ΕΧΘΡΟΣ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΤΟΥ
Απλό: δεν είναι όλοι οι αστυνομικοί μπάτσοι . Απλούστερο: α υτοί που είναι μπάτσοι δεν είναι αστυνομικοί. Ο μπάτσος πριν απ όλα εχθρεύεται τον εαυτό του. Κι αφού δεν μπορεί να τον χτυπήσει, χτυπάει άλλους. Ποιους; Εκείνους που δεν του μοιάζουν, εκείνους που τον περιφρονούν, εκείνους που δεν καταλαβαίνει, άρα, εκείνους που φοβάται . Θέλει να πιστεύει πως εκείνοι δεν πέρασαν αυτά που έχει περάσει αυτός. Το ξύλο στο σπίτι, ο πατέρας να δέρνει τη μάνα, τα αδέρφια, η περιθωριοποίηση στο σχολείο, όλα αυτά που αυτόν τον έκλεισαν στον εαυτό τους και τον έκαναν φασίστα, ενώ τους άλλους, τους "απέναντι", τους έκαναν να βρουν τρόπους να σπάσουν τα ατομικά τους δεσμά και να ζήσουν αλλιώς. Είναι πλέον αργά. Διάλεξε να ζει κρυμμένος. Μέσα σε κράνος, πίσω από ασπίδα, τυλιγμένος στην ομοιομορφία της απρόσωπης στολής, στο χακί, στο μπλε, αναπνέοντας από την μάσκα αερίων, κρατώντας το υποκατάστατο των γεννητικών του οργάνων στο χέρι. Άμα δεν βλέπου