TINOS on the run

Σάββατο πρωί.  Στο σχολείο απέναντί μας μία από τις δασκάλες έχει πάει από τις οκτώ και ζωγραφίζει. Από εδώ που στέκομαι δύσκολα βλέπει κανείς την διαφορά, έστω κάτι να αλλάζει. Από λίγο πιό κοντά όμως, ένα τοπίο αρχίζει να σχηματίζεται... ...η δασκάλα σκύβει στις μπογιές της και επανέρχεται στο τοπίο της φαντασίας της... ...ξανά και ξανά,  μέχρι να δώσει ζωή σ' αυτό που κουβαλάει μέσα της, μέχρι να βγάλει αυτό που έχει να δώσει σε αυτούς που αγαπάει πιό πολύ. Ένα τοπίο φτιαγμένο για παιδικά μάτια . Με χρώματα, πολλά χρώματα, γιατί το χρώμα είναι που θα λείψει από τα παιδιά όταν μπουν στον καταραμένο, στερημένο κόσμο των μεγάλων.  Και με λουλούδια ζωγραφιστά, να μην τους λείψουν έστω και σε ζωγραφιά, γιατί η πόλη δεν επιφυλάσσει τέτοιου είδους εκπλήξεις, παρά μόνο τσιμέντο και απόλυτη αναλγησία και αδιαφορία για τις ανάγκες των παιδιών, που αν δεν έρθουν σε επαφή με τη φύση, δεν θα μπορέσει να εκδηλωθεί μέσα τους η κάθε τους δυνατότητα. Η

Και όμως...  Ο Ελληνικός Στρατός το 1941 είχε χημικά όπλα. Όπλα που δεν χρησιμοποίησε ποτέ , προς τιμήν του. Ναι, πιστεύω πως παρά τα πρόσφατα υπαρξιακά μας, πρέπει να αποδίδουμε την αξία σε κάθε τί που μας έχει κουβαλήσει στην ράχη του μέχρις εδώ σήμερα. Χημικά όπλα, λοιπόν, που η χρήση τους ξεκίνησε τυπικά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Αρχικώς, δακρυγόνες ουσίες που σε μεγάλες δόσεις γίνονταν ασφυξιογόνες και μετά εξειδικευμένα χημικά που μπορούσαν να τυφλώσουν, να κάψουν, να σκοτώσουν τους αμυνόμενους σωρηδόν , κατά χιλιάδες...  Στην πραγματικότητα όμως, χημικά όπλα χρησιμοποιούσαν όλοι οι αρχαίοι στρατοί... Τοξικές ουσίες όπως ο μανδραγόρας , δηλητήρια διαφόρων φιδιών , κινναβαρίτης και ό,τι άλλο βάλει το μυαλό του ανθρώπου, χρησιμοποιήθηκαν για να καταστείλουν την άμυνα των παγιωμένων αντιπάλων. Η ίδια η λέξη μάλιστα, τοξικός , προέρχεται από την εμβάπτιση των αιχμών των βελών που εκτοξεύονταν με τόξα  σε δηλητήρια για να προκαλέσουν το θάνατο των εχθρών! Το βελη

Δεν υπάρχει διαδρομή μέσα στα βουνά της Τήνου, που να μην είναι παρόν.   Δεν υπάρχει παραγκεριά, ρέμα, σκαλί, μονοπάτι, δρόμος, λαγκάδι που να μην έχει κάμποσα απ΄αυτό. Πολλά χωράφια μάλιστα, είναι εντελώς αδιάβατα από την παρουσία του.  Δεν υπάρχει φωτογραφία της εξοχής της Τ ήνου που να μην βρίσκεται κάπου μέσα κρυμμένο... Ναι, το γαϊδουράγκαθο είναι παντού!  Σύμφωνα με την Βοτανική , κατατάσσεται στα ζιζάνια.  Κατά τους απλούς ανθρώπους όμως, είναι ( όπως και όλα τα ζιζάνια ) ένα φυτό με εξαιρετικές ιδιότητες !   Ναι, για το γαϊδουράγκαθο μιλάμε, αυτό που περνάμε δίπλα του, συνήθως ενοχλημένοι από την παρουσία του... Έχει θεραπευτικές ιδιότητες , χρησιμοποιείται σαν ζωοτροφ ή , αλλά και σαν τροφή κατ άλληλη για τον άνθρωπο και τέλος, είναι ένα ενεργειακό φυτό και δίνει εξαιρετικής ποιότητας καύσιμο pellet !!! Γαιδουράγκαθο- Silybum marianum (πιέστε στο λατινικ ό όνομα για περισσότερες πληροφορίες) Διετές ακανθώδες φυτό που φθάνει σε ύψος το 1,5

Σήμερα θα πάμε μέχρι τους Μύλους , πέρα απ΄τα Κελλιά στον δρόμο που πάει προς την Αγία Μαρίνα και το Βρυσί. Σήμα κατατεθέν της Νότιας εισόδου του χωριού , δεσπόζουν ανάμεσα Ρέντια και Αγιές και παραμένουν επιβλητικοί παρά την εγκατάλειψη και την ερήμωσή τους. Οι παλαιότεροι θα θυμούνται το πλάτωμα εμπρός από τους Μύλους να χρησιμοποιείται σαν γήπεδο ποδοσφαίρου , παρά την κλίση του εδάφους. Μεγαλούργησαν τα ταλέντα των Κάτω Μερών σε ΄κείνο το γήπεδο και είχαμε περάσει άπειρα καλοκαιρινά απογεύματα παρακολουθώντας ποδοσφαιρικές αναμετρήσεις, με μπόλικο αέρα που έκανε τα πράγματα ακόμη δυσκολώτερα. Οι νεώτεροι, πάλι, θα θυμούνται τον χώρο σαν χωματερή, σαν νεκροταφείο ηλεκτρικών συσκευών και αυτοκινήτων, σαν ένα σκουπιδότοπο στερεών αποβλήτων. Το καλό είναι, όπως βλέπετε και στην φωτογραφία πως ο χώρος έχει καθαριστεί πλέον και έπαψε να είναι μια ντροπή για όλους μας. Τρείς ανεμόμυλοι λοιπόν, του Καραμελλά, τ ου Μπενιντέ, και του Ζαχαρ ία Αρμάου, που είναι χαρακτηριστικά δείγματ α

"Αμάν πιά με την Χρυσή Αυγή, βρωμοφασίστες του κερατά! "   Αναφώνησε και έσπευσε να βγάλει έναν αφορισμό που αύριο θα διαβαζόταν απ΄όλους. Έπρεπε να κάνει το καθήκον του απέναντι στην κοινωνία, να αφυπνίσει εκείνους που θάπρεπε να τρέξουν για να σβήσουν τον φασισμό από προσώπου Γής.   Αυτός δεν μπορούσε, δεν προλάβαινε, είχε δουλειά στο κόμμα, στο συνδικαλιστικό όργανο που θα του εξασφάλιζε μια έδρα στη βουλή, μιά θέση στη Νομαρχία.  Φασίστες, ο φασισμός πρέπει να πεθάνει!  ‘ Πού στην οργή βρέθηκαν όλοι αυτοί οι φασίστες, πού ξεφύτρωσαν σ ένα δημοκρατικό κράτος σαν το δικό μας..; ’ απόρησε. Κι΄έσπευσε στα γραφεία της παράταξης για να διαγράψει τους διαφωνούντες. Παρκάρισε το αυτοκίνητο επάνω στο πεζοδρόμιο, τί έφταιγε αυτός, η πολιτεία έφταιγε που δεν είχε φροντίσει...  Και σιγά μην πήγαινε με την συγκοινωνία, να στριμώχνεται σαν σαρδέλλα και να μυρίζεται και τα χνώτα και την ιδρωτίλα του καθενού μεροκαματιάρη. Έβρισε τη μάνα με το καροτσάκι κ