TINOS on the run

 Για να δούμε τί στην ευχή ήταν αυτή η δήλωση νομιμοφροσύνης , που έπρεπε κάποιος να υπογράψει στους καιρούς εκείνους έτσι ώστε το καθεστώς να μπορέσει να συνεχίσει ασφαλές την δράση του ή να νομίζει πως το πετυχαίνει ή απλώς να θέλει μια γραφειοκρατική  επιβεβαίωση πως, όσο κι' αν ήτανε χαζό αυτό που έκανε και δεν θα είχε κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα, τουλάχιστον προσπάθησε να κάνει κάτι για να μη κατηγορηθεί εκ των έσω πως αδράνησε έναντι του κινδύνου.  Ειδικά, όταν το συμπιεσμένο ελατήριο θα πεταγόταν με ορμή από τα κουρασμένα δάχτυλα εκείνου που προσπαθούσε βλακωδώς να το κρατήσει πατημένο για ένας θεός ξέρει πόσο νόμισε πως θα άντεχε... Ρίξτε μια ματιά στα δύο φύλλα.  Διαβάστε προσεκτικά τί ζητούν, τί ρωτούν, τι θέλουν.  Διαβάστε με πόση αφέλεια (με σημερινά μάτια) είναι διατυπωμένες οι ερωτήσεις.  Ούτε σε επτάχρονο παιδί δεν κάνει κανείς τέτοιες ερωτήσεις διεκδικώντας λογικές, αληθείς απαντήσεις.  Και όμως, για αυτό το πολυγραφημένο χαρτί με τις ηλίθιες ερωτήσεις, που

Δεν έχω κείμενο να γράψω.   Απλά, προσπαθώ να σώζω εικόνες από την μοναδική πατρίδα, την παιδική μας ηλικία. Θυμάμαι, λοιπόν, αυτά τα τρίκυκλα να βρίσκονται παντού στο νησί, να γυρνάνε φορτωμένα γύρω-γύρω σαν τα μυρμήγκια, να κουβαλάνε από τούβλα, άμμο, τάβλες και τσιμέντα, μέχρι μπάλες άχερα, σακκιά με βαμβακόπιτα, καφάσια για την «πούληση», μπάζα και «ζώντα ζώα».    Τα έβρισκες ακόμη και μέσ’ τη μέση στο λιβάδι στον δρόμο για την Κολυμπήθρα. Με τον χαρακτηριστικό ήχο της μηχανής, να ζορίζονται στην ανηφόρα από τη Μπύρα, να περνάνε κάτω από τις τρεις καμάρες (που ποτέ δεν κατάλαβα γιατί τις ρίξανε) να φτάνουν στου Μωυσή, μετά στον Άγιο Γιάννη και μετά ώσπου τα κατάφερνε ο οδηγός.    Οι πιό επιδέξιοι μπαίνανε με την όπισθεν, οδηγούσαν με τους καθρέφτες, οι άλλοι μπαίνανε με τη μούρη και γυρίζανε στον Άγιο Γιάννη.   Πραγματικά θηρία, υπηρέτησαν τα αφεντικά τους μέχρι και λίγα χρόνια πριν, πράγμα που μπορείτε να διαπιστώσετε και από το σηματάκι των τελών κυκλοφορίας σε μι