Απόκριες, τελευταίο Σάββατο, πέσαν κι΄ενωρίς φέτος, είπαμε να βγούμε.
Ψυρρή....
Απερίγραπτες τρύπες με πορτιέρη που σου κάνει το ρουσφετάκι να αφήσει έξι άτομα να κάτσουν σε τραπεζάκι των δύο.
Λέμε όχι και μετά ξαναλέμε όχι σε άλλον πορτιέρη που μας προτείνει ένα τραπεζάκι για όρθιους, με τα παλτά και τα μπουφάν στο χέρι.
Γυρνάμε σ΄ένα μαγαζί που τόχε πάρει το μάτι και το αυτί μας εκεί κοντά στον Άγιο Φίλιππο.
"Περάστε πάνω, έχει τραπέζια", και σκεφτόμαστε πως για νάχει τραπέζια, μάλλον μούφα θάναι.
Μια κιθάρα κι΄ένα τρίχορδο, μαγαζί φτιαγμένο με τη μια τσόντα πάνω στην άλλη, πολύπριζα κρέμονται στο πουθενά, η διακόσμηση είναι τουριστικού τύπου, ζητάμε να κάτσουμε κοντά στην κομπανία.
Ο ένας με μια περούκα τεραστίων διαστάσεων, ο άλλος με ναυτικό κασκέτο κι΄ένα ψεύτικο μουστάκι που όλο του πέφτει.
Και παίζουν...
Περνάνε όλο το ρεμπέτικο και πιάνουν Άκη Πάνου, Μπιθικώτση, μπουρνοβαλιά και ό,τι βάλει ο νους σου από ρεμπέτικο.
Κυττάμς αριστερά. Πίσω από τα διάφανα σελοφάν που ντύνουν την ταράτσα, λάμπει ο ναός του Ηφαίστου, το Θησείο.
"Εδώ τριγύρω θα τάπινε κι΄ο Περικλής" λέει οΠάνος, φτάνει η πιατέλα με την ποικιλία, απίστευτα καλή, καλό και το κρασί, πώς διάολο πέσαμε πάνω σε τούτο ΄δω....
"Πείτε τί θέλετε να σας παίξουμε", λέει το τρίχορδο.
Παίζουν τα πάντα. Ο ήχος είναι σαν παληά, σκέτα όργανα, φωνές χωρίς μικρόφωνο, αλλάζουν στη μέση του τραγουδιού ο ένας με τον άλλον, κερνάμε δυό ποτά, πώς αλλιώς να δείξεις την εκτίμησή σου, σε λίγο φτάνει κέρασμα από το μαγαζί, έξι Σερενάτες σε δίσκο, γελάμε και τις καταβροχθίζουμε, μπορώ να γράφω μια μέρα για το κέρασμα αυτό και να μην το εξαντλήσω, πάει δύο και μισή, σηκωνόμαστε να φύγουμε, "πού πάτε, περιμένετε, τώρα να πούμε άλλα δύο και φεύγουμε κι΄εμείς".
Δεν αντέχω στο τραγούδι που διαλέγουν, βουρκώνω, "τίνος είναι;" ρωτάμε, "ανωνύμου" απαντάει, "τόχει δισκογραφήσει ο Κοντογιάννης γύρω στις αρχές του ογδόντα".
Γυρνάμε Καλλιθέα με τα πόδια.
Πόσα χρόνια είχα να περάσω έτσι, πόσα χρόνια...
