TINOS on the run

Τσαγκάρης...  Αυτός που πιάνει το δέρμα και τους σπάγκους και την μπάλα το κερί,  τις κόλλες και τα λάστιχα,  τις ξυλόπροκες και τα καρφιά και τα δένει όλα μαζί σε ένα ζευγάρι παπούτσια.    Για καθημερινή ή για σχόλη, για δουλειά ή για γιορτή.     Μετράει...  ...γιατί οποιαδήποτε σπατάλη υλικών είναι σπατάλη ανθώπινου μόχθου, κόβει και ράβει με στόχο την διάρκεια, γιατί η συνείδησή του τού λέει πως τα λεφτά είναι λίγα και το πράμα πρέπει νάναι καλό και να βαστάει, μπαλώνει και διορθώνει...   ...γιατί είναι ένας από ‘κείνους που μοχθούν και κοπιάζουν και συμμετέχει με την εργασία του στη δουλειά και στην χαρά των άλλων, των γειτόνων, των φίλων, των συχωριανών και μή, αυτωνών που το βράδυ θα κάτσουν μαζί στον καφενέ να πιούν ένα ρακί, αυτωνών που θα περάσουν να κάτσουν σαν παρέα στο τσαγκαριό όσο εκείνοι δουλεύουν τα περίπλοκα εργαλεία.   Πέντε δάχτυλα στην απαλάμη όλο το χωριό μαζί, δίπλα τόνα στ΄άλλο και κανένα μοναχό του να μην μπορεί να κάμει τίποτε.  Και το δέρμα αγκα

Και ποιός θυμάται πώς ξεκίνησε όλο αυτό μιαν τελευταία μέρα του Μαΐου που οι φωνές ψιθύριζαν "Αύριο μπαίνει Ιούνιος, καλοκαίρι..." Πέφτει στα γόνατα, οδύρεται στέκει μετά για μια στιγμή ολόρθο στα πόδια μη θυμούμενο αν πάνω στην σκηνή έπρεπε νάναι ή κάτω απ΄αυτήν. Ανελέητο καλοκαίρι κυλάει ανάμεσα στα καλάμια και τις λυγαριές τρέχει μαζί με τον αέρα στους χαμηλούς λόφους σκάει με φόρα χίλιες φορές πάνω στη γή μαζί με τις αχτίδες του Ήλιου κομματιάζεται χίλια κομμάτια κι΄ανασυντίθεται εμπρός στα χαυνωμένα μάτια μας, παίζει τον ρόλο του με πείσμα σα νέος ηθοποιός παίζει και παίζεται σαν ζάρι σε γιγαντιαίο τάβλι όπου αποφασίζεται το κόστος της γιορτής. "Σιγά" λεν οι φωνές "Μην το τρομάξεις μικρό΄'ναι και μικρό θα σβήσει ποτές να μην χορταίνουμε όσο πρέπει ποτές να μην αδειάσουμε όσα πρέπει απ' τη βοή και το πλατάγισμα των ημερών που έρχονται." Ι. Α. (26-8-77)