TINOS on the run

Είμαστε εμείς που μας στείλανε βασιλιά για να σταματήσουμε να τρωγόμαστε... Εμείς οι ίδιοι που στη συνέχεια μας συμφωνήσανε τα σύνορα και μας σύρανε στον δεύτερο βαλκανικό πόλεμο, η ΑΝΤΑΝΤ στην Θεσσαλονίκη και εμείς υποχρεωμένοι να ακολουθήσουμε... Μετά, είμασταν εμείς που μας δίνανε τα δάνεια με προκαταβολή των φόρων για να σταθούμε στο ιερό και καταραμένο σταυροδρόμι που μας  έρριξε η μοίρα... Είμαστε εμείς που μας λιανίσανε στον δεύτερο παγκόσμιο και ποτέ δεν βρήκαμε το κουράγιο να ζητήσουμε την τιμή μας πίσω, έστω σαν αποζημίωση για τα θανατικά της πείνας και τους εκτελεσμένους πατριώτες, εμείς που τους αφήσαμε να φύγουν όταν κατέρρεαν και σεβαστήκαμε την τιμή της υποχώρησης και το δικαίωμα του νικημένου και δεν αγγίξαμε τρίχα τους όσο μας αδειάζανε την γωνιά... Είμαστε εμείς που μετά ζητήσαμε από του ευνοημένους του κεφαλαίου, να μας στηρίξουν να κλείσουμε τις πληγές του εμφυλίου, που αφέθηκε να τρέχει όσο καιρό οι άλλοι νικημένοι στηλώνονταν στα πόδια τους και ΄κείνοι δώσανε

Απόκριες, τελευταίο Σάββατο, πέσαν κι΄ενωρίς φέτος, είπαμε να βγούμε. Ψυρρή.... Απερίγραπτες τρύπες με πορτιέρη που σου κάνει το ρουσφετάκι να αφήσει έξι άτομα να κάτσουν σε τραπεζάκι των  δύο. Λέμε όχι και μετά ξαναλέμε όχι σε άλλον πορτιέρη που μας προτείνει ένα τραπεζάκι για όρθιους, με τα παλτά και τα μπουφάν στο χέρι. Γυρνάμε σ΄ένα μαγαζί που τόχε πάρει το μάτι και το αυτί μας εκεί κοντά στον Άγιο Φίλιππο. "Περάστε πάνω, έχει τραπέζια", και σκεφτόμαστε πως για νάχει τραπέζια, μάλλον μούφα θάναι. Μια κιθάρα κι΄ένα τρίχορδο, μαγαζί φτιαγμένο με τη μια τσόντα πάνω στην άλλη, πολύπριζα κρέμονται στο πουθενά, η διακόσμηση είναι τουριστικού τύπου,  ζητάμε να κάτσουμε κοντά στην κομπανία. Ο ένας με μια περούκα τεραστίων διαστάσεων, ο άλλος με ναυτικό κασκέτο κι΄ένα ψεύτικο μουστάκι που όλο του πέφτει. Και παίζουν...   Περνάνε όλο το ρεμπέτικο και πιάνουν Άκη Πάνου, Μπιθικώτση, μπουρνοβαλιά και ό,τι βάλει ο νους σου από ρεμπέτικο. Κυττάμς αριστερά