TINOS on the run

Θα ντρεπόμουνα να είμαι ο Τζοχατζόπουλος και να πρέπει να κυκλοφορήσω στον δρόμο... Θα ντρεπόμουνα να είμαι ο δικαστής που δέχτηκε τις πιέσεις και τον έβγαλε λάδι... Θα ντρεπόμουνα να μένω στην ίδια πολυκατοικία και να πρέπει να τον χαιρετάω στους κοινόχρηστους χώρους... Θα ντρεπόμουνα να είμαι ο περιπτεράς που τον καλημερίζει και του δίνει την εφημερίδα που μέσα λέει πως απαλλάσσεται... Θα ντρεπόμουνα να είμαι ο μέτρ που θα πρέπει να τον υποδεχτεί και να τον τακτοποιήσει στο τραπέζι του... Θα ντρεπόμουνα να είμαι η κόρη, ο γιός, η σύζυγος του εν λόγω ντενεκέ και να τον ακούω αύριο να παίρνει θέση σε οποιαδήποτε κατάσταση, πολιτική ή μη... Αλλά, ο βλάκας, ξεχνάω πως το κράτος είναι αφεντικό που φέρεται σαν νταβατζής: "Τρέχει τίποτα ρε;! Έτσι ' αρέσει εμένα! Έτσι γουστάρω κι' άμα δε σ' αρέσει να φύγεις! Και θα σε πλακώνω στα κλωτσίδια όποτε θέλω και θα πληρώνεις τα λάθη μου και δε θα μιλάς! Κατάλαβες ρε ηλίθιε ή θες να πω να σου ρίξιυν τίποτε μπουνίδια;;;

Το βρήκα όμορφο, με όλη την σημασία τής λέξης, και σας το δείχνω. ΥΜΝΟΣ Σε γνωρίζω α π ό την κόψη του φωτός την τρομερή , α π ό το θαλασσινό ανέμισμα του δωρικού χιτώνα , σε γνωρίζω α π ό το γλυ π τό του μοσχοφόρου , κι α π ό το γέρσιμο της Νίκης π ου π άει να λύσει το σανδάλι της , σε γνωρίζω α π ό τον φοίνικα της Δήλου κι α π ό το όνομα της Ναυσικάς α π ό το π οτήρι π ου ο Εκτορας υψώνει για τη λευτεριά στη ραψωδία Η της Ιλιάδας , σε γνωρίζω α π ό τα βιολετί μάτια και το μελί χαμόγελο , σε γνωρίζω α π ό τον βασιλικό στη γλάστρα του μεσημεριού , α π ό τη λέξη θάλασσα , α π ό τη γεύση της ελιάς , α π ό τα σανδάλια του Μελισσινού στην οδό Πανδρόσου , σε γνωρίζω α π ό τον Μανώλη Γλέζο π ου σκαρφάλωσε στην Ακρό π ολη και κατέβασε τη σημαία με τη σβάστικα , α π ό τον Αμφίμαχο π ου π ήγαινε στη μάχη χρυσοστόλιστος σαν