Αναρτήσεις

ΤΑ ΘΕΙΑΦΙΑ

Εικόνα
" Φτώχεια είχε πάντα.  Τότε όσα παθαίναμε, τα παθαίναμε από την έλλειψη, δεν είχε ο κόσμος, η φτώχεια ήταν φτώχεια. Σήμερα όσα παθαίνουμε, τα παθαίνουμε απ΄την περίσσεια που μάθαμε νά 'χουμε.  Έλεγε ο μπαμπάς μου: ' Σπίτι όσο χωρείς και χωράφια όσα μπορείς... ' Φτώχεια... Να μην έχουν οι άνθρωποι ν' αγοράσουν ένα κουτί σπίρτα.  Σπίρτα! Πού λεφτά για σπίρτα... Κάθονταν, λοιπόν, και φτιάχναν θειάφια. Ξέρεις τί 'ναι τα θειάφια; Να σου πω. Έχεις τη φωτιά στο τζάκι για να μαγειρέψεις, να ζεστάνεις νερό ας πούμε.  Άμα χαμηλώσει η φωτιά, να μην καίει πολύ, θέλει χαμηλή φωτιά για να κάνεις θειάφια, παίρνεις μια κουτάλα από 'κείνες που έχουμε για να ανακατεύουμε το φαγητό και βάζεις μέσα θειάφι, σκόνη που ρίχνουν στα λουλούδια και στα ζαρζαβατικά. Την βάζεις πάνω στη φωτιά, μα δεν πρέπει να καίει γιατί θα πάρει φωτιά το θειάφι και θα καεί απότομα. Μετά από λίγο βλέπεις που το θειάφι αρχίζει και λειώνει λίγο-λίγο... ...μέχρι που γίνεται όλο σα νερ

ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΜΠΟ...

Εικόνα
Δεν είναι η τέχνη της σχολής καλών τεχνών κι' ας ξεκίνησε από 'κεί μέσα, ούτε είν' η τέχνη των κριτικών και των υπερφωτισμένων γκαλερί, δεν έχει ανάγκη τουαλέτες και στιλβωμένα λουστρίνια, χαμόγελα μαριονέτας και ευγενικές προσφωνήσεις, δεν περιγράφεται σε κανέναν οδηγό τέχνης, δεν την αναφέρει κανένας εραστής τ ή ς τέχνης, δεν την κολακεύουν κυρίες με τον ρόλο του αγάλματος της ελευθερίας μ' ένα ποτήρι σαμπάνια στο χέρι,   δεν την κανακεύουν ονομαστοί καθηγητάδες και επαγγελματίες εντοπιστές ελαττωμάτων σε δουλειές αλλωνών, δεν την ξέρει κανείς, ούτε καν εκείνοι που την ασκούν... Δεν είναι η τέχνη που ερμηνεύει ή αποτυπώνει ή ζητάει να αμοίβεται για να υπάρχει . Η δική μου τέχνη είναι η Τ έχνη των αναγκεμένων για ζωή, που χωρίς κανένα άλλο όφελος πέρα απ' της ψυχής   δεχτήκανε να πέσουν στο πιό ορμητικό ρέμα που είναι η κατανόηση του τίποτα που είμαι δίχως την Τ έχνη, ο πόνος που μαζεύεται όσο δεν μπορώ να βγά