Ο ΑΙΟΛΟΣ Ο ΡΗΜΑΔΗΣ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΦΤΑΕΙ ΣΕ ΤΙΠΟΤΕ...

Ο Αίολος, λοιπόν. 
Ο θεός των Aνέμων, που συμπτωματικά έχει δώσει και στην Τήνο το προσωνύμιο «Νησί του Αιόλου!» 
Και που όπως με άλλα γνωστά ονόματα της κληρονομιάς μας (βλέπε Δίας, Καλλικράτης, Ξένιος, Καποδίστριας και λοιποί), φροντίσαμε να τον συνδέσουμε KAI AYTON με μια βρωμιά, με αυτήν των ανεμογεννητριών...

Το τί είναι σωστο για τον τόπο και τί όχι, το περιγράφουν όλοι όσοι στ΄αλήθεια νοιάζονται όχι μόνον για το νησί μα και για όλον τον τόπο, αυτό όλο που ντρεπόμαστε να ονομάσουμε πατρίδα μας.

Πάμε στις ανεμογεννήτριες; 
Ας πάμε, ώρα είναι. 
Ερωτώ: αυτοί που θέλουν ανεμογεννήτριες στις Κυκλάδες είναι Κυκλαδίτες; 
Αν είναι Κυκλαδίτες, μένουν στο νησί; 
Αν μένουν στο νησί, έχουν ιδιοκτησίες δίπλα στους χώρους εγκατάστασης ή όχι; Πρώτοι, λοιπόν, με δικαίωμα και προτεραιότητα στην γνώμη είναι αυτοί που θίγονται άμεσα. 

Αν και όταν μιλάμε για εδάφη που βρίσκονται επάνω σε νησιωτικές εκτάσεις σαν των νησιών που θα πληγούν ΑΝΕΠΑΝΟΡΘΩΤΑ από την εγκατάσταση των ανεμογεννητριών, τότε, δεν αρκεί η σύμφωνη γνώμη μόνον των «πλησιαστών» ή των ιδιοκτητών, αλλά και όλης της τοπικής κοινωνίας.

Ρωτάω, λοιπόν: αυτοί που θέλουν να ξεμπαζώσουν άχρηστες σιδεροκολώνες στο νησί αλλοιώνοντας παράλληλα δια παντός τον χαρακτήρα του νησιού, είναι ή δεν είναι μέρος των ευνοηθέντων από το σάπιο σύστημα;
Έχουν θησαυρίσει με παρόμοιο τρόπο σε άλλες περιοχές ή όχι;
Ο υπουργός που φέρει την ευθύνη αυτής όλης της απαλλοτρίωσης του τόπου μας, αγνοεί συστηματικά και προκλητικά τις θέσεις των Δημοτικών Συμβουλίων ναι ή όχι;

Μπορεί να θεωρηθεί άτομο αρμόδιο για την προστασία του περιβάλλοντος αυτός που αδιαφορεί για την Tοπική Aυτοδιοίκηση; 
Μα ποιός γνωρίζει καλύτερα τι θέλει ο τόπος, από τους ίδιους τους ντόπιους; 
Πώς μπορεί το κράτος να αγνοεί την επιθυμία και την βούληση αυτών των ιδίων που ανέδειξαν τους λειτουργούς του σε κυβέρνηση; 
Τί σημαίνει αυτό;

Πως, "Eχουμε δημοκρατία μέχρι να εκλεγούμε και για όσο σας χρειαζόμαστε και μετά ψάξτε να μας βρείτε γιατί θα είμαστε απασχολημένοι να κάνουμε όσα μας επιβάλλουν τα συμφέροντα των εργολάβων;"

Τί στην ευχή μας κάνει να θέλουμε να πιστέψουμε το ψέμμα που μας λένε τώρα όταν όλα τα προηγούμενα ψέμματά τους όχι μόνον τάχουμε λουστεί κι’ έχουμε φορτωθεί τις συνέπειές τους για πενήντα χρόνια ακόμη, αλλά, μας κοροϊδεύουν και κατάμουτρρα μεταθέτοντάς μας ευθύνες δικές τους; 

Θυμηθείτε ότι, όταν μας έλεγαν "ΧΤΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ", εμείς βλέπαμε το ΜΕΛΛΟΝ και εκείνοι μένανε στο ΧΤΙΖΟΥΜΕ...

Γι’ αυτό και το μόνο τους μέλημα είναι η «ανάπτυξη» που θα μπορέσει να απασχολήσει για τον περισσότερο δυνατόν χρόνο τους εργάτες των εθνικών μας εργολάβων. 

Κρατείστε καλά στο μυαλό σας ότι, αυτή η απόφαση δεν έχει πισωγύρισμα! 
Απλώς, δεν μπορεί να ξηλωθούν τα τέρατα και να ξαναφτιαχτεί το νησί όπως ήταν! Τέλος.

Ανάμεσα σε όλες τις φωνές, ή μάλλον τις κραυγές που λένε όχι στην καταστροφή, είναι και μερικές που βλέπουν το πράγμα διαφορετικά. 
Και βέβαια, είναι απόψεις απολύτως σεβαστές και υπολήψιμες, ειδικά από την στιγμή που προέρχονται από ανθρώπους που όχι μόνον κατοικούν στο νησί, αλλά και αποδεικνύουν έμπρακτα το ενδιαφέρον τους με την ίδια την επαγγελματική τους ενασχόληση.
Αλλά, οι καλές τους προθέσεις, δυστυχώς, αφήνουν ανοικτά παραθυράκια για να μας χωθούν οι «ανεπιθύμητοι».

Χρησιμοποιούν κατ' αρχάς μέρος των θέσεων της κυβέρνησης αναπαράγοντας την επιχειρηματολογία για τις "ενεργειακές σπατάλες της χώρας". 
Μάλιστα, είμαστε σπάταλοι, λοιπόν. 
Να μας πει όμως και κάποιος πώς δαπανάται και απο ποιούς η ηλεκτρική ενέργεια αυτή; 
Την καταναλώνω εγώ που βάζω πλυντήριο και θερμοσίφωνο και μαγειρεύω στο σπίτι μου ή την σπαταλάει ας πούμε, μια ξενοδοχειακή μονάδα τριών χιλιάδων κλινών με τα αιρκοντίσιον στο φουλ σε όλα τα δωμάτια ντάλα καλοκαίρι; 

Όταν ένα κράτος με δέκα εκατομμύρια κατοίκους 
δέχεται δεκαοκτώ εκατομμύρια τουρίστες 
εκ των οποίων το 80% πέφτουν μέσα στο κατακαλόκαιρο, 
δεν θα δαπανήσει τεράστια ποσά στην ενέργεια; 

Όταν η φτηνότερη θέρμανση προέρχεται από την κατανάλωση ρεύματος γιατί το 44% των πολυκατοικιών δεν προμηθεύτηκαν ούτε στάλα πετρέλαιο φέτος για να ζεσταθούν, τί θα πούμε; "Είμαστε σπάταλοι γιατί δεν θέλουμε να τουρτουρίζουμε απ΄το κρύο;"

Απλό καθημερινό παράδειγμα, και δεν το πλατειάζω γιατί τα στοιχεία για όποιον θέλει να βρει ΟΛΟΚΛΗΡΗ την αλήθεια και να μην παπαγαλίσει μέρος της, υπάρχουν.

Και να πώ, ρε αδέρφια, πως όταν ακούω ή διαβάζω προτάσεις και αντιπροτάσεις που σε κάθε φράση τους υπάρχει κι΄από ένα ΘΑ, είμαι σίγουρος για το ότι, η συγκεκριμένη πρόταση δεν έχει μέλλον, παρά ροκανίζει πολύτιμο χρόνο και δίνει βήμα για αντίλογο και για να αναπτύξει τις θέσεις του ο αντίπαλος, την στιγμή που θα έπρεπε η θέση να είναι κάθετη: ΟΧΙ.

Διαβάζω σε ανακοίνωση/θέση από φιλικό σωματείο:

«θα σέβονται το νησιωτικό χώρο και το μέγεθός του», 
«θα μεγιστοποιούν το περιβαλλοντικό και οικονομικό όφελος για τις τοπικές κοινωνίες» «θα προσφέρουν θέσεις απασχόλησης στους νησιώτες και ιδιαίτερα τους νέους», 
«θα συνοδευθούν από καλά σχεδιασμένα προγράμματα».

Μα δεν πρόκειται να γίνει τίποτε από αυτά απλώς, γιατί τα λεφτά τα θέλουν τώρα, γιατι τώρα τους λείπουν!

Στ’ αλήθεια πιστεύετε ότι υπάρχει περίπτωση να μεγιστοποιηθεί  το όφελος (περιβαλλοντικά και οικονομικά) για τις τοπικές κοινωνίες μέσα από συμμετοχικές εταιρείες και όχι για να επωφεληθούν μόνο οι «γνωστοί επενδυτές»;;;;;

Στ΄αλήθεια πιστεύετε πως οι όμιλοι  θα αφήσουν κάτι περισσότερο από τα ψίχουλα που έχουν προυπολογίσει; Μόνοι σας λέτε ότι:

ότι η σχεδιαζόμενη επένδυση Εταιρείας του ομίλου συμφερόντων Δ. ΚΟΠΕΛΟΥΖΟΥ θα αποφέρει έσοδα περίπου 150.000.000 € το χρόνο στον επενδυτή και θα αποσβέσει μέσα σε 5-6 χρόνια το κόστος επένδυσης. Από αυτά, το 1.7% θα κατευθύνεται προς τους ΟΤΑ και το 1% προς τους οικιακούς καταναλωτές, ποσά που τα θεωρούμε ψίχουλα σε σχέση με το κέρδος του επιχειρηματία.

Και στην συνέχεια, για την περίπτωση που τελικώς δεν τα καταφέρουν να μας φυτέψουν τα τέρατα στις βουνοκορφές, τους δίνετε και πάτημα για να προσπαθήσουν με άλλον τρόπο!

Οι τοπικές κοινωνίες πρέπει να έχουν στη διάθεσή τους μια πληρέστερη διερεύνηση των εναλλακτικών λύσεων (χωροθέτησης και πλήθους γεννητριών κάθε αιολικού πάρκου), δυνατότητα που έπρεπε να τους έχει ήδη δοθεί...

Δηλαδή, τον βιασμό δεν θα τον γλυτώσω, κάντε κάτι μήπως και ευχαριστηθώ και εγώ λιγουλάκι!

Προσπαθώντας τέλος, να θέσω το ζήτημα των απαλλοτριωμένων εκτάσεων με ανεμογεννήτριες, συνδυάζω τις σκέψεις μου με την εικόνα που αποκαλύπτεται στα μάτια μας για όλους αυτούς που στην κυριολεξία κρατάνε την τύχη μας στα χέρια τους.

Είπα την τύχη μας. Και δεν εννοώ τμόνον τα εισοδήματα. την παιδεία, την υγεία. Εννοώ την τύχη κυριολεκτικά της γης που πατάμε και που για αιώνες είναι Ελλάδα και που τώρα, κινδυνεύει να πάψει να είναι Ελλάδα ή κινδυνεύει να χαθεί.

Γιατί όταν παραδίδεις την άμυνα της χώρας σε ανθρώπους που βάζουν τον εαυτό τους και την τσέπη τους πάνω από την ίδια την εδαφική ακεραιότητα της χώρας, τότε τί να περιμένεις από τους υπολοίπους. 

Πρέπει να βάλουμε καλά στο μυαλό μας δηλαδή ότι, ο Άκης και η κουστοδία του, ένας ΥΠΟΥΡΓΟΣ σχεδόν ΟΛΩΝ των κυβερνήσεων του κόμματος στο οποίο ανήκει, καθόλου δεν νοιάζονταν για το άν οι φίλοι και γείτονες τούρκοι θα φτάσουν μέχρι το Βαθύ, την Κολυμπήθρα και τον Πάνορμο και αν οι Κυκλάδες ολόκληρες περάσουν σε άλλη κυριαρχία, σε κατοχή. Εκείνοι απλως θα έφυγαν έξω. Ξαναλέω: δεν έχουμε τίποτε κοινό με αυτούς.

Εμείς, οι μεταξύ μας, που έχουμε κοινές ανησυχίες, κοινά πιστεύω, κοινά θέλω λίγο ως πολύ, δεν είμαστε το ίδιο όπως αυτοί!

Αυτοί στα πρώτα δύσκολα και στα σκούρα (στα οποία η άμυνά μας θα αποδεικνυόταν ανεπαρκής, ακριβώς επειδή αυτοί είχαν διαλέξει ακατάλληλκο εξοπλισμό για να τσεπώσουν περισσότερα) θα την κάνουν χωρίς κανέναν ενδοιασμό και θα μας παρατηρούν να σκοτωνόμαστε κάνοντας δακρύβρεχτες εκκλήσεις στην παγκόσμια κοινότητα. 
Από μπροστά, δηλαδή, γιατί από πίσω θα κάνουν κερδοφόρες μπίζνες επάνω στο νεκρό τομάρι αυτού που κάποτε ήταν η χώρα μας.

Πάμε στην ψήφο που τους χαρίζαμε τόσα χρόνια.
Τί πιστεύαμε για αυτούς όλους που μας πουλήσανε χωρίς δεύτερη σκέψη; Ο αγωνιστής, Ο δημοκράτης, ο σοσιαλιστης, ο μαχητής της δημοκρατίας, ο άνθρωπος του λαού και ξέρω γω τί άλλο προσωνύμιο είχαν προσάψει στοους εαυτούς τους και μεις το χάφταμε και το αναπαράγαμε. 

Τώρα; Νιώθει κανείς την λέξη κορόιδο να έχει εμφανιστεί στο κούτελό του ως δια μαγείας; Μάλλον, όλοι μας.

Αυτοί μπήκαν φυλακή απλώς, γιατί οι συγκυρίες τόφεραν έτσι και γιατί έτσι διευκολύνεται το παιχνίδι των άλλων, που είναι ακόμη στα πράγματα. Μην ξεχνιόμαστε: 

Όπου εμείς βλέπουμε απόδοση δικαιοσύνης , εκείνοι βλέπουν έναν ανταγωνιστή λιγώτερο! 

ΤΕΛΙΚΑ ΤΟ ΝΗΣΙ ΧΑΝΕΤΑΙ Ή ΟΧΙ, ΡΕ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ..;

Για να δούμε, λοιπόν: το νησί χάνεται ή όχι;
Φεύγει και μαζί του χάνουμε το σπέρμα εκείνο που θα μπορούσε να αναγεννήσει το νησί ή όχι; 
Άλλοι θα πουν πως, ναι, το νησί χάνεται.
Υπάρχουν όμως και εκείνοι που θεωρούν πως όσα συμβαίνουν δεν είναι ικανά να μηδενίσουν τον ιδιαίτερο χαρακτήρα που έχει το νησί.
Αυτοί όμως που ισχυρίζονται κάτι τέτοιο είναι σίγουροι για τα απλά πράγματα που συνέθεταν τον χαρακτήρα του νησιού μέχρι σήμερα; Ξέρουν να χτίσουν μια ξερολιθιά, να φτιάξουν ένα σκαλί, να σκαρώσουν ένα σαμάρι, να σκαλίσουν μιαν αβραγιά; 

Πόσο γνώστες είναι της Ιστορίας με κεφαλαίο γιώτα, που έζησαν οι παππούδες τους στη Ρωσσία, πώς βρέθηκαν εκεί και πόσα χρόνια έκαμαν για να γυρίσουν στον τόπο τους;
Ξέρουν πούθε πέρναγαν τα γιαδούρια για την πούληση στη χώρα, ποιό μονοπάτι ήταν το χειμωνιάτικο και ποιό το καλοκαιρινό; 

Έχουν πατήσει ποτέ σε κάποιον απ΄όλους αυτούς του πύργους και τις φρυκτωρίες ποι χαίρονται να βλέπουν στους χάρτες σαν αξιοθέατα να δουν σε τί χάλι βρίσκονται ; 
Έχουν δει τα χάλια του Ξώμποργου, την γκρεμισμένη εκκλησία στο έμπα του δρόμου που μόλις πριν πέντε χρόνις έστεκε ο μισός της τρούλος ακόμη; 

Ή δεν έχουν πάρει χαμπάρι τις κατεστραμμένες παραλίες, τα ισοπεδωμένα μονοπάτια, τα σκεπασμένα αρχαία ευρήματα.
Ή μήπως δεν έχουν πάρει χαμπάρι τα real estate που πουλάνε θέα στη θάλασσα ανεξαρτήτως νησιού;

Το νησί, λοιπόν, δεν χάνεται. Να πεις το πήρε ένας αέρας, το κατάπιε η θάλασσα, πάει στα κομμάτια.
Μεταλλάσσεται όμως σε κάτι άλλο.
Και η Αθήνα δεν χάθηκε, έχει μεταμορφωθεί όμως σε ένα τέρας που κανείς δεν χωνεύει στ' αληθεια και μόνον οι νεολαίοι που έχουν μάθει να ζουν βουτηγμένοι στο τσιμέντο συμπαθούν και ανέχονται. Και που άμα τής Αθήνας τής πάρεις την Ακρόπολη, τής πήρες όλο της το είναι, τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της, αυτό που έρχονται όλοι για να δούν. 
Και αναρωτιέμαι:

Ποιά να είναι άραγε η "Ακρόπολη" της Τήνου;

Η αλήθεια είναι πως θέλουμε να γυρίζουμε στην παράδοση, μας αρέσει να κρατάμε τα έθιμα , να βρισκόμαστε όλοι μαζί, να παίζουμε τους ρόλους του καλού οικοδεσπότη, του "νησιώτη".

Μήπως όμως όλο αυτό είναι απλώς μια επιστροφή στις μνήμες της παιδικής ηλικίας και δεν φτάνει, δεν επαρκεί για να μείνει το νησί αλώβητο από τις επιθέσεις των αδηφάγων; 

Το να έρθει ένας επιπλέον γιατρός στο κέντρο υγείας, το να ανοίξει μια ακόμη βιοτεχνία παραδοσιακών προϊόντων, το νά αλλάξει η κατεύθυνση του τουρισμού στο νησί και να αυξηθούν τα δρομολόγια είναι ο στόχος. 

Τι πουλάω όμως, τί προσφέρω για να το πετύχω αυτό; Αν πουλάω ό,τι ο δίπλα και ο παραδίπλα, σε λίγο καιρό θα τρωγόμαστε στις τιμές και στο ποιός θα ξεβρακωθεί περισσότερο για να ευτυχήσει ο τουρίστας και μάλλον, ο ξένος τουρίστας. Αυτός που μαζεύει τις οικονομίες του όλον τον χρόνο για να έρθει στην Ελλάδα να βγάλει τα απωθημένα του.
Είμαστε σίγουροι πως τον θέλουμε αυτόν τον τουρισμό;

Εαν δεν βρούμε τον χαρακτήρα και δεν προσδιορίσουμε την ιδιαιτερότητα του νησιού, τότε θα καταντήσει όμοιο με τόσα άλλα και αυτό πρέπει να καταλάβουμε, πως δεν είναι αναδεικνύον χαρακτηριστικό αλλά, ισοπεδωτικό, εξισωτικό και μηδενιστικό στην εξέλιξή του.

Δεν φτάνουν λοιπόν τα πανηγύρια και οι ετήσιοι χοροί όσο κι αν μας ευχαριστούν. Δεν είναι το κομμάτι της παράδοσης που μπορούμε να χτίσουμε πάνω του το αύριο του νησιού, είναι απλώς το στολίδι της καθημερινής ζωής.

Η προσπάθεια πρέπει να είναι να σωθεί ό,τι έχει απομείνει από την Ιστορία του νησιού και 'κει πάνω να χτίσουμε την Τήνο που έρχεται.

Το επιχείρημα της εντοπιότητας και του τόπου διαμονής παραμένει, όμως. Μένεις στην Αθήνα και μας κάνεις μάθημα; είναι η γνωστή επωδός. Ναι, εφ’ όσον εδώ εργάζομαι, εδώ μένω. 

Η απουσία από τον τόπο δεν αφαιρεί από κανέναν το δικαίωμα να ανησυχεί ή μάλλον , δεν δίνει το δικαίωμα σε κανέναν να εφησυχάζει, κάνοντας αφελείς συμψηφισμούς. 

Επίσης, δεν φαντάζομαι πως θα βρισκόταν κάτοικος του νησιού που δεν θα ήθελε βοήθεια στον αγώνα του απο κάποιον άλλον ντόπιο επειδή ο δεύτερος μένει στην Αθήνα!!!

Μ' αυτά και μ' αυτά γίνεται ξεκάθαρο πως διαφορτεικά βλέπουμε ο καθένας το νησί. Άλλος το βλέπει στατικά, άλλος μέσα από την προσπάθεια να μοιάσει καποιανού άλλου, άλλος θεωρεί το παρελθόν απαραίτητο για τον σχεδιασμό του μέλλοντος. 

Στο μεταξύ, όσο εμείς τρωγόμαστε, οι «άλλοι» ετοιμάζουν το πέρασμα της γής σε ξένα χέρια, απλώς, κάνοντας την ιδιοκτησία της δυσβάσταχτη και ασύμφορη. 

Πάει το χωραφάκι του παππού, πάει η παραγγεριά του θείου, πάει και ο περιστερώνας του πατέρα. Περάσανε σε ξένα χέρια, γιατί εμείς είχαμε το νου μας στο ποιόν θα ψηφίσουμε και όχι στο τί τόπο θέλουμε.

Και δεν θέλω να χαθεί το νησί και αποφασίζω να διορθώσω μάντρες, δίκτυο μονοπατιών κ.λπ.
Παραδοχές δύο στον αριθμό: Αυτοί που θα εργαστούν θα πρέπει να αμειφθούν. Τα έργα δεν θα πρέπει να εγκαταλειφθούν αλλά θα πρέπει να συντηρούνται τακτικά. 

Προκύπτει λοιπόν, το ερώτημα, από πού θα βγουν αυτά τα λεφτά, μ’ άλλα λόγια, πώς τα λεφτά που θα δαπανηθούν θα φέρουν χρήμα, με άλλα λόγια, πώς θα γίνει απόσβεση της δαπάνης. 

Γιατί, στους καιρούς που ζούμε μην ξεγελιόμαστε, όλα πρέπει να βλέπουν και προς τα εκεί.
Οργανώνω λοιπόν αγροτουρισμό και εκμεταλλεύομαι αυτά που επισκεύασα. Μα αυτό λέγεται πεζοπορικός σύλλογός, φυσιολατρικός σύλλογος, όπως θέλει ας λέγεται, θα είναι Δημοτική Επιχείρηση και θα μου εξασφαλίζει τα απαραίτητα έσοδα και ακόμη παραπάνω.
Γιατί πώς να νοιαστείς για την ενδοχώρα όταν όλο το νησί τό βλέπεις μόνον σαν παραλία;

Θα πεις, έλα ζήσε εδώ χειμώνα καιρό και σου λέω εγώ πόσα απίδια πιάνει ο σάκκος...
Δεν το ξέρω, αλλά, το φαντάζομαι.
Ό,τι κι΄αν φαντάζομαι όμως, δεν είναι ικανό να με κάνει να πιστέψω πως ο δρόμος που πάμε να ακολουθήσουμε είναι ο ενδεικνυόμενος για την συνέχιση του νησιού σαν οντότητα, σαν ιστορία, σαν παράδοση.

Με φοβίζει η μεγάλη ανάγκη για άμεσα έσοδα που έχει το νησί.


Άλλες χώρες, με φτωχότατο, ή σωστότερα, με φτωχοποιημένο λαό, έχουν φτάσει σε απίστευτα επίπεδα ξεπεσμού ξεπουλώντας τα παιδιά τους τα ίδια για να τα βγάλουν πέρα.

Με φοβίζει το τί ακριβώς θα πρέπει να ξεπουλήσουμε εμείς μέχρι να βγούμε απ΄όλο αυτό το πανηγύρι που στήσαν γύρω μας...


Σημείωση: οι φωτογραφίες της ανάρτησης έχουν σαν σκοπό να αποτυπώσουν διαφορετικές μορφές πολιτισμού και "πολιτισμού" του νησιού.

Πού είναι η γεωργία ρε παιδιά;

Ακούω πάλι για τις ανεμογεννήτριες και την απότομη φόρα που ξαναπήρανε να αλώσουν απάτητες κορφές των Κυκλάδων μας και λέω,

Πού είναι η γεωργία ρε παιδιά;

Άκουσε κανείς τίποτε για την γεωργία με γάμμα μικρό;

Εκτός, δηλαδή, από τους ίδιους τους αγρότες που αρπάνε την γή και βγάζουν χρυσάφια από μέσα της.

Γιατί μέσα σε τόσες εξαγγελίες και προγραμματισμούς εγώ δεν έτυχε να ακούσω τίποτε απολύτως για την αγροτική παραγωγή της χώρας.

Και αν δεν παράγεις αγροτικά προϊόντα αναγκάζεσαι να εισάγεις.

Και άμα σε ταΐζουν οι απόξω, τότε έχεις εκχωρήσει ένα μεγάλο μέρος των κυριαρχικών σου δικαιωμάτων σε αυτούς. 

Πολύ πριν, δηλαδή, από τα πετρέλαια και τα φυσικά αέρια και τις βραχονησίδες έχει αποφασιστεί η απώλεια της κυριαρχίας σου στην ίδια σου την ΓΗ!!!

Φανταστείτε μια χώρα, μια οποιαδήποτε χώρα που δεν παράγει τα τρόφιμα που καταναλώνει! 

Ε, αναγκαστικά, θα πέσει στα χέρια κερδοσκόπων, και μάλιστα, επαγγελματιών κερδοσκόπων, που δεν θα διστάσουν να αφήσουν απούλητη την ντόπια παραγωγή για ένα δύο τρία τέσσερα χρόνια, μέχρι να αναγκαστούν οι ντόπιοι παραγωγοί να πουλήσουν φτηνά. 

Στην συνέχεια βέβαια, αυτοί που πουλήσανε φτηνά δεν θάχουν λεφτά για να καταναλώσουν, αλλά οι κερδοσκόποι δεν νοιάζονται για αυτό. 
Μόλις πάνε όλοι οι αγρότες σερβιτόροι στα μεζεδάδικα και καμαριέρες στα ξενοδοχεία, θα ξαναεισάγουν τρόφιμα αγαθά από το εξωτερικό. 

Και πάει μύλος το πράμα κι' αποχαιρέτα την την Τήνο που την χάνεις...

Και πέρα από τις ανεμογεννήτριες, έτυχε να διαβάσω στον τοπικό τύπο άντε-πάλι-ξανά-μανά για την τουριστική ανάπτυξη των νησιών μας και φουρκίστηκα. 

Για άλλη μια φορά, ψάχνουμε τουρίστες, εκλιπαρούμε παραθεριστές να μείνουν στο νησί, να αγοράσουν ή να ενοικιάσουν τα απούλητα των εργολάβων! 

ΚΑΙ ΑΦΗΝΟΥΜΕ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΤΗΝ ΓΕΩΡΓΙΑ!!!

Θα πεις, αυτό περίμενες για να το συνειδητοποιήσεις; Όχι βέβαια!

Όταν υπάρχει ένα λιβάδι ικανό να θρέψει όχι μόνον την Τήνο αλλά και τρία τέσσερα νησιά ακόμη και μέρα με τη μέρα εγκαταλείπεται, τότε τί να πεις... 

Όταν το τυροκομείο δεν βρίσκει ντόπιο γάλα (και σε λίγο δεν θα βρίσκει ούτε Μυκονιάτικο) και δεν υπάρχει καμμία σκέψη/πρόταση για δημιουργία ανάλογης μονάδας, τότε τί να πεις...

Όταν το νησί έχει τόσα νερά που δεν είχαμε φανταστεί σε περασμένες δεκαετίες (ας θυμηθούν μερικοί τέλη δεκαετίας ’70 - αρχές δεκαετίας ‘80) και δεν υπάρχει πέραν του φράγματος της Βακέτας καμμία πρόοδος στο θέμα των μικροφραγμάτων στα λαγκάδια για να ανέβει ο υδροφόρος ορίζοντας και να σταματήσει να πηγαίνει χαμένο τόσο νερό, τότε τί να πεις...

Τόχουμε καταλάβει πως οδεύουμε ολοταχώς προς μια δεύτερη απαλλοτρίωση του χαρακτήρα του νησιού ή όχι; 

Μετά τα εκτρωματικά καλοκαιρόσπιτα και τα μεζεδοπωλεία με κοινό από το ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ, έρχεται μια δεύτερη εποχή ιδιωτικής πρωτοβουλίας που θα γεμίσει το νησί με μεταποίηση/συσκευασία «Τηνιακών» προϊόντων, που όμως, δεν θα έχουν μέσα τίποτα Τηνιακό! 

Ο χαρακτήρας του νησιού (για να μην σας πρήξω με τα Π.Ο.Π. και τα Π.Γ.Ε.) είναι ΚΑΙ τα παραγόμενα προϊόντα του!
Ή όχι;

Τί να κάνω το κρασί που συσκευάζω στην Τήνο και προέρχεται από μούστο Νεμέας; 
Σε τί μου χρησιμεύει, ας πούμε ένα τυχαίο παράδειγμα, μια μπύρα ή ένα αναψυκτικό, που μπορεί να φτιάξω στην Τήνο και δεν έχει μέσα της τίποτα Τηνιακό; 

Βελτιώνεται με κάποιον τρόπο η ντόπια παραγωγή; 

Απασχολούνται αγρότες να καλλιεργήσουν τα αναγκαία για τις πρώτες ύλες σταφύλια, κριθάρια και ό,τι άλλο; 
Αν υπάρχει κάποια τέτοια πρόβλεψη/ σχεδιασμός και είναι σε εξέλιξη, τότε πάω πάσο και ανακαλώ. Σε αντίθετη περίπτωση όμως, ποιός ωφελείται από συσκευασμένα στην Τήνο τρόφιμα που όμως δεν είναι Τηνιακά; Δεν έχω ιδέα και αν κάποιος ξέρει ας με βγάλει απ’ τα σκοτάδια μου. 

Θα πεις, τί ζητάς τώρα, αγροτικούς συνεταιρισμούς; 
Μα θα πέσουν τα κόμματα να προσεταιριστούν όποια δουλειά πάει να γίνει..!

Δυστυχως, έτσι είναι. Αφήσαμε τους αγρότες μας αμόρφωτους και αγράμματους, να ντρέπονται να πουν την γνώμη τους σε ποιούς; στους πολιτικούς! 

Να θέλουν να εκθέσουν τα προβλήματά τους και να ντρέπονται που «δεν ξέρουν να μιλήσουν»!

Ακόμη και τώρα που μιλάμε, τα κομματικά ζουν και βασιλεύουν! Έχουν μείνει πέντε κούκοι στα χωριά και δεν μπορούν να μονοιάσουν να πάρουν μια κοινή απόφαση γιατί ο ένας ήταν πράσινος, ο άλλος είναι μπλε και ο τρίτος είναι τρισκατάρατος «οικολόγος»! Ή δεν είναι έτσι..;

Γλυκειές και μαλακές οι καρέκλες, ουράνια μελωδία η στάνταρ μισθοδοσία, τί λες τώρα! Τόσα χρόνια αφισσοκόληση και κομματικά συνέδρια να πάνε χαμένα!

Τόσα σπρέυ χαλάσαμε να γράφουμε ονόματα μελλοντικών αφεντικών στους τοίχους και να βρίζουμε τους "άλλους", έχουμε κανέναν λόγο να ομοψυχήσουμε; Όχι βέβαια! 

Για κάντε έτσι και κυττάχτε γύρω σας για λίγο. Πεζούλες, σκαλιά, αναβαθμίδες, όπως θέλετε πείτε τα. Λαγκάδια, ρεματιές, γούρνες. Εκεί μέσα όμως είναι κρυμμένη παραγωγή! 

Εκεί είναι κρυμμένη η σωτηρία του νησιού από τους ίδιους τους νησιώτες και όχι από επήλυδες ευρωφόρους σωτήρες «επενδυτές»!

Μην πάτε μακρυά. Αρκεί να ανοίξετε την τηλεόρασή σας για να δείτε το ποιόν όλων αυτών που πουλάνε επενδύσεις, αξιοποιήσεις, ευκαιρίες!

Υπέργηρα ξόανα με την μανία της εξουσίας και του κέρδους ζωγραφισμένα στα λιπαρά πρόσωπά τους, αδίστακτα κνώδαλα που έχουν ξεπουλήσει την πατρίδα τους χωρίς καν να ξέρουν ποιός την έχει αγοράσει! 

Θέλετε πρόσφατο παράδειγμα ντόπιας δύναμης; 
Το λάδι! Βγάλανε όλοι, άλλος λίγο άλλος πολύ, το λάδι της χρονιάς; Το βγάλανε. Σε ένα ελαιοτριβείο καμάρι, που παραδόθηκε στους Τηνιακούς έστω και μέσα στο 2011. Έγινε όμως. Και οι αγρότες φρόντισαν τα λιόδεντρα και βγήκε λάδι.

Και μην μου πείτε πως δεν καλής ποιότητας, γιατί είναι το καλύτερο στον κόσμο για τον απλούστατο λόγο ότι δεν είναι αγορασμένο από το σουπερ μάρκετ! Είναι ντόπιο!

Ας κάνουμε μια ειλικρινή ερώτηση στον εαυτό μας και στους γνωστούς μας: αν το ντόπιο προϊόν (η πατάτα, η ντομάτα, το σταφύλι, το λεμόνι, η κάπαρη, το μαρούλι) είχαν την ίδια τιμή με το εισαγόμενο, ποιό θα προτιμούσαν; 

Δεν χρειάζεται να ακούσετε τις απαντήσεις, τις ξέρετε ήδη! Τώρα βάλτε άλλο ένα ερώτημα: γιατί το εισαγόμενο είναι φτηνότερο την στιγμή που το ντόπιο μένει απούλητο; Ποιός ωφελείται; Μα φυσικά ο εισαγωγέας, ο έμπορος, ο μεσάζων!

Κλείνω με μια ευχή για τον νέο χρόνο: 

περισσότερα χωράφια καλλιεργημένα, περισσότερα αμπέλια και αγρέλια κλαδεμένα, περισσότερη πίεση για αγροτική ανάπτυξη στους τοπικούς άρχοντες (με την έννοια αυτού που άρχει, που προΐσταται).

Και ένας αφορισμός: 

"Όσο συχνότερα ψωνίζεις από μεγαλοκαταστήματα, τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες να εργαστείς σε ένα από αυτά κάποτε..!"

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 7/10/14

παραθέτω παρακάτω άρθρο του Κου Βίλλα στην ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΤΗΝΟΥ

http://tinosvoice.blogspot.gr/2014/10/blog-post_918.html

Η ΓΕΩΡΓΙΑ ΣΤΗΝ ΤΗΝΟ

ΜΑΝΘΟΣ ΒΙΛΛΑΣ γεωπόνος ΑΣ Τήνου

Το νησί της Τήνου ανέκαθεν ήταν γεωργοκτηνοτροφικό νησί. Μέχρι πριν λίγες δεκαετίες οι γεωργικές ασχολίες των τηνιακών παρέμεναν εν πολλοίς όμοιες με εκείνες πολύ παλιότερων εποχών. Για παράδειγμα το αρχαίο ησιόδειο άροτρο πού έσερναν τα ζώα εξακολουθούσε να είναι σε ευρεία χρήση όπως και πολλές άλλες εργασίες πχ αλώνισμα με ζώα κλπ.
Η ραγδαία εισαγωγή των μηχανών (αντλίες νερού, τρακτερ, κλπ) στην γεωργία τα τελευταία 30- 40 χρόνια φάνηκε πως θα έδινε μια άλλη διάσταση στην γεωργική πράξη και θα έδινε νέα ώθηση στους τηνιακούς να ασχοληθούν με την γη τους, πράγμα όμως που δεν συνέβη. Αιτία κατά την αποψή μου, η ραγδαία και πέραν κάθε προσδοκίας ανάπτυξη του οικοδομικού τομέα λόγω της στροφής του νησιού στον τουρισμό.
Η Τήνος τις τελευταίες δεκαετίες κτίστηκε απ΄ άκρου σ άκρον και η ανοικοδόμηση αυτή απαιτούσε εργατικά χέρια τα οποία εύκολα βρέθηκαν από τους εν δυνάμει γεωργούς, λόγω του καλύτερου εισοδήματος που έδινε το επάγγελμα του οικοδόμου. Συνάμα άλλο μέρος των υποψήφιων γεωργών στράφηκε στα τουριστικά επαγγέλματα ή προτίμησε σπουδές ή επαγγελματική ενασχόληση σε κάθε είδους αντικείμενο εκτός της γεωργίας, πράγμα που οδήγησε τους περισσοτέρους από τους νεόυς αυτούς να εγκατασταθούν και εκτός Τήνου.
Η ανοικοδόμηση σε κάθε σημείο της τηνιακής υπαίθρου είχε ακόμη και άλλα αρνητικά αποτελέσματα στην γεωργία – κτηνοτροφία του νησιού, αφού δέσμευσε αγροτικές εκτάσεις, χρησιμοποίησε το υπόγειο κυρίως νερό του νησιού για τις νέες οικιστικές ανάγκες που δημιούργησε, και σε πολλές περιπτώσεις δημιούργησε αντιπαράθεση συμφερόντων αγροτών και οικιστών, συνήθως εις βάρος των πρώτων.
Έτσι όλη την προηγούμενη περίοδο η Τήνος βρέθηκε χωρις νέους αγρότες οι οποίοι μάλιστα κατα τεκμήριο, είναι και εκείνοι που θα εισάγουν την νέα, την μοντέρνα αντίληψη στην γεωργική πράξη.
Η Τήνος όλα τα προηγούμενα από την οικοδομική της άνθηση χρόνια, ως γεωργικό νησί που ήταν, παρήγαγε μια σειρά προϊόντων τα οποία ταίριαζαν στις εδαφοκλιματικές συνθήκες της. Θυμάμαι πολλά σταφύλια, πολύ κριθάρι, κάποια όσπρια κυρίως φασόλια και ρεβίθια, αμπελοφάσουλα, σύκα, ελιές – λάδι (μέχρι πριν 10 - 15 χρόνια λειτουργούσαν 2 ελαιοτριβεία), λεμόνια και βέβαια στο λιβάδι της Κώμης - Καλλονής, στους κήπους των ρεματιών όλου του νησιού και στις πεδινές εκτάσεις της Χώρας, κάθε είδους κηπευτικά.
Η κτηνοτροφία της Τήνου ήταν εκτατικής μορφής , αξιοποιούσε κάθε είδους νομή που φύτρωνε στο νησί, και παρήγαγε ένα μέρος των απαιτούμενων ζωοτροφών επί τόπου, ιδιαίτερα καλλιεργώντας σιτηρά και ψυχανθή. Πολλοί θα θυμούνται δύο αλωνιστικά συγκροτήματα να οργώνουν το νησί για να προλάβουν να αλωνίσουν όλη την συγκομιδή.
Η είσοδος της Ελλάδας στην ΕΕ έφερε τις επιδοτήσεις στην γεωργία, αλλά και τις ποσοστώσεις στην παραγωγή κάποιων προϊόντων πχ στο γάλα. Στην Τήνο οι επιδοτήσεις ευνόησαν μόνο τον τομέα της αιγοπροβατοτροφίας εις βάρος όλων των άλλων κλάδων παραγωγής.
Η στροφή των κτηνοτρόφων μας στα πρόβατα και στα κατσίκια λόγω της επιδότησης, οδήγησε σε σειρά άλλων παρενεργειών, όπως την εγκατάλειψη της καλλιέργειας των αγρών και την μετατροπή τους σε βοσκοτόπια, την εγκατάλειψη της αγελαδοτροφίας, τα προβλήματα στην καλλιέργεια του αμπελιού, των δένδρων, ακόμα και των κηπευτικών λόγω εισβολής των κατσικιών, την καταστροφή των τοίχων των αναβαθμίδων, την εξαφάνιση της θαμνώδους βλάστησης και κυρίως την δημιουργία ημιάγριων κοπαδιών τα οποία έχουν ξεφύγει από την επίβλεψη των κτηνοτρόφων και αποτελούν μάστιγα για την τηνιακή ύπαιθρο.
Η θεσμοθέτηση επίσης των ποσοστώσεων, -των αρνητικών επιδοτήσεων θα μπορούσα να πω-, οι οποίες απέβλεπαν στην μείωση της παραγωγής κάποιων προϊόντων, οδήγησαν στην σταδιακή μείωση της αγελαδοτροφίας.
Έτσι ενώ το 1981 λειτούργησε το συνεταιριστικό τυροκομείο που αξιοποιούσε το αγελαδινό γάλα και απαιτούνταν κάποιου είδους επιδότησης της γαλακτοπαραγωγής, την ίδια εποχή η παραγωγή γάλακτος τέθηκε θα έλεγα σε διωγμό από την πολιτεία, η οποία ακολουθώντας τις οδηγίες της ΕΟΚ που σκοπό είχαν την μείωση της παραγωγής γάλακτος στην ΕΕ, καθιέρωσε την ποσόστωση στο αγελαδινό γάλα. Δεν επιτρεπόταν δηλαδή να παράγεις περισσότερο γάλα από μια συγκεκριμένη ποσότητα που σου είχε χορηγηθεί. Ούτε λόγος βέβαια για επιδότηση του. Ταυτόχρονα για να αποτελειώσει η παραγωγή γάλακτος, καθιερώθηκε και η επιδότηση των κρεοπαραγωγικών αγελάδων με μοναδικό κριτήριο επιλεξιμότητας αν θα επιδοτηθεί η αγελάδα, να μην πουλιέται το γάλα της.
Όλοι λοιπόν οι ανωτέρω παράγοντες οδήγησαν σε φθίνουσα πορεία την τηνιακή γεωργία.
Εξαίρεση στην παρακμή αυτή όλα αυτά τα χρόνια, αποτέλεσαν μερικά σημαντικά γεγονότα που πιστεύω οτι θα συμβάλουν στην μελλοντική επανεκκίνησή της. Αναφέρομαι πρώτα στην ίδρυση και λειτουργία του μελισσοκομικού συνεταιρισμού χάριν της πρωτοβουλίας του φωτισμένου και ιδεολόγου φίλου, αείμνηστου Αλέξανδρου Σκλάβου. Ο συνεταιρισμός αυτός έδωσε μια καλή ώθηση στην τηνιακή μελισσοκομία, κυρίως εκμεταλλευόμενος σχετικά προγράμματα. Έτσι κατάφερε να πετύχει τον εκσυγχρονισμό των μελισσοκομικών μονάδων με κάθε είδους μηχανήματα και εξοπλισμό.
Ιδρύθηκαν επίσης χάριν κάποιων προγραμμάτων μερικές μικρές μονάδες επεξεργασίας αγροτικών προϊόντων , εκσυγχρονίστηκε εν μέρη το τυροκομείο, και κτίστηκαν και λειτούργησαν το σύγχρονο σφαγείο και το ελαιοτριβείο. Επίσης ιδιωτική εταιρεία καλλιέργησε εγκαταλελειμμένους αγρούς με αμπέλια σε σημαντική έκταση, τα οποία ήδη έχουν μπει στην παραγωγική τους φάση.
Σήμερα εκτιμώ ότι η τηνιακή γεωργία βρίσκεται στο κατώτατο σημείο της , με ελάχιστους αγρότες και ακόμη λιγότερους επιχειρηματίες αγρότες. Τα προβλήματα είναι πολλά και κυρίως η έλλειψη ανθρώπινου δυναμικού λόγω του ότι η γεωργία στην Τήνο δεν αποδίδει σημαντικά ή αποδίδει πολύ λιγότερα από άλλους τομείς.
Άλλα γενικότερα ή επιμέρους προβλήματα της γεωργοκτηνοτροφίας – μελισσοκομίας στο νησί της Τήνου, τα οποία έχω εντοπίσει πολύ επιγραμματικά είναι τα εξής:
Ο ανταγωνισμός γεωργοκτηνοτροφίας και εκτός σχεδίου δόμησης
η έλλειψη νερού για την γεωργία. Θα πρέπει το υπάρχον φράγμα της Λιβάδας και το υπό συζήτηση της Γρίζας, μαζί με εκείνο της Βακέτας να δώσουν νερό και στην γεωργία.
Ο ανταγωνισμός για νερό της γεωργίας και των άλλων χρήσεων. Ιδιαίτερα με την συνεχή διάνοιξη γεωτρήσεων από φορείς και από μη αγρότες, έχει στερέψει κάθε φυσική πηγή που πότιζε τους μικρούς κήπους και τα περιβόλια των ρεματιών μας.
Η νομιμοποίηση - αδειοδότηση των υπαρχόντων σταύλων και ο χωροταξικός περιορισμός δημιουργίας νέων σταυλικών εγκαταστάσεων μόνο σε μια συγκεκριμένη περιοχή.
Η εμπορία εντός της Τήνου εισαγόμενων προϊόντων, τα οποία βαφτίζονται τηνιακά. Το γεγονός αυτό προκαλεί ανταγωνισμό και αδυναμία πώλησης εντός της Τήνου των γεοργοκτηνοτροφικών προιόντων που παράγονται στο νησί. Απαιτείται καλύτερη λειτουργία της αγοράς ώστε να προστατεύονται τα τηνιακά προϊόντα αλλά και οι καταναλωτές.
Ο υπεράριθμος πληθυσμός των αδέσποτων- ημιάγριων αιγοπροβάτων.
Η υπερβόσκηση και το κάψιμο των μελισσοκομικών φυτών (μειώνεται η μελισσοβοσκή).
Η έλλειψη εγγειοβελτιωτικών – αποστραγγιστικών - αρδευτικών έργων στο "Λιβάδι" της Κώμης – Καλλονής, και άλλων απαραίτητων έργων υποδομής (δρόμοι, εξηλεκτρισμός, κ.λπ.) σ΄ όλο το νησί
Η ανεξέλεγκτη διάθεση των αστικών λυμάτων .
Η μη επιδότηση της μεταφοράς των λιπασμάτων και των γεωργικών προϊόντων που εξάγονται από το νησί πχ τυριά, αγκινάρες, ζώα σε αντιστοιχία με την επιδότηση μεταφοράς ζωοτροφών προς το νησί
Ο αποκλεισμός των αγροτών από χρηματοδοτικά προγράμματα λόγω πολλών προϋποθέσεων και γραφειοκρατικών απαιτήσεων. Είναι χαρακτηριστικό ότι κανένας αγρότης δεν επωφελήθηκε από τα προγράμματα εκσυγχρονισμού των γεωργικών εκμεταλλεύσεων, ενώ οι νέοι αγρότες που εντάχθηκαν στο πρόγραμμα νέων αγροτών ίσως μετρούνται στα δάκτυλα του ενός χεριού. Πρέπει να γίνει υποστήριξη των γεωργών και των κτηνοτρόφων μέσα από προγράμματα που θα τα ονόμαζα «μικρά σχεδία βελτίωσης», χωρίς το πλήθος των περιορισμών της γραφειοκρατίας.
Η έλλειψη ειδικού γραφείου ή υπηρεσίας πάνω στην Τήνο για τον πρωτογενή τομέα που θα παρέχει υποστήριξη τόσο στους αγρότες όσο και στους φορείς. Το γραφείο αυτό κατάλληλα στελεχωμένο, θα βοηθούσε στην παροχή συμβουλών προς τους αγρότες, στον εντοπισμό των προβλημάτων, στην εξεύρεση λύσεων, στην σύνταξη προτάσεων προς τους τοπικούς φορείς, στην παρακολούθηση υλοποίησης συγκεκριμένων δράσεων, στην εισαγωγή και υποστήριξη νέων προτάσεων .
Η έλλειψη του αναγκαίου προσωπικού στις υπηρεσίες ανάλογα με τον όγκο εργασίας τους. (πχ ένας κτηνίατρος στην Τήνο).
Η παντελής έλλειψη εκπαίδευσης - επιμόρφωσης των αγροτών
Η μη επίλυση της συνεχούς υδροδότησης και της διάθεσης λυμάτων του συνεταιριστικού τυροκομείου και του ελαιοτριβείου.
Προτάσεις για το άμεσο μέλλον, που ίσως βοηθήσουν να ξαναξεκινήσει κάτι, αφού η κρίση οδηγεί τα πράγματα προς την ενασχόληση με την γεωργία και την επιστροφή στο χωριό:
καταρχήν υλοποίηση ή επίλυση όλων ή κάποιων από τα παραπάνω προβλημάτων.
εφαρμογή στην πράξη της περιβόητης, συνταγματικά κατοχυρωμένης “νησιωτικότητας” και στον αγροτικό τομέα. Δεν είναι δυνατόν να εξισώνεται ο νησιώτης αγρότης με τον αγρότη του θεσσαλικού κάμπου ή το τυροκομείο της Τήνου με την γαλακτοβιομηχανία ΔΩΔΩΝΗ όσο αφορά τις απαιτήσεις της νομοθεσίας. Στα μικρά νησιά θα πρέπει να θεσμοθετηθούν οι ελάχιστες μόνο απαιτήσεις, όσο αφορά στην ίδρυση και λειτουργία γεωργικών εκμεταλλεύσεων, μεταποιητικών ή άλλων εγκαταστάσεων (χωροταξία, απόβλητα, πρώτη ύλη, ποσοστώσεις, άδειες στάβλων, αξιοποίηση υποπροιόντων σφαγείου κλπ)
εντατικότερη σύνδεση της πρωτογενούς αγροτικής παραγωγής με τον τουρισμό. Επιβάλλεται να μην υπάρχει ξενοδοχείο ή άλλος χώρος μαζικής εστίασης που να μη χρησιμοποιεί τηνιακά αγροτικά προϊόντα.
δημιουργία ομάδων παραγωγών ανά προϊόν, με στόχο τη μείωση του κόστους παραγωγής, τη βελτίωση της ποιότητας των προϊόντων, την αύξηση της τυποποίησης, με τελικό στόχο την ενίσχυση του εισοδήματος των γεωργών και κτηνοτρόφων. Κάτι τέτοιο ως ένα βαθμό κάνει ο μελισσοκομικός συνεταιρισμός.
Το αγελαδινό γάλα σήμερα είναι ένα προϊόν που έχει εξασφαλισμένη διάθεση λόγω της λειτουργίας του τυροκομείου. Επομένως η εκτροφή αγελάδων συνδυασμένη με ιδιοπαραγωγή έστω μέρους των ζωοτροφών , είναι νομίζω μια πρόταση. Σε άλλα νησιά δίπλα μας λειτουργούν μάλιστα μεγάλες μονάδες αγελαδοτροφίας πχ Μύκονος, Νάξος, Σύρος
προσπάθεια για συλλογική εμπορία του τηνιακού κρέατος, ιδιαίτερα του αρνίσιου και του κατσικίσιου.
πιστεύω ότι υπάρχει δυνατότητα κάποιας μορφής χοιροτροφίας για παραγωγή των φημισμένων τηνιακών λουκάνικων και λουζας που τώρα γίνονται από μη τηνιακό κρέας.
Σαφώς υπάρχει πεδίο για συνέχιση της αμπελοκαλλιέργειας με ποικιλίες αμπέλου της Τήνου: ΡΟΖΑΚΙ για παραγωγή επιτραπέζιων σταφυλιών, ΠΟΤΑΜΙΣΙ για παραγωγή λευκών και κόκκινων κρασιών, ΚΟΥΜΑΡΙΑΝΟ για παραγωγή γλυκών κόκκινων κρασιών. Εδώ εμπεριέχεται και η δυνατότητα νόμιμης εμφιάλωσης και πιστεύω και εξαγωγής ρακιού.
περαιτέρω ανάπτυξη, κατόπιν κάποιας μελέτης και οργάνωσης, της καλλιέργειας συγκεκριμένων υπαίθριων ή θερμοκηπιακών κηπευτικών τα οποία θα μπορούσαν να επιλεγούν ως τοπικά προωθούμενα. Πχ η αγκινάρα ή το λεμόνι παλαιότερα, το οποίο θεωρώ ότι μπορεί να επανακαλλιεργηθεί.
μετά την πρόσφατη λειτουργία του ελαιοτριβείου και την φύτευση πολλών ελαιοδέντρων τα τελευταία χρόνια, θα μπορούσε να γίνει περαιτέρω ανάπτυξη της ελαιοκαλλιέργειας με τυποποίηση και εμπορία του λαδιού.
μελέτη για ενδεχόμενες νέες καλλιέργειες, -που όμως έρχονται από τα παλιά-, όπως τα ξερά σύκα, κάποια όσπρια ή τα αρωματικά φυτά. Ας πούμε: η φάβα στην Σαντορίνη πάει καλά, ή τα σύκα στην Εύβοια. και
γιατί να μην ξαναπαραγεί η Τήνος κριθάρι ή βίκο όπως παλιά; Σήμερα εισάγουμε όλο το κριθάρι της σποράς από την Πάρο και την Λήμνο; νησιά στο μέγεθος της Τήνου δεν είναι κι αυτά ;

Διαβάστε περισσότερα: http://tinosvoice.blogspot.com/2014/10/blog-post_918.html#ixzz3FS35Lu7l
tinosvoice