις σκουπίδια, μα τελικά, σκουπίδια είναι , όσο κι ' αν δε σου κάνει καρδιά να το παραδεχτείς. Κι' όμως, για τους παληότερους από εμάς το κάθε ένα από αυτά είναι αναγνωρίσιμο, έχει ένα παρελθόν που το ξέρουμε καλά , βλέποντάς τα είμαι σίγουρο ς πως στ' α

Στέκομαι στην ουρά νοσοκομείου για μια απλή εξέταση. "Έτος γεννήσεως;" ρωτάει ο υπάλληλος πίσω απ΄το τζάμι. "Χίλια εννεακόσια δέκα επτά!" απαντάει. Δυσκολεύομαι να κάνω τον υπολογισμό.  Να χέσω το excel …  Ενενηνταπόσα.. ; Ό ταν λοιπόν το '22 πάτησαν οι πρόσφυγες από τη Σμύρνη στον Πειραιά, αυτός που περιμένει εμπρός μου, στην ίδια ουρά με εμένα, έτρεχε στους δρόμους με μια φέτα ψωμί στο χέρι κι΄έβλεπε την Ελλάδα ν’ αλλάζει, πεντάχρονο παιδάκι τότε, δίχως να συνειδητοποιεί την ιστορία, που μέσα της ζούσε. "Σας είπαν πόσο κάνει; Είναι σαράντα δύο ΕΥΡΩ" του λέει ευγενικά ο υπάλληλος. "Μπααα... Μου είπαν μόνο, κράτα και κανένα πενηντάρι απάνω σου!" γυρνάει και με κυττάει γελαστός: "Άμα δε γελάσουμε και λίγο δεν γίνεται τίποτε..!"   Χαμογελάω ηλίθια...  Τί να πω που να μην ακουστεί κολοσσιαία βλακεία...  Πως έχω λίγο πάνω απ΄τα μισά του και νιώθω τελειωμένος κάθε φορά που κάπου σ