Πού έγινε το λάθος;

Πού έγινε το λάθος; 
Κι από κει που θέλαμε να είμαστε μια παρέα ξαφνικά νοσταλγήσαμε το σπίτι μου σπιτάκι μου; 
Το λάθος έγινε όταν αφήσαμε να μπουν στο παρεάκι τα γνωστά κωλόπαιδα. 
Δηλαδή όλοι όσοι δηλώνουν ότι εξεπλάγησαν τι νόμιζαν; 

Πως τα πράγματα πάνε καλά και με μια μπυρίτσα κι΄ένα μεζεδάκι στο τραπέζι θα είναι όλα καλά στον αιώνα τον άπαντα;

Και καλά, εμείς είπαμε όχι και μας βάλανε να το φάμε. Για να σας δω εδώ τώρα ρε συντρόφια ευρωπαίοι! 
Αυτοί που φεύγουν έχουν λεφτάκια, και τα λεφτάκια είναι που σας νοιάζουν. 

Γιατί ο πολιτισμός δεν κοστολογείται, μόνον αποτιμάται και ως εκ τούτου θα συνεχίσει να ανταλλάσσεται και να μπολιάζει συνειδήσεις. 

Τα λεφτάκια όμως; 
Ο δείκτης ΝΙΚΕΙ και οι παγκόσμιες αγορές; 
Δεν τους τρομάξατε αρκετά παλλικάρια! Δεν σας έφτασε ούτε η θυσία της κοπελιάς που την πήρατε και την κάνατε σημαία. 

Πιέσατε τόσο πολύ προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση που φέρατε το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα. Όπως ακριβώς και εδώ. 
Μόνον που εδώ οι αναγκεμένοι την έφαγαν κανονικά. Ενώ εκεί, πήγατε να παίξετε τους άγριους σε νησιωτική χώρα που έτσι κι΄αλλιώς αισθάνεται ξεκομμένη από την ευρωγριά, λυπάμαι, χαίρεται…

Να πω και κάτι άλλο; Αν αύριο γίνει δημοψήφισμα στο Ελλαδιστάν τι αποτελέσματα προβλέπετε ρε μάγοι των στατιστικών; 

Κλείνω με το χειρότερο που είναι η ψυχρή εκμετάλλευση του αποτελέσματος από τους φασίστες όλης της Ευρώπης. 

Της Ευρώπης των λαών δηλαδή, γιατί η ευρώπη των τραπεζών το ήξερε το περίμενε και την εξυπηρετεί αφάνταστα το αποτέλεσμα και μην κάθεστε σαν τους χαζοχαρούμενους να χαίρεστε που "έφαγε σφαλιάρα η Μέρκελ και ο μισητός Σόιμπλε"...

Αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων...

Τι είναι αυτό που θέλουμε να δούμε πραγματικά; Τι μας γοητεύει, ποιο θέαμα θα άξιζε τόσο που θα το ανταλλάσσαμε με άρτο; 
Θα ήταν κωμωδία; 
Δράμα; Κάτι ενδιάμεσο που θα μας έκανε να γελάμε να κλαίμε και να φοβόμαστε την ίδια στιγμή; 
Ένα θρίλερ, ίσως;

Γιατί για κάτι τέτοιο πετάμε την σκούφια μας απ΄ ό,τι φαίνεται. Έχουμε στηθεί και περιμένουμε τη στιγμή που κάποιος θα δώσει μια κλωτσιά ανάμεσα στα σκέλια της Ευρώπης και θα την γονατίσει. 
Θα είναι Άγγλος; 
Ισπανός, ίσως; 
Πορτογάλος; 
Ιταλός; 
Κάποιος τέλος πάντων που οι πράξεις του έχουν μεγαλύτερη βαρύτητα από τις δικές μας, κάποιος που τον θέλουν για παρέα και εκείνος τους γράφει στα παληά του τα παπούτσια και κάνει το δικό του.

Όλοι οι «ευρωπαίοι» περιμένουν να δουν τον σαματά, κακά τα ψέματα. 

Όλοι βαρέθηκαν να ακούν τη φωνή της προτεσταντικής γερμανικής «συνείδησης» και θέλουν να απαλλαγούν με τον ένα ή με τον άλλον τρόπο!

Γιατί μην πει κανείς πως ανησυχεί ή φοβάται το ενδεχόμενο της εξόδου της Βρετανίας από την Ευρώπη! 
Όλοι έχουμε μια άγρια χαρά να δούμε κάποιον να στέκεται απέναντι στη Γερμανία, να δει τα εβδομήντα κιλά καθαρής μισαλλοδοξίας του Σόιμπλε να ζαρώνουν στην πολυθρόνα του ή τις ρυτίδες της Μέρκελ να βαθαίνουν με οποιοδήποτε κόστος. 

Κι ας πέσουν οι κολώνες του ναού να πλακώσουν κι εμένα και αυτούς!

Δεδομένου μάλιστα πως σε αυτόν τον πόλεμο ο θείος Σαμ δεν θα τρέξει σώσει την «φιλειρηνική» (στην ουσία ανίκανη να βοηθήσει τον εαυτό της) Ευρώπη. 

Η Ευρώπη ήξερε πάντα να στήνει μακελειά έξω από το σπίτι της και όποτε αυτά συνέβαιναν μέσα της φώναζε τα αμερικανάκια να την σώσουν. Ε, αυτό δεν γίνεται τώρα.

Και όσο κι αν μας φοβίζουνε με αρνητικά επιχειρήματα του τί θα συμβεί έξω απ΄το μαντρί, εμείς φαίνεται πως θέλουμε να την κάνουμε. 

Και στο «εμείς» βάζω όλους τους λαούς που «άλλο τους έδειξαν κι΄ άλλο τους έβαλαν» (συγχωρήστε μου την παροιμία όσοι την ξέρετε). 

Όλοι λέμε να πάμε να ρίξουμε μια ματιά εκεί έξω στο δάσος, κι ας έχει και λύκους και αρκούδες και φίδια. Δεν είναι λοιπόν που μας πήρε η έννοια για την Βρετανία. Χεστήκαμε. Μας νοιάζει να βρεθεί ένας τρόπος να σπάσει έστω ένα κομμάτι από το θερμοκήπιο να μπει λίγος κανονικός Ήλιος.