Η ΑΠΑΤΗ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΤΙΚΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ

Σε συνέχεια και σαν επιβεβαίωση σε όλα όσα λέει, υποστηρίζει και γράφει το εγκυρότατο http://ophioussa.blogspot.gr/. κάντε έναν κόπο και δείτε το βίντεο.

Αν καταφέρουμε, μόνον, αν καταφέρουμε όταν θα μας χτυπήσουν την πόρτα οι μεγαλοεγκληματίες να αντιδράσουμε ΤΚΜΗΡΙΩΜΕΝΑ όλοι μαζί, τότε θάχουμε σώσει κάτι πραγματικά σπουδαίο εκτός απ΄το νησί: την αξιοπρέπειά μας.

ΕΝΑΣ ΚΕΛΛΙΑΝΟΣ ΣΤΟΝ ΧΗΜΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ ΤΟ 1941..!

Και όμως... 

Ο Ελληνικός Στρατός το 1941 είχε χημικά όπλα.
Όπλα που δεν χρησιμοποίησε ποτέ, προς τιμήν του.
Ναι, πιστεύω πως παρά τα πρόσφατα υπαρξιακά μας, πρέπει να αποδίδουμε την αξία σε κάθε τί που μας έχει κουβαλήσει στην ράχη του μέχρις εδώ σήμερα.

Χημικά όπλα, λοιπόν, που η χρήση τους ξεκίνησε τυπικά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Αρχικώς, δακρυγόνες ουσίες που σε μεγάλες δόσεις γίνονταν ασφυξιογόνες και μετά εξειδικευμένα χημικά που μπορούσαν να τυφλώσουν, να κάψουν, να σκοτώσουν τους αμυνόμενους σωρηδόν , κατά χιλιάδες... 

Στην πραγματικότητα όμως, χημικά όπλα χρησιμοποιούσαν όλοι οι αρχαίοι στρατοί...

Τοξικές ουσίες όπως ο μανδραγόρας, δηλητήρια διαφόρων φιδιών, κινναβαρίτης και ό,τι άλλο βάλει το μυαλό του ανθρώπου, χρησιμοποιήθηκαν για να καταστείλουν την άμυνα των παγιωμένων αντιπάλων.

Η ίδια η λέξη μάλιστα,τοξικός, προέρχεται από την εμβάπτιση των αιχμών των βελών που εκτοξεύονταν με τόξα σε δηλητήρια για να προκαλέσουν το θάνατο των εχθρών! Το βεληνεκές, μάλιστα, των ελληνικών τόξων με τα δηλητηριασμένα βέλη έφτανε τα 300μ.

Ο παππούς μου, λοιπόν, Ιωάννης (Ζάννες) Αρμάος, κλάσεως 1929, στις 23 Ιανουαρίου του 1941 παίρνει δελτίο στρατιωτικής ταυτότητας και κατατάσσεται στο Κέντρο Χημικού Πολέμου.

Όπως φαίνεται από την σφραγίδα του Α/νχη Γ. Αναγνωστόπουλου, Διοικητού, το Κέντρο υπάγεται στο Όπλο του Πυροβολικού. 

Πιθανολογώ ότι, η μόνη εκπαίδευση που θα είχαν οι στρατιώτες, μάλλον, θα αφορούσε τον χειρισμό των ειδικών βλημάτων ή κυλίνδρων, που περιείχαν τα χημικά όπλα.

Δεν πρόλαβαν όμως, να καταταγούν και τα γεγονότα τους πρόλαβαν.
Στις 6 Απριλίου 1941 η Γερμανία επιτίθεται, στις 9 Απριλίου παραδίδονται τα Ελληνικά στρατεύματα στην Ανατολική Μακεδονία και την Θράκη, στις 20 Απριλίου ο Τσολάκογλου συνθηκολογεί και στις 20 Μαΐου ξεκινάει η Μάχη της Κρήτης, το μεγάλο καρφί στις ρόδες του Άξονα που έμελλε να αποδειχτεί μοιραίο.

Ας τα θυμηθούμε όλα αυτά σε καμμιά εβδομάδα απο τώρα, που θα "εορτάζουμε" την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου. 

Καμμιά ομιλία, κανένα διάγγελμα, καμμιά μπουρδολογία ή τηλεοπτικό ρεπορτάζ με "αγράμματους" μαθητές που "δεν ξέρουν τί γιορτάζουμε" δεν θα πρέπει να κρύψει από το νού μας την πραγματικότητα όσων συνέβησαν:

Μια φασιστική χώρα κουβαλήθηκε ως εδώ για να φέρει τον πολιτισμό της σε εμάς, τους ιθαγενείς, σίγουρη πως οι Μότσαρτ, οι Μπετόβεν, οι Γκαίτε και οι Κάντ αποτελούσαν μέρος τής ιδεολογίας τους. 

Ακριβώς όπως τα δικά μας φασιστανάλογα θεωρούν πως ο Σωκράτης και ο Πλάτωνας είχαν κάτι σαν κι΄αυτούς στο μυαλό τους όταν μίλαγαν ή έγραφαν για την Πολιτεία και πως ο Θεμιστοκλής, ο Μιλτιάδης και ο Κίμωνας πολέμησαν μόνο και μόνο για να φτάσει η πατρίδα αλώβητη και αμόλυντη έως τα δικά τους χέρια..!

Και κάτι τελευταίο προς όλους τους αδαείς: 

Η 28η Οκτωβρίου ΔΕΝ εορτάζεται...

Η 28η Οκτωβρίου ΤΙΜΑΤΑΙ!

ΕΝΑ ΠΡΟΙΚΟΣΥΜΦΩΝΟ ΤΟΥ 1859...

Προίκα, λέει... Πφφφ..... 

Σήμερα, λέει, έχει καταργηθεί ο θεσμός της προίκας, λέει... Παληά η γυναίκα αν δεν είχε προίκα, κλάφτηνα, λέει... 

Ενώ τώρα μπορείς να αφήσεις το συναίσθημα να σε κυριεύσει, λέει... 

Μάλιστα...
Τρίβω τα χέρια μου και ξεκινώ κάνοντας μιάν υπόθεση, που οδηγεί σε μιαν ερώτηση, που καλύτερα είναι να μείνει αναπάντητη...

Ας πούμε, ωρέ παλλικάρι, πως έχεις μια σχέση. 
Κι’ ας πούμε τώρα πως μετά από κανένα πεντάμηνο, εννιάμηνο, χρόνο, δίχρονο, κι΄αφού περάσουν τα μέλια και η σχέση φτάσει να γίνει συνήθεια, καταλαβαίνεις πως με την κοπελιά με την οποία είσαι μαζί δεν πολυταιριάζεις. Γιατί, τελικώς, μόλις έφυγε το πολύ το πάθος δεν έμειναν και πολλά κοινά σημεία...

Και ετοιμάζεσαι να πεις, «Δεν πάει άλλο ρε συ Μαρία, Ελένη, Δήμητρα, Γεωργία μου! Κουραστήκαμε πιά, καλό είναι να σταματήσουμε εδώ πριν σοβαρέψουν τα πράγματα». 
Και σε ερωτώ: με την ίδια ευκολία θα πεις «τέλος» αν η κοπέλλα έχει ένα δισέλιδο 'Εψιλον Εννέα, ή αν η κοπέλλα δεν έχει τίποτε δικό της;  
Μην απαντάς. 
Άκου τί απάντησε ο μέσα εαυτός σου στο βάθος του μυαλού σου και μην πεις σε κανέναν αυτό που άκουσες...

Αλλά, όταν διαβάσεις το παρακάτω προικοσύμφωνο, μάλλον δεν θα είναι και πολύ σωστό να χλευάσεις τους παληότερους που τηρούσαν τον θεσμό της προίκας.

Πανάρχαιος θεσμός, που αποσκοπούσε στο να εξισορροπήσει την αποχή της γυναίκας από τον εργασιακό στίβο, αφού οι πρόσοδοι του σπιτιού έρχονταν μόνον από την εργασία του άντρα. Στα αγγλικά λέγεται DOWRY και αν ψάξετε θα διαβάσετε απίστευτες ιστορίες. 

Δυστυχώς, πολλές φορές η προίκα από μόνη της αποτελούσε αιτία γάμου και οι οικογένειες ελάχιστα νοιάζονταν για αισθήματα, επιθυμίες, ηλικιακές διαφορές κ.λπ. 
Το παιδί-αγόρι έπρεπε να διαιωνίσει το όνομα της οικογένειας, συνήθως με περισσότερα από ένα παιδιά, και γι΄αυτό έπρεπε να πάρει νύφη με περιουσία, για να μπορούν να εξασφαλιστούν τόσα στόματα. Το παιδί-κορίτσι, απλώς, έπρεπε να φύγει από το σπίτι το ταχύτερο, γιατί, εκτός των άλλων, μια γεροντοκόρη μέσα στο σπίτι αποτελούσε αντικείμενο χλεύης για την οικογένεια.

Το συγκεκριμένο προικοσύμφωνο είναι του 1859 και αφορά κατοίκους των Κάτω Μερών. 

Ενδιαφέρον έχει το ότι, τα χωράφια που δίδονται σαν προίκα προσδιορίζονται από τα ονόματα των ιδιοκτητών των γειτονικών χωραφιών.  
Χαρακτηριστικά, η λέξη που χρησιμοποιεί ο συμβολαιογράφος είναι πλησιασταί, αυτοί δηλαδή, που είναι πλησίον του χωραφιού, που γειτονεύουν με το χωράφι.
Παρατηρείστε επίσης ότι, σε κάποιο σημείο του κειμένου απαριθμούνται σαν προίκα ορισμένα ετερόκλητα αντικείμενα, τα οποία στο τέλος αθροιζόμενα ως αξίες, κάνουν στρογγυλές εκατό δραχμές. Αυτό συμβαίνει και από την πλευρά της νύφης αλλά και από την πλευρά του γαμπρού.
Ενδιαφέρων είναι επίσης, ο τρόπος με τον οποίο ο συμβολαιογράφος μεταφέρει την λέξεις κουρτίνες και την τοποθεσία Κουναριά σαν κορτίνες και Κοναριά αντίστοιχα, "ευπρεπίζει" δηλαδή, λέξεις που ηχούν πολύ κοντά στο γλωσσικό ιδίωμα των χωρικών. 

Η χήρα μητέρα της κοπέλας είναι "άνευ έργου", δεν εργάζεται δηλαδή, ενώ ο έτερος υπογράφων από την πλευρά της κοπέλας είναι "ιδιώτης". 
Παρ' όλ' αυτά, η μητέρα αναφέρεται πρώτη στο προικοσύμφωνο. 


Ο συμβολαιογράφος αναφερόμενος στον εαυτό του χρησιμοποιεί κεφαλαίο Σίγμα στην αρχή της λέξης, ενώ οι μάρτυρες που "ομολόγησαν άγνοιαν γραμμάτων" γράφονται με μικρό μ.

Αναλυτικά το κείμενο έχει ως εξής: 

Σήμερον την δεκάτην εννάτην του μηνός Ιανουαρίου του χιλιοστού οκτακοσιοστού πεντηκοστού εννάτου έτους, ημέραν της εβδομάδος Δευτέραν μετά μεσημβρίαν εν Τήνω και το εν τη πόλει του Δήμου Τήνου απέναντι της μητροπόλεως κείμενου γραφείου μου ενώπιον εμού του Συμβολαιογράφου Τήνου Νικολάου Α. Βιτάλη καθεδρεύοντος εν τη πόλει του Δήμου Τήνου παρόντων και των μαρτύρων Κυρίων Νικολάου Γκίζη σκυτοτόμου κατοίκου του χωρίου Κουμάρου του Δήμου Σωσθενείου και Νικολάου Σεργίου, υπαλλήλου, κατοίκου της πόλεως Τήνου γνωστών μου και μη εξαιρετέων ενεφανίσθη αφ’ ενός η Μαριέτα Μ. Πε.........., χήρα, άνευ έργου, κάτοικος του χωρίου Κελλιά του Δήμου Περαίας και ο Μάρκος Πε...........ς κάτοικος του αυτού χωρίου και Δήμου, ιδιώτης, και εξ’ άλλου ο κύριος Αλέξανδρος Κ...........ς, γεωργός, και η σύζυγός του Ελένη, άνευ έργου, κάτοικοι αμφότεροι του χωρίου Αετοφωλεάς του Δήμου Περαίας γνωστοί και άσχετοί μου συγγενείας, και ομολόγησαν η πρώτη, ήτοι η Κα Μαρία Μ. Πε............., χήρα, ότι έχει θυγατέραν ενήλικον ονόματι Μαρούλαν και θέλουσαν να συζεύξη αυτήν εις γάμου κοινωνίαν εξελέξατο νυμφίον και νόμιμον σύζυγον αυτής τον Νικόλαον Κ............ν. αφού δεν πρώτον εύχεται τής θυγατρός της η Μήτηρ της Μαριέτα Μ. Πε..........., της δίδη προίκα τα ακόλουθα._ Εν χωράφιον επτά σκάλαις εις θέσιν αυτάς με αμπέλια, πλησιασταί Λαρέζος Φώσκολος και Μάρκος Αρμάος , αξιάς ως έγγιξα δραχμς πεντήκοντα αριθ. 50. Έν κηπάριον εις θέσιν Πηγαδάκια με νερόν δύο φοράς την εβδομάδα, Τετάρτην και Παρασκευήν, πλησιασταί Γιαννούλης Σκλάβος, και Μάρκος Στεφάνου, αξίας δραχ-

μών εικοσιπέντε Αριθ. 25. Της δίδη προς τούτοις εν κρεββατοστρώσι, δύω ζεύγη σενδόνια, έξ πετσέτες, εν τραπεζομάνδηλον, μίαν δωδεκάδαν μαχαιροπήρουνα και κουτάλια έν κιβώτιον με τα ρούχα της, εν ζεύγος σκουλαρίκια και έν χρυσούν δακτυλίδιον εξ φλυτζάνια με τα πιατάκια τους δύο καθήκλας εν τηγάνιον, εν ζεύγος κορτίνες τλουπανεραίς και εν δαμάλιον αξίας δραχμών εκατόν. αριθ. 100. Εξ άλλου δε μέρους δίδη προς αυτήν ο πάππος της ιδίας Μαρούλας, Μάρκος Πε...........ς τα ακόλουθα. μίαν σκάλαν χωράφιον εις θέσιν κανειός τής κάτω. πλησιασταί Γιαννακός Αρμάος και Μαριαίτα Περπινιά αξίας δραχμών εξήκοντα αριθ. 60. της δίδη προς τούτοις μίαν κάμαραν εντός του χωρίου Κελλιά, ανώγαιον ως κατώγαιον ως ευρίσκεται. πλησιασταί ο Άγιος Ιωάννης και ο δρόμος. αξίας δραχμών εκατόν. αριθ. 100. Τας οποίας κάμαρας οπόταν θέλη να τας πωλήση να έχουν την προθεσμίαν τα αδέρφια της, έτι της δίδη έναν τεντζερέ δραχμών τεσσάρων, αριθ 4. δίδη δε και ο Αλέξανδρος Κ...........ς εις τον υιόν του Νικόλαον Κ...........ν την ευχήν του ομού με την σύζυγόν του Ελένην, ακολούθως δε δίδουσιν εις αυτόν ως ακολουθεί. εκ του εις θέσιν αλωνάκι χωραφίου , να λαμβάνη το ήμισυ απ΄όποιον μέρος θέλει περιέχον αμπέλια. πλησιασταί Νικόλαος Μουστάκας και Αικατερίνη Φιλιππίνα. του διδούσιν ομού εκ του παραγγερίδιου ήμισυ εκ του πλησίον αυτού. πλησιασταί ο κοινός δρόμος. αξίας δραχμών εξήκοντα. αριθ 60. Εν έτερον

 χωράφιον εις θέσιν κάμπο κάτω Κλείσμα. Πλησιασταί Φραγκίσκος Στεριώτης και Ιωάννης Καταζάς , αξίας δραχμών εβδομήντα . αριθ. 70. έτερον χωράφιον εις θέσιν Σγαρδελά πλομάρι με συκάς , πλησιασταί Φραγκίσκος Φώσκολος και Ματθαίος Καταζάς αξίας δραχμών πεντήκοντα. αριθ. 50. έτερον ήμισυ κήπου εις θέσιν κάτω κλείσμα , πλησιασταί Ιωάννης Καταζάς και Δαλισμάς Βιδάλης με το νερόν του πάσαν Δευτέραν αξίας δραχμών δεκαπέντε. αριθ 15. Το εις θέσιν κοναριά χωράφιον τρία σκαλάκια, πλησιασταί Αλέξανδρος Απέργης και ο δρόμος. αξίας δραχμών τριάκοντα, αριθ 30. του δίδουν προσέτιν μίαν δάμαλιν , εν τόπιον αμερικάνικου πανίου, και δύο καθήκλες αξίας δραχμών εκατόν, αριθ. 100. υπόσχεται προσέτι ο Νικόλαος Κ...........ς να έχη αναμεταξύ με την σύζυγόν του κατά την συνήθειαν όλα τα αναθήματα . πρός τούτοις ό,τι θέλει συζευχθεί κατά τον ερχόμενον μήνα , προηγουμένης μεταγραφής δυνάμει του Νόμου ._ Διό γέγονε το παρόν , και αναγνωσθέν υπεγράφη παρά του Μάρκου Πε............ , των μαρτύρων και εμού του Συμβολαιογράφου , εκτός των λοιπών συμβαλλομένων , ομολογησάντων αγνοίαν γραμμάτων .

Διάσωση και διατήρηση εγγράφου: Ιωάννης Παπαδόπουλος, καλοκαίρι 2013

ΦΤΙΑΧΝΟΥΜΕ ΣΤΑΦΙΔΕΣ;

Λοιπόν, καλό το σουπερμερκάτο και καλές και οι σταφίδες άμα τις παίρνεις από το ράφι έτοιμες στο σακκουλάκι. 

Πώς γίνεται όμως, άμα θες να τις φτιάξεις μόνος σου; 
Πώς φτιάχνανε σταφίδα στα παληά τα χρόνια στην Τήνο για νάχουν για τις κρύες μέρες του χειμώνα;

Πάμε λοιπόν, να φτιάξουμε σταφίδες.

Διαλέγουμε σταφύλια χωρίς κουκούτσι, σουλτανίνες κατά προτίμηση, καλής ποιότητας, καθαρές και χωρίς μαυρισμένες ρώγες, για να φτιάξουμε σταφίδες. 

 Το σταφύλι όμως, όσο αγαπητό είναι στον άνθρωπο, άλλο τόσο αγαπητό είναι και στα διάφορα λιχούδικα ζωύφια, που μόλις το βρουν διαθέσιμο σπεύδουν να το κατασπαράξουν. 

Το αμπέλι λοιπόν, για να προστατέψει τον καρπό του, τον τυλίγει σε μια λεπτή στρώση κεριού που κρατάει μακρυά αρκετούς από τους εχθρούς του. 

Η ίδια στρώση κεριού είναι που εμποδίζει και την αφυδάτωση των ρωγών στις διάφορες φάσεις της ζωής τού σταφυλιού και που μας εμποδίζει όταν θέλουμε να φτιάξουμε σταφίδα, να αφυδατώσουμε δηλαδή με ελεγχόμενο ρυθμό το σταφύλι.

Ρίχνουμε λοιπόν, σε ένα κατσαρολάκι νερό τρεις ή τέσσερεις κουταλιές στάχτη και βράζουμε. 

Στην συνέχεια σουρώνουμε το υγρό και προσθέτουμε μια μεγάλη κουταλιά λάδι. 
Αυτο το μίγμα μπορεί να το ακούσετε να λέγεται και «αλουσά».

Σε αυτό το μίγμα βουτάμε τα σταφύλια... 

...μια-δυό φορές... 

...και στην συνέχεια τα απλώνουμε επάνω σε φύλλα ή σε εφημερίδες.

Η στάχτη περιέχει πολύτιμα συστατικά (ανθρακικό ασβέστιο, κάλιο, φώσφορο κ.λπ.) που «γδύνουν» το σταφύλι από το κερί του κι΄ έτσι, διευκολύνεται η ελεγχόμενη αφυδάτωση. 
Το λάδι κάνει τίς ρώγες να γυαλίζουν και τις προστατεύει από τυχόν προσβολές. 

Η εμβάπτιση στην αλισίβα τετραπλασιάζει την ταχύτητα της αφυδάτωσης.

Και μετά αρχίζει η φάση της αναμονής...

Χρειάζεται μπόλικος Ήλιος και καμμιά δεκαπενταριά ημέρες για να αρχίζουμε να βλέπουμε αποτελέσματα.
Η πορεία προς το αποτέλεσμα, είναι ανησυχητική... 
Τα σταφύλια ζαρώνουν, αλλάζουν χρώμα και δεν θέλει και πολύ να νομίσει κανείς ότι χάλασαν. 

Αυτή είναι όμως η φυσιολογική εξέλιξη μέχρι η υγρασία στο εσωτερικό της σταφίδας να πέσει στο 15%. 

Η σταφίδα, λοιπόν, δεν χρειάζεται κανένα συντηρητικό.

Το νερό μεταναστεύει αργά από το εσωτερικό της ρώγας προς το περιβάλλον, τα πολύτιμα σάκχαρα πλούσια σε φρουκτόζη (30%) και γλυκόζη (28%) αυξάνουν μέχρι να φτάσουν έως και 72%. 

Κι' εκτός της μοναδικής γεύσης της, που ταιριάζει με σαλάτες, φαγητά και γλυκά, μην ξεχάσετε να την βάλετε στο τραπέζι για να συναντήσει  μιάν άλλην εξαδέλφη της, που βγαίνει από κάποια άλλα σταφύλια...

που τυρρανήθηκαν λίγο περισσότερο, 

για να βγάλουν την Ρακή...

Σημείωση: η παρασκευή της σταφίδας με τον παραδοσιακό Τηνιακό τρόπο έγινε από την Αντέλα Αρμάου-Παπαδοπούλου

ΤΙ ΚΟΙΝΟ ΕΧΟΥΝ Ο ΣΑΚΗΣ ΤΣΙΩΛΗΣ ΚΑΙ Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ?

Λοιπόν, άκου να δεις ένα παράξενο: μετά την ήττα από τον Παναθηναϊκό απολύθηκε ο Σάκης Τσιώλης από τον Αστέρα Τρίπολης! 

Σιγά τα αυγά, θα πεις. Ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία τέτοια περίπτωση στο φασιστικό μόρφωμα που λέγεται ελληνικό ποδόσφαιρο.

Αλλά, η συγκυρία είναι συμβολική Σάκη μου, στα όρια του υπερρεαλιστικού! Κοντολογίς, δεν έφταιγε η ήττα από τον Παναθηναϊκό. Στο κάτω-κάτω, δεν έχασες από την Σκουριά Κερατσινίου, απ΄τον Παναθηναϊκό έχασες... 

Στη φυλάγανε Σάκη μου, στην είχανε στημένη στη γωνία και σε περιμένανε. 

Και νίκη να έκανες και ισοπαλία να έκανες, στο πρώτο στραβοπάτημα θα στην κάνανε!

Να, κύττα να δεις... 

Κάπως σαν την Χρυσή Αυγή!!!

Τί εννοώ; 

Από καιρό την είχανε έτοιμη και περιμένανε μια στραβοτιμονιά. Ε, η στραβοτιμονιά έγινε, λίγο πιό ξεσούμπαλη απ΄όσο έπρεπε και πήρε κι΄έναν άτυχο περαστικό, σαν να λέμε, και τον έκανε κιμά. 

Κιμά στα γρανάζια του συστήματος, δηλαδή!

Χέστηκε το σύστημα για τον άτυχο περαστικό! Το σύστημα νοιάζεται για να πάρει τις εκλογές! 

Γιατί όταν είχε διαπιστώσει πως οι αγανακτισμένοι πήγαιναν κατά Κουμουνδούρου μεριά, σου λέει, "Κάτσε να τους δώσω μια διέξοδο προς κάπου αλλού..."

Και σκηνοθέτησε την πολιτική παρουσία της Χ.Α. που ήταν ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΣΤΙΓΜΗ μια ελεγχόμενη διέξοδος! 

Που πα να πει, πως όταν θέλω, όποτε θέλω, όπως θέλω την κλείνω! Και όσο γίνεται πιό θεαματικά! 

Της μαζεύω όλα τα λερωμένα τ’ άπλυτα σ΄ένα σκοτεινό δωμάτιο, και μόλις χρειαστώ τα ψηφαλάκια πίσω ή εξασφαλίσω πως είμαι έστω και λίγο μπροστά από τον ΣΥΡΙΖΑ, της δίνω μιά και την καθαρίζω! 

Γιατί δεν πιστεύω να υπάρχει βλάκας που να πιστεύει πως όλα αυτά τα στοιχεία περί οπλισμού, στρατοπέδων, εκπαίδευσης και τηλεφωνικών οδηγιών προς το ιδιωτικό στράτευμα μαζεύτηκαν σε τρεις μέρες μέσα!!! 

Στο ψυγείο τα είχαν, τα έβγαλαν, τα πέρασαν στα μικροκύματα των ΜΜΕ και μας τα σέρβιραν!

Και το success story πάει ως εξής: κάνω τον υπέροχο υπερδημοκράτη, μαζεύω πίσω στο μαντρί τα απογοητευμένα μαύρα προβατάκια, αφήνω τον Αλέξη Μπούρμπεριζ να ξαναπαίξει την χιλιοπαιγμένη κασέτα και μάλιστα, τον νουθετώ να ξεκαθαρίσει και εκείνος τα δικά του ακροστοιχεία και διώχνω στην τρίτη σελίδα των εφημερίδων τούς τελευταίους των Τροϊκανών (γιατί μέχρις εδώ ήταν, δεν έχει άλλο, αναλαμβάνει ο μεγάλος αδελφός πλέον...). 

Τέλος, μπουρδολογώντας περί ναζισμού και ιστορικής μνήμης, εξαργυρώνω την υποχρέωση στο αμερικανοεβραϊκό λόμπυ που μου έδειξε πώς να ξαναβγώ κυβέρνηση χρησιμοποιώντας την ΧΑ και να στραφώ προς την εκ δύσεως λύση τώρα που η κυρα-Αγγέλλα ξαναβγήκε καγκελλάριος και ετοιμάζεται να μας σκίσει.

Τελείωσα. 

Και κλείνω λέγοντας πως λυπάμαι εκείνα τα κακόμοιρα τα αστυφυλακάκια που εκτέθηκαν σαν πληροφοριοδότες της Χ.Α., ενώ στην πραγματικότητα ήταν εκείνοι που μετέφεραν τις οδηγίες προς την ΧΑ...

Δεν αντέχεται τόση δημοκρατία τέλος πάντων...

Η ΞΙΝΑΡΑ ΣΤΟΥΣ ΟΥΡΑΝΟΥΣ !

Τί κακό ήταν αυτό που με βρήκε! 

Τί τρομάρα! 

Γυρνάω που λες φιλαράκι, απ΄την Χώρα και έχω βάλει και ακούω και κάτι ξεγυρισμένα συρτοτσιφτετέλια, ξέρεις, από εκείνα τα παραδοσιακά, οπότε, στην στροφή της Ξινάρας παθαίνω πλάκα! 

Σοκ! Μένω παγωτό σου λέω! Η Ξινάρα δεν υπήρχε πιά! Είχε φύγει από την θέση της! Απλώς, είχε φύγει από την θέση της! 

Κυττάω την ταμπέλα, ρε ξανακυττάω την ταμπέλα, τίποτα... 
Η Ξινάρα ήταν, έλεγε η ταμπέλα, στους ουρανούς! 

Σηκώνω το βλέμμα μου στον ουρανό, φτου να πάρει! Συννεφιά... 
Άντε βρες την Ξινάρα εσύ τώρα πάνου κεί, χαμένη μεσ΄τα σύννεφα... 

Μα τί τους ήρθε και βάλανε την Ξινάρα κει πάνω... Τέλος πάντων, εξουσία είναι αυτή και με την εξουσία δεν τα βάζει κανείς, ότι θέλεις κάνεις άμα είσαι εξουσία, στέλνεις και την Ξινάρα στον ουρανό και λογαριασμό δεν δίνεις, που λέει ο λόγος...

Κάνω δεξιά το αυτοκίνητο και συγκλονισμένος βγαίνω με τάσεις εμετού, πάω μέχρι την άκρη του δρόμου για να βγάλω τα σωθικά μου και τότε, δεύτερο σοκ! 

Η Ξινάρα είναι στην θέση της! 
Ξαναγύρισε! 
Έκανα έτσι κι ακούμπησα στην μάντρα και με δάκρυα ευτυχίας δεν χόρταινα να βλέπω την Ξινάρα στην θέση της! 
Κάτω από κείνο το πωστολένε το Ξώμποργο, με το πρώην δημαρχείο, με τα σπιτάκια της τα όμορφα, με τα όλα της! Τί χαρά... 

Βέβαια, σκέφτηκα πως ίσως η Ξινάρα να μην είχε φύγει ποτέ από τη θέση της και ίσως η ταμπέλα να τάδειχνε λάθος... 
Αλλά, λάθη τέτοια στην χώρα μας δεν γίνονται. 
Ίσως πάλι, νά’ φταιγα κι΄εγώ που στεκόμουνα σε λάθος θέση. 

Θέλω να πω, πως αν σταθείς στο κατάλληλο σημείο με την πεσμένη ταμπέλα εμπρός σου και στο βάθος την Ξινάρα, τότε η ταμπέλα δείχνει σωστά! 

Ωπ! Είπα πεσμένη; Μα ναι! Αυτό είναι! 
Η ταμπέλα ήταν πεσμένη! Η Ξινάρα ουδέποτε ανελήφθη εις τους ουρανούς! Απλώς, η ταμπέλα ήταν πεσμένη! Και πώς νάπεσε η ταμπέλα άραγε..; 
Και πότε νάπεσε η ταμπέλα, δεύτερο άραγε...

Λοιπόν, πατριώτες! Η πλάκα πλάκα, αλλά το σοβαρό σοβαρό... 
Από την διαπλάτυνση και μετά, ναι, εκείνη πούγινε πριν τρία χρόνια αν ενθυμούμαι καλώς, η ταμπέλα ξηλώθηκε, ο δρόμος διαπλατύνθηκε (ομολογουμένως, με πολύ καλή δουλειά από την πλευρά του εργολάβου, κάποιος Φώσκολος από τα Κιόνια, νομίζω), ασφαλτοστρώθηκε, μα η ταμπέλα έμεινε μέσα στο χωράφι να κάνει παρέα σε μίαν άλλη μεγαλύτερη που δείχνει δημαρχεία και Καλλονές και άλλα τέτοια καταργημένα και μάλλον θάνιωθε μοναξιές... 

Δηλαδή, κανένας δεν έχει εντοπίσει την πεσμένη ταμπέλα μέχρι στιγμής; 
Δηλαδή, η Ξινάρα είναι κάτι σαν το Παρίσι που όλοι ξέρουν πού είναι και δεν χρειάζεται ταμπέλες; 
Δηλαδή, κανένας ούτε καν οι Ξιναριανοί οι ίδιοι, δεν ενοχλήθηκαν από την έλλειψη αυτή;

Τέλος πάντων, ρε αδέρφια, δεν θίγεται κανείς άμα του φέρονται με αυτόν τον τρόπο; Γι’ αυτό μετά όταν κάνουν κάποιο έργο νιώθουμε και υποχρέωση αντί να το θεωρήσουμε προαπαιτούμενο και δεδομένο! Γιατί, κανείς δεν περιμένει πως κάτι θα ξεκινήσει και θα τελειώσει όπως πρέπει. Να θυμίσω προεκλογικούς δρόμους που τους πήραν οι βροχές αμέσως μετά τις εκλογές; Περιττό. Όλοι ξέρουμε πως όταν ξεκινάει ένα έργο, πρέπει να κάνουμε τον σταυρό μας και να περιμένουμε το μικρότερο κακό.

Το πιθανότερο είναι να μην φταίει κανείς...

Ο εργολάβος μάλλον δεν το θυμήθηκε ή δεν ήταν στις αρμοδιότητές του, οι εργάτες το άφησαν να πάει, ο Δήμος το ξέχασε, οι ντόπιοι το αγνόησαν, για να δω ποιόν ξεχνάω... 
Α! Ναι! Εμένα που κάθομαι και γίνομαι ο ξινός της υπόθεσης γιατί αυτό το νησί είναι ο τόπος μου και προσβάλλομαι όταν το γράφουν στα ευαίσθητά τους!

Ανανέωση 23/9/2013:  

Αδέρφια υπάρχει ελπίδα! 
Μόλις πήρα ένα σχόλιο από το ΞΑΝΕΜΟ (άλλοι ξινοί κι΄αυτοί...) που πέρυσι και συγκεκριμένα στις 2 ΣΕΠΤ 2012 (ΝΑΙ, του ΔΩΔΕΚΑ!!!) είχαν αναρτήσει το ίδιο θέμα ΑΚΡΙΒΩΣ!!! Πατήστε εδώ και θα δείτε. 

Λέω πως ναι, τελικά υπάρχει ελπίδα για το νησί, να φτιάξουμε μιά νέα παράδοση, αυτήν ΤΗΣ ΔΙΑΡΚΟΥΣ ΑΣΥΝΕΠΕΙΑΣ!!! 

Απ΄ό,τι φαίνεται είμαστε και παραείμαστε σε θέση να σταθούμε στο ύψος των
περιστάσεων και να τηρήσουμε την παράδοση αυτή, άξιοι συνεχιστές και τοποτηρητές των κομμάτων που μας έμαθαν να δεχόμαστε στην καμπούρα μας όλη την γαϊδουριά τους..!
Ολέ!!!

Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΑΣ ΠΑΙΧΝΙΔΑΚΙ !

Παίξαμε με τη Χ.Α. 

Λέγαμε γελώντας "Κύττα θα πάρει 20% στις επόμενες εκλογές" περιμένοντας απλώς τη στιγμή που θα δούμε να πλακώνει κάποιον από τους λαομίσητους πολιτικούς μέσα στη Βουλή. 

Αυτοί όμως, παιδάκια του συστήματος, με νονούς από παληά πολιτικά τζάκια τον Αντωνάκη και τον Γιωργάκη, γλυκαμένα από τα κουστουμάκια, τα φλας και τις δερματοντυμένες πολυθρόνες της βουλής, δεν ριψοκινδύνεψαν να τις χάσουν. 

Έδειραν, όπως ήταν αναμενόμενο λοιπόν, αλλά ξεκίνησαν ανάποδα!  

Έδειραν πρώτα αυτούς που υπο κανονικές συνθήκες θα έδερναν τελευταίους!

Τί εννοώ: 

Μόλις τελειωναν το ξύλο με τα κομματόσκυλα θα πέρναγαν στην επόμενη φάση που είναι όλοι όσοι δεν συμφωνούν μαζί τους!

Μ’ εσένα και με 'μένα δηλαδή, που διαβάζουμε κάποιο βιβλίο γραμμένο από εβραίο ή ακούμε νέγρικα ή χειροκροτάμε τον Σχορτσιανίτη που δεν ταιριάζει με τα ιδεώδη της φυλής ή αφήνουμε ένα πενηντάλεπτο στους πλανόδιους ρουμάνους μουσικούς. 

Γιατί μη μου πείτε πως νομίσαμε ποτέ πως μόλις τελειώσουν με τους μνημονιακούς πολιτικούς θα κάνουν μια βαθειά υπόκλιση και θα φύγουν από την πολιτική και κυρίως, την κοινωνική ζωή της χώρας! 

Αυτή η κουφάλα η ψήφος τής αντίδρασης που έπεσε στην κάλπη βαμμένη στο χρώμα τους, αυτή τάκανε όλα. 

ΨΗΦΟΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗΣ ! 

Και στο μεταξύ, η αριστερά στον ύπνο της τον ατάραγο..!

Σιγά Μήτσο μη βιάζεσαι

κάτσε να πάμε αντάμα

σε πήρ' εσέναν' ο καημός

και μένανε το κλάμα...

Και προσπαθήσαμε να ξυπνήσουμε τον ασθενή που έχει πέσει σε κώμα, κουνώντας δυνατά το κρεββάτι! 

Όπως και με τον Χερι-με-χέρι-καρατζαφέρη έτσι και τώρα, κυβέρνηση και μέσα ενημέρωσης έπαιξαν κρίσιμο ρόλο στο γιγάντωμα της Χ.Α. 

Ο Καρατζαφέρης πλύθηκε, ντύθηκε, χτενίστηκε και μπήκε στη βουλή από αυτούς που τον χρησιμοποίησαν για να σκουπίσουν τα παπούτσια τους με αυτόν στην συνέχεια. 

Με την Χ.Α. τα πράγματα όμως δεν είναι έτσι... 

Γιατί αυτός που αποκαλεί τον εαυτό του έλληνα ταυτιζόμενος την ίδια στιγμή με τον ναζί που ισοπέδωσε την Ελλάδα, δεν μπορεί να έχει και πολύ μυαλό, έτσι δεν είναι; 

Και τώρα τί λέμε; 

Α! λέει ο Αντωνάκης, Να μια καλή ευκαιρία να πάω σε εκλογές τώρα που από την Χ.Α. θα φύγουν όσοι «από αντίδραση» την ψήφισαν  και ο Αλεξάκης κόβει βόλτες με Μπούρμπεριζ και χειροφιλάει τον παπά!

Α! λέει ο Αλεξάκης! Να μια ευκαιρία να φθείρω την κυβέρνηση, να βγάλω το στρατό μου να τα σπάσει και να πάω σε εκλογές! 

Επί της ουσίας όμως κουβέντα! 

Όλο λάδι και τηγανίτα τίποτα! 

Η δημοκρατία είναι κάτι που ΘΑ υπάρχει! 

Έτσι από μόνη της! 

Το λάδι στη φωτιά και τα ψάρια στη θάλασσα! 

Η καθημερινότητά μου, η δικιά μου, του πολίτη, δεν υφίσταται για αυτούς! 

Αυτοί ακούνε "δολοφονία" και ερμηνεύουν "ψηφοφορία".

Με μένα τον πολίτη που αύριο θα τους συναντήσω στον δρόμο μου και θα αλλάξω πεζοδρόμιο για καλό και για κακό, τό γίνεται; 

Τί γίνεται με το φυλλάδιο που θα μου φέρει ο γιός μου στο σπίτι και θα του «εξηγεί» γιατί υπερτερεί από τους αλλόχρωμους συμμαθητές του; 

Τί γίνεται με τις μνήμες του πολέμου, θα μπορούμε να μιλάμε γι’ αυτές; 

Τέλος, ένα μεγάλο μπράβο στην καρικατούρα πολιτικού που λέγεται Ρεπούση, στα ΑΝΤΑΡΣΥοειδή και άλλα ανερμάτιστα σαχλοκούδουνα και στους ομοίους τους. 

Φροντίζουν να δημιουργούν και να αφήνουν κενά για να μπορεί να χώνεται η Χ.Α., μεριμνούν ώστε να μένουν δυσνόητα σημεία για να μπορεί να τα ερμηνεύει και να τα εξηγεί η Χ.Α. καταργούν ιστορικές μνήμες για να τις κρατάει ζωντανές η Χ.Α. !

Έτσι, έφτασε να γίνει η  Χ.Α. δραγουμανοδραγάτης όλων όσων ένας λαός θεωρεί απαραίτητα για να συνεχίσει να υπάρχει! 

Αν πάλι το σύστημα θέλει να τους ηρωοποιήσει, θα κάνει αυτό που κάποιος ανεγκέφαλος πρότεινε και θα κυρήξει την Χ.Α. εκτός νόμου! 

Ζωώδης σκέψη, με ζωώδες αντικείμενο προς ζωώδεις ψηφοφόρους!