ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ ΣΤΟΝ ΧΑΡΤΗ ΤΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ...

Όλοι αυτοί, λοιπόν, οι κατεργαραίοι των δύο προηγούμενων αναρτήσεων κάπως θα πρέπει να κινούνται για να μπορούν να τσακώνονται αναμεταξύ τους.

Πάρτε μια πρώτη γεύση απ΄τον χάρτη του παιχνιδιού, στον οποίο σήμερα μπαίνουν τα χωριά, οι διαδρομές, τα καράβια και διάφορα άλλα καλούδια. 

ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ ΤΥΧΟΔΙΩΚΤΕΣ ΤΗΣ ΝΗΣΟΥ ΤΗΝΟΥ

Όπου υπάρχει καπνός, υπάρχει και φωτιά.

Που σημαίνει πως, όπου υπάρχει ψωμάκι για φάγωμα, εκεί πέφτουν σαν τα κοράκια (εκτός από τους ληστές και το Δ.Ν.Τ.) και κάθε λογής τυχοδιώκτες...

Ποιοί πέρασαν, λοιπόν, απ΄το νησί ψάχνοντας την τύχη τους στα κοφτερά βράχια και στα αγκαθερά φρύγανα;

Με δυσκολία εντοπίσαμε στα αρχεία μας στοιχεία για έξι μόνον από αυτούς, τα οποία και σας παρουσιάζουμε:

SAVERIO FANNUCCI:

Γόνος ευγενούς οικογενείας από την Νάπολη, εγκατέλειψε την ζεστασιά της οικογενειακής εστίας για να ακολουθήσει τον δρόμο της κλοπής και της ατιμίας. Έχει μεγάλη αδυναμία στις αγκινάρες και στα σαλιγκάρια με σάλτσα ντομάτας. Διάλεγε πάντα ρούχα σε κόκκινες αποχρώσεις για να μην φαίνονται οι λεκέδες από τις σάλτσες. 

MATEO FIORE:

Άστατος τύπος, κανένας δεν έμαθε ποτέ από πού κράταγε η σκούφια του, που δεν την έβγαζε ούτε στον ύπνο του. Ζωχάδας γενικώς, έμπλεκε σε καυγάδες όπου βρισκόταν, γιατί ζήταγε πάντα να τρώει μικρές μερίδες και να λερώνει μεγάλο πιάτο. 

MILVA:

Από την συντοφιά δεν θα μπορούσε να λείπει μία κυρία, η οποία όμως, αυτοβούλως πέταξε διαμάντια και στολίδια, φόρεσε την πανοπλία του ξαδέρφου της, από την οποία δεν κατάφερε ποτέ να βγεί, και πήρε τους δρόμους για να φτιάξει μόνη της την προίκα της. Μεγάλο της παράπονο, η έλλειψη μανικιουρίστας στο νησί.

MARCO PIRAS:

Ιταλός με ισπανική καταγωγή, οπότε είχε μαζεμένα πάνω του όλα τα κουσούρια και των δύο φυλών. Δυσκολευόταν να πιστέψει πως στο νησί δεν γίνονταν ταυρομαχίες και πως υπήρχε πιτσαρία στα Κάτω Μέρη με καλύτερη πίτσα από της πατρίδας του.

CARLO RIZZO:

Βλάκας. Δεν έχω λόγια να περιγράψω τον άνθρωπο, που ήρθε στο νησί εξοπλισμένος με ορειβατικό εξοπλισμό! Στην συνέχεια ασχολήθηκε με καταδύσεις και ανακαινίσεις σταύλων. Χάθηκε στον Τσικνιά ψάχνοντας να βρει την τρύπα τού από χρόνια σβησμένου Ηφαιστείου.

JOSE CALOGERO:

Στα νιάτα του τον έλεγες και όμορφο. Μετά όμως από έναν καυγά όπου και τραυματίστηκε στο πρόσωπο, δεν τον αφήνανε να περνάει από χωριά που υπήρχαν έγκυες. Αυτοεξορίστηκε στο Δρακονήσι όπου και έβαλε μελίσσια με αποτέλεσμα να τυφλωθεί από το ζάχαρο, αφού δεν έβρισκε κανέναν να αγοράσει το μέλι του και το' τρωγε όλο μόνος του.

 Α! Ξέχασα!
Τα παραπάνω πρόσωπα δεν πέρασαν ποτέ απ΄το νησί στην πραγματικότητα!

Είναι οι χαρακτήρες που αναγκαστικά θα χρησιμοποιούν οι παίκτες του επιτραπέζιου παιχνιδιού που διαδραματίζεται στην Μεσαιωνική Τήνο και που έρχεται σύντομα...

ΔΙΑΒΟΗΤΟΙ ΛΗΣΤΕΣ ΤΗΣ ΝΗΣΟΥ ΤΗΝΟΥ...

Όσο κι΄αν σας φαίνεται παράξενο, σας πληροφορώ πως, ναι, στην Τήνο υπήρξαν ληστές!
Ορισμένοι από αυτούς άκακοι, άλλοι πάλι πιό επιθετικοί, όλοι όμως αξιοσημείωτοι για την δράση τους εκεί γύρω στο 1600 μ.Χ.

Όσο κι΄αν η παρουσία των Ενετών ήταν έντονη, όσος στρατός κι΄αν αλώνιζε κυριολεκτικά το νησί, οι ληστές δεν άφηναν καμμία ευκαιρία να τους ξεφύγει και άρπαζαν ό,τι έβρισκαν.

Ακολουθεί μια σύντομη περιγραφή μερικών από αυτούς: 

LORENZO ARMATO: φιλικός ληστής, έμενε στα Κελλιά και καλλιεργούσε γλυκοπατάτες. 

MARCO DELINQUE: συμπαθητικό παλληκάρι, κατά καιρούς πούλαγε λιαστές ντομάτες στην Παλλάδα. 

 

SIGISMUNDO CANAGLIA: δούλεψε λαντζέρης για πέντε χρόνια σε μαγέρικο στη Χώρα και κατέληξε παλιοχαρακτήρας. 

DON PASQUALE IL RINNEGATO: παπάς στο παρελθόν, και στην συνέχεια κλέφτης. 

Α! Ξέχασα! 

Όλοι οι παραπάνω απειλητικοί τύποι δεν υπήρξαν στ΄αλήθεια! Όοοοοοχι...

Αποτελούν μέρος των χαρακτήρων ενός επιτραπέζιου παιχνιδιού που εξελίσσεται στην Μεσαιωνική Τήνο και που θα κάνει την εμφάνισή του τις επόμενες ημέρες...

Οπότε, κανένας φόβος, συνεχίστε να κυκλοφορείτε ελεύθερα!

 

 

ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΔΥΣΤΥΧΙΣΜΕΝΩΝ

Ποιοί είναι τελικώς αυτοί οι δανειστές, που στις προσταγές τους τρέμουν πολιτικοί, κράτη ολόκληρα και τελικώς, ακόμη και εμπορικά υβρίδια κρατών όπως η ευρωπαϊκη ένωση;

Ποιοι είναι πίσω από τον όρο αυτόν, "δανειστές";

Οι τράπεζες; Μα οι τράπεζες δεν έχουν πρόσωπο… 

Κάποιος βάζει τα λεφτά του και γίνεται μια τράπεζα.

Και κάποιος που έχει πολλά χρήματα δίνει στο ΔΝΤ για να δανείζει χώρες ολόκληρες.

Πού βρίσκει κάποιος πολλά χρήματα; 

Απλό: εκεί που έβρισκε πάντα. Δηλαδή; 

Ποιοι είναι οι παραγωγικοί τομείς της διεθνούς οικονομίας; 

Μήπως ο κλάδος των τροφίμων; 

Μήπως ο τομέας της ιστορίας και των πολιτισμών; 

Μήπως οι τέχνες; 

Μπαααα…..

Χρήματα βγάζουν οι εξής κλάδοι: 

ο ΠΟΛΕΜΟΣ, 

η ΑΡΡΩΣΤΕΙΑ και 

οι ΕΞΑΡΤΗΣΕΙΣ.

Να το κάνω ψιλά; Χρήματα τόσα πολλά που να μπορείς να δανείζεις σε κράτη βγάζουν μόνον τα ΌΠΛΑ, τα ΦΑΡΜΑΚΑ και τα ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ.

Τα ΟΠΛΑ πουλιούνται στους πολέμους που δημιουργούν οι έμποροι όπλων. Μην ξεχνάτε ότι, στον μεγάλο Δεύτερο Παγκοσμιο Πόλεμο ο Χίτλερ αγόραζε ανταλλακτικά από την αμερικάνικη FORD. 

Θυμηθείτε ότι η KRUPP που φτιάχνει τους ηλεκτρικούς σιδηροδρόμους έφτιαχνε τότε και τώρα κανόνια κι΄έτσι γιγαντώθηκε. Και έτσι πολλές άλλες που φτιάχτηκαν στα πεδία των μαχών και μας κουμαντάρουν σήμερα από το σίδερο του σιδερώματος έως και τα λάδωμα των κομμάτων μας, δηλαδή SIEMENS.

Τα ΦΑΡΜΑΚΑ πουλιούνται σε ασθενείς. Όσο πιο πολλές οι ανίατες αρρώστειες, τόσο περισσότερες οι ποσότητες φαρμάκων. Αν δεν υπάρχουν αρρώστειες, τις φτιάχνουμε. Κάπως σαν τις εταιρείες που φτιάχνουν ANTIVIRUS για τους υπολογιστές και είναι εκείνες που κατασκευάζουν τους ιούς για να παραμείνουν απαραίτητες.

Τέλος, τα ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ τα διάλεξα σαν το πιο τρανταχτό παράδειγμα από τις εξαρτήσεις και δεν λέω άλλο.

Αυτοί λοιπόν που ανακατεύονται με τέτοια πράγματα έχουν και τις τρομακτικές ποσότητες χρημάτων για να διοικούν τον Σόιμπλε, την Μέρκελ , την γερμανία την ίδια και τέλος, την Ευρώπη.

Αυτό που θέλω να πω είναι, πως αυτό το είδος αρπακτικού είναι μαθημένο στο να σκορπάει το χάος για να κερδίζει από αυτό. 

Άρα, εμείς τι περιμένουμε; Αφού πριν από κάθε συνάντηση των απανταχού Σόιμπλε πέφτει από βραδίς τηλέφωνο για το τι θα πεί και τι θα κάνει, τι περιμένουμε; Να πάει η ελληνική αντιπροσωπεία και να της στρώσουνε χαλί;

Αδέρφια, μια κουβέντα και τελειώνω: τα χρήματα των ανά των κόσμο δανείων είναι κυριολεκτικά βαμμένα με αίμα και δυστυχία, είναι το απόσταγμα του ανθρώπινου πόνου. 

Εμείς, σαν αργυραμοιβοί της ανθρώπινης δυστυχίας κάποιων άλλων λαών, πάμε να σωθούμε με αυτά τα χρήματα. 

Γίνεται; 

Αφήνουν τα αρπακτικά να σωθεί κάποιος που εύκολα μπορεί να γίνει το επόμενο θύμα και να φέρει κι΄άλλο χρήμα στις τσέπες τους; 

Ε; εσείς τι λέτε; 

Από την Ελλάδα, λοιπόν, ξεκινάει το μεγάλο πείραμα της υποταγής ολόκληρων κρατών στην Ευρώπη, γιατί μέχρι τώρα γινόταν σε τριτοκοσμικές χώρες μόνον. 

Τώρα απλώς θέλουν να πειραματιστούν στο ποιά είναι τα σωστά βήματα για να το επαναλάβουν και αλλού. 

Όποιος τους καθυστερεί θα την πληρώσει κι ας λέγεται όπως θέλει.