TINOS on the run

Ήδη αρχίζει και στήνεται το «Παζαράκι της Αμφίπολης» ή τουλάχιστον, σχεδιάζεται από τους εμποράκους της « πατρίδας » η αρπαχτή της περιοχής, το στήσιμο του αναμενόμενου διαρκούς πανηγυριού. Βλέπω να στήνονται, σε μια νύχτα μέσα, μαγαζάκια αναμνηστικών με γύψινα αντίγραφα του Τύμβου,  ...των Καρυάτιδων και των Σφιγγών (Ωπ! μήπως έπρεπε να πω « Των Σφίγγων »;;; αυτό το « Σφιγγών» ακούγεται πολύ καθαρευουσιάνικο στα προοδευτικά αυτιά μας...), καφετέριες με φρεντοτσίνο και εσπρέσο φρέντο, σουβλατζίδικα με παραδοσιακά πιτόγυρα,    ...τουριστικά παντοπωλεία με καπέλα, γυαλιά ηλίου, σουγιαδάκια με χαραγμένα ομηρικά αποφθέγματα,  ...πλαστικά τσολιαδάκια και αρχαίους ήρωες υπό κλίμακα,  ...« παραδοσικές » χυλοπίτες, τραχανά, μαρμελάδες και γλυκά κουταλιού φτιαγμένα με φρούτα εισαγωγής σε βιομηχανίες χιλιόμετρα μακρυά από το σημείο πώλησης...  Τρίβουν τα χέρια τους τριγύρω στην Αμφίπολη.  «Φτιαχτήκαμε! Δεν θα χρειαστεί να στείλουμε τα παιδιά σε σχο

Για μια στιγμή, ο χρόνος μοιάζει να πήζει τριγύρω μου, στερεοποιημένος σε μιαν αόρατη μάζα που με τυλίγει ασφυκτικά, δεν αφήνει να κάνω βήμα,  «Μείνε, δεν προλαβαίνεις» , ψιθυρίζει, «Μείνε...»  Κλείνω τα αυτιά μου, φοράω το σακκίδιο, πιάνω το ραβδί, κινάω με αργά βήματα, οι ανάσες δεν βρίσκουν δρόμο ως μέσα...  Κι΄ύστερα, μόλις πατήσω το μονοπάτι,  ...μόλις με τριγυρίσει η Τήνος, ο χρόνος αλλάζει, γίνεται φίλος και απαλά με κρατάει στην απαλάμη του επάνω, τα πόδια μου πετάνε, θα μπορούσα να περπατάω όλη μέρα μέσα σε πρωινά χωριά με χρώματα που μαγνητίζουν...  ...πλάι σε καμουφλαρισμένες απειλές,  ...τριγυρισμένος από απίστευτα κοσμήματα, ...που ρημάζουν ... ...το’ να δίπλα στ’άλλο,       ...έξω απ'το οπτικό πεδίο των επισκεπτών του νησιού, ...που θα φύγουν απ΄το νησί μην ξέροντας τί κρύβεται στην ράχη του,  ...έ κπληκτος από αθέατα ξωκκλήσια, ...στων οποίων την άγρυπνη έννοια... ...έχεις την εντύπωση πως

Στραγάλια;  Πετάξου μέχρι το ξηροκαρπάδικο και πάρε ένα τέταρτο!  Θάρθουν το βράδυ κάτι φίλοι να δοκιμάσουμε το καινούργιο ρακί και θέλει στραγαλάκι... Τότε όμως, σε 'κείνα τα χρόνια..;  Στο κομμάτι του νησιού που έχει χαθεί, γιατί κομμάτι του νησιού είναι και η παράδοσή του , υπήρχε και ο τρόπος για να φτιάξεις στραγάλια μιας και η τσατσα-Καρμέλα δεν πούλαγε στραγάλια μα ούτε και κανένας άλλος... Γιατί τί είναι κύριέ μου τα στραγάλια ;  Ερωτώ : τί είναι;  Απάντησις : ρεβύθια είναι!  Μάλιστα, ρεβύθια ξεροψημένα !  Κι΄όχι άντε τα βάλαμε, τα ψήσαμε όπως-όπως και περιμένουμε να φάμε στραγάλι...  Δεν γίνεται έτσι! Πρώτα παίρνουμε καλής ποιότητας ρεβύθια, από τα βραστερά , που λένε στην λαϊκή. Κι΄αυτό γιατί πρέπει να μπορούν να αφυδατωθούν χωρίς να πετσιάσουν. Μετά φτιάχνουμε ένα τζακάκι, μικρό, τοσοδά, με δυό-τρία τούβλα και έναν καμπαρέ από πάνω με κάμποση άμμο από την θάλασσα.  Τη δική μου, κατόπιν σαφούς εντολής της κυρα-Αντέλας την μάζεψα από την Κολυμπήθ

ΔΕΝ ΜΑΣ ΞΕΧΝΟΥΝ ΠΟΤΕ!!! Α! Όλα κι΄όλα! Κανένα παράπονο! Όταν πρόκειται για σκουπίδια , σκατά (φτου, κακά...), βιομηχανικές ζώνες και τώρα ανεμογεννήτριες , έχουμε την τιμητική μας!!! Ρίχτε μια ματιά στο " δωράκι " που ετοιμάζουν στα Κάτω Μέρη: Πώς δεν μας είπαν κιόλας πως, ειδικά εμείς που θα τα τρώμε στη μάπα θα έχουμε ακόμη καλύτερες τιμές στο ρεύμα!!! Αφού είναι τόσο αξιοθέατο όλο αυτό το χάλι που πάνε να φτιάξουν γιατί δεν το βάζουν πάνω από τα σπίτια τους να ανέβει και η αξία τους;;; Τελικώς, τί θα γίνει αδέρφια;;; Θα μαζευτούμε να πάμε παρέα καμμιά εικοσαριά άτομα να πούμε πως δεν τα θέλουμε;;; Ποιοί μας σταματάνε;;; Όλη η Τήνος έχει ξεσηκωθεί, έγιναν και γίνονται εκδηλώσεις, ομιλίες, παρουσιάσεις ενάντια στα αιολικά. Να κάνουμε κάτι και εμείς;;; Να μπορούμε να είμαστε αύριο περήφανοι πως εμείς τουλάχιστον κρατήσαμε το νησί μας καθαρό!!!

Ήρθε η ώρα να σταματήσουμε όλες τις συζητήσεις. Οι ανταλλαγές απόψεων στα πεζοδρόμια και στα μαγαζιά της γειτονιάς, οι αγορεύσεις στα διάφορα πηγαδάκια στις πλατείες, οι αντιπαραθέσεις στα έδρανα των καφενείων. Τώρα, δεν έχουν κανέναν λόγο ύπαρξης. Τώρα ακριβώς, που οι απόψεις μέσα μας έγιναν σκληρές σαν πανάρχαιοι γρανίτες, αμετακίνητες σαν βουνά, μπαγιάτικες σαν απολιθωμένη τροφή, τώρα πρέπει να έρθει το τέλος των συζητήσεων, να πάψει κάθε διάλογος. Ανοίξτε τις τηλεοράσεις στο φούλ, βάλτε τα ραδιόφωνα να παίζουν σταθμούς με " Μόνον επιτυχίες " , να μην βρίσκει τόπο η φωνή κανενός να ακουστεί. Είναι ειλικρινέστερο το να αφεθούμε στα σκουπίδια της τηλεόρασης, παρά να συνεχίσουμε άσκοπες συζητήσεις . Η ηθελημένη κατρακύλα έχει την γοητεία της ασχήμιας και της ανηλεότητας του τσιμέντου. Ειλικρινά, άμεσα, ανεπίστρεπτα άσχημο. Κι΄όπου πέφτει, σημαίνει το τέλος για ο,τιδήποτε άλλο βρίσκεται κάτω του. Έτσι πρέπει να είναι και η απόφασή μας για το τέλος κάθε συζήτησης