TINOS on the run

Ένα γεφυράκι πάνω απ' το λαγκάδι, από ‘κείνα που περνάμε καθημερινά δίχως να δίνουμε σημασία. Από κάτω του ένας μικρόκοσμος με το καταδικό του μεγαλείο... Πουπουλένιοι κάτοικοι ανάμεσα σε υδρόβια φυτά... Πανύψηλοι ευκάλυπτοι που έχουν δει κόσμο νάρχεται και να φεύγει.  Όμορφες άσπρες επιφάνειες που αντανακλάνε διαφορετικά το Φως. Το Φως που κάνει τα πάντα για να σαλτάρει από φύλλωμα σε φύλλωμα, να κλείσει μάτι στο τρεχάμενο νερό... Ίσα να πεις να κάνεις μια βόλτα απ΄τα Κελλιά στον Καρκάδο και τόχεις μπροστά σου όλο αυτό το Μικρό που κλείνει μέσα του ακόμη και μια σκάλα που πάει κατ΄ευθείαν για τον ουρανό! Κάνε μια έτσι και κατέβα τα σκαλάκια, ρίξε μια ματιά, άκου πόσος λίγος θόρυβος φτάνει απ΄τον δρόμο ως εδώ κι΄έπειτα τράβα παραμέσα, ψυχή δεν θα δεις.  Μπορεί το μαγικό χαλί κάποιου Αλλαντίν να στεγνώνει σε μια γωνιά, αλλά, άνθρωπος πουθενά... Κράτα τη σκέψη σου να μη νομίσει πως ταράχτηκες τώρα που είδες εμπρός στα μάτια σου πώς πεθαίνε

"Το πρωί της 5ης Ιουνίου του 1715 αιφνίδια ήρθε ο Τζανούμ Χότζας με ένα στρατό αποτελούμενο από 45 πολεμικά και μεταγωγικά πλοία και αποβιβάζει 25.000 άνδρες.  Αν και οι απώλειες για το στρατό του ήταν μεγάλες οι Έλληνες γρήγορα αποσύρθηκαν στο κάστρο. Βλέποντας το βαρύ πυροβολικό και το μέγεθος των Τούρκων να πλησιάζει ο διοικητής υψώνει λευκή σημαία παρά τις αντιδράσεις των κατοίκων. " ............................................................................... "Αμέσως μετά την κατάληψη οι Τούρκοι γκρεμίζουν συθέμελα το φρούριο και υποχρεώνουν 200 από τις ευγενείς οικογένειες να εγκαταλείψουν τη νήσο και να εγκατασταθούν στην Αφρική." ........................................................... "Ο Βενετός διοικητής της Τήνου Βερνάρδος Βάλης, προδίδει, παραδίδοντάς την στον τούρκικο στόλο τού Τζανούμ Χότζα. Ο καπουδάν πασάς Τζανούμ Χότζα, υπέταξε σε μία μέρα την Τήνο, τερματίζοντας μία περίοδο τριών αιώνων βενετικής κυριαρχίας στο νησί, και συνέχισε τ

Τόχεις δεί;  Έχεις δει το νερό της θάλασσας δίπλα ακριβώς στον δρόμο;  Πώς φέγγει απάνω στις βάρκες; Λες κι΄εκεί μέσα δεν μπορεί να φτάσει όλος ο σαματάς που κάνουν οι άνθρωποι και οι μηχανές τους, λες και το πέλαγος μένει απαθές απέναντι στην ταραχή μας,  ...σαν να είναι τα κοπάδια τα ψάρια κάποιοι σοφοί γέροι, κάποιοι στωικοί φιλόσοφοι και δεν δίνουν δυάρα για εμάς.  Είναι δυό παράλληλα σύμπαντα όλο αυτό: από τη μιά η φωλιασμένη θάλασσα με την γαλήνη και τα αεικίνητα χρώματα κι’ απ΄την άλλη ο πολύβουος δρόμος με όσα του ξύνουν την ασφάλτινη πλάτη. Έχει στην άκρη στο λιμάνι μερικές πάπιες. Πώς βρέθηκαν εκεί ούτε που ξέρω, μα μ’ αρέσει να τίς κάνω χάζι να πλέουν σε ζευγάρια πέρα δώθε στο λιμάνι. Μπορεί στου Νατάλε να έχει τον καλύτερο ελληνικό καφέ και να μην μένεις ποτέ μόνος σου, αλλά, στην πέρα αγκαλιά του λιμανιού είναι το πιό ήσυχο πόστο να πιείς το καφεδάκι σου.   Αφήνω τ΄αυτοκίνητο πέρα, λίγο πιό μακρυά, ακόμη και στην ανηφόρα και περπατάω μέχ

Ανταλλασσόμαστε σαν αντικείμενα μεταξύ κυβέρνησης και εργοδοτών, σαν χαρτάκια σε παιδικό παιχνίδι, σαν παληόχαρτα με νούμερα ανωνύμων θυμάτων σε έναν σιωπηλό, άδηλο πόλεμο μεταξύ αυτών που έχουν και αυτών που αναγκούν. Εκλιπαρούμε δουλειά και είναι αυτή η ζήτηση η πιό ποταπή, είναι η ζητιανιά του δικαιώματος στην συμμετοχή στην κοινωνία, που δυστυχώς, το δικαίωμα αυτό το χρησιμοποιεί για να ποδηγετεί οπαδούς, να οδηγεί ζώα στην κάλπη, να εμπορεύεται αθλήματα, να κρατάει κάτω με το βρωμερό χέρι των δημοσιογράφων τον σβέρκο μας χαμηλωμένο, τα μάτια στη γή, την καρδιά γεμάτη φόβο. Βρωμερό κράτος το κράτος που χρειάζεται να απειλήσει, να τάξει, να λασπολογήσει με μόνο σκοπό να μπορεί να συνεχίσει να μας ανταλλάσσει με τους " εργοδότες " με γνώμονα τον χαμηλότερο μισθό, τις ατέλειωτες ώρες εργασίας, την ανταγωνιστικότητα (που ισοδυναμεί με την λέξη "ευτυχία" για τους στατιστικολόγους), το μέγιστο δυνατό κέρδος (που ισοδυναμεί με διαλυμένες οικογένειες κι΄αγράμματα π

Ποιός είναι καλύτερος;  Έλα μου ντε!  Πάντως, όχι εκείνος που δεν πέρασε στον δεύτερο γύρο!  Άμα είσαι καλός και σε θέλει ο λαός, περνάς στον δεύτερο γύρο!   Ειδάλλως, φάε τη σκόνη μας και παίξε με τις ' συμμετοχές ' σου! Μα εγώ θέλω να ξέρω με αποτελέσματα και με στοιχεία ποιός είναι ο καλύτερος!  Ο σαρανταεννιάς ή ο σαρανταδύος;;;  Και επειδή βλέπω μπροστά και προβληματίζομαι για το μέλλον οσονατοκάνουμε, θέλω να στοιχειοθετώ και επιχειρήματα για τις εκλογές που θα γίνουν μετά από άλλα τέσσερα χρόνια!   Αμ πως! Θέλω στοιχεία για να ταπώνω τους αντίπαλοι! Και μόλις τώρα μούσκασε κατακούτελα μια φοβερή, κατακαταπληχτική, σουπερντούπερ ιδέα!!! Καθείστε καλά, βάλτε ζώνες ασφαλείας κι’ ακούστε! Να χωριστεί το νησί στα δύο!  Μάλιστα, όπως τ΄ακούσατε! Με μια μεγάλη γραμμή να χωριστεί το νησί στα δύο!  Εκείνοι του σαρανταεννιά θα πάνε από δώθε κι΄εκείνοι του σαρανταδυό θα περάσουν από ‘κείθε!  Τα δυό κομμάτια (όχι σαν υποκοριστικό του «κόμμα» αλλά

Γιατί ψηφίσαμε έτσι;;;  Απλό.  Γιατί τώρα , περισσότερο από ποτέ, χρειαζόμαστε τις «άκρες» μας , έχουμε ανάγκη από τους κατάλληλους ανθρώπους, στα σωστά, κομβικά σημεία για να βολέψουμε τους άνεργούς μας , η κάθε οικογένεια ξεχωριστά.  Γι΄αυτό και οι αναρίθμητοι δ ημοτικοί σύμβουλοι.  Γι’ αυτό επιβραβεύσαμε αυτούς που σκότωσαν μια κοινωνία ολόκληρη ξαναστέλνοντάς τους στα δερμάτινα καθίσματα, για να τους πούμε με την ψήφο μας «Ορίστε, δεν πειράζει, τα ξεχνάω όλα, αρκεί να μην πεινάσει το παιδί μου!» Γιατί μόνον δύο εφημερίδες ασχολήθηκαν με τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής;  Απλό.  Γιατί προτιμάμε να μην κυττάζουμε την πληγή , μας αηδιάζει το αίμα, το φοβόμαστε, μας ανατριχιάζει. Και  περιμένουμε να κλείσει από μόνη της η πληγή του φασισμού. Άσε τον Άδωνι να κομπάζει στις οθόνες, η γάγγραινα απλώνεται στο μεταξύ. Φτάχνει ήρωες από νεκρούς που εμείς προτιμάμε να ξεχνάμε αφού δεν ήταν «δικά μας παιδιά» και πορεύεται σιωπηλά.  Πού είναι οι νέοι άνθρωποι

Γράφω χωρίς να έχω δει τί και ποιός προηγείται στο νησί.  Απλώς, είναι η κατάλληλη στιγμή να κάνω μιαν ευχή: Εύχομαι αυτοί που θα βγουν, να είναι Τηνιακοί στην ψυχή και όχι μόνο στο δελτίο ταυτότητας. Να ξέρουν πού πέφτει το Ισμαήλ και νά 'χουν πάει με τα πόδια ως τον φάρο της Λιβάδας και στην Καμμένη Σπηλιά. Κοντολογίς, να 'ναι βγαλμένοι από τα σπλάχνα του νησιού και να το αγαπάνε περισσότερο απ΄τον εαυτό τους. Τότε, θα μπορέσουν να μας συσπειρώσουν όλους  γύρω τους και να στήσουμε το νησί στα πόδια του. Τότε, δεν θα χρειαστεί να ανησυχήσουμε για ανεμογεννήτριες, αιολικά, απόβλητα, λύματα, διαχείριση υδάτινων πόρων, χειρισμό της τουριστικής μας κίνησης, αγροτική παραγωγή. Ειδικά τώρα, που ο ρόλος του στρατευμένου αθλήματος έγινε   προφανώς καθοδηγητικός για τις μάζες που τυφλά ακολουθούν τους " ηγέτες " τους... ...εύχομαι στις επόμενες εκλογές να μπορέσουμε όλοι να πούμε, "Καλά επιλέξαμε! Γλυτώσαμε το νησί από των εργολάβων τα δ