TINOS on the run

Ας πούμε πως θέλουμε να βάλουμε ένα χεράκι να φυλάξουμε το νησί από τις επιβουλές των τρελών.  Γιατί ούτως ή άλλως περί τρελών πρόκειται.   Ο μεν ένας από τον Θεό , ο δε άλλος από την μανία για χρήμα και εξουσία . Φιλοσοφικό το θέμα, το σταματάω εδώ. Ό,τι είναι να γίνει, πρέπει να γίνει σε συνεργασία πάντα με τις αρμόδιες υπηρεσίες.   Στην παρούσα φάση  δεν γίνεται να συσταθεί σώμα εθελοντών πυροσβεστών, δεν υπάρχει ο απαιτούμενος χρόνος.   Η εισβολή έγινε και πρέπει να τρέξουμε με ό,τι διαθέτει και μπορεί ο καθένας. Άρα, το μόνο που μένει είναι να βαδίσουμε στα χνάρια των προγόνων , των προ-προ-προ-παππούδων μας που ήρθαν στο νησί πριν από πάρα πολλά χρόνια. Εκείνοι, βέβαια, είχαν να προστατέψουν το νησί από ξένους εισβολείς , τώρα που εξελιχθήκαμε δεν έχουμε ανάγκη βαρβάρων , παίζουμε εμείς τον ρόλο τους. Τι έκαναν οι πρόγονοι λοιπόν;  Απλώς είχαν τα μάτια τους και τα αυτιά τους ανοικτά εκεί και όπου έπρεπε .  Έστηναν φυλάκια και καραούλια, είχαν πεζο

ΔΥΣΤΥΧΩΣ, ο υπότιτλος του ιστολογίου αποδεικνύεται προφητικός.  Φαίνεται πως όλοι μας κάνουμε περιπάτους στο νησί που καταστρέφεται μέρα με τη μέρα χωρίς κανείς να είναι σε θέση να αντιδράσει. Θυμάστε τις φωτιές που ξεκίνησαν πριν δυό καλοκαίρια στο νησί;  Τις ΤΡΕΙΣ φορές που είχε θεριέψει φωτιά στον δρόμο Καλλονής-Αγίας Μαρίνας τις θυμάστε; Την φωτιά πάνω απ΄τα Ιστέρνια την θυμάστε; Μάλλον ΤΩΡΑ τις θυμάστε. Ο εμπρηστής ή οι εμπρηστές ( γιατί θα πρέπει να είμαστε ηλίθιοι αν δεχόμαστε πλέον άλλη εκδοχή) τότε απλώς δοκίμαζαν, έκαναν πρόβα για την τελική, μεγάλη επίθεση. Αντιγράφω από το site της πυροσβεστικής (όσα είναι με κίτρινο μπορεί να αφορούν το νησί): "Οι αιτίες των δασικών πυρκαγιών  Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία, 9 στις 10 δασικές πυρκαγιές προκαλούνται από διάφορες ανθρώπινες δραστηριότητες.  Οι κυριότερες αιτίες δασικών πυρκαγιών είναι: o Οι διάφορες γεωργικές δραστηριότητες και κυρίως το καψάλισμα της αποκαλάμης και το κάψιμο ξηρών χόρτων.

Με την Ευρώπη να διαλύεται από την μανία των γερμανών για εξουσία, με την ανικανότητα των πολιτικών να σταθούν μαζί απέναντι στο χάος που είναι ήδη εδώ, με το ξεπούλημα της χώρας στον οποιονδήποτε, με την ανασφάλεια στα υψηλότερα επίπεδα από την εποχή μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, κάθομαι και σκέφτομαι τι μέλλον περιμένει τα παιδιά που σήμερα είναι εκεί γύρω στα δώδεκα με δεκαπέντε, που αρχίζουν δηλαδή και διαμορφώνουν μια άποψη γύρω από τα πράγματα. https://www.facebook.com/groups/tinos.htes/?fref=nf Λέω πως αν δεν πάρουν αυτά την κατάσταση στα χέρια τους , αν δεν αισθανθούν αυτά πολίτες με υποχρέωση απέναντι στον τόπο του ο καθένας, πώς θα γίνει να συνεχίσουν να υπάρχουν;  Κι΄ όταν λέω απέναντι στον τόπο του ο καθένας, εννοώ τον τόπο που τα μεγαλώνει.  Μεγάλη σημασία έχει για την συνέχεια της ιδιαίτερης πατρίδας του καθενός, στην δική μας περίπτωση την Τήνο, τα παιδιά να κατανοήσουν την ιδιαιτερότητα και την σημαντικότητα του τόπου τους.  https://www.facebook.

Πού έγινε το λάθος;  Κι από κει που θέλαμε να είμαστε μια παρέα ξαφνικά νοσταλγήσαμε το σπίτι μου σπιτάκι μου;  Το λάθος έγινε όταν αφήσαμε να μπουν στο παρεάκι τα γνωστά κωλόπαιδα.  Δηλαδή όλοι όσοι δηλώνουν ότι εξεπλάγησαν τι νόμιζαν;  Πως τα πράγματα πάνε καλά και με μια μπυρίτσα κι΄ένα μεζεδάκι στο τραπέζι θα είναι όλα καλά στον αιώνα τον άπαντα; Και καλά, εμείς είπαμε όχι και μας βάλανε να το φάμε. Για να σας δω εδώ τώρα ρε συντρόφια ευρωπαίοι!   Αυτοί που φεύγουν έχουν λεφτάκια, και τα λεφτάκια είναι που σας νοιάζουν.  Γιατί ο πολιτισμός δεν κοστολογείται, μόνον αποτιμάται και ως εκ τούτου θα συνεχίσει να ανταλλάσσεται και να μπολιάζει συνειδήσεις.  Τα λεφτάκια όμως;  Ο δείκτης ΝΙΚΕΙ και οι παγκόσμιες αγορές;  Δεν τους τρομάξατε αρκετά παλλικάρια! Δεν σας έφτασε ούτε η θυσία της κοπελιάς που την πήρατε και την κάνατε σημαία.  Πιέσατε τόσο πολύ προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση που φέρατε το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα. Όπως ακριβώς και εδώ.   Μόνον που ε

Τι είναι αυτό που θέλουμε να δούμε πραγματικά; Τι μας γοητεύει, ποιο θέαμα θα άξιζε τόσο που θα το ανταλλάσσαμε με άρτο;  Θα ήταν κωμωδία;  Δράμα; Κάτι ενδιάμεσο που θα μας έκανε να γελάμε να κλαίμε και να φοβόμαστε την ίδια στιγμή;  Ένα θρίλερ, ίσως; Γιατί για κάτι τέτοιο πετάμε την σκούφια μας απ΄ ό,τι φαίνεται. Έχουμε στηθεί και περιμένουμε τη στιγμή που κάποιος θα δώσει μια κλωτσιά ανάμεσα στα σκέλια της Ευρώπης και θα την γονατίσει .  Θα είναι Άγγλος ;  Ισπανός , ίσως;  Πορτογάλος ;  Ιταλός ;  Κάποιος τέλος πάντων που οι πράξεις του έχουν μεγαλύτερη βαρύτητα από τις δικές μας , κάποιος που τον θέλουν για παρέα και εκείνος τους γράφει στα παληά του τα παπούτσια και κάνει το δικό του. Όλοι οι «ευρωπαίοι» περιμένουν να δουν τον σαματά, κακά τα ψέματα.  Όλοι βαρέθηκαν να ακούν τη φωνή της προτεσταντικής γερμανικής «συνείδησης» και θέλουν να απαλλαγούν με τον ένα ή με τον άλλον τρόπο! Γιατί μην πει κανείς πως ανησυχεί ή φοβάται το ενδεχόμενο της εξόδου της Βρετανί

Σήμερα λοιπόν ξεκινάνε οι πανελλαδικές .  Πρώην πανελλήνιες.  Πρώην εισαγωγικές.  Που ουσιαστικά είναι η ασέλγεια του κράτους επάνω στην νεολαία μας και πίσω απ’ αυτήν την λέξη βάλτε εσείς την υποκρισία, την εκμετάλλευση, την εθελοτυφλία, την αδιαφορία, ένα κάποιο ενδόμυχο μίσος, την αλαζονεία, την αδιαφορία. καλούπι κολώνας ηλεκτρικού που δεν αφαιρέθηκε ποτέ... Θα κάνω λοιπόν κάποιες σκέψεις φωναχτά και θα τις μοιραστώ μαζί σας: Κάποια παιδιά δίνουν εξετάσεις. Ορισμένα θα περάσουν και άλλα όχι.  Το τι περιμένει εκείνα που θα περάσουν είναι άλλο θέμα και δεν θα το πιάσουμε τώρα.  Όπως επίσης δεν θα πιάσουμε και εκείνα που θα περάσουν σε σχολές που δεν τα ενδιαφέρουν είτε γιατί εκεί κατέληξαν, είτε γιατί έτσι το θέλησαν οι γονείς και ο κοινωνικός περίγυρος. κι΄άλλο καλούπι... αργεί το ρημάδι να πήξει... Πάμε σε εκείνα που δεν θα περάσουν. Από αυτά πάλι θα διαλέξω εκείνα που διάβασαν μόνα τους και που (στην μεγάλη τους πλειοψηφία) ήταν εξ ορισμού χαμένα, ήξεραν δηλαδή

«Όποιος κατουράει στη θάλασσα, το βρίσκει στο αλάτι», έλεγε ένας φίλος.   Τον θυμήθηκα πρόσφατα και εξηγώ το γιατί: Ας υποθέσουμε πως έχω ένα ξενοδοχείο σε ένα νησί , ας πούμε στην Ίφκινθο και στο πρωινό μου σερβίρω ντόπιο τυράκι, ντόπια αλλαντικά, ντόπια φρούτα και λαχανικά, όλα άριστης ποιότητας,  μιας και ο στόχος μου είναι αυτός, να έχω δηλαδή το καλύτερο ντόπιο προϊόν, να αναγνωρίζομαι και να χαρακτηρίζομαι απ΄αυτό. φωτογραφία από το ΤΗΝΟΣ FOOD PATHS Κοστολογώ τις παροχές μου και δίνω τιμή ας πούμε 100 ΕΥΡΩ την βραδιά .  Μέσα κει είναι το κέρδος μου για να συνεχίσω να παρέχω τις υπηρεσίες μου και να μπορώ να τροφοδοτώ την ντόπια αγορά με το απαραίτητο χρήμα και για να τα βγάζω πέρα. Και μια ωραία ημέρα, γίνονται αυξήσεις στα πάγιά μου: ρεύμα, τηλέφωνο, ασφάλιση, φόροι.  Τα 100 ΕΥΡΩ δεν με φτάνουν πλέον για να επιβιώσω σε μια αγορά ανταγωνιστική, δεν μένει κέρδος για μένα. Από την άλλη, τα 100 ΕΥΡΩ είναι το ταβάνι μου, δεν μπορώ να αυξήσω τις τιμ