Ο ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ ΠΑΝΤΡΕΥΤΗΚΕ ΣΤΑ ΚΕΛΛΙΑ !

Λοιπόν, άκου να δεις πώς τα φέρνει τα πράγματα η Τύχη... 
Ο Καραγκιόζης, που έκανε την πρώτη του εμφάνιση στον ελλαδικό χώρο εκεί γύρω στο 1809 κάπου στα Γιάννενα, ήρθε να παντρευτεί πού λες; Στα Κελλιά! Μάλιστα, κύριε, στα Κελλιά! 

Εδώ βλέπουμε τους προξενητάδες στην προετοιμασία του μεγάλου γεγονότος...

...και εδώ στα παρασκήνια, να κινούν, κυριολεκτικά, λυτούς και δεμένους προκειμένου να πετύχει το προξενιό!

Σε μια συγκινητική στιγμή, ο Καραγκιόζης γνωρίζει τον μέλλοντα πεθερό...

...και αμέσως μετά αρχίζει να υποδέχεται τους καλεσμένους...

...παιδιά διαμάντια , με τα σέα τους και τα μέα τους...

...από κάθε γωνιά της Ελλάδας...

...ακόμη και αντιπροσωπεία του εβραϊκού λόμπυ!

Ομορφάντρες κι' ομορφογυναίκες, που ελπίζουν σε μια παρόμοια τύχη...

...αλλά και λεβέντες με τα δώρα και τα πεσκέσια τους!

Τέλος, έφθασαν και οι εκπρόσωποι του κλήρου. 

Βέβαια, κάτι πήγε να γίνει στο τέλος και να στραβώσει το προξενιό...

...αλλά, τελικώς η παράσταση έκλεισε σαν ταινία του Δαλιανίδη, με γάμο και γλέντι διαρκείας...

...όπου μοιράστηκαν και μπομπονιέρες στο κοινό! 

Ορισμένοι από τους καλεσμένους στον γάμο γοητεύτηκαν τόσο από το χωριό, που έμειναν εδώ και συνόδευσαν αρκετούς Κελλιανούς στα σπίτια τους...

............................................................................................................Για δεύτερη συνεχή χρονιά ο ταλαντούχος Κωνσταντίνος Βαμβακάρης, συνεπικουρούμενος από δύο απίστευτους γονείς, έδωσε μια ακόμη υποδειγματική  παράσταση Καραγκιόζη. Με πληθώρα πρωτότυπων φιγούρων, έξυπνο  σενάριο και πολύ κέφι, έδειξε σε όλους τί μπορεί να πετύχει όποιος αγαπάει πραγματικά αυτό που κάνει. Να ευχηθούμε και του χρόνου!

Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΑΤΗ. ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ: Η ΜΟΥΣΙΚΗ

Σκέφτομαι καμμιά φορά πώς έχουμε δεχτεί να τοποθετήσουμε τους εαυτούς μας τόσο χαμηλά.
Πώς δεχόμαστε να γινόμαστε κοινωνοί της χειρότερης ποιότητας πραγμάτων από την παροχή υπηρεσιών, μέχρι την αντιμετώπισή μας από τους άλλους, μέχρι αυτά που απαιτούμε από το κράτος, μέχρι την μουσική, για να καταλήξω σ' αυτό που θέλω να πω. 

Πώς έχουμε καταντήσει να πιστεύουμε ότι, το ποιοτικό, το καλό, το διαφορετικό, το ξεχωριστό, δεν είναι για εμάς. Πώς έχει καταφέρει όλο το σύστημα να μας κρατήσει μακρυά από πράγματα που θα μας έκαναν καλύτερους.

ΜΥΘΟΣ ΠΡΩΤΟΣ: 
"Ο Έλληνας θέλει γλεντοτράγουδα, ν ανέβει στο τραπέζι, να τα σπάσει! "
Και αυτό προβάλλουν διαρκώς τα κανάλια. 
Αυτό παίζουν αδιάκοπα τα ραδιόφωνα. 
Τραγούδια με δίμηνη ημερομηνία λήξης, με «καλλιτέχνες» που θα ξεχαστούν σε ένα-δύο χρόνια το πολύ. 
Στο μεταξύ, όλοι και όλα θα μας σπρώχνουν να καταναλώσουμε αυτή τη μουσική, να αφεθούμε να πιστέψουμε πως αυτή είναι η σύγχρονη ελληνική παραγωγή. 

Δεν υπάρχει γάμος, χαρά, γιορτή, πανηγύρι, τελετή αποφοίτησης, παιδικό πάρτυ που να μην καταλήξει σε τσιφτετέλια και σκυλάδικα της χαμηλότερης κατηγορίας. 

Σαν να μας λένε, εντάξει, άκουσες ό,τι άκουσες τώρα πάρε και 'κείνο για το οποίο προοριζόσουνα από την αρχή. Σαν να πρέπει να μην ξεχάσουμε πως ναι, είναι δυνατόν να διασκεδάσουμε και χωρίς σκουπιδοτράγουδα.

Πάρτε το πιό κοντινό παράδειγμα μέσα από το νησί. 

Δεν θα πάω στα πανηγύρια, όπου τα τελευταία χρόνια κυριαρχούν κάτι απίστευτες μπάντες με "βιολί" που ακούγεται σαν δισκοπρίονο, με φωνές περιφερόμενου δυσλεκτικού πραματευτή και συρτοτσιφτετέλια από Βαζαίο και κάτω, με στίχους επιπέδου μπάμιας. Το αφήνω αυτό το χάλι. 

Θα παω σε κάτι άλλο, καθημερινό, που περνάει εντελώς απαρατήρητο και θα σας ρωτήσω: 
Υπάρχει έστω και η παραμικρή πιθανότητα να κάνετε μια βόλτα στην Χώρα και να ακούσετε έστω και σε ένα μόνο μαγαζί να παίζονται νησιώτικα τραγούδια; 

Υπάρχει πιθανότητα να ακούσετε τον δεντρολίβανο ή την περβολαριά ή τον Ικαριώτικο ή έναν Μπάλλο; (πατήστε στον σύνδεσμο για να ακούσετε έναν μπάλλο)

Λες και είναι ντροπή να αφήσουμε να φανεί πως έχουμε σχέση με αυτά τα τραγούδια! 

Λες και είναι ντροπή να ακουστούν παραδοσιακά νησιώτικα από τα ηχεία μας! 
Λες και θέλουμε να κρύψουμε την ταυτότητά μας! 
Λες και θέλουμε διακαώς να μοιάσουμε στην Ίμπιζα, να δείξουμε πως και μεις είμαστε ικανοί να καταναλώσουμε σκουπίδια να είμαστε όμοιοι με όλους τους άλλους, πως δεν χρειαζόμαστε ταυτότητα, μας αρκεί να μοιάζουμε σε άλλους, να χρησιμοποιούμε τα δικά τους χαρακτηριστικά. 

Ισοπέδωση. 
Αυτό λέγεται ισοπέδωση. 
Ακριβώς όπως συνέβη με τα ταχυφαγεία, την άλλη αμερικανιά που σπεύσαμε να κάνουμε δική μας, που ισοπέδωσαν το φαγητό σε όλη την Ελλάδα! 

Καβάλα, Ξάνθη, Γιάννενα, Κρήτη, Κως, Τρίπολη, Σπάρτη, Λάρισα, Σκόπελος; 
Το ίδιο σάντουιτς, η ίδια τυρόπιτα, το ίδιο καλαμάκι, το ίδιο μπιφτέκι, το ίδιο ψωμί. 
Με την πρόφαση της ελεγχόμενης υγιεινής, της μοντέρνας διατροφής, των «προτάσεων» από διάφορους τηλεοπτικούς σεφ, φτάσαμε να ανακαλύπτουμε το ελαιόλαδο στην διατροφή όταν η αλυσσίδα των ταχυφαγείων μας το πλασαρε σαν νεωτερισμό!!!

Κάπως έτσι και με την μουσική. 
Μόλις την ανακάλυψαν οι τσιφτετελάκηδες και της άλλαξαν τον αδόξαστο και μας την πλάσαραν σαν το νέο μοντέρνο νησιώτικο, σπεύσαμε να την παίξουμε στα πανηγύρια, στους σταθμους, στα μαγαζιά μας!

Θα πει κάποιος, "έλα ρε φίλε, με τη μουσική τά 'βαλες..; Αφού αυτή αρέσει στον κόσμο!" 

Και εδώ ακριβώς είναι η απάτη και το μεγάλο ερώτημα: 
Έδωσες στον κόσμο επιλογή και διάλεξε αυτή τη μουσική; 
Γιατί, δεν μπορείς να προβάλλεις μόνο το ένα είδος και να έχεις απαίτηση να προτιμήσει ο κόσμος κάτι άλλο. Δεν μπορείς να τον φλομώνεις στο σκουπίδι και μετά να τον κατηγορείς ότι δεν στρέφεται σε κάτι πιό ποιοτικό.

Και θα πεις, είναι η μουσική τόσο σημαντική; 
Είναι. 

Είναι η τραγουδιστή φωνή των παππούδων μας που κουβαλάει μέσα της τον πόνο τους, 

τον ξενητεμό τους, το ήθος τους, τον τρόπο τους. 
Είναι ο ίδιος αέρας, η ίδια θάλασσα, η ίδια γή, που εκείνοι έκαναν βήματα ενός χορού, καθημερινό τραγούδι, στίχους ενός τραγουδιού με ψυχή. 
Η μουσική είναι το όσο φτάνει το χεράκι μας να αγγίξει την παμπάλαια ιστορία του τόπου, το πίσω από εμάς και το εμπρός που ακολουθάει. 

Το παραδοσιακό τραγούδι είναι καθαρό, γιατί δεν φτιάχτηκε για να πουληθεί, μα για να τραγουδιέται και να χορεύεται. 

Είναι αγνό, αλλιώς δεν θα κατάφερνε να επιζήσει τόσες δεκαετίες ανάμεσα από άλλα, παρόμοια σκουπίδια που σύρθηκαν πλάι του στο παρελθόν. 
Είναι ο αιώνιος στεναγμός για τη ζωή που φεύγει, η τεράστια αγάπη για την ζωή την ίδια πέρα από χρήμα και υλικά αγαθά, ο νταλκάς για το ανεκπλήρωτο. 

Γιατί άλλο πράγμα είναι ο νταλκάς του παραδοσιακού και άλλο η καψούρα του σύγχρονου! 

Γιατί ο νταλκάς είναι της ψυχής, ενώ η καψούρα είναι του μυαλού...

ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ: ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ 2013

Για να δούμε, λοιπόν, τι είναι πιθανόν να ακούσουμε εκεί γύρω στον Οκτώβρη για απολογισμό της πορείας του τουρισμού για το καλοκαίρι του 2013. 

Όχι... Δεν εννοώ τους κομπασμούς της κυβέρνησης για τα δεκαεφτά εκατομμύρια τουρίστες που ήρθαν στην χώρα μας και μπλα μπλα μπλα.

Όχι. Μιλάω για την πραγματική οικονομία του μεγέθους αυτού. Πώς δηλαδή και εαν, αυτό το νούμερο έφερε τα προσδοκώμενα οφέλη και κυρίως, σε ποιούς τα έφερε.

Πάμε λοιπόν, γρήγορα και επί τής ουσίας: την δουλειά την καρπώνονται τα μεγάλα ξενοδοχεία. 

Που δουλεύουν μέσω πρακτορείων, τα οποία αγοράζουν δωμάτια, προσφορές κλ.π. από τις αλυσσίδες ξενοδοχείων ή από τα κατά τόπους πεντάστερα και τετράστερα. 

Τα πρακτορεία μεταπωλούν αυτά τα δωμάτια σε ταξιδιωτικούς πράκτορες του εξωτερικού. Και τα δωμάτια αυτά φτάνουν στους αγοραστές, που στην περίπτωσή μας είναι οι τουρίστες, έλληνες ή ξένοι.

Πάμε στις τιμές. Πόσο δηλαδή, πουλιέται στους πράκτορες για παράδειγμα, ένα δωμάτιο με ημιδιατροφή, δηλαδή, πρωινό και γεύμα ή δείπνο. 

Πόσο λέτε; Τριάντα ΕΥΡΩ; Σαράντα ΕΥΡΩ; Πενήντα ΕΥΡΩ;

Οι φετινές τιμές κυμαίνονται στην μεγάλη πλειοψηφία τους από 12,5 έως 17 ΕΥΡΩ. 

Γελάσατε; Μάλλον ψέμματα λέω, ε..; Δεν είναι δυνατόν να δίνουν τόσο χαμηλές τιμές! 

Έχουν έξοδα, κόσμο που δουλεύει, προσωπικό διαφόρων ειδικοτήτων, δεν βγαίνουν τα νούμερα αυτά!

Μάλιστα. Ξέρετε πως τα ξενοδοχεία πληρώνουν τους προμηθευτές τους με πεντάμηνες, εξάμηνες, ακόμη και εφτάμηνες επιταγές; 

Αυτό κοντολογίς σημαίνει ότι, εμπόρευμα που παραδόθηκε Αύγουστο στο ξενοδοχείο, ο προμηθευτής θα το πληρωθεί τέσσερεις με έξι μήνες μετά!!!

Και γιατί πάνε οι προμηθευτές και πουλάνε με τέτοιες συνθήκες και τόσο δυσμενείς όρους; 

Είναι απλό: γιατί οι όγκοι είναι τεράστιοι. Ρίχνουν λοιπόν τις τιμές τους, δέχονται και πεντάμηνες επιταγές και βγάζουν και ο ένας το μάτι του άλλου άμα λάχει για να μείνουν αποκλειστικοί σε κάποιο είδος.

Πάμε στο προσωπικό.

Ξέρετε σε τί ποσοστό το κάθε ξενοδοχείο βασίζεται σε «εκπαιδευόμενους» σεφ, μάγειρες και άλλων ειδικοτήτων προσωπικό; 

Κρατηθείτε... 

Το τριάντα τοις εκατό (30% !!!) είναι εκπαιδευόμενοι, οι οποίοι, εδω είναι το μεγάλο υπέροχο σύστημα, αν δεν κάνουν πρακτική δεν παίρνουν το χαρτί από τις ιδιωτικές σχολές, τα ΙΕΚ δηλαδή που πουλάνε σπουδές για όσους δεν μπουν στα τέλεια ελληνικά πανεπιστήμια. 

Άφθονο έμψυχο υλικό λοιπόν για τους μεγαλοεργολάβους του τουρισμού. 

Τριακόσια ΕΥΡΩ τον μήνα για δεκάωρη έως και δωδεκάωρη εργασία. 

Και θυμηθείτε ότι, εδώ και χρόνια χωρίς φανφάρες και ταμπούρλα, μάθατε ότι, στα ελληνικά ξενοδοχεία δουλεύουν αλλοδαποί. 

Πολλοί αλλοδαποί, τόσοι που δεν φαντάζεστε. Φτηνά χέρια λοιπόν, φτηνά δωμάτια, κέρδη στα πρακτορεία, δηλαδή στους μεσάζοντες. 

Παράγεται δηλαδή κέρδος και όχι πλούτος. Άλλη συζήτηση όμως αυτή, τεράστια, για την αντίφαση μεταξύ πλούτου και κέρδους.

Τώρα, ήρθε η στιγμή να σας πώ ότι, φέτος βρέθηκαν ξενοδοχεία στις Κυκλάδες, που πούλησαν δωμάτια με 8 ΕΥΡΩ ντάλα Αύγουστο..!

Τώρα που ακούσατε τα παραπάνω, σας ακούγεται άντε και ίσως δυνατόν...

"Και γιατί βλάπτεται ο τουρισμός", θα ρωτήσει κάποιος. 

Ξέρετε τί σημαίνει ο φαρμακερός, απαιτητός από τα πρακτορεία όρος ALL INCLUSIVE; 

Σημαίνει στην καθομιλουμένη ΟΛΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΤΙΜΗ. 

Και Δωμάτιο και πρωινό και γεύμα  και δείπνο. Σημαίνει λοιπόν, ότι ο τουρίστας δεν έχει κανέναν λόγο να βγεί απ΄το ξενοδοχείο ή δεν έχει κανέναν λόγο να χαλάσει αν δεν θέλει, έστω και ένα ΕΥΡΩ έξω από το συγκρότημα! 

Ένα τσολιαδάκι, μια γύψινη Ακρόπολη, ένα διακοσμητικό ΟΥΖΟ και τέρμα! 

Το φαΐ, που μόλις τούπεσε το ΦΠΑ, δεν θα κινηθεί! 

Το ξέρει, το επιτελείο αυτού του μορφώματος που λέμε κυβέρνηση και προσπαθεί να δείξει πως βοηθάει. 

Μα καλά, το βράδυ δεν θα φάνε κάτι, δεν θα βγούνε να τσιμπήσουν κάτι; 

Μάλιστα... Λοιπόν, φέτος ακόμη και οι ΗΜΙΔΙΑΤΡΟΦΕΣ δώσανε αντί για μεσημεριανό γεύμα στην τιμή, δείπνο! 

Σημαίνει αυτό ότι, είχαν ήδη οι manager των ξενοδοχείων παρατηρήσει ότι, από το μεσημέρι και μετά χάνανε κάποια λεφτάκια που έβγαιναν από την τσέπη του πελάτη και δεν πήγαιναν σε αυτούς! 

Ο πελάτης μετά τις έξι, εφτά, θα έβγαινε για φαγητό, άρα θα χάλαγε και για καφέ και για ποτό και για κάποιο άλλο ψιλολοΐδι. Και αυτά τα λεφτά θα ήταν έξω απ΄ το ξενοδοχείο. Λεφτά που χάνονται, δηλαδή...

Ανοίγω σχετικότατη παρένθεση και σας πάω κάπου αλλού για να δείτε πώς οι μεγαλοεταιρείες ζητάνε, σχεδόν απαιτούν από τον πελάτη να τους αφήσει και τα τελευταία του ψιλά. Μεγάλη ξένη αλυσσίδα επίπλων και ειδών για το σπίτι, στην έξοδο ακριβώς από τα ταμεία, πριν ακόμη πέσουν στην τσέπη τα ρέστα από την κυρίως κατανάλωση, έχει στησει φαγάδικο με ευτελείς τιμές: 1 ΕΥΡΩ το σάντουιτσάκι με λουκάνικο και όσο αναψυκτικό θες, 1 ΕΥΡΩ ο κώνος το παγωτό, και καραμέλες και μπύρες και ό,τι φανταστείς. Ο γίγαντας-εταιρεία βάζει διακριτικά το χέρι στην τσέπη και παίρνει ΚΑΙ τα ρέστα!!! Και κανείς δεν το νιώθει και είναι όλοι ευχαριστημένοι!

Πάμε πίσω στο ξενοδοχείο τώρα, που με παρόμοιο σκεπτικό θέλει να πάρει από τον πελάτη και όσα θα χάλαγε έξω, στην τοπική αγορά. 

Γιατί, αφού πουλάει φτηνά δωμάτιο, θα πρέπει να τα πάρει και από κάπου αλλού, όχι να μειώσει κάποια υποτιθέμενη χασούρα, αλλά, να αυξήσει ακόμη περισσότερο το κέρδος για να μπορέσει να γεμίσει και τον επόμενο χρόνο το μεγαθήριό του, που έτσι και μείνει άδειο ή γεμάτο μόνο κατά 70%, κάηκε κανονικότατα (νεκρό σημείο πωλήσεων κ.λπ. κ.λπ. το σημείο δηλαδή που τα έσοδα έρχονται ίσα βάρκα ίσα πανιά με τα έξοδα). 

Τα δωμάτια του 2014 πουλιούνται τώρα που μιλάμε, πριν καν ο φετεινός πελάτης προλάβει να βουτήξει το δαχτυλάκι του στην πισίνα του ξενοδοχείου! 

Τώρα, αυτή τη στιγμή κύριε ξενοδόχε, εγώ το πρακτορείο παίρνω την πληροφόρηση από τους πελάτες μου-πρακτορεία, τώρα, αυτή τη στιγμή παραγγέλνω τα επόμενα, τώρα, ούτε αύριο, ούτε μεθαύριο!

Πάει λοιπον, φέτος το ξενοδοχείο και δεν προσφέρει το γεύμα, αλλά, το δείπνο. 

Πάω εγώ ο τουρίστας, λοιπόν, γνωρίζοντας το είδος της παροχής, τρώω ένα γερό πρωινό (οι μπουφέδες είναι τεράστιοι), ξεγελάω την πείνα μου το μεσημέρι με ένα τόστ ή κάτι πρόχειρο και περιμένω να φάω καλά βραδυνό, που είναι μέσα στην τιμή. 

Και δεν έχω λόγο να βγω να πάω στην πόλη ή αν βγω, δεν χαλάω τίποτε σε φαγητό. Δεν υποχρεώνομαι να βγω για να φάω δηλαδή και αυτό με «μπαστακώνει» τρόπον τινά, στον χώρο του ξενοδοχείου. 

Και πάει το μαγαζάκι, το χάσαμε, πατριώτη...

Το μαγαζάκι που χάνουμε δεν είναι κανενός ξένου, είναι η Ελλάδα όλη. 

Γιατί μαγαζάκι την κάναμε, πωλητήριο εποχιακών ειδών, εμπορικό με είδη εισαγωγής, ούτε καν παραγόμενα. Και σαν μαγαζάκι μας χειρίζονται και σαν μαγαζάκι χανόμαστε.

Πολύ γρήγορη ανάλυση και δεν έχω τον χώρο να πώ όσα πρέπει. Ήθελα όμως, να τα έχετε όλα αυτά υπ΄όψιν σας, όταν τον Οκτώβριο θα ακούσετε απολογισμούς που δεν θα συμβαδίζουν με όσα θα ακούτε από την πραγματική αγορά και θ’ αναρωτιέστε ποιός από τους δυό σας κοροϊδεύει.

Εκεί γύρω στον Οκτώβριο τελειώνουν και τα τελευταία διαθέσιμα των μαγαζιών που την βγάλανε καθαρή μέχρι σήμερα και σφίξαν τα δόντια ελπίζοντας σε ένα γερό καλοκαίρι. 

Και πολύ φοβάμαι ότι πάμε για μεγάλες αναταραχές. 

Γιατί την κρίση σε όλο της το μεγαλείο και στο μέγεθός της δεν την έχουμε δει ακόμη, δυστυχώς.

ΝΤΡΟΠΗ ΜΑΣ ΤΗΝΙΑΚΟΙ !!!

Δείτε προσεκτικά πώς μια ανάρτηση και ειδικά, τα σχόλια που ακολουθούν αντικατοπτρίζει με τον καλύτερο τρόπο την κατάντια μας.

Ανεβάζει λοιπόν, το ophioussa.blogspot.gr μια ανάρτηση για μία απάτητη παραλία τής Τήνου. 

Αν μη τι άλλο, η ophioussa, όντας το παληότερο blog που ασχολήθηκε με το νησί, έχει καλύψει στα τόσα χρόνια της διαδικτυακής παρουσίας του, όλους τους τομείς που αφορούν την Τήνο. Κανένας άλλος τόση δουλειά για την Τήνο, να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Να το κείμενο:

  Ανοργάνωτη παραλία στην Βόρεια Τήνο
  Φυσικά, πας μόνο με τα πόδια (ούουου...! με τα πόδια!)
  Και δεν έχει ομπρέλες. Θεέ μου και πώς θα ζήσουμε   
  χωρίς...
  Ούτε έχει καταυλισμούς, ή τσαντίρια...
  Αλλά έχει πόσιμο νερό (όχι εδώ, λίγο πιο πάνω)
  Είπα να ξεκινήσω ένα αφιέρωμα στις ανοργάνωτες       
  παραλίες, αλλά δεν θα λέω ούτε πού είναι, ούτε πώς να  
  πάτε εκεί. Το πρώτο στάδιο εξόδου από την αποχαύνωση 
  είναι η εξερεύνηση, με τα δικά σας ποδαράκια. Ένα πόδι 
  μπρος, μετά το επόμενο, κλπ. Αν τα έχετε δει, τα 
  ξαναβλέπετε. Ή, τα δείχνετε σε νεώτερους.


Και ακολουθούν τα παρακάτω σχόλια:

- Βάζε τους ιδέες και αυτοί είναι ικανοί να ανοίξουν νύχτα   
  δρόμο και το πρωί να δεις "φυτεμένες" ομπρέλες.

- Nomizo den einai kali idea na anartiseis tis apatites  
  paralies tou nisiou,ase kati gia mas!

- ΚΑΝΤΕ ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΓΙΑ ΤΑ ΧΑΛΙΑ ΤΩΝ ΟΡΓΑΝΟΜΕΝΩΝ ΚΑΙ  
  ΑΦΗΣΤΕ ΤΙΣ ΑΝΟΡΓΑΝΟΤΕΣ ΣΤΗΝ ΗΣΥΧΙΑ ΤΟΥΣ.

-  Βλέπεις δεν είναι ότι καλύτερο αυτές οι "ανακαλύψεις".  
   Συμφωνούν όλοι εδώ οτι είναι επικίνδυνο να τις 
   ανακαλύψουν τίποτα "προοδευτικοί". Ας κρατήσουμε κάτι 
   και για μας.

Και βγάζει μάτι ο ΦΟΒΟΣ των ανθρώπων για το τί μπορεί να συμβεί στην απάτητη παραλία!!!

Οι άνθρωποι προσπαθούν να προστατέψουν την Τήνο από ποιούς;;;   Από κάποιους ξένους;;   Από την τρόϊκα;;;  Από τους εξωγήινους του Λιακόπουλου;;; 

Μα όχι!!! Από τους Τηνιακούς τους ίδιους!!!

Παραδεχόμαστε δηλαδή ανοικτά, πως υπάρχει ένα κύκλωμα-σύστημα που τρέφεται από το νησί που, στην ουσία, παρασιτεί επάνω στο νησί και δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε για αυτό!!!

Τί να τα κάνω εγώ τα πανηγύρια και τα λαογραφικά μουσεία, τις βραδιές ποίησης και την jazz στο φεγγαρόφωτο και την πεζοδρόμηση της παραλίας από τις εννιά ως τις δώδεκα...

Αν δεν μπορέσουμε να προσδιορίσουμε την ταυτότητα του νησιού, πάμε χαμένοι και εμείς και το νησί! 

Από τη μιά θα ράβουμε και από την άλλη κάποιοι άλλοι θα ξηλώνουν.

Ποιοί είναι τελικώς οι «εκείνοι» που θα πάνε να τραβήξουν έναν δρόμο για να φτάσουν στην παραλία και να βάλουν ομπρελες;; 

Ποιοί;

Και οι αρχές που θα είναι;;; Προς τα πού θα κυττάνε δηλαδή;;; 

Αλλά, συνήθως ξέρουμε ποιός το κάνει και συνήθως είναι γνωστός και συνήθως έχει και κάποιον γνωστό σε κάποιο γερό πόστο και συνήθως δεν μιλάμε και συνήθως αν μιλήσουμε θα γίνουμε οι μαλάκες της υπόθεσης. 

Και ως συνήθως, αυτός ο κάποιος τόκανε και χτες κάπου αλλού και δικαιώθηκε εκ των υστέρων για την ανομία του. 

Γιατί δεν υπήρξαν συνέπειες, φιλαράκια! Και φτάσαμε να υπάρχει παραλία (κυριλέ απόμακρη) με ξαπλώστρες και ομπρέλες για να μπορούν οι λουόμενοι να παρκάρουν τα «αμάξια» κάτω από τα αρμυρίκια!!! 

Ποιός μιλάει;;; Κανείς! Και να μιλήσει, τί θα γίνει δηλαδή;;; 

Αφού αυτός που έχει τις ομπρέλες είναι κολλητός με το μισό νησί, τί θα γίνει;;; 

Να σας πώ εγώ: Τίποτε... 

Γιατί και ο Δήμος χρειάζεται έσοδα και οι ντόπιοι χρειάζονται δουλειές και θα γυρίσουν και θα πουν στον Δήμαρχο:

"Κάτσε κύριε Δήμαρχε, για στάσου, εγώ κλέφτης θα γίνω; Κάπως πρέπει αν ζήσω, να βγάλω τον επιούσιο!!! Δείξε μου μια άλλη δουλειά και ‘γω ευχαρίστως θα την κάνω! Αλλά, πρώτον, τόσα χρόνια που έκανα αυτήν τη δουλειά στα μπαράκια δεν σε ενοχλούσα και τώρα ξαφνικά σε ενοχλώ, και δεύτερον, τί άλλη δουλειά να κάνω;;; Να δουλέψω στις φυτείες ή στα θερμοκήπια που κατακλύζουν το νησί;;; Να εργαστώ στην συλλογή γάλακτος από τις κτηνοτροφικές εγκαταστάσεις του νησιού;;; Να ξεναγήσω τους τουρίστες στα ιστορικά μονοπάτια του νησιού;;; Ή να κάνω αρχαιολογικά τουρ;;;"

Μύλος... Όλοι δίκιο έχουν. Και όταν έχουν όλοι από ένα κομμάτι του δίκιου, τότε φταίνε όλοι!!! Αποδεδειγμένο! Γιατί πρώτα ο τόπος στερεύει από δουλειές και χάνει τα νιάτα του, που πάνε και δουλεύουν γραμματοκομιστές στην Αθήνα και μετά, αυτοί που μείνανε ζητάνε έναν τρόπο να ζήσουν στο νησί.

Άρα, θα πέσουν και στον φαύλο κύκλο «μπαράκι –ξαπλώστρα-αρπαχτή» και κάποιος θα κάνει τα στραβά μάτια και θα κουδουνάνε και τα φραγκάκια στα ταμεία του Δήμου και να πώς  γίνεται ο ένας, μέρος της ανικανότητας του άλλου!!!

Πατριώτες, και χρησιμοποιώ αυτή την προσφώνηση με όλη της την ακρίβεια, πρέπει πολύ γρήγορα να αρχίσουμε την δράση για να αποφασίσουμε ποιό είναι το νησί που θέλουμε να παραδώσουμε αύριο στα παιδιά μας. Με βάση αυτό θα πορευτούμε και με τίποτε άλλο. 

Καλά κάνετε που βλέπετε μπουλντόζα και τρέμετε. 

Γιατί τα μέχρι σήμερα «δείγματα δουλειάς» τους είναι τρομακτικά και καταστροφικά για τον ιστορικό χαρακτήρα του νησιού. 

Αλλά, δεν θα μπορέσουμε για πολύ ακόμη να «κρύβουμε» τις απάτητες παραλίες από τις τσιμεντογύπες και τα λεφτοκόρακα. 

Κάποτε θα φτάσουν ως εκεί και καμμιά ophioussa δεν θα φταίει και μόνον ο διχασμός μας θα φταίει που τους εξυπηρετεί όλους αυτούς τούς διαπλεκόμενους. 

Και δεν μπορούμε να ενωθούμε για το κοινό συμφέρον του νησιού και μπράβο μας που βάζουμε το κόμμα πάνω απ΄τον τόπο..!

Και τελικώς, βλέπω να μένει ένα νησί όλο δικό τους και 'μεις να διαβάζουμε στις εφημερίδες το πώς έμοιαζε το νησί κάποτε...

Βεβαίως και νάρθουν γερμανοί!!!

Ναι, ρε! Να έρθουν οι γερμανοί! Νάρθουν οι άνθρωποι, να πιάσουν και θέσεις και να αρχίσουν να δουλεύουν. Στο κάτω-κάτω πρέπει να δώσουμε και καμμιά θέση εργασίας σε κάποιον πιό «ανεβασμένο» λαό, όχι μόνον στην πλέμπα της οικουμένης...

Να πιάσουν δουλειά, να μας δείξουν και μας που είμαστε μη αποδοτικοί, πώς διάολο είναι να είσαι αποδοτικός σε ένα περιβάλλον σχεδιασμένο για ακριβώς το αντίθετο...

Να πάνε μετά και μεχρι την εφορία να πληρώσουν ΦΠΑ, να κάτσουν και δυό ώρες στην ουρά με τα χαρτια στο χέρι και να βριστούν και με τον υπάλληλο που λύνει σουντόκου βαθμός δυσκολίας τέσσερα.

Και να πρέπει να πάνε και μέχρι το Δημαρχείο για κάτι πιστοποιητικούλια, όχι τίποτε σπουδαίο, μιάμιση ώρα τουρ στους ορόφους και δεκαδύο κρούσεις σφραγιδών στουμπωτών...

Μήπως πάλι να άνοιγες κανένα μαγαζάκι, βρε γερμανάκο μου; Ευκαιρία είναι. 

Τα νοίκια χαμηλά, το εργατικό κόστος στον πάτο, ε, σαν καλό φαίνεται. Αλλά, ξέρεις, εδώ στο ελλαδιστάν θα πρέπει να πληρώσεις «αέρα» για να βάλει εσένα στο μαγαζί και όχι κάποιον άλλο...Τί είναι ο αέρας; Α, ξέχασα, στην γερμανία δεν έχετε αέρα... 

Αέρας είναι ίσαμε καμμιά πενηνταριά χιλιαρικάκια στον ιδιοκτήτη που έχει το δίφατσο. 

Και μετά, χρειάζεσαι περίπου σαραντατρία χαρτιά για να αρχίσεις να πατάς τα αριθμάκια της ταμειακής. Έλα μου; Γραφειοκρατία; Ε, και συ όπως και μεις τόσα χρόνια θα συνηθίσεις. 

Και γιατί δεν αλλάζει; Ποιό, το σύστημα; Γιατί έτσι τρέφεται το τέρας που λέγεται ελληνικό κράτος, σε καλό σου κάτι πράματα που ρωτείς...

Μετά, θα  τύχει, κυρ γερμανέα μου και να σε  πιάσει και κανένας πονόκοιλος απ΄το πολύ μουσακός με τζατζίκι, ε, θα πεταχτείς και μέχρι το Σισμανόγλειο ή μέχρι τον Ευαγγελισμό, γράψε κάπου τέσσερεις ώρες στον προθάλαμο με το air condition στο χαμηλό, ε, τί να κάνουμε, τα λεφτά του ΙΚΑ και των άλλων ταμείων πήγαν κάπου. Δεν είμαι σίγουρος πού, αλλά κάπου πήγαν. Αλλού. Όξω. Πάντως, όχι στην υγεία.

Ύστερα, θάρθει Σεπτέμβρης, θα πρέπει να πάνε και τα γερμανάκια σχολείο, θα τα γράψουν οι γερμανίτσες στο δημόσιο της γειτονιάς και καλημέρα σας,  αρχίζουν οι απεργίες. 

Μετά, τέλος Σεπτέμβρη, θα πάρουν και βιβλία. Μεγαλείο! Σάκη, Μάκη, Τάκη, Σούλα, κατσαριδάκια μου γλυκά, ελάτε να μάθετε γράμματα! 

Και επειδής τα βιβλία είναι γραμμένα από ανθρώπους που τα δικά τους τα παιδιά τα στέλνουν σε ιδιωτικά, πάρτε και καμμιά δεκαριά φωτοτυπίες την ημέρα για μελέτη! 

Α! Μην ξεχάσω! Στην αρχή της χρονιάς θα πρέπει να πάτε και από ένα πακέτο φωτοτυπικό χαρτί στο σχολείο, γιατί τα λεφτά είναι λίγα και δεν φτάνουν. 

Α! και οι τουαλέτες που είναι σαν προσφυγικές... Ξέχασα... Θα πρέπει να μάθετε το παιδί να πηγαίνει μόνο για τσίσα και όχι για χοντρό. Πώς; Στη γερμανία σας δεν κάνατε έτσι; Κρίμα. Μεγάλο κρίμα. 

Ο μισθός όμως καλός, ε; Τί; Η γυναίκα σας δουλεύει με πεντακόσα το μήνα δέκα ώρες την ημέρα; Πολύ θλίβομαι κυρ γερμανάκο μου, πολύ θλίβομαι... 

Και ‘σεις είστε σε μια εταιρεία που σας απειλεί με μειώσεις και με απολύσεις; 

Και την ίδια στιγμή το αφεντικό έχει πέντε κουρσάρες από δέκα μέτρα η μία και τις παρκάρει επιδεικτικά στο προαύλιο; 

Σα να μούρθε κάτι σα σκοτοδίνη βρε γερμανάκο μου, σα νάχασα κάτι απ΄τον εαυτό μου απ΄τη χλίψη...

Τηλεόραση παρακολουθείς, μεσιέ γερμανέα μου; 

Τυχερός είσαι. Θα μπορείς να βλέπεις τους πολιτικούς στο μεταξύ να σου λένε πόσο καλά πάνε όλα και πόσο τόπο πιάσαν οι θυσίες σου, απλως εσύ δεν το νιώθεις ακόμη, μα καλά πάνε τα πράγματα και λίγο ακόμη και θα δούμε να γινόμαστε το παράδειγμα της οικουμένης. 

Στο εξηγούν αυτό οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι στην τηλεόραση, γιατί πού να το καταλάβεις εσύ, είναι λίγο περίπλοκο πώς γίνεται να πεινάς και να προοδεύεις ταυτόχρονα... 

Και πώς είπες; Τούρκικα; Ποιά τούρκικα; Α, τα σίριαλ... Ναι, τί ακριβώς δεν καταλαβαίνεις..; Αφού με το παιδομάζωμα και οι γενίτσαροι και οι ανταλλαγές πληθυσμών και ξερωγωτί, έλληνες είναι και κείνοι κατά βάθος και προς τιμήν όλων αυτών των ιστορικών γεγονότων τα βλέπουμε!

Πάμε πάλι στα γερμανάκια σου. 

Αγγλικά; Δεν θα μάθυν τα γερμανάκια αγγλικά για να μπορούν επιδεικτικά να μην τα μιλάνε άμα γίνουν καλοί ευρωπαίοι; Ε, θα πεταχτούν μέχρι το φροντιστήριο, θα φάνε μια χλαπάτσα από πενήντα έως ενενήντα ΕΥΡΩ τον μήνα αν το φροντιστήριο έχει και διαδραστικά, και θα στανιάρεις.

Γυμνάσιο είπες; Λύκειο είπες; 

Κυρ΄ γερμανάκο μου, για ψάξε την τσέπη σου να δεις, έχει πάτο;;; 

Ε, αφού δεν έχει, ξηλώσου από τριακόσα ως τετρακόσα τον μήνα για να μπορεί το παιδάκι να μπει στο πανεπιστήμιο. 

Τί; Πώς είπες; Πληρώνεις φόρους για νάχεις παιδεία; Και πληρώνεις και εισφορές; Και έξτρα επίδομα αλληλεγγύης; Λυπάμαι ρε ομορφάντρα μου , αλλά αυτά τάχουμε για να τά δίνουμε σε μίζες στην Siemens και σε κάτι γερμανικά υποβρύχια που γέρνουν και σε κάτι δόσεις στα πατριωτάκια σου που μας δάνεισαν γιατί προηγουμένως αγοράζαμε γκολφ και μερσεντέ και κουζίνες μποσ με το παχύ το σ...

Εύχομαι λοιπόν, να έρθει το πλήρωμα του χρόνου, κάτι λίγα ελληνικά τσάτρα-πάτρα θα τα μιλάς και συ και θα μπορείς να λες «πιάσε δυό πράσινες» και τα βλαστάρια σου θα μπουν στο ελληνικό πανεπιστήμιο. Ε, τώρα πόση φαντασία μπορεί νάχει ένας βορειοευρωπαίος κυρ γερμανάκο μου; Όχι πολύ, ε; Απ΄αυτή που νομίζεις πως χρειάζεσαι βάλε διακόσες φορές τόση και είσαι στο περιβάλλον του ελληνικού πανεπιστημίου. 

Για κείνο που έδινες τα λεφτάκια , ντε! Που σκοτωνόταν το παιδί σου για να μπει! Τί; Κομματικές οργανώσεις; Σώωωωπα.... Και έχουν σχέσεις με καθηγητές και φρενάρουν οποιαδήποτε αλλαγή; Ε, δε σε πιστέυω... Και στα εργαστήρια δεν έχουν υλικά για τα πειράματα; Και τα βιβλία είναι απαρχαιωένα; Και δεν υπάρχει καμμία σύνδεση με την παραγωγή και την αγορά εργασίας; Α, καλά, δεν τόξερες; Τί; νόμιζες πως... Έβλεπες και τους άλλους να σκίζονται για να μπουν και νόμιζες; 

Τί άλλο νόμιζες, για πές μου τώρα που είμαστε οι δυό μας και δε μας ακούει κανείς. 

Τί άλλο νόμιζες... 

Σούχαν πει πως εκεί κάτω είναι κάτι ζώα που τρώνε απ τον ιδρώτα των γερμανών και κάθονται και πίνουν ούζα; 

Σούχαν πιπιλίσει το μυαλό πως αφού οι δρόμοι είναι γεμάτοι αυτοκίνητα δεν μπορεί να υπάρχει πείνα; 

Σούχαν δείξει ανθρώπους να ψάχνουν τα σκουπίδια και είχες πει ε, τι να κάνουμε... αφού φάγατε τώρα πληρώστε; 

Μεταξύ μας τώρα. Είχες χαρεί αγρίως με τις δηλώσεις των ελλήνων (στην ιθαγένεια, όχι στην ψυχή) πολιτικών που ξεφτίλιζαν τον ίδιο τον λαό τους; Και είχες σκεφτεί πως θέλουμε βούρδουλα για να μπούμε σε μια τάξη..; Δεν είναι κακό, πές το, έτσι ένιωθες. Βούρδουλα ήθελε εξάλλου και όλη η ευρώπη το ’40 για να πάψει να σκέφτεται αλλιώς από σας, έ; 

Και τώρα, πώς τα βλέπεις; Σκούρα, ε..; Μμμμ... Να γύρναγες πίσω λες..; 

Α! Σ’ αρέσει ο ήλιος και το κλίμα και οι άνθρωποι που εξακολουθούν και είναι φιλόξενοι και γελαστοί και όλο βγαίνουν έξω στον Ήλιο και περπατάνε και μιλάνε και ζούν, παρά τις προσπάθειες των φίλων ευρωπαίων για το αντίθετο..; 

Ε, ναι, καλά είναι. Και μεις, μη νομίζεις, πληγωνόμαστε όταν πρέπει να αφήσουμε τον τόπο μας, μα τί να κάνουμε που όλα είναι σχεδιασμένα ή να φύγεις ή να πεινάσεις. 

Πώς είπες; Να πούμε όχι στο μνημόνιο; Λες, ε..; 

Και να μην δεχτούμε άλλα μέτρα; Καλά τόπες και τούτο... 

Και να μαζευτεί ο λαός και να ζητήσει; 

Μπα! Ωραία σκέψη πούκαμες ρε γερμανάκο μου... 

Μα τόσα χρόνια εδώ πέρα γερμανάκο μου, δεν τόμαθες, δεν το κατάλαβες; 

Η λαϊκή βάση, η περίφημη λαϊκή βάση είναι διχασμένη, γερμανάκο μου! 

Ο λαός δεν ομοψυχεί γερμανάκο μου! 

Ο καθένας κυττάζει ακόμη και τώρα πώς θα την σκαπουλάρει εκείνος! 

Και άστα να παν στο διάολο, γερμανάκο μου, γιατί μόλις πάει να ξεμυτίσει κανένας πολιτικός από κείνους τους απρόβλεπτους που τα think tanks τους δεν τον είχαν υπολογίσει, ή θα τον ξεφτιλίσουν ή θα τον στείλουν πακέτο δίς εις τας ΗΠΑ για συνετισμό. 

Την πρώτη για να πάρει τα θέματα που θα εξεταστεί και την δεύτερη για να του κάνουν ερωτήσεις να δουν αν ατα εμπέδωσε.

Άσε σου λέω... Καλύτερα μην έρθεις καθόλου... Κάτσε στα αυγά σου και στις μπυρίτσες σου και στα λουκάνικά σου, καλή είναι κι έτσι η ζωή. Άμα δεν ξέρεις είναι ακόμη καλύτερη. 

Μη μάθεις καλύτερα, γιατί άμα έρθεις εδώ για να μάθεις μπορεί να μας συμπαθήσεις κιόλας και τότε, πάει χαμένη η γερμανία σου, πάει χαμένη...

Ξανά-μανά τα ίδια σκατά...

Δεν καταλαβαίνω και πολύ καλά...

Αλλά, μου φαίνεται πως δεν έχουν καμμιά συστολή πλέον. Μας δείχνουν ξεδιάντροπα τα επόμενα σχέδιά τους ξέροντας πως δεν έχουμε καμμία ικανότητα αντίδρασης.

Δηλαδή, θέλει πολύ φοβερά μάτια για να δείς το δεκανίκι της ΔΗΜΑΡ που παραχωρείται στον ΣΥΡΙΖΑ για να καταφέρει να βγει στις επόμενες εκλογές;

 Και θέλει πολύ να το συνδυάσεις με την επάνοδο της κυρα-Γιάννας Δασκαλάκη στα πράγματα; 

Και με την εντελώς τυχαία έκδοση του βιβλίου της, που εντελώς τυχαία μιλάει για το έλλειμα ηγεσίας, κυρίως; Μα, ναι! Κόντευα να το ξεχάσω! Η Γιάννα ήταν εκείνη που είχε φροντίσει να συστήσει στον Αλέξη την αμερικάνικη εταιρεία που έστησε επικοινωνιακώς το παλλικάρι μας στις τελευταίες εκλογές..!

Κάπως μου κάνει σαν να έχει έρθει η σειρά του ομίλου της, της δικής της παρεούλας για να ξαναφάει... 

Γιατί μετά τους Ολυμπιακούς αγώνες, η χώρα παραδόθηκε στον έτερο καπαδόκη, τον Μπόμπολα, για περίπου μια δεκαετία. 

Ε, τώρα μάλλον είναι η δεκαετία της άλλης κλίκας. Να φτιάξουμε κει μεις, σου λέει τα νέα μας τζάκια. Γιατί όσα φτιάξαμε στους Ολυμπιακούς έχουν χάσει έδαφος. Πάμε γι’ άλλα λοιπόν. Που θα έχουν να κάνουν και με τα ενεργειακά αποθέματα, να μην το ξεχνάμε. Και οι Αγγελοπουλαίοι έχουν κάποια σχέση με αυτά ή κάνω λάθος...

Ο Αλέξης, είτε μας αρέσει είτε όχι, θα γίνει πρωθυπουργός. Όχι ένας αριστερός πρωθυπουργός. Απλά, ένας πρωθυπουργός. 

Και πάνω στην χάρτα που γράφει τα δικαιώματά μας ως έθνος (πουφ! κακιά λέξη!) θα του δείξουν μέχρι πού μπορεί να βάζει τα στρατιωτάκια του. Και μόλις τα ξεπερνάει τα όρια αυτά, κάποιος μπαμπούλας θα του τα θυμίζει.

Δεν φταίει ούτε ο Αλέξης ούτε κανείς. Εδώ που μας έλαχε να καθόμαστε, πάνω στο σταυροδρόμι*, δεν μπορεί να μας αφήσουν να διαχειριζόμαστε μόνοι μας την κίνηση. Απλό.

Μόνο, να... 

Βλέπω μια καθυστέρηση στα έσοδα από τις φορολογικές δηλώσεις και μάλιστα εν μέσω κρισάρας, που προκλήθηκε από ασυντόνιστες κινήσεις ολωνών μας. 

Έχει κατατεθεί το 11% μόλις των φορολογικών δηλώσεων και οι παρατάσεις φτάνουν μέχρι τέλος Αυγούστου! 

Πρώτη φορά στα χρονικά τέτοια καθυστέρηση!

Λέω λοιπόν, πως τελικώς έχουμε δύναμη στα χέρια μας. Απλώς λείπει εκείνος ο ηγέτης που θα μπορέσουμε να τον εμπιστευτούμε και να συνταχθούμε δίπλα του για να πάρουμε ένα αποτέλεσμα, να δείξουμε τα δόντια μας. 

Ειδικά τώρα, που έχει περίτρανα αποδειχθεί, κόντρα σε κάθε ευσεβή πόθο του Κ.Κ.Ε., πως ολοκληρωτική απεργία δεν μπορεί να γίνει γιατί οι ιδιωτικοί υπάλληλοι φοβούνται!!! 

Οι πορείες και οι καθιστικές διαμαρτυρίες δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα και είναι βαλβίδες ανακούφισης, απολύτως ελεγχόμενες! 

Όσο για την βία και ειδικά την ένοπλη βία, αυτή καταλήγει να είναι συστημική και φέρνει περισσότερη βία.

Μήπως μια νέα μορφή αντίστασης είναι εφικτή, όμως... 

Μήπως πρέπει να πάρουμε σοβαρά τον ρόλο μας και να ξανααγαπήσουμε τον τόπο μας; 

Και να νιώσουμε πως από εμάς εξαρτάται..;

*στην εικόνα φαίνεται το άγαλμα της Εκάτης, της θεότητας των σταυροδρομιών και ειδικά των τρίστρατων.