ΜΙΚΡΗ ΒΟΛΤΑ, ΜΕΓΑΛΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ...
Για μια στιγμή, ο χρόνος μοιάζει να πήζει τριγύρω μου, στερεοποιημένος σε μιαν αόρατη μάζα που με τυλίγει ασφυκτικά, δεν αφήνει να κάνω βήμα, «Μείνε, δεν προλαβαίνεις» , ψιθυρίζει, «Μείνε...» Κλείνω τα αυτιά μου, φοράω το σακκίδιο, πιάνω το ραβδί, κινάω με αργά βήματα, οι ανάσες δεν βρίσκουν δρόμο ως μέσα... Κι΄ύστερα, μόλις πατήσω το μονοπάτι, ...μόλις με τριγυρίσει η Τήνος, ο χρόνος αλλάζει, γίνεται φίλος και απαλά με κρατάει στην απαλάμη του επάνω, τα πόδια μου πετάνε, θα μπορούσα να περπατάω όλη μέρα μέσα σε πρωινά χωριά με χρώματα που μαγνητίζουν... ...πλάι σε καμουφλαρισμένες απειλές, ...τριγυρισμένος από απίστευτα κοσμήματα, ...που ρημάζουν ... ...το’ να δίπλα στ’άλλο, ...έξω απ'το οπτικό πεδίο των επισκεπτών του νησιού, ...που θα φύγουν απ΄το νησί μην ξέροντας τί κρύβεται στην ράχη του, ...έ κπληκτος από αθέατα ξωκκλήσια, ...στων οποίων την άγρυπνη έννοια... ...έχεις την εντύπωση πως
