"Καλά, εσείς σκοτωθήκατε νωρίς..."

Για να παραφράσω τον Τίτλο του Χρόνη Μίσιου και να ΦΩΝΑΞΩ οτι,
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΙΣ 31 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 1996 ΕΠΕΣΕ ΤΟ ΕΛΙΚΟΠΤΕΡΟ ΣΤΑ ΙΜΙΑ ΚΑΙ ΣΚΟΤΩΘΗΚΑΝ ΤΡΕΙΣ ΕΛΛΗΝΕΣ !!!

Και σήμερα, σας θερμοπαρακαλώ, μπείτε σε ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ site με τα πρωτοσέλιδα των σελιδοποιημένων σκουπιδοφόρων που θέλουν να λέγονται "εφημερίδες" και ΨΑΞΤΕ ΝΑ ΒΡΕΙΤΕ ΕΣΤΩ ΕΝΑ, ΕΝΑ ΠΟΥ ΝΑ ΠΑΡΕΙ Ο ΔΙΑΟΛΟΣ, ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΟ ΜΕ ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΑ ΙΜΙΑ!!!


ΚΑΜΜΙΑ!!!
ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΠΩΣ ΟΤΑΝ ΑΠΕΙΛΗΘΗΚΑΜΕ, κάποιοι "στρατόκαυλοι" ήταν εκεί για να σταθούν αξιοπρεπείς και να πεθάνουν, μόνο και μόνο για να βγει ένας τιποτένιος και να ευχαριστήσει τους αρχιτέκτονες του τρόμου, εδώ και σε όλον τον πλανήτη...


Λοιπόν, καλά μας κάνουν οι γερμανοί και οι κερδοσκόποι και τα λαμόγια τύπου Λάκη Γαβαλά, που σήμερα ΑΥΤΟΣ ήταν ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΟ ΣΤΙΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ εφημερίδες, και μας κάνουν όσα μας κάνουν !!!


Αυτά τα χάλια μας, συγγνώμη για τις φωνές, κλείνω με την ευχή να κλείσουν ΟΛΕΣ οι εφημερίδες όσο γίνεται πιό γρήγορα και μαζί και τα κανάλια τους, μπας και ησυχάσουμε από την τρομοκρατία τους και τα σκατά που θέλουν να μας ταΐσουν...


Ευχαριστώ την ophioussa, που αφιέρωσε την ανάρτησή της  στο θέμα
http://ophioussa.blogspot.com/2012/01/31-1996.html
και τουλάχιστον, έσωσε, όπως και άλλοι, ευτυχώς πάρα πολλοί, στο διαδίκτυο την μνήμη και την τιμή όλων μας.

Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΤΗΝΟΥ, 16/ΝΟΕ/2017

Και 'κει που καθήμανε, λοιπόν και εσκεφτόμην πώς θα έβρω τρόπο να βελτιώσω την ποιότης της διαβιωμένης υφ'εμού τού ιδίου ζωής, τρι-τρί τρι-τρί ηχεί ο τηλέφωνας και με διασπά από την περισπούδαστη σκέψη και περισυλλογή: 
"Ομπρός, ποίος καλεί;" ερωτώ μεθ' εβγενείας.
"Έλα, ταραντούλα της σκέψης" ακούγω μιαν φωνή "Είσαι σε θέση να κατανοήσεις αυτά που θα συλλάβουν τα ώτα σου ή να πάρω μετά τα σουβλάκια;" όπου και διέκρινα μιαν ειρωνεία έως και κορόϊδεμα.
"Κύρο, εσύ είσαι;"
"Χα! με κατάλαβες !!!" φώναξε μεσ' τ' αυτί μου ο Κύρος Γρανάζης, φίλος και συμπολεμιστής στον πόλεμο μεταξύ ΤΙΡΑΜΟΛΑ-ΜΙΚΥΜΑΟΥΣ.
"Έλα, βρε παιδί μου, πού χάθηκες..!" είπα από εβγένεια γιατί γενικώς, τονε βαριέμαι με τη μανία που έχει με τους αυτόματους πωλητές αυτοκινήτων.
"Ξέρω πως με βαριέσαι, αλλά, επειδή τη τελευταία φορά σε εξέθεσα με την χρονομηχανή που είχα φτιάξει, σε πήρα για να επανορθώσω!!!"
"Δηλαδή..." ρώτησα...
"Έχω στα χέρια μου την απόλυτη μηχανή του χρόνου..." είπε με χαμηλή φωνή,  "Έλα από το εργαστήριο μόλις μπορέσεις..."
...............................................................................................................................................................
Κι' αυτή, αγαπητοί συνταξιδιώτες, είναι η απλούστατη εξήγηση, πώς δηλαδής ευρέθην  εις στο μέλλον, όπου επήγα στο πρώτο περίπτερο που βρήκα μπροστά μου στην παραλία της Τήνου, απ'όπου και αγόρασα το φύλλο της εφημερίδας που σας επισυνάπτω και που έρχεται σε αποκλειστικότητα κατ' ευθείαν από το μέλλον.....
Μπορείτε να πατήσετε με κλικ επάνω στην φωτογραφία για να διαβάσετε τα νέα του μελλοντός μας και μετά, όταν η φωτογραφία ανοίξει σε άλλο παράθυρο, κρατείστε πατημένο το αριστερό ctrl του πληκτρολογίου σας και κυλίστε το ροδάκι του ποντικιού προς τα εμπρός για να μεγενθύνετε την εικόνα.
Καλή σας ανάγνωση.

Επιστημονική φαντασία, θα μου πείτε και δίκιο θάχετε και λάθος κάνω (ε, βέβαια! το έβρω γράφεται με ευ-και όχι με β ... Και ομοίως και η εβγένεια που θέλει και αυτή ευ- και όχι β... Και δε λέμε ομπρός, αλλά, εμπρός κλπ κλπ...). 

Αλλά,.......................................................................................................

.....ΑΝ ΤΟΥΣ ΑΦΗΣΟΥΜΕ, 

ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ ΘΑ ΚΑΤΑΛΗΞΕΙ ΤΟ ΝΗΣΙ, 

ΠΑΤΡΙΩΤΕΕΕΕΕΣ !!! 

ΔΗΛΩΣΗ ΝΟΜΙΜΟΦΡΟΣΥΝΗΣ

 Για να δούμε τί στην ευχή ήταν αυτή η δήλωση νομιμοφροσύνης, που έπρεπε κάποιος να υπογράψει στους καιρούς εκείνους έτσι ώστε το καθεστώς να μπορέσει να συνεχίσει ασφαλές την δράση του ή να νομίζει πως το πετυχαίνει ή απλώς να θέλει μια γραφειοκρατική  επιβεβαίωση πως, όσο κι' αν ήτανε χαζό αυτό που έκανε και δεν θα είχε κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα, τουλάχιστον προσπάθησε να κάνει κάτι για να μη κατηγορηθεί εκ των έσω πως αδράνησε έναντι του κινδύνου. 
Ειδικά, όταν το συμπιεσμένο ελατήριο θα πεταγόταν με ορμή από τα κουρασμένα δάχτυλα εκείνου που προσπαθούσε βλακωδώς να το κρατήσει πατημένο για ένας θεός ξέρει πόσο νόμισε πως θα άντεχε...

Ρίξτε μια ματιά στα δύο φύλλα. 
Διαβάστε προσεκτικά τί ζητούν, τί ρωτούν, τι θέλουν. 
Διαβάστε με πόση αφέλεια (με σημερινά μάτια) είναι διατυπωμένες οι ερωτήσεις. 
Ούτε σε επτάχρονο παιδί δεν κάνει κανείς τέτοιες ερωτήσεις διεκδικώντας λογικές, αληθείς απαντήσεις. 

Και όμως, για αυτό το πολυγραφημένο χαρτί με τις ηλίθιες ερωτήσεις, που κόσμος και κοσμάκης αρνήθηκε να υπογράψει, χωρίστηκαν οικογένειες, στιγματίστηκαν ζωές, έμειναν άνθρωποι στην εξορία για ολόκληρες ζωές ή έφυγαν από την πατρίδα τους για πάντα, άλλες ζωές έσβησαν πίσω από τα συρματοπλέγματα κάτω από υποκόπανους όπλων που μέχρι πριν από λίγους μήνες πολεμούσαν τους Γερμανούς, ψυχές τσακίστηκαν με ξύλα και με ρόπαλα και ένα ολόκληρο έθνος δεν έχει μέχρι σήμερα καταφέρει ακόμη να βγάλει νόημα απ΄όλο αυτό, να κάνει αυτό το ρημάδι το ένα βήμα παραπέρα, να ξεκολλήσει από τη λάσπη του εμφυλίου...

Συνηθισμένοι από πάντα, τα φορτώνουν οι μεν στους δε, ξεχνώντας πως, για να υπάρξει καυγάς πρέπει και οι δύο να σηκώσουν χέρι, αλλιώς, λέγεται χειροδικία...

Για στάσου μια στιγμή να προσπαθήσω να καταλάβω λιγάκι ο μωρός....
Εκεινών των κομμουνιστών είναι απόγονοι οι σημερινοί;
Εκείνων είναι η γλώσσα, που μασουλάνε οι σημερινοί κομματοσκυλαίοι, που από το δεκαπενταμελές ακόμη αφήνονται να γίνουν πιόνια στα χέρια του κάθε λογοπλάνου, προσβλέποντας σε κάποια θέση γραμματεΐσκου της τοπικής οργάνωσης ή όπως διάολο ονομάζονται τα κατά τόπους φίλτρα και φίμωτρα της γνώμης μας..; 

Δεν νομίζω...

Γιατί, παλλικάρια μου, αν, για παράδειγμα, έκανα την θητεία μου στο τιμημένο πυροβολικό και κορδώνομαι γι' αυτό, δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάω πως την τιμή του το πυροβολικό δεν την απέκτησε επί των ημερών μου, αλλά την φέρει με δέος και σέβας από αλλωνών τις θυσίες και το αίμα... Και κυρίως πως, αν θέλω να φέρω μερίδιο της τιμής θα πρέπει να είμαι σε θέση να το αποδείξω με πράξεις...


Και για να πάω παρακάτω και να δοκιμάσω να καταλάβω δηλαδή: όταν σήμερα λέμε πως το Μνημόνιο μεταξύ άλλων απαιτεί απο τους πολιτικούς μας να υπογράψουν "δήλωση νομιμοφροσύνης" εννοούμε πως, μπαίνουν στο ίδιο σακκί με όλους αυτούς τους αρνητές της ηθικής ταπείνωσης, του ψυχικού εξευτελισμού, με τους αγωνιστές του εαυτού τους και κανενός κόμματος, με τα αμούστακα λεβεντάκια που βρέθηκαν πίσω απ΄τα κάγκελα χωρίς να έχουν κανενός είδους κομματική συνείδηση, απλώς γιατί ήθελαν, με την ευκαιρία του τέλους της Κατοχής να ξημερώσει μια άλλη μέρα, διαφορετική, με ίσα δικαιώματα για όλους..... 

Είναι σαν να λέμε, καλλιτέχνης η Γιούλη Τσίρου και ο Πάνος Κιάμος, καλλιτέχνες και η Φλέρυ Νταντωνάκη και ο Μπιθικώτσης, κάπως έτσι προσπαθείτε να το πάτε..; 


Ίσα κι' όμοια τα πλαστικά καλαμάκια που κρατάνε τις κομματικές σας σημαίες, με τις σιδερένιες κάννες του εκτελεστικού αποσπάσματος..;

Λοιπόν, πειναλέοι λιγδιάρηδες: 
Δεν θα τολμούσα ποτέ, μα ποτέ, να βάλω ούτε τον τελευταίο τρομαγμένο, φοβιτσιάρη, αναποφάσιστο και δυστυχισμένο κακομοίρη κάτω στα μπουντρούμια της ασφάλειας που τελικώς, αρνήθηκε  (πιθανότατα κάτω από τις πιέσεις των συγκρατούμενών του) να υπογράψει αυτό το βρωμερό χαρτί, απέναντι σε όλους σας μαζί τους ραγιάδες πολιτικούς, που δεν ντραπήκατε όχι να βάλετε την υπογραφή σας, αλλά, τό χειρότερο: 
να κάτσετε και να ψάξετε και να σκαρφιστείτε δικαιολογίες για τον λόγο που άπλώσατε το τρυφερό, MONT BLANC χεράκι σας για να ζητήσετε από άλλους να θυσιαστούν για τα δικές σας βρωμιές...
(αλήθεια, στα παιδιά σας λέτε τα ίδια ή τάχετε κάνει σαν τα μούτρα σας και δεν νιώθουν τάλαρο..;)

Ωχριούν, τρέμουν και σβήνουν οι βίοι ολωνών σας, που δεν έχετε να υποστείτε καμμία συνέπεια της υπογραφής που βάζουν, απέναντι σε 'κείνους που αρνιόντουσαν να υπογράψουν και ήξεραν πως έχαναν τα πάντα....


Αμέτε, το λοιπόν, στην ευχή του διαβόλου και στην κατάρα του θεού, πολιτικάντηδες της συμφοράς που θέλετε να διεκδικήσετε και την τιμή του διλήμματος μιας δήλωσης νομιμοφροσύνης..!

Αμέτε, γιατί αν είσασταν εσείς στην θέση εκείνων που τους τέθηκε το δίλημμα, απ' την τρομάρα σας ακόμη θα γλιστράγατε επάνω στα σκατά και στα κάτουρά σας...


Αμέτε στο γεροδιάολο...


ΣΗΜΕΙΩΣΗ: το έντυπο που βλέπετε είναι αυθεντικό και το μάζεψα απο ένα συρτάρι κάποιου εργαστηρίου της Γεωπονικής Σχολής Αθηνών, όταν κάναμε ένα ξεκαθάρισμα για να φτιάξουμε χώρο για τα στοιχεία των πτυχιακών μας.

MAZDA

Δεν έχω κείμενο να γράψω.

  Απλά, προσπαθώ να σώζω εικόνες από την μοναδική πατρίδα, την παιδική μας ηλικία.

Θυμάμαι, λοιπόν, αυτά τα τρίκυκλα να βρίσκονται παντού στο νησί, να γυρνάνε φορτωμένα γύρω-γύρω σαν τα μυρμήγκια, να κουβαλάνε από τούβλα, άμμο, τάβλες και τσιμέντα, μέχρι μπάλες άχερα, σακκιά με βαμβακόπιτα, καφάσια για την «πούληση», μπάζα και «ζώντα ζώα». 
 
Τα έβρισκες ακόμη και μέσ’ τη μέση στο λιβάδι στον δρόμο για την Κολυμπήθρα.


Με τον χαρακτηριστικό ήχο της μηχανής, να ζορίζονται στην ανηφόρα από τη Μπύρα, να περνάνε κάτω από τις τρεις καμάρες (που ποτέ δεν κατάλαβα γιατί τις ρίξανε) να φτάνουν στου Μωυσή, μετά στον Άγιο Γιάννη και μετά ώσπου τα κατάφερνε ο οδηγός. 
 
Οι πιό επιδέξιοι μπαίνανε με την όπισθεν, οδηγούσαν με τους καθρέφτες, οι άλλοι μπαίνανε με τη μούρη και γυρίζανε στον Άγιο Γιάννη.
 
Πραγματικά θηρία, υπηρέτησαν τα αφεντικά τους μέχρι και λίγα χρόνια πριν, πράγμα που μπορείτε να διαπιστώσετε και από το σηματάκι των τελών κυκλοφορίας σε μια από τιςφωτογραφίες, έφτασαν σε απίθανο αριθμό χιλιομέτρων που ούτε στα όνειρά του δεν θα είχε φανταστεί ο Ιάπωνας κατασκευαστής, τις περισσότερες φορές με υποτυπώδες σέρβις και μετά, όταν δεν υπήρχαν πλέον ανταλλακτικά, με ιδιοκατασκευές και ευρεσιτεχνίες, τόσο του ιδιοκτήτη, όσο και του μηχανικού κάτω στην Χώρα συνέχισαν γεμάτες μπαλώματα την ζωή τους.

Ψηλές, στενές, με καλή ορατότητα και μικρό κύκλο στροφής, οι «μηχανές», όπως λέγονταν τότε, ήταν η λύση για κάθε είδους μεταφορά. 

Με τα στρογγυλά φανάρια και το τεράστιο κενό πάνω απ΄την μπροστινή ρόδα, έμοιαζαν με χαζά, ξεδοντιάρικα, πεινασμένα στοιχειά έτοιμα να καταβροχθίσουν άφθονα χιλιόμετρα και κιλά, που δεν τόχαν όμως και σε τίποτα να έρθουν τούμπα με την παραμικρή απροσεξία και το ψηλό κέντρο βάρους τους.
 
Αν είχα τη δυνατότητα και ένα χωράφι, θα αφιέρωνα λίγο χώρο σ’ όλα τα οχήματα σαν κι’ αυτό που δέθηκαν με τον μόχθο των ντόπιων. 

Και θυμάμαι με λύπη πριν από μερικά χρόνια, όταν ανέβηκα στους Μύλους πάνω απ’ τα Κελλιά για να βγάλω φωτογραφία για πολλοστή φορά τα κτίσματα, πως είχα βρει το παμπάλαιο όχημα της Πυροσβεστικής που είχε πεταχτεί εκεί για να σαπίσει (θα ψάξω να βρω την φωτογραφία...). 
Το ίδιο και στον παληό δρόμο για την Χώρα, που κάπου στις τελευταίες στροφές κρύβεται ένας παμπάλαιος εκσκαφέας.

Σίδερα και λαμαρίνες σίγουρα, αλλά, τα κουφάρια των παληών οχημάτων καταφέρνουν και κρατάνε κάτι από την αξιοπρέπεια των νεανικών τους χρόνων, κάτι από την προσπάθεια του σχεδιαστή που αγνοώντας την αεροδυναμική προσπαθούσε να ομορφύνει τις άχαρες λαμαρίνες, κάτι από την χαρά της οικογένειας όταν έμπαινε για πρώτη φορά στο καινούργιο αυτοκίνητο και το πρόσεχε σαν μέλος της οικογένειας. 
 
Τότε, δεν υπήρχαν δόσεις, ούτε leasing για ανταλλαγή του παληού με νέο στα πέντε χρόνια, τότε τα δέκα και τα δεκαπέντε χρόνια, ήταν το φυσιολογικό διάστημα που παρέμενε το όχημα σε χρήση.

Ξέφυγα...


Κι’ όπως λέει και κάποιος που δεν θυμάμαι τ’ όνομά του, «Όταν τελικά επιστρέφεις στο πατρικό σου, διαπιστώνεις ότι δεν ήταν το σπίτι που είχες νοσταλγήσει, αλλά τα παιδικά σου χρόνια».

Τί ακριβώς χαλάει όσο περνάει ο καιρός; 
Πού πάει και κρύβεται εκείνο το παιδί; 
Πώς ντυνόμαστε αλλεπάλληλα στρώματα εαυτού, μέχρι που βαραίνουμε μέχρις αναισθησίας;

Νομίζω πως από κάποια μικρή χαραμάδα, μέσα από μια μικρή ρωγμή στο πέτρινο εγώ που χτίζεται ολόγυρά μας με τα χρόνια, το παιδάκι που είναι κλεισμένο εκεί μέσα καταφέρνει και ρίχνει μια κλεφτή ματιά σε κάτι που στον υπόλοιπο εαυτό δεν βγάζει νόημα και τότε... 

...μια παρατημένη «μηχανή» MAZDA φορτώνεται από μόνη της δεμάτια καλοκαίρι, λόφους μπάζα και άμμο για σκάψιμο με κίτρινες πλαστικές μπουλντόζες, μας πάει στο Βρυσί το Δεκαπενταύγουστο και μιλάει μαζί μας μια ξεχασμένη γλώσσα.
 
Αλλά, όπως είπε ο Τομ Ρόμπινς, «Ποτέ δεν είναι αργά για να έχεις μια ευτυχισμένη παιδική ηλικία», οπότε και δεν επιθυμώ να αφεθώ να μελαγχολήσω άνευ λόγου.

Είναι κανείς για στρατιωτάκια;

(αφιερωμένο στον κουμπάρο μου που γιόρταζε προχτές)

ΤΟ ΧΑΛΙ ΜΑΣ ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΚΑΙ Η ΞΕΦΤΙΛΑ ΕΝΟΣ ΤΟΠΟΥ !

 

Και μιας και λύσαμε το πρόβλημα των λυμάτων των Κάτω Μερών, όπως προηγουμένως είχαμε λύσει και το πρόβλημα των σκουπιδιών, της ανέλεγκτης χωματερής, της ανακύκλωσης, ΑΛΛΑ και των απόβλητων του ελαιοτριβείου στο νησί, λέμε, ωρέ λεβέντες και λεβέντισσες να φκιάσουμε κι΄έναν δρόμο (μιας και το νησί στερείται επαρκούς οδικού δικτύου....) να μπορεί ο καθείς να φτάνει και μέχρι την υπέροχη παραλία της Κολυμπήθρας, που μέχρι σήμερα, άκουσον, άκουσον,   
ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΕΡΠΑΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΦΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΠΡΟΣΒΑΣΙΜΗ ΜΟΝΟΝ ΑΠΟ ΠΕΖΟΥΣ !!!!!  
Αυτό το έγκλημα κατά της κυτταρίτιδας των μεγαλοκυράτσων και της μπακοκοιλιάς των συνοδών  τους είναι ώρα να λάβει τέλος!!!

 Μαζεύτηκαν, λοιπόν, οι αρμόδιοι και με σκυμμένα απ΄την ντροπή κεφάλια, είπαν να δώσουν τέλος στο αίσχος αυτό της αναξιοποίητης Κολυμπήθρας, να μην ΄κονομάνε μόνο οι πιτσιρικάδες στην πέρα γωνία, αλλά, να χτιστούν ενοικιαζόμενα (όπως στον Άγιο Ρωμανό.............................), να γίνουν και καντίνες, να μπουν ομπρέλλες, να φτιαχτεί πάρκινγκ και να γίνεται κι' ένα μπητς πάρτυ από 'δω μεριά, όχι μόνον απέναντι, ΝΑ ΜΟΙΑΣΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΜΕ ΤΙΣ ΣΕΡΦΟΠΑΡΑΛΙΕΣ ΤΗΣ ΜΥΚΟΝΟΥ !!! (....και νάχουμε και κανένα έσοδο από τους φιπιάδες κουλουπού, κουλουπού...) να ανοίξει και παράγκα που θα κάνει τατουάζ, να κάνουμε και διαγωνισμό Μις Κολυμπήθρα, βρε αδερφέ!!!
Γιατί ως γνωστόν, ΟΛΕΣ οι παραλίες ΠΡΕΠΕΙ να είναι προσβάσιμες από εποχούμενους, κατά προτίμηση SUVάδες και τετρακίνητους!!! 
Κάνει ένα άλλο πρεστίζ για τον τόπο από τα getz και τα fabia, ρε κολλητάρι...

Και όχι μόνον αυτό, ΑΛΛΑ, και για να μην θεωρηθεί ότι μεροληπτούμε και αναθέτουμε την προμελέτη σε ντόπιο ο οποίος πιθανόν να είναι και συναισθηματικά δεμένος με τον τόπο, να έχει γνώση του παρελθόντος και της ιστορίας του τόπου και να εξακολουθεί να σέβεται το νησί του, το αναθέτουμε σε Χημικό Μηχανικό 
ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΜΕΘΩΝΗ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ !!! 


ΤΟΣΗ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟΤΗΤΑ ΟΥΤΕ ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΑΣ!!!

Και ο παλλίκαρος δηλαδή που την Κολυμπήθρα δεν την έχει δει στην ζωή του, θα την κάνει μια βόλτα από γύρω-γύρω και θα πάει και μέχρι το Κάτω Κλείσμα να δει πόσο τα ρουμάνια έχουν καταστήσει αδύνατη την διέλευση, θα κάνει "τσ-τσ-τσ" σμίγοντας τα φρύδια, θα σταυροκοπηθεί για το χάλι μας και θα βγάλει την ετυμηγορία για την προμελετημένη και προαποφασισμένη καταστροφή.

Γιατί, ας βρεθεί έστω κι' ένας να μου πει πως δεν πιστεύει ότι το γραφείο θα βρει ελάχιστες έως ασήμαντες περιβαλλοντικές επιπτώσεις του έργου και άρα, ο δρόμος μπορεί να γίνει !!!


ΚΑΤΑΛΑΒΑΤΕ ΤΩΡΑ ΟΙ ΚΑΤΩΜΕΡΙΤΕΣ ΓΙΑΤΙ ΣΑΣ ΚΑΝΑΝΕ ΔΙΑΠΛΑΤΥΝΣΗ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ ή ΑΚΟΜΗ ΝΟΜΙΖΕΤΕ ΠΩΣ ΤΟΥΣ ΠΗΡΕ Ο ΠΟΝΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΧΩΡΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ ΤΟΥΣ;;;


Δηλαδή, οι κρατούντες και οι άρχοντές σας (ΝΑΙ, εσείς τους έχετε ψηφίσει...) δεν είναι σε θέση να δούν άλλην ανάπτυξη εκτός από τον τουρισμό και την οικοδομή! 
Και μάλιστα, μας ζητάνε ΠΑΛΙ να ξεπουληθούμε και να σκύψουμε το κεφάλι μέχρι να συναντήσει τα κορδόνια των παπουτσιών μας, προκειμένου να πουλήσουμε κι' άλλους φραπέδες κι' άλλες ομελέτες κι' άλλα τοστάκια για σαράντα μέρες σε τουρίστες, κι' όποιος προλάβει την αρπαχτή του καλοκαιριού, πρόλαβε...
Μπας δηλαδή και στραβωθούν τα τουριστόνια και δεν καταλάβουν τί μέλλον επιφυλάσσουμε στο νησί μας και πόσο τόχουμε χεσμένο και θελήσουν να αγοράσουν κάποιο από τα 600 χτισμένα και απούλητα του νησιού!!! 

ΑΥΤΟ ΜΟΝΟΝ ΤΟΥΣ ΝΟΙΑΖΕΙ!!! 

Γιατί η οικοδομή, ξεφτέρια μου, είναι ΜΗ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΑΣΧΟΛΙΑ και μπορεί να τρέφει ΜΟΝΟΝ τον εαυτό της εις βάρος όλων των άλλων πόρων ενός τόπου, με δρόμους, απαλλοτριώσεις, εκχερσώσεις, δημιουργία υποστηρικτικών δομών για τις νέες κατοικίες μέχρι που έρχεται ο κορεσμός και αρχίζει η κατάρρευση, γιατί, απλούστατα,
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙΣ ΝΑ ΧΤΙΖΕΙΣ ΕΠ' ΑΠΕΙΡΟΝ!


ΔΗΛΑΔΗ, αυτό που τολμάνε και μας φτύνουν κατάμουτρα είναι ότι, δεν μπορεί στο Λιβάδι να γίνει αγροτική παραγωγή, να γεμίσει φρούτα και ντομάτα και αγγούρι και μελιτζάνα και αγκινάρα την αγορά, να γίνουν κτηνοτροφικές μονάδες για να έχει γάλα το τυροκομείο  
(το οποίο, σημειώστε ότι δεν μπορεί να πιστοποιήσει το ΤΥΡΑΚΙ ΤΗΝΟΥ σαν Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης, αλλά, μόνον σαν Προστατευόμενης Γεωγραφικής 'Ενδειξης, απλώς, γιατί ΦΕΡΝΟΥΜΕ ΓΑΛΑ ΑΠΟ ΑΛΛΟΥ !!! και όποιος θέλει να δει πόσο σημαντικά είναι τα προϊόντα Π.Ο.Π.ας ρίξει μια ματιά με ένα κλικ εδώ)...

ΑΛΛΑ, για να αξιοποιηθεί η παραγωγική ικανότητα του Λιβαδιού, θα πρέπει πρώτα να λυθεί το πρόβλημα των λυμάτων, και μετά να δούμε το πώς θα βάλουμε και το τί θα βάλουμε, προσπαθώντας παράλληλα να κρατήσουμε και τον χαρακτήρα του Λιβαδιού που έτρεφε όλο το νησί για εκατοντάδες χρόνια όσο γίνεται απείραχτο, για να μπορούμε να συνεχίσουμε να το έχουμε και να το χαιρόμαστε για πολλά χρόνια ακόμα, ΟΛΟΙ !!!
ΑΛΛΑ, αυτά θέλουν ΧΡΟΝΟ και εμείς το ΧΡΗΜΑ το θέλουμε ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ!!!  
Γιατί όπου νάναι έρχονται εκλογές και πρέπει νάχουμε επιχειρήματα να παραμυθιάσουμε τους ντόπιους για θέσεις εργασίας που δημιουργήσαμε!!! 
Ναι, μην γελάτε, ο ισχυρισμός ότι, ο δρόμος της Κολυμπήθρας θα δώσει θέσεις εργασίαςυπάρχει ήδη στην ΑΠΟΦΑΣΗ 69 της οποίας όλο το κείμενο, για να χαρεί η ψυχούλα σας, θα το βρείτε με κλικ εδώ.


Δηλαδή, εν μέσω της κρίσης που δημιουργήθηκε με ΑΥΤΕΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΙΣ ΤΑΚΤΙΚΕΣ από το ίδιο κόμμα τα τελευταία 30 χρόνια, μας ζητάνε να κάνουμε περισσότερους ντόπιους γκαρσόνια, καμαριέρες, σερβιτόρους και υπάλληλους σε σουπερ μάρκετ για όσο βαστήξει το παραμύθι, παρά έστω να εξετάσουμε άλλες μορφές απασχόλησης  
ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΦΤΙΛΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΝΕΟΛΑΙΑ ΤΟΥ ΝΗΣΙΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΤΗΝ ΡΙΧΝΟΥΝ ΣΑΝ ΦΡΕΣΚΟ ΚΡΕΑΣ ΣΤΑ ΝΥΧΙΑ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥΔΗΠΟΤΕ!!!

Τί να κάνω τους δημαρχαίους και τους συμβούλους νάρχονται στα πανηγύρια, να τρώνε κατσικίσια παϊδάκια και να τσουγκράνε πλαστικά ποτήρια με τους αγρότες, όταν ο τόπος και η ομορφιά του, ο χαρακτήρας, η ταυτότητα και η ιδιαιτερότητά του δεν τους άγγιξαν ποτέ!!!

Πρώτη τρανή απόδειξη, το πώς έσπευσαν να χειριστούν την υπόσχεση της κατασκευής του ελαιοτριβείου για να πάρουν το χειροκρότημα, γιατί αν τους ένοιαζε πραγματικά, δεν θα ξεφτίλιζαν ένα ολόκληρο χωριό, την Κώμη, πετώντας τα απόβλητα πάνω απ΄την πηγή που πίνουν νεράκι όλοι και κυρίως, τα παιδιά του τόπου (τα οποία όμως τα βλέπουν σαν σερβιτοράκια από τώρα)...


Και δεύτερη τρανή απόδειξη αυτό που πάει να γίνει τώρα και μάλλον ήταν από καιρό στα σκαριά: 
να αφεθεί το λιβάδι να παρακμάσει και να σβήσει η αγροτική παραγωγή, για να μπορέσουν τα ενοικιαζόμενα να φτάσουν μέχρι τα Ρέντια !!!


Για να μην ξεχνιόμαστε όμως, και να τα λέμε όλα, στην περίπτωση που οι αγρότες θελήσουν στο μέλλον να κάνουν ένα συνεταιρισμό και να δουλέψουν όχι μόνον για τον εαυτό τους ΑΛΛΑ και για το μέλλον των παιδιών τους και των εγγονιών τους, είναι βέβαιο πως θα πέσουν επάνω τους οι κομματικοί μηχανισμοί για να καπελώσουν και να καρπωθούν οποιαδήποτε προσπάθεια μέχρις αφανισμού του συνεταιρισμού...


Τέλος, αφιερώνω σε όλα τα φωτεινά μυαλά του τόπου, τις παρακάτω φωτογραφίες και τους θυμίζω πώς κατάντησε, σαν ένα γρήγορο παράδειγμα, η παραλία των Καλυβίων όπου, προς χαράν του εκμεταλλευτή τής παραλίας, τα αυτοκίνητα είναι παρκαρισμένα κάτω από τα αρμυρίκια και οι λουόμενοι στις ξαπλώστρες,

Με τις υγείες μας η "ανάπτυξη"...

ΝΕΡΟ...

Στάλα την στάλα, σταγόνα την σταγόνα και μόλις η ζέστη ανοίξει την μυστική πόρτα, το νερό της Γης αρχίζει ν' ανεβαίνει σιγά-σιγά μέσα από αόρατα μονοπάτια για να πάει ψηλά, στο γαλάζιο, εκεί που τις κρύες μέρες πλάθονται τα σύννεφα.

Και μόλις το κρύο αρχίσει και μαζεύεται, μόλις τα σύννεφα πυκνώσουν και βαρύνουν, τότε το νερό αδημονεί, ζητάει να γυρίσει στη μάνα, να χωθεί στην αγκαλιά της, να τρέξει στα γνωστά του μέρη, σε νεροφαγώματα και ρυάκια, σε λαγκάδια και ρεματιές, σε ποτάμια και λίμνες, σε γούβες και λακκάκια, να χαϊδευτεί σε κάθε γύρισμα και μύχια γωνιά του βράχου.

Και σπρώχνοντας, ανοίγει τα χέρια που το αγκαλιάζουν και το κρατάνε εκεί ψηλά στολίδι τ' ουρανού και βουτάει κάτω, χιλιάδες σταγόνες να σημαδεύουν το σταμάτημα και το ξεκίνημα των εποχών με τον ήχο τους, να σκάβουν με υπομονή χρόνο με τον χρόνο τα βράχια, να στέλνουν τις πέτρες που σήκωσαν οι άνθρωποι πίσω στη μητρα που τίς έβγαλε.

Τότε, τα έρημα κι' αδούλευτα χωράφια γλυστρούν, οι μάντρες ξεγυμνώνονται και βλέπουν το φως πέτρες που ήταν για χρόνια χωμένες κι' άλλες πάλι, σκύβουν και γονατούν μέσ' τη μέση των χωραφιών.

 

Αλλού πάλι μένει ένας τοίχος ορθός στο μάτι του Βοριά να κινάει χίλιες απορίες: πώς έμεινε μόνος αυτός, πώς έρχονται και φεύγουν τα πράγματα, πού χάθηκε η φροντίδα, πού πήγε ο χώρος που ο τοίχος όριζε σαν κατοικία, με τί να μοιάζει περισσότερο, με μνημείο ή με ταφόπλακα, πόσο θα αντέξει ακόμη, άραγες πόσων τα μάτια πετιώνται ως εδώ πάνω όταν περνούν απ' τον δρόμο...

Το νερό καρπώνει το χώμα και βγάζει το μέσα του κρυμμένο  χρώμα, καλεί μια κοιμισμένη πράσινη παρεούλα να βγει στο φως μετά από μια άνυδρη περίοδο, να φωτίσει τα φρύγανα, κάνει να 'ρθει η ανάγκη να σταλίζουν τα ζωντανά κάπου σκεπά...

...καλλωπίζει με μικρές πινελιές σκουριάς άνευρα κουφάρια και πασαλείβει γκρίζους βράχους με κίτρινα κροκάδια, δίχως να νοιάζεται για τη φθορά που το χαρούμενο παιχνίδι του προκαλεί...


Πονετικό, αφήνει το αλώνι να θαρρεί πως τώρα δα, που θα ΄ρθει ο αλωνάρης, θα 'ρθουν μαθές και οι νοικοκυραίοι ν' αλωνέψουν, ν' ανεμίσουν τα δικράνια, να βγει ο καρπός απ' τα χερόβολα, να γίνουν τα χερόβολα άχερο, να πούν τραγούδια και ν' ακούσουν το βράδυ τα παιδιά την ιστορία για τη γουρούνα με τα δώδεκα γουρουνάκια πριν κοιμηθούν μέσα στ' αλώνι με τ' άστρα για ταβάνι...

ΤΑ ΣΩΣΙΒΙΑ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΒΑΡΚΕΣ !!!

Πώς άλλαξαν όλα τριγύρω μας και πώς αυτό γίνεται όλο και πιό εμφανές... Λυπάμαι που ξεκινάω το νέο χρόνο με αυτήν την ανάρτηση, λυπάμαι μέχρι μέσα βαθειά...

Πάμε, λοιπόν, στην πρώτη κάρτα:

Που πα' να πει: "Έλληνας, άρα, δεν φοβάσαι μήπως και δεν μπορείς να συνεννοηθείς με τον Πακιστανό για την σωστή απόχρωση του σάπιουν μήλου ή δεν φοβάσαι μήπως σου κουβαληθεί κανένας Ρουμάνος, κατοπτεύσει τον χώρο και στην συνέχεια σε γδύσει κανονικά. Επίσης, με τον τρόπο αυτό τα λεφτά, τα μαύρα λεφτά που έτσι κι' αλλιώς θα έδινες, χωρίς απόδειξη, χωρίς αποδεικτικό, τώρα τουλάχιστον θα μείνουν στην πατρίδα και δεν θα φύγουν με money transfer για χώρες ξωτικές, Όσο για την τιμή, καλύτερη δεν γίνεται και όσο νάναι, κάποιοι ψύλλοι μας μπαίνουν στ' αυτιά ότι ο βαφεύς δεν είναι επαγγελματίας, άντε βοηθός το πολύ..."

Και περνάμε στην επόμενη κάρτα, των αμετανόητων εταιρειών πωλήσεων που "έχουν καταργήσει τους μεσάζοντες και πάνε κατ' ευθείαν στον καταναλωτή":

Η ανάγνωση της κάρτας, με αρκετή φαντασία, βγάζει σενάριο για ταινία νουάρ: 

"με ωράριο της επιλογής σας" = killer που μπορεί να επιλέξει την ώρα που θα σκοτώσει το θύμα,

"ανεξάρτητη επαγγελματική ευκαιρία"= στην κανονική ζωή μπορείς να είσαι φυλλομετρητής σε λογιστήριο,

"εργασία μέσω ίντερνετ"= μπορείς να τους εξωθείς μέσω private chat σε αυτοκτονία,

"όχι πλασιέ ή ντίλερ", ξεκάθαρο, δεν θα ασκείς το τιποτένιο επάγγελμα του πωλητή...

Περνάμε στην τρίτη κάρτα, όπου τα πράγματα περιπλέκονται. Η απόγνωση έχει σπρώξει, όσα μαγαζιά απέμειναν, σε κινήσεις πανικού. Ή, μήπως, είναι ο αιώνιος τρόπος του ελληναρά, να κυττάει τί πουλάει ο διπλανός και μαζεύει κόσμο και να το κάνει και 'κείνος, δίπλα στον πρώτο, με χαμηλότερες τιμές, με καλύτερες προσφορές, μέχρι να κλείσουν και οι δύο (πώς λέει το σοφό ανέκδοτο... "Δεν θέλω, θεέ, να μου δώσεις και 'μένα κατσίκα, θέλω να ψοφήσεις τού γείτονα!")

Η πρώτη είναι μια πιτσαρία, από τις καλύτερες στην περιοχή μου, που όμως, αν ρίξετε μια ματιά στον κατάλογό της, θα δείτε ότι χώνεται στα πόδια της διπλανής ψησταριάς: σνίτσελ, μπριζόλες, παντσέτες κ.λπ.

Το δεύτερο είναι ένα επίσης καλό κατάστημα, που αν και ξεκίνησε σαν κάβα (εξ' ού και ο τίτλος) κατέληξε να πουλάει απορρυπαντικά... Βέβαια, για όποιον ξέρει τί ακριβώς συνεπάγεται η αλλαγή του διακριτικού τίτλου μιας επιχείρησης και πόση γραφειοκρατική ζούγκλα πρέπει να διανύσει κανείς για να τα καταφέρει, δικαιολογεί τον άνθρωπο που προσπαθεί, απλώς, να μην κλείσει...

Και πάμε στην σοβαρότερη κάρτα απ' όλες:

Δεν ξέρω για τις ορέξεις τις δικές σας, αλλά, προσωπικά δεν νιώθω την ερωτική μου ορμή να βελτιώνεται σε συνθήκες κρίσης. 

Άρα, τί κρύβει το παρακάτω μήνυμα;

Ερμηνεία πρώτη: "Θα στα πάρουν που θα στα πάρουν, τουλάχιστον, πρόλαβε να φας μερικά στις π#υτ@νες, να δεις τί έχανες τόσο καιρό που τα φύλαγες"

Ερμηνεία δεύτερη: "Μη στενοχωριέσαι για όσα θα σου πάρουν, εξ' άλλου το ένα πενηντάευρω σε μας θα το 'τρωγες σε δεκαπέντε λεπτά το πολύ..."

Ερμηνεία τρίτη: "Το ΕΥΡΩ μας έκανε μπουρδέλο..."

Ερμηνεία τέταρτη: πρόκειται για δάκτυλο της κυβέρνησης, που μας ωθεί στο ξεχαρμάνιασμα για να μην ξεσπάσουμε πάνω τους.

Και κλείνω με τους μαυραγορίτες, τους τοκογλύφους, τους αιώνιους Σάυλωκ, τα κατακάθια του ανθρώπινου είδους, τα σκουλήκια που περπατάνε δίπλα μας και αγγιζόμαστε ώμο με ώμο.

Τα ενεχυροδανειστήρια που τετραπλασιάστηκαν, που έχουν κρυφούς χρηματοδότες, που λιώνουν τα πάντα και τα βγάζουν στο εξωτερικό.

Προσέξτε τις λέξεις, το στυγνό μήνυμα, το νταβατζιλίδικο τρόπο:

"ΑΓΟΡΑΖΩ", που σημαίνει, "Τώρα που εσύ στερείσαι, εγώ έχω τόσα, ώστε να αγοράσω ακόμη και το δαχτυλίδι της γιαγιάς που με καμάρι πέρναγε από μάνα στην κόρη ή στην νύφη. Και έχω, γιατί μάλλον εδώ και καιρό ήμουν τοκογλύφος και έκανα την ίδια δουλειά, αλλά, με άλλον τρόπο. Όσο για τα ασημικά, φέρε το καλό σερβίτσιο και θα πάρεις όσο κι' ένα μηνιαίο επίδομα ανεργίας". 

Προσέξτε το έντονο χρώμα του αυτοκόλλητου, δείτε τού ενός κολλημένο πάνω στου άλλου. 

Και τέλος, υπάρχει ο μεγαλοκαρχαρίας, που αγοράζει κυριολεκτικά τα πάντα: ΛΙΡΕΣ, ΑΣΗΜΙΚΑ ΣΚΕΥΗ, ΠΑΛΑΙΑ ΚΟΣΜΗΜΑΤΑ, ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ-ΜΗΧΑΝΕΣ-ΑΚΙΝΗΤΑ

Αυτός ξέρει ακριβώς πού απευθύνεται και το λέει. 

Θέλει λίρες, μα πόσα σπίτια σήμερα έχουν λίρες; Αυτά που έχουν παρελθόν, παππούδες και παράδοση. Θέλει παλαιά κοσμήματα, για την περίπτωση που δεν πήγαινε το μυαλό σας να τα ρευστοποιήσετε. Διαλύστε τα όλα, λοιπόν, σκοτώστε ό,τι υπάρχει όχι μόνον τριγύρω σας, αλλά και μέσα σας...

Παρεμπιπτόντως, σταμάτησαν ως δια μαγείας τα φυλλάδια σουβλατζίδικων, πίτσας, ψητοπωλείων και άλλων φαγάδικων, που έστελναν κατ' οίκον παράδοση μέχρι και μισή ώρα μακρυά...

Δείτε το χάλι μας αναλυτικά εδώ:

http://www.skai.gr/news/greece/article/188101/sto-stohastro-tou-sdoe-upopti-diakinisi-hrusou-sto-exoteriko/

http://www.palo.gr/cluster/articles/eidhseis-ellada/23/?clid=3682274

http://www.palo.gr/cluster/articles/politikh-nea/628/?clid=3505869

http://www.newsbeast.gr/greece/arthro/284372/hruses-douleies-sto-eldorado-tis-krisis/

http://www.newsbomb.gr/koinwnia/story/98074/fygadeyoyn-ton-hryso-sto-exoteriko