TINOS on the run

Για να δούμε, λοιπόν: το νησί χάνεται ή όχι; Φεύγει και μαζί του χάνουμε το σπέρμα εκείνο που θα μπορούσε να αναγεννήσει το νησί ή όχι;  Άλλοι θα πουν πως, ναι, το νησί χάνεται. Υπάρχουν όμως και εκείνοι που θεωρούν πως όσα συμβαίνουν δεν είναι ικανά να μηδενίσουν τον ιδιαίτερο χαρακτήρα που έχει το νησί. Αυτοί όμως που ισχυρίζονται κάτι τέτοιο είναι σίγουροι για τα απλά πράγματα που συνέθεταν τον χαρακτήρα του νησιού μέχρι σήμερα; Ξέρουν να χτίσουν μια ξερολιθιά, να φτιάξουν ένα σκαλί, να σκαρώσουν ένα σαμάρι, να σκαλίσουν μιαν αβραγιά;  Πόσο γνώστες είναι της Ιστορίας με κεφαλαίο γιώτα, που έζησαν οι παππούδες τους στη Ρωσσία, πώς βρέθηκαν εκεί και πόσα χρόνια έκαμαν για να γυρίσουν στον τόπο τους; Ξέρουν πούθε πέρναγαν τα γιαδούρια για την πούληση στη χώρα, ποιό μονοπάτι ήταν το χειμωνιάτικο και ποιό το καλοκαιρινό;  Έχουν πατήσει ποτέ σε κάποιον απ΄όλους αυτούς του πύργους και τις φρυκτωρίες ποι χαίρονται να βλέπουν στους χάρτες σαν αξιοθέατα να δουν σε τί χάλι βρίσ

Τίποτα δεν θα μας σηκώσει από τον καναπέ... Σίγουρο πράγμα... Ακόμη κι’ αν βάλουν κι’ άλλους φόρους, ακόμη κι΄αν γίνουν όσο χούντα θέλουν, ακόμη κι’ αν μπουν στα σπίτια να μας αυτώσουν τις γυναίκες. Το κεφάλι έχει πέσει τόσο χαμηλά, που πλέον δεν γίνεται τίποτα.  Λείπει ένα βασικό συστατικό .  Λείπει η ΠΕΡΗΦΑΝΙΑ απ΄τον Έλληνα και λείπει χρόνια τώρα.   Δεν έγινε χτες ή προχτές αυτό το κακό. Η περηφάνια του Έλληνα έχει συστηματικά απαλλοτριωθεί τα τελευταία είκοσι, για να μην πω τριάντα χρόνια.  Έγινε περηφάνια μας το καινούργιο αυτοκίνητο (με δόσεις...) και τώρα που πάληωσε, έγειρε το κεφάλι.  Έγινε περηφάνια μας οι ακριβοπληρωμένες διακοπές σε «Αρχοντικά» και «Υπόσκαφες ατομικές κατοικίες» και τώρα, στο χωριό, το κεφάλι χώνεται μέσα στους ώμους.  Έγιναν περηφάνια μας τα GANT τα PRADA και τα CHOPARD και τώρα που εκποιήθηκαν στα ανταλλακτήρια χρυσού, το κεφάλι ακούμπησε στα γόνατα.  Έγινε περηφάνια μας η χαιρετούρα του Μαζωνάκη απ΄το μικρόφωνο στην παρέα

Πιστεύω εις ένα Ευρώ, Πατέρα, λαοκράτορα, ποιητήν δουνουτού και γης, δανειστών τε πάντων και φραγγάτων. Και εις ένα Κύριον πρόεδρο της Ε.Κ.Τ., τον Υιόν του Ευρώ τον μονογενή, τον εκ του Πατρός δανεισθέντα προ πάντων των εντόκων δάνειο εκ δανείου, ευρώ αληθινόν εξ ευρώ αληθινού, τοκισθέντα, ου χαρισθέντα, ομοούσιον τω ΔΝΤ, δι' ου τα πάντα οφείλετο. Τον δι' ημάς τους χαχόλους και δια την ημετέραν σωτηρίαν κατελθόντα εκ των Βρυξελλών και σαρκωθέντα εκ Πνεύματος Ηλιθίου και Μαργαρίτας του Ανδρέα και πρωθυπουργήσαντα. Παρετιθέντα τε υπέρ ημών επί Καρόλου Παπούλια και παθόντα και ξεφτιλισθέντα. Και ταξιδέψαντα στην Κόστα Ρίκα κατά τας γραφάς. Και ανελθόντα εις τη σοσιαλισική διεθνή και καθεζόμενον εκ δεξιών του Βλακός. Και πάλιν ερχόμενον μετά λόξης κρίναι ζώντας και νεκρούς, ου της μαλακίας ουκ έσται τέλος. Και εις τον Παπαδήμα τον Άγιον, τον Κύριον, τον φοροοποιόν, τον εκ του Πατρός εκπορευόμενον, το συν Πασόκ και Νουδού συγκυβερνούμενον και συνδοξαζ

Του ΣΤΑΘΗ (από το enikos.gr) Η πατρίδα δεν είναι μόνον το παρελθόν, δεν είναι μόνον όσα ξέρεις για αυτήν, η πατρίδα είναι και το μέλλον. Και εις ό,τι αφορά το παρελθόν, ο γέγονεν γέγονεν, όμως εξ αυτού του γεγονότος, εξ αυτού του συντελεσθέντος πέπρωται nα συντελεσθεί και το μέλλον (καθώς επίσης μας διδάσκει η γλώσσα μας με την ποιητική του ανάλογου χρόνου για τα ρήματα, του «τετελεσμένου μέλλοντος»). Αλλά, αν εκ του παρελθόντος «ερρύει και τα φαύλα και τα κρείττω», αυτό που σήμερα δημιουργούμε εδώ στην Ελλάδα ως παρελθόν του αύριο είναι μόνον φαύλο. Σήμερα ένας νεαρός Ελληνας μπορεί να μπει στην αγορά εργασίας (αν ανήκει στο «τυχερό» 49% και όχι στο «άτυχο» 51%) με 427 Ευρώ μισθό αν είναι κάτω από 25 ετών και με 476 Ευρώ μισθό αν είναι μεγαλύτερος. Τι μέλλον - δηλαδή τι πατρίδα έχει μπροστά του αυτός ο νέος; Αν είναι πάλι «τυχερός» και συνεχίσει εργαζόμενος στην ίδια δουλειά, χωρίς να απολυθεί, χωρίς η επιχείρηση που τον απασχολεί να χρεωκοπήσει, χωρίς, χωρίς, χωρίς σε