TINOS on the run

Ε, λοιπόν, δεν θα πιστέψετε αυτά που θα σας μεταφέρω από φίλο που κάνει διακοπές στην Πέρα Κάσσιρο.   Τί εννοείτε, δεν ξέρετε πού βρίσκεται η Πέρα Κάσσιρος;  Μα είναι “ μια ασήμαντη κουκίδα στο χάρτη, χαμένη κάπου στο Αιγαίο ”, πού να την ξέρετε! Δεν έχει σημασία όμως που δεν την ξέρετε. Ακούστε να δείτε τί συνέβη εκεί πέρα.  Στην Κάσσιρο .  Την Πέρα , όχι την δώθε. Το νησί είναι μικρό, με λίγους κατοίκους και λίγες παραλίες.  Έλα μου όμως που οι τρεις από αυτές είναι χαρακτηρισμένες σαν περιοχές NATURA.  (Βρήκα και μια σελίδα για την επιτυχία της κοπελάρας στους Ολυμπιακούς και την έβαλα δω χάμου να πάρει λίγο χρώμα η σελίδα:) Μια περιοχή NATURA με λίγα λόγια για όσους δεν γνωρίζουν, είναι εκείνη η οποία προστατεύεται από ανθρώπινες παρεμβάσεις και “ορίζονται πέντε κατηγορίες προστατευόμενων περιοχών: περιοχή απόλυτης προστασίας της φύσης, περιοχή προστασίας της φύσης, εθνικό πάρκο, προστατευόμενος φυσικός σχηματισμός και προστατευόμενο τοπίο, περιοχή οικοανάπτυξ

Όποιος δεν έχει ζήσει την αγωνία και την προσμονή για ένα συμβάν στο οποίο συμμετέχει ενεργά, δεν θα καταλάβει ποτέ τον αγώνα που χρειάζεται για να πετύχει κάτι φαινομενικά απλό, όπως για παράδειγμα, ο καλοκαιρινός χορός του Συλλόγου. Που, για να είμαστε ειλικρινείς, για το χωριό είναι το γεγονός όλης της χρονιάς.  Είναι τότε που έρχονται οι δικοί τους άνθρωποι και ξαναγίνονται όλοι μέλη της ίδιας κοινότητας , έστω για λίγες μέρες.  Πολύς κόπος και μεγάλη προσπάθεια από πολλούς ανθρώπους μαζί.  Δεν υπάρχουν ούτε εικόνες, ούτε λόγια για να περιγράψουν την προετοιμασία που χρειάστηκε για κείνες τις έξι ώρες περίπου που κράτησε ο χορός.    Πόσες ώρες από τον προσωπικό χρόνο του καθενός δαπανήθηκαν, πόσα προβλήματα έπρεπε να ξεπεραστούν, πόσες λύσεις να δοθούν για να είναι όλα έτοιμα στην ώρα τους.  Δεν χαϊδεύω τα αυτιά κανενός (δεν είμαι πολιτευτής για να αποσκοπώ στην εύνοια οποιουδήποτε, ούτε έχω μαγαζί για να μαζέψω πελάτες) αλλά, έχω την εντύπωση πως ο

Ας πούμε πως θέλουμε να βάλουμε ένα χεράκι να φυλάξουμε το νησί από τις επιβουλές των τρελών.  Γιατί ούτως ή άλλως περί τρελών πρόκειται.   Ο μεν ένας από τον Θεό , ο δε άλλος από την μανία για χρήμα και εξουσία . Φιλοσοφικό το θέμα, το σταματάω εδώ. Ό,τι είναι να γίνει, πρέπει να γίνει σε συνεργασία πάντα με τις αρμόδιες υπηρεσίες.   Στην παρούσα φάση  δεν γίνεται να συσταθεί σώμα εθελοντών πυροσβεστών, δεν υπάρχει ο απαιτούμενος χρόνος.   Η εισβολή έγινε και πρέπει να τρέξουμε με ό,τι διαθέτει και μπορεί ο καθένας. Άρα, το μόνο που μένει είναι να βαδίσουμε στα χνάρια των προγόνων , των προ-προ-προ-παππούδων μας που ήρθαν στο νησί πριν από πάρα πολλά χρόνια. Εκείνοι, βέβαια, είχαν να προστατέψουν το νησί από ξένους εισβολείς , τώρα που εξελιχθήκαμε δεν έχουμε ανάγκη βαρβάρων , παίζουμε εμείς τον ρόλο τους. Τι έκαναν οι πρόγονοι λοιπόν;  Απλώς είχαν τα μάτια τους και τα αυτιά τους ανοικτά εκεί και όπου έπρεπε .  Έστηναν φυλάκια και καραούλια, είχαν πεζο

ΔΥΣΤΥΧΩΣ, ο υπότιτλος του ιστολογίου αποδεικνύεται προφητικός.  Φαίνεται πως όλοι μας κάνουμε περιπάτους στο νησί που καταστρέφεται μέρα με τη μέρα χωρίς κανείς να είναι σε θέση να αντιδράσει. Θυμάστε τις φωτιές που ξεκίνησαν πριν δυό καλοκαίρια στο νησί;  Τις ΤΡΕΙΣ φορές που είχε θεριέψει φωτιά στον δρόμο Καλλονής-Αγίας Μαρίνας τις θυμάστε; Την φωτιά πάνω απ΄τα Ιστέρνια την θυμάστε; Μάλλον ΤΩΡΑ τις θυμάστε. Ο εμπρηστής ή οι εμπρηστές ( γιατί θα πρέπει να είμαστε ηλίθιοι αν δεχόμαστε πλέον άλλη εκδοχή) τότε απλώς δοκίμαζαν, έκαναν πρόβα για την τελική, μεγάλη επίθεση. Αντιγράφω από το site της πυροσβεστικής (όσα είναι με κίτρινο μπορεί να αφορούν το νησί): "Οι αιτίες των δασικών πυρκαγιών  Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία, 9 στις 10 δασικές πυρκαγιές προκαλούνται από διάφορες ανθρώπινες δραστηριότητες.  Οι κυριότερες αιτίες δασικών πυρκαγιών είναι: o Οι διάφορες γεωργικές δραστηριότητες και κυρίως το καψάλισμα της αποκαλάμης και το κάψιμο ξηρών χόρτων.

Με την Ευρώπη να διαλύεται από την μανία των γερμανών για εξουσία, με την ανικανότητα των πολιτικών να σταθούν μαζί απέναντι στο χάος που είναι ήδη εδώ, με το ξεπούλημα της χώρας στον οποιονδήποτε, με την ανασφάλεια στα υψηλότερα επίπεδα από την εποχή μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, κάθομαι και σκέφτομαι τι μέλλον περιμένει τα παιδιά που σήμερα είναι εκεί γύρω στα δώδεκα με δεκαπέντε, που αρχίζουν δηλαδή και διαμορφώνουν μια άποψη γύρω από τα πράγματα. https://www.facebook.com/groups/tinos.htes/?fref=nf Λέω πως αν δεν πάρουν αυτά την κατάσταση στα χέρια τους , αν δεν αισθανθούν αυτά πολίτες με υποχρέωση απέναντι στον τόπο του ο καθένας, πώς θα γίνει να συνεχίσουν να υπάρχουν;  Κι΄ όταν λέω απέναντι στον τόπο του ο καθένας, εννοώ τον τόπο που τα μεγαλώνει.  Μεγάλη σημασία έχει για την συνέχεια της ιδιαίτερης πατρίδας του καθενός, στην δική μας περίπτωση την Τήνο, τα παιδιά να κατανοήσουν την ιδιαιτερότητα και την σημαντικότητα του τόπου τους.  https://www.facebook.

Πού έγινε το λάθος;  Κι από κει που θέλαμε να είμαστε μια παρέα ξαφνικά νοσταλγήσαμε το σπίτι μου σπιτάκι μου;  Το λάθος έγινε όταν αφήσαμε να μπουν στο παρεάκι τα γνωστά κωλόπαιδα.  Δηλαδή όλοι όσοι δηλώνουν ότι εξεπλάγησαν τι νόμιζαν;  Πως τα πράγματα πάνε καλά και με μια μπυρίτσα κι΄ένα μεζεδάκι στο τραπέζι θα είναι όλα καλά στον αιώνα τον άπαντα; Και καλά, εμείς είπαμε όχι και μας βάλανε να το φάμε. Για να σας δω εδώ τώρα ρε συντρόφια ευρωπαίοι!   Αυτοί που φεύγουν έχουν λεφτάκια, και τα λεφτάκια είναι που σας νοιάζουν.  Γιατί ο πολιτισμός δεν κοστολογείται, μόνον αποτιμάται και ως εκ τούτου θα συνεχίσει να ανταλλάσσεται και να μπολιάζει συνειδήσεις.  Τα λεφτάκια όμως;  Ο δείκτης ΝΙΚΕΙ και οι παγκόσμιες αγορές;  Δεν τους τρομάξατε αρκετά παλλικάρια! Δεν σας έφτασε ούτε η θυσία της κοπελιάς που την πήρατε και την κάνατε σημαία.  Πιέσατε τόσο πολύ προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση που φέρατε το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα. Όπως ακριβώς και εδώ.   Μόνον που ε

Τι είναι αυτό που θέλουμε να δούμε πραγματικά; Τι μας γοητεύει, ποιο θέαμα θα άξιζε τόσο που θα το ανταλλάσσαμε με άρτο;  Θα ήταν κωμωδία;  Δράμα; Κάτι ενδιάμεσο που θα μας έκανε να γελάμε να κλαίμε και να φοβόμαστε την ίδια στιγμή;  Ένα θρίλερ, ίσως; Γιατί για κάτι τέτοιο πετάμε την σκούφια μας απ΄ ό,τι φαίνεται. Έχουμε στηθεί και περιμένουμε τη στιγμή που κάποιος θα δώσει μια κλωτσιά ανάμεσα στα σκέλια της Ευρώπης και θα την γονατίσει .  Θα είναι Άγγλος ;  Ισπανός , ίσως;  Πορτογάλος ;  Ιταλός ;  Κάποιος τέλος πάντων που οι πράξεις του έχουν μεγαλύτερη βαρύτητα από τις δικές μας , κάποιος που τον θέλουν για παρέα και εκείνος τους γράφει στα παληά του τα παπούτσια και κάνει το δικό του. Όλοι οι «ευρωπαίοι» περιμένουν να δουν τον σαματά, κακά τα ψέματα.  Όλοι βαρέθηκαν να ακούν τη φωνή της προτεσταντικής γερμανικής «συνείδησης» και θέλουν να απαλλαγούν με τον ένα ή με τον άλλον τρόπο! Γιατί μην πει κανείς πως ανησυχεί ή φοβάται το ενδεχόμενο της εξόδου της Βρετανί