TINOS on the run

  Και μιας και λύσαμε το πρόβλημα των λυμάτων των Κάτω Μερών, όπως προηγουμένως είχαμε λύσει και το πρόβλημα των σκουπιδιών , της ανέλεγκτης χωματερής , της ανακύκλωσης , ΑΛΛΑ και των απόβλητων του ελαιοτριβείου στο νησί, λέμε, ωρέ λεβέντες και λεβέντισσες να φκιάσουμε κι΄έναν δρόμο (μιας και το νησί στερείται επαρκούς οδικού δικτύου....) να μπορεί ο καθείς να φτάνει και μέχρι την υπέροχη παραλία της Κολυμπήθρας, που μέχρι σήμερα, άκουσον, άκουσον,    ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΕΡΠΑΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΦΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΠΡΟΣΒΑΣΙΜΗ ΜΟΝΟΝ ΑΠΟ ΠΕΖΟΥΣ !!!!!   Αυτό το έγκλημα κατά της κυτταρίτιδας των μεγαλοκυράτσων και της μπακοκοιλιάς των συνοδών  τους είναι ώρα να λάβει τέλος!!!  Μαζεύτηκαν, λοιπόν, οι αρμόδιοι και με σκυμμένα απ΄την ντροπή κεφάλια, είπαν να δώσουν τέλος στο αίσχος αυτό της αναξιοποίητης Κολυμπήθρας, να μην ΄κονομάνε μόνο οι πιτσιρικάδες στην πέρα γωνία, αλλά, να χτιστούν ενοικιαζόμενα (όπως στον Άγιο Ρωμανό.............................), να γίνουν και καντίνες , να μπουν ομπρέλλες , να

Σ τάλα την στάλα, σταγόνα την σταγόνα και μόλις η ζέστη ανοίξει την μυστική πόρτα, το νερό της Γης αρχίζει ν' ανεβαίνει σιγά-σιγά μέσα από αόρατα μονοπάτια για να πάει ψηλά, στο γαλάζιο, εκεί που τις κρύες μέρες πλάθονται τα σύννεφα. Και μόλις το κρύο αρχίσει και μαζεύεται, μόλις τα σύννεφα πυκνώσουν και βαρύνουν, τότε το νερό αδημονεί, ζητάει να γυρίσει στη μάνα, να χωθεί στην αγκαλιά της, να τρέξει στα γνωστά του μέρη, σε νεροφαγώματα και ρυάκια, σε λαγκάδια και ρεματιές, σε ποτάμια και λίμνες, σε γούβες και λακκάκια, να χαϊδευτεί σε κάθε γύρισμα και μύχια γωνιά του βράχου. Και σπρώχνοντας, ανοίγει τα χέρια που το αγκαλιάζουν και το κρατάνε εκεί ψηλά στολίδι τ' ουρανού και βουτάει κάτω, χιλιάδες σταγόνες να σημαδεύουν το σταμάτημα και το ξεκίνημα των εποχών με τον ήχο τους, να σκάβουν με υπομονή χρόνο με τον χρόνο τα βράχια, να στέλνουν τις πέτρες που σήκωσαν οι άνθρωποι πίσω στη μητρα που τίς έβγαλε. Τότε, τα έρημα κι' αδούλευτα χωράφια γλυστρούν, οι μάντρες ξεγυμ