TINOS on the run

Σκέφτομαι καμμιά φορά πώς έχουμε δεχτεί να τοποθετήσουμε τους εαυτούς μας τόσο χαμηλά. Πώς δεχόμαστε να γινόμαστε κοινωνοί της χειρότερης ποιότητας πραγμάτων από την παροχή υπηρεσιών, μέχρι την αντιμετώπισή μας από τους άλλους, μέχρι αυτά που απαιτούμε από το κράτος, μέχρι την μουσική, για να καταλήξω σ' αυτό που θέλω να πω.  Πώς έχουμε καταντήσει να πιστεύουμε ότι, το ποιοτικό, το καλό, το διαφορετικό, το ξεχωριστό, δεν είναι για εμάς. Πώς έχει καταφέρει όλο το σύστημα να μας κρατήσει μακρυά από πράγματα που θα μας έκαναν καλύτερους. ΜΥΘΟΣ ΠΡΩΤΟΣ:  "Ο Έλληνας θέλει γλεντοτράγουδα, ν ανέβει στο τραπέζι, να τα σπάσει! " Και αυτό προβάλλουν διαρκώς τα κανάλια.  Αυτό παίζουν αδιάκοπα τα ραδιόφωνα.  Τραγούδια με δίμηνη ημερομηνία λήξης, με « καλλιτέχνες » που θα ξεχαστούν σε ένα-δύο χρόνια το πολύ.  Στο μεταξύ, όλοι και όλα θα μας σπρώχνουν να καταναλώσουμε αυτή τη μουσική, να αφεθούμε να πιστέψουμε πως αυτή είναι η σύγχρονη ελληνική παραγωγή.  Δεν υπάρχε

Για να δούμε, λοιπόν, τι είναι πιθανόν να ακούσουμε εκεί γύρω στον Οκτώβρη για απολογισμό της πορείας του τουρισμού για το καλοκαίρι του 2013.  Όχι... Δεν εννοώ τους κομπασμούς της κυβέρνησης για τα δεκαεφτά εκατομμύρια τουρίστες που ήρθαν στην χώρα μας και μπλα μπλα μπλα. Όχι. Μιλάω για την πραγματική οικονομία του μεγέθους αυτού. Πώς δηλαδή και εαν , αυτό το νούμερο έφερε τα προσδοκώμενα οφέλη και κυρίως, σε ποιούς τα έφερε. Πάμε λοιπόν, γρήγορα και επί τής ουσίας: την δουλειά την καρπώνονται τα μεγάλα ξενοδοχεία.  Που δουλεύουν μέσω πρακτορείων , τα οποία αγοράζουν δωμάτια, προσφορές κλ.π. από τις αλυσσίδες ξενοδοχείων ή από τα κατά τόπους πεντάστερα και τετράστερα.  Τα πρακτορεία μεταπωλούν αυτά τα δωμάτια σε ταξιδιωτικούς πράκτορες του εξωτερικού. Και τα δωμάτια αυτά φτάνουν στους αγοραστές, που στην περίπτωσή μας είναι οι τουρίστες, έλληνες ή ξένοι. Πάμε στις τιμές. Πόσο δηλαδή, πουλιέται στους πράκτορες για παράδειγμα, ένα δωμάτιο με ημιδιατρ

Δείτε προσεκτικά πώς μια ανάρτηση και ειδικά, τα σχόλια που ακολουθούν αντικατοπτρίζει με τον καλύτερο τρόπο την κατάντια μας. Ανεβάζει λοιπόν, το  ophioussa . blogspot . gr μια ανάρτηση για μία απάτητη παραλία τής Τήνου.  Αν μη τι άλλο, η  ophioussa,  όντας το παληότερο  blog  που ασχολήθηκε με το νησί , έχει καλύψει στα τόσα χρόνια της διαδικτυακής παρουσίας του, όλους τους τομείς που αφορούν την Τήνο. Κανένας άλλος τόση δουλειά για την Τήνο, να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Να το κείμενο:   Ανοργάνωτη παραλία στην Βόρεια Τήνο   Φυσικά, πας μόνο με τα πόδια (ούουου...! με τα πόδια!)   Και δεν έχει ομπρέλες. Θεέ μου και πώς θα ζήσουμε      χωρίς...   Ούτε έχει καταυλισμούς, ή τσαντίρια...   Αλλά έχει πόσιμο νερό (όχι εδώ, λίγο πιο πάνω)   Είπα να ξεκινήσω ένα αφιέρωμα στις ανοργάνωτες          παραλίες, αλλά δεν θα λέω ούτε πού είναι, ούτε πώς να     πάτε εκεί. Το πρώτο στάδιο εξόδου από την αποχαύνωση    είναι η εξερεύνηση, με τα δικά σας ποδαράκια. Ένα πόδι 

Ναι, ρε! Να έρθουν οι γερμανοί! Νάρθουν οι άνθρωποι, να πιάσουν και θέσεις και να αρχίσουν να δουλεύουν. Στο κάτω-κάτω πρέπει να δώσουμε και καμμιά θέση εργασίας σε κάποιον πιό « ανεβασμένο » λαό, όχι μόνον στην πλέμπα της οικουμένης ... Να πιάσουν δουλειά, να μας δείξουν και μας που είμαστε μη αποδοτικοί, πώς διάολο είναι να είσαι αποδοτικός σε ένα περιβάλλον σχεδιασμένο για ακριβώς το αντίθετο... Να πάνε μετά και μεχρι την εφορία να πληρώσουν ΦΠΑ , να κάτσουν και δυό ώρες στην ουρά με τα χαρτια στο χέρι και να βριστούν και με τον υπάλληλο που λύνει σουντόκου βαθμός δυσκολίας τέσσερα. Και να πρέπει να πάνε και μέχρι το Δημαρχείο για κάτι πιστοποιητικούλια, όχι τίποτε σπουδαίο, μιάμιση ώρα τουρ στους ορόφους και δεκαδύο κρούσεις σφραγιδών στουμπωτών... Μήπως πάλι να άνοιγες κανένα μαγαζάκι, βρε γερμανάκο μου; Ευκαιρία είναι.  Τα νοίκια χαμηλά, το εργατικό κόστος στον πάτο, ε, σαν καλό φαίνεται. Αλλά, ξέρεις, εδώ στο ελλαδιστάν θα πρέπει να πληρώσεις « αέρα » γι

Δεν καταλαβαίνω και πολύ καλά... Αλλά, μου φαίνεται πως δεν έχουν καμμιά συστολή πλέον. Μας δείχνουν ξεδιάντροπα τα επόμενα σχέδιά τους ξέροντας πως δεν έχουμε καμμία ικανότητα αντίδρασης. Δηλαδή, θέλει πολύ φοβερά μάτια για να δείς το δεκανίκι της ΔΗΜΑΡ που παραχωρείται στον ΣΥΡΙΖΑ για να καταφέρει να βγει στις επόμενες εκλογές;   Και θέλει πολύ να το συνδυάσεις με την επάνοδο της κυρα-Γιάννας Δασκαλάκη στα πράγματα;  Και με την εντελώς τυχαία έκδοση του βιβλίου της, που εντελώς τυχαία μιλάει για το έλλειμα ηγεσίας, κυρίως; Μα, ναι! Κόντευα να το ξεχάσω! Η Γιάννα ήταν εκείνη που είχε φροντίσει να συστήσει στον Αλέξη την αμερικάνικη εταιρεία που έστησε επικοινωνιακώς το παλλικάρι μας στις τελευταίες εκλογές..! Κάπως μου κάνει σαν να έχει έρθει η σειρά του ομίλου της, της δικής της παρεούλας για να ξαναφάει...   Γιατί μετά τους Ολυμπιακούς αγώνες, η χώρα παραδόθηκε στον έτερο καπαδόκη, τον Μπόμπολα , για περίπου μια δεκαετία.  Ε, τώρα μάλλον είναι η δεκαετ

Τίποτα δεν θα μας σηκώσει από τον καναπέ... Σίγουρο πράγμα... Ακόμη κι’ αν βάλουν κι’ άλλους φόρους, ακόμη κι΄αν γίνουν όσο χούντα θέλουν, ακόμη κι’ αν μπουν στα σπίτια να μας αυτώσουν τις γυναίκες. Το κεφάλι έχει πέσει τόσο χαμηλά, που πλέον δεν γίνεται τίποτα.  Λείπει ένα βασικό συστατικό .  Λείπει η ΠΕΡΗΦΑΝΙΑ απ΄τον Έλληνα και λείπει χρόνια τώρα.   Δεν έγινε χτες ή προχτές αυτό το κακό. Η περηφάνια του Έλληνα έχει συστηματικά απαλλοτριωθεί τα τελευταία είκοσι, για να μην πω τριάντα χρόνια.  Έγινε περηφάνια μας το καινούργιο αυτοκίνητο (με δόσεις...) και τώρα που πάληωσε, έγειρε το κεφάλι.  Έγινε περηφάνια μας οι ακριβοπληρωμένες διακοπές σε «Αρχοντικά» και «Υπόσκαφες ατομικές κατοικίες» και τώρα, στο χωριό, το κεφάλι χώνεται μέσα στους ώμους.  Έγιναν περηφάνια μας τα GANT τα PRADA και τα CHOPARD και τώρα που εκποιήθηκαν στα ανταλλακτήρια χρυσού, το κεφάλι ακούμπησε στα γόνατα.  Έγινε περηφάνια μας η χαιρετούρα του Μαζωνάκη απ΄το μικρόφωνο στην παρέα