ΤΑ ΣΗΜΑΔΙΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ
Ο φόβος είναι πίσω μας ακριβώς, μας πάει καταπόδας, δεν μας αφήνει λεπτό πραγματικά ελεύθερους. Κι’ όταν δεν μας βρίσκει αυτός, ψάχνουμε εμείς να τον βρούμε , να τον συναντήσουμε και... ...ή να τον νικήσουμε ή να τραπούμε μεγαλειωδώς σε φυγή μπροστά του σωζόμενοι την τελευταία στιγμή από τα χέρια του, όπως ακριβώς κάνει ο ήρωας στις αμερικάνικες ταινίες. Από παιδιά ακόμη αρεσκόμαστε σε ιστορίες που μας κάνουν να μας σηκώνεται η τρίχα, βάζουμε στα παιχνίδια μας την πάλη με τον φόβο. Κι΄όταν πάλι μεγαλώσουμε, γυρεύουμε τον φόβο σε παιχνίδια "για μεγάλους" που πάνε την αδρεναλίνη στα ύψη, κάθε φορά και περισσότερο. Παίζουμε με τον ελεγχόμενο φόβο για να αυταπατώμαστε γύρω από το ποιός είναι το αφεντικό στη ζωή μας. Κυνηγιόμαστε με τον φόβο γιατί, όταν αυτός είναι απών και τα νερά ηρεμούν, κάτι άλλο έρχεται στην επιφάνεια, τρομερό, άφατο, και ταυτόχρονα σίγουρο, πανταχού παρόν. Πίσω απ΄όλους τους φόβους, ο κηδεμόνας όλ