Πείτε «γειά» στα Μοναστήρια...
Κάθε φορά που βλέπω κάτι από το νησί να χάνεται σκέφτομαι εκείνη την φίλη στο πανηγύρι των Αγίων Αναργύρων που με ευγενική αγανάκτηση μού είχε κάνει παρατήρηση για τον υπότιτλο του μπλογκ: " περίπατοι στο νησί που χάνεται". "Δεν χάνεται το νησί" μου έλεγε, "εμείς που είμαστε εδώ το κρατάμε ζωντανό". Κάναμε μια κουβέντα, προσπάθησα να της εξηγήσω, δεν ξαναβρεθήκαμε. Αυτή εδώ η ανάρτηση ας είναι η απάντηση που της οφείλω από τότε, πριν δέκα περίπου χρόνια. Αγαπητή μου φίλη, Πες "γεια" στα Μοναστήρια... ...χαιρέτα τα πανέμορφα χαλάσματα, ...τα ανάγλυφα χρώματα, ...τους γυμνούς τοίχους, ...τα αποκαλυμμένα μυστήρια της τέχνης των μαστόρων, ...τις παράγωνες αυλές, ...τους αέρινους βόλτους, ...τα απάνεμα περπατιά, ...τις γλυκές καμπύλες στον διάκοσμο. Χαιρέτα αυτούς που φύγανε τραβώντας πίσω τους μια πόρτα για τελευταία φορά, ....αφήνοντας έρημα σπίτια, έρημο