Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από 2011

ΠΑΛΗΕΣ ΚΑΡΤΕΣ ΚΑΙ ΝΕΕΣ ΕΥΧΕΣ...

Εικόνα
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ...  Σε όλους όσους νοιάζονται για το νησί και δεν μένουν στα λόγια, μα τρέχουν, μαζεύονται και μαζεύουν όσους μπορούν, κάνουν πράξη στην ουσία (μακρυά από φανφάρες και τηλεοπτικές μπουρδολογίες) την ζωή στην επαρχία, αντιδρούν στην αλλοτρίωση του τόπου, αντιστέκονται στην παράνοια των παραγόντων. ...ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ... Με λιγότερο τσιμέντο και περισσότερες ξερολιθιές, με λιγότερες παραγγεριές ξεπουλημένες για πέτρα και περισσότερα καλλιεργημένα χωραφάκια, με περισσότερο γάλα και λάδι, αγκινάρα και τυράκι του τόπου μας, με καθαρές και ήσυχες παραλίες, με τα νερά που πίνουμε και τον αέρα που αναπνέουμε ελεύθερα όπως οι κανόνες της ζωής επιβάλλουν, με περισσότερες φιλίες της καρδιάς και λιγότερα κομματικά κολλητιλίκια. ...ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΗ... Για να μην κάνουμε σε κανέναν το χατήρι να παραδοθούμε στις ορέξεις τους, να μην λιμνάσει η σκέψη μας και βαλτώσει το μυαλό μας, να μείνει παιδική η καρδιά μας για να μην γεράσει η ψυχή μας. ...αλλά και ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ... Στα κομματό

Ο πύργος στην Σαμάντλα

Εικόνα
"Ε, τρεχάτε, ανάψτε γρήγορα! Καράβια έρχονται! Στείλτε μαντάτο γρήγορα ναρθούν να πιάσουν τα πόστα! Ανάψτε, λέω! Γρήγορα!".  Ο ήλιος πήγαινε να πέσει όταν, στην άκρη του ορίζοντα, εκεί που η θαμπή άκρη του ουρανού ακουμπάει στην θάλασσα, φάνηκαν κατάρτια το 'να πίσω απ΄τ' άλλο.  Το έμπειρο μάτι του βιγλάτορα είχε διακρίνει έγκαιρα τον μικρό στολίσκο και, μη βλέποντας σημάδια φίλιων φρύκτων, τα σημάδια δηλαδή που έκαναν οι ναύτες των φιλικών καραβιών υψώνοντας αναμμένους πυρσούς για να μην ανησυχήσουν τους δικούς τους, είχε σημάνει συναγερμό.  Η πλαγιά απ' τον πύργο μέχρι κάτω, όσο έβλεπε το μάτι, ήταν γυμνή από κάθε εμπόδιο που θα μπορούσε να κρύψει τον εχθρό. Αυτό δεν είχε γίνει ηθελημένα, αλλά όταν χρειάστηκαν ξύλα για να χτιστούν καράβια και να κάψουν τα καμίνια, σκεπτόμενοι σωστά, εξεκίνησαν από 'δω να κόβουν τα πολύ παληά χρόνια. Η φρουρά από ' κει που δεν φαινόταν πουθενά, χωμένη μέσα στον πύργο και στα τριγύρω καταλύμματα, έξαφνα γέμισε τον τ

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ !

Εικόνα

ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΜΠΑΝΙΟ..;

Εικόνα
Να κατέβουμε προς τον Άγιο Φωκά, που είναι και ρηχή η θάλασσα και μπορούν να παίζουν και τα παιδιά. Μεγάλη παραλία, ε, θα βρουν κι' άλλα παιδάκια να παίξουν...   Έχει και αρμυρίκια να βάλουμε το αυτοκίνητο, να μην το τρώει ο ήλιος,  έχει και μπαράκι να πάρουμε και φραπεδάκια, μια χαρά θα είμαστε. Μετά, μας κάνει και κανένα τοστάκι, πίνουμε και καμμιά μπυρίτσα και χαλαρώνουμε. Μπορεί να βρούμε και παρεούλα, να ρίξουμε και κανένα σουτάκι να θυμηθούμε τα παληά... Όσο νάναι, δε μας πήραν και τα χρόνια, αντέχουμε... Και μετά, ξέρεις το κόλπο, ο κουρασμένος κάθεται τέρμα και αλλάζουμε και πιό συχνά, να προλαβαίνουμε να παίρνουμε καμμιά ανάσα ! Σκέψου πως εδώ ερχόμαστε εικοσάρηδες όταν ακόμη το νησί είχε μια μονάδα εφοδιασμού και χαζεύαμε τα ελικόπτερα που έρχονταν για να γεμίσουν βενζίνη... Πώς πέρασαν τα χρόνια... Μετά, άμα κάνουμε κέφι, καθόμαστε να δούμε το ηλιοβασίλεμα, πού'ναι ήσυχη κι' η θάλασσα να το απολαύσουμε. Μόνο που όταν περνάνε τα "γρήγορα" κά

ΠΕΡΙΣΤΕΡΑΚΙ ΘΑ ΓΙΝΟ...

Εικόνα
Όταν, λοιπόν, δεν υπήρχε το YouTube, ούτε το Google με αναζήτηση στίχων των τραγουδιών και οι άνθρωποι θέλανε να θυμούνται ένα τραγούδι, κάποιον στίχο που άκουσαν ή ένα στιχάκι που βρήκαν στην πλάτη της ημέρας ενός ημερολογίου, τί έκαναν άραγες; Τα έγραφαν. Με το λίγα γράμματα που ήξεραν, τα έγραφαν. Βέβαια, εκείνα τα γράμματα, συγκρινόμενα με τα σημερινά μας, όχι μόνον ήτανυπεραρκετά, αλλά, περισσεύουν κιόλας σε συντακτική και νοηματική πληρότητα (εδώ ο Κος Κορίνθιος, σαν ειδήμων, θα μπορούσε να μιλάει ώρες, φαντάζομαι). Εμείς, σήμερα, συνηθίζουμε να μένουμε στα ορθογραφικά λάθη, τα οποία είναι, κατά την γνώμη μας, άξια όλης της χλεύης μας, εκείνης, δηλαδή, που δεν έχουμε την κριτική ικανότητα να εκτοξεύσουμε προς τους παρουσιαστές των πρωινάδικων και των κουτσομπολίστικων εκπομπών, που χρησιμοποιούν την γλώσσα σαν πατσαβούρι για να εκτελέσουν υπάκουα τον ρόλο του σφογγοκωλάριου που τους έχει ανατεθεί. Ξέφυγα όμως... Εδώ, λοιπόν, βλέπετε πώς ένας απ' τους παληούς,

ΤΟΜΠΟΛΑ ΤΟΥ 1930

Εικόνα
«Πού ώρα ελεύθερη, τί, όπως τώρα νομίζεις ήταν...Ένα απόγευμα ελεύθερο είχαν οι γυναίκες, την Κυριακή το απόγευμα. Έ, τι να κάνανε, μαζεύονταν από σπίτι σε σπίτι και παίζανε τόμπολα να περάσει η ώρα.  Ερχόταν η τσατσα-Κατερίνα, η Ιωάννα, η Λουκία, ε, δε θυμάμαι ποιά άλλη ερχόταν και παίζαν τόμπολα όλοι μαζί.  Μα δε παίζαν για λεφτά, πού να βρεθούν τα λεφτά...     Κόβανε και φυλλαράκια απ’ τις μυρτιές και άμα κλείνανε σειρά βάζαν το φυλλαράκι στην άκρη για να φαίνεται πως κλείσανε.  Και λέγαν, έκλεισα μία σειρά, έκλεισα δύο και άμα έκλεινες και τις τρεις, κέρδιζες. Κι’ όσα περισσεύαν τα βάζανε στη μεγάλη καρτέλλα. Άμα δεις στην πίσω μεριά στη μεγάλη καρτέλλα, γράφει Αντώνιος και Ζάννες Αρμάος του Λορέντζου.    Βάλε τώρα πως, στις πέντε στα Κελλιά είχε νυχτώσει. Ε, να παίζαν μέχρι τί ώρα, μήπως και θυμάμαι... Είχαν και δουλειές το πρωί, δεν αργούσαν όπως τώρα. Πίνανε ένα ρακάκι, άμα υπήρχε κι’ αυτό, τρώγανε κανένα στραγάλι κι΄αυτό ήταν...» ..................................