TINOS on the run

Λοιπόν, τον Νοέμβρη τα πράγματα αλλάζουν ελαφρώς, έως πολύ παράξενα στα Κελλιά. Αφ’ ενός, οι καλοκαιριάρηδες λείπουν. Αφ’ ετέρου, το χωριό αλλάζει πρόσωπο και μετεφέρεται σε ένα άλλο Σύμπαν, όπου όλα αποκτούν ιδιαίτερη σημασία.  Κατά έναν παράξενο τρόπο το πρόβλημα του παρκαρίσματος, για παράδειγμα, παραμένει ακόμη και μέσ’ στο φθινόπωρο . Δεν είναι λίγοι οι οδηγοί που καταφεύγουν σε λύσεις απελπισίας, σαν αυτές των φωτογραφιών, προκειμένου να εξασφαλίσουν μια θέση παρκαρίσματος.  Βέβαια, φέτος είχε αρκετή υγρασία από νωρίς και υπήρξαν ορισμένα προβλήματα σκουριάς, αλλά, πρόκειται για μικροζημιές, όπως βλέπετε και στις φωτογραφίες, που δεν ανησυχούν κανέναν.  Το παραμύθι περί της παγκόσμιας ανόδου της θερμοκρασίας έχει κάνει μερικούς, ακόμη και στα Κελλιά, να προετοιμάζονται ανάλογα για την περίπτωση αιφνίδιας ανόδου της στάθμης των νερών. Καλό είναι να είναι κανείς προνοητικός, ποτέ δεν ξέρεις τί είναι ικανή να κάνει η τρόικα προκειμένου να περάσουν τα μέτρα, ακόμη κα

Θα ήθελα να γράψω ένα κείμενο απλό, τηλεγραφικό, σχεδόν δημοσιογραφικό , για μια λειτουργία στον Άγιο Μικαέλ, πάνω απ΄τα Κελλιά. Δεν μου πάει όμως.  Δε γράφω μιάν εφημερίδα, δεν αρθρογραφώ με σκοπό μιάν άψυχη περιγραφή, στεγνή και τρεχ ά μενη απ΄τα περιθώρια της σελίδας.  Γράφω για το νησί που φεύγει καθημερινά από δίπλα μας, από κάτω απ΄τα πόδια μας και ‘μεις δεν παίρνουμε χαμπάρι. Ανηφορίζουν οι χωριανοί μαζί με τον παπά, πάνε για το πεντάρφανο ξωκκλήσι που μιά, άντε δυό φορές τον χρόνο λειτουργιέται, τρίζει η πόρτα του και βλέπει κόσμο, ανιώθει λιβάνι να πλανιέται στον παλιωμένο αέρα του , έχει κόσμο να του κρατάει παρέα έστω και για λίγο. Ανηφορίζουν όπως και παληά, όπως όταν ήταν παιδιά κι’ ακολούθαγαν τους γονιούς και τους παππούδες τους στο μονοπάτι που, τώρα που περάσαν τα χρόνια, μοιάζει νάχει ορθωθεί λίγο περισσότερο και να ζητάει περισσότερες ανάσες για να σ΄αφήσει να περάσεις.  Μα οι Κελλιανοί έχουν κι' ανάσα και ψυχή κι ' ανεβαίνουν κι'