TINOS on the run

Οι Έλληνες έχουμε ένα βασικότατο χαρακτηριστικό:  είμαστε ο λαός που θα ήθελε να είναι κάτι άλλο, κάπου αλλού, κάποιος άλλος , με άλλη παρέα. Είμαστε στην πλατεία της γειτονιάς και πίνουμε το καφεδάκι μας: «Νάμασταν τώρα Βάρκιζα..» Πάμε στην Βάρκιζα: «Νάμασταν τώρα στο νησί...» Πάμε στο νησί: «Νάμασταν τώρα Κουφονήσια, έχεις πάει Κουφονήσια;»  Πάμε Κουφονήσια: «Κάτι φιλαράκια πήγανε Μαλδίβες, μιλάμε εξωτικά τελείως, άλλο πράμα...» Πάμε Μαλδίβες με διακοποδάνειο και γυρνάμε.  Μετά από ένα χρόνο: «Τί να μας πούνε κι’ οι  Μαλδίβες... Κάτουρο η θάλασσα και κάτι τσούχτρες ναααα... Και ούτε ένα φραπεδάκι, ρε κολλητέ σε ολόκληρο νησί !» Πάμε για φαγητό στο ταβερνάκι: «Να σε πάω ‘γω να φας κοψίδι σ’ ένα ταβερνάκι στα Άνω Πετράλωνα...» Πάμε στα Άνω Πετράλωνα: «Έχεις πάει λίμνη Πλαστήρα πούχει ένα μαγαζί και κάνει φοβερό παστό;» Αγοράζουμε αυτοκίνητο: «Είδες το καινούργιο AUDI ;» Παίρνουμε επιτέλους το AUDI : «Έβγαλε η NISSAN ένα καινούργιο SUV , άλλο πράμα...» Σκιαζόμαστε στην παραλία κάτ

 Για κυττάξτε καλά και πείτε στον εαυτό σας τί ακριβώς βλέπετε... Ένας θα πει πως βλέπει πέντε κουκούτσια. Άλλος θα πει πως βλέπει απορρίματα. Ένας τρίτος βλέπει καύσιμη ύλη. Κάποιος θα πεί πως βλέπει ποτό φτιαγμένο από τα πικραμύγδαλα που βρίσκονται μέσα. Και ένας τελευταίος μπορεί να πει πως βλέπει πέντε εν δυνάμει δέντρα... Δίκιο έχουν όλοι, αλλά, κερδίζει εκείνος που βλέπει πιό μακρυά... Και τελικά, δεν έχει σημασία τί είδαμε εμείς όλοι, αλλά, τί θα βλέπανε οι κυβερνήτες τού τόπου τούτου σε πέντε κουκούτσια.  Γιατί, αλλοίμονό μας, βλέπουν ο,τιδήποτε άλλο εκτός από πέντε εν δυνάμει δέντρα... Βλέπουν κάτι που τούς κρατάει το βλέμμα το πολύ για πέντε δευτερόλεπτα.  Δεν υπάρχει παραπέρα σκέψη ή προβληματισμός. Γι΄αυτό ακριβώς, αδυνατούν ή αδιαφορούν εκ των πραγμάτων να δουν ποιό ακριβώς τμήμα της κοινωνίας πλήττεται ανεπανόρθωτα.  Αδυνατούν να μπουν στην θέση των παιδιών που τώρα, αυτήν εδώ την στιγμή, καλούνται να αποφασίσουν πώς θα πο

Για να μην ξεχνάμε, πως το κράτος ήταν πάντα εκεί, για να φορολογήσει ακόμη και έξι οκάδες εληές ή και "επτά οκάδας σύκων"... Και είναι σίγουρο πως το κράτος, "το υποκάμισον του έθνους" κατά τον δολοφονηθέντα Δραγούμη, έχει ανάγκη τις προσόδους για να μπορεί να υφίσταται. Ο σκοπός όμως αυτής της υπόστασης δεν είναι άλλος από το να υπηρετεί τα συμφέροντα των πολιτών του. Πόσο εύκολα μπορώ να φανταστώ τους αγρότες που κατέβαλλαν τους παρακάτω φόρους να σέρνονται στην συνέχεια σε γραφεία προυχόντων, γραμματέων, βουλευτών και επιτρόπων για μια μικρή χάρη... Πόσο εύκολα μπορώ να τους φανταστώ όρθιους στην γωνιά του γραφείου, μαζεμένους, με το καπέλο στο χέρι, το ντρίλινο φθαρμένο σακκάκι, να περιμένουν ώρες τον ισχυρό να τους δεχτεί, μόνο και μόνο για να τους απευθύνει τον λόγο σε απαξιωτικό ενικό και να τους τρομοκρατήσει με το αυστηρό βλέμμα πάνω από τα κατεβασμένα ματογυάλια. Η εξ ουσία και η επί της ουσία ς απ ουσία της, έλαμψε και λ

Θυμάστε πώς έλεγε εκείνο το τραγούδι...  «Ελλάδα, συγγνώμη,  αν θες ν' αλλάξω γνώμη  πρέπει και συ να μάθεις ν' αγαπάς,  πάψε να με παιδεύεις  και να με κοροϊδεύεις,  και τα όνειρά μου Ελλάδα μη σκορπάς» Αν και το τραγούδι έχει στίχο που βγάζει με επιτυχία την απόγνωση και την πίκρα μιας ολόκληρης γενιάς, εν τούτοις, εκφράζει, σαν παράπλευρο αποτέλεσμα, στον μέγιστο δυνατό βαθμό την παρανόηση και την σύγχυση που κουβαλάμε μέσα μας σχετικά με βασικές έννοιες, που περιγράφουν αυτό που λέμε Ελλάδα. Πόσοι είναι εκείνοι που είναι σε θέση να εντοπίσουν τις διαφορές μεταξύ των εννοιών, ΚΡΑΤΟΣ, ΈΘΝΟΣ, ΧΩΡΑ, ΠΑΤΡΙΔΑ και να μπορέσουν να χρησιμοποιήσουν κατάλληλα τις ούτως ή άλλως φορτισμένες αυτές έννοιες... Χρωστάμε πολλά στην πατριδοκαπηλεία της χούντας, αλλά και στα διαρκή λάθη της αριστεράς, που βρίσκεται πάντα σε αμηχανία απέναντι σε τέτοιες έννοιες και μονίμως αυτολογοκρινόμενη, για το κενό συνείδησης που υπάρχει μέσα μας γύρω από το θέμα αυτό. Έτσι, φτάνουμε να κατηγορούμε τη

(αναδημοσίευση από το tinoscult.wordpress.com) Και μαζεύτηκαν όλoι στο Σύνταγμα, να διαμαρτυρηθούν για το έγκλημα που η αντιδημοκρατική κυβέρνηση ετοιμαζόταν να ψηφίσει, έχοντας προηγουμένως τρομάξει τον κόσμο με διαρκείς εκπομπές και βομβαρδισμό ειδήσεων από πουλημένους δημοσιογράφους. Αυτή τη φορά, η αστυνομία δεν στήθηκε να προστατέψει τα γραββατοφορεμένα παχύδερμα, αλλά, μόλις οι διαδηλωτές πλησίασαν, έβγαλε τα κράνη, απίθωσε τις ασπίδες και τα ρόπαλα και ενώθηκε με τους διαδηλωτές, γυρίζοντας προς τη Βουλή. ΟΙ βουλευτές ξαφνικά, κατάλαβαν το κακό που πήγαιναν να κάνουν, ο πρωθυπουργός αναλύθηκε σε δάκρυα, πέφτοντας στα γόνατα και ζητώντας συγγνώμη προς όλους και κανέναν συγκεκριμένα, φωνάζοντας γοερά “Μαμά, δεν μπορώ, πες τους πως προσπάθησα, σε παρακαλώ!”. Ο αρχηγός ης αντιπολίτευσης με τους αρχηγούς των άλλων κομμάτων πήγαν, τον σήκωσαν, του παραστάθηκαν, τον έστησαν στα πόδια του, “Δεν πειράζει, έλα, σήκω, όλοι μαζί θα τα καταφέρουμε, έλα, ας τους πούμε την α

Λίγο πριν ανοίξουν οι πόρτες τού γηπέδου, τ΄ακίνητα καθίσματα... μια απαρατήρητη  σημαία... ένας επικίνδυνος ευφημισμός... δύο λευκοί ίσκιοι... η νεότητα, που για λίγο αποσταίνει... μια απώλεια και ένα ακόμη καφέ εν τη γεννέσει του... ο εκστασιασμένος μισθοφόρος... τα κληρονομικά που γκρεμίζουν το νησί... ο βασιλιάς τού κόσμου... η αγνή τέχνη στης κόρης τον πύργο... μια μπουλντόζα στην ομίχλη... η νύχτα στα Κελλιά ... τα άγρια ζώα τής ζούγκλας...  κάτι το ωραίο...  ο Jackson Pollock στον τοίχο τού διπλανού σπιτιού...  ο παππούς μου ανάμεσα σε χακί φίλους...  ο γάτος βενζινάς...  και ο Αντώνης... περιμένουν κρατώντας την ανάσα τους τί θ΄αποφασίσουν άλλοι γι΄αυτούς...

Αγαπητοί φίλοι, Είναι χαρά μου να είμαι ο πρώτος, που θα μοιραστεί μαζί σας μιά νέα πραγματικότητα, ένα κόσμημα αρχιτεκτονικής, που ήρθε να προστεθεί στα λοιπά αριστουργήματα, που στολίζουν την Νότια πλευρά του νησιού μας, μια αδιαμφισβήτητα και αποδεδειγμένα ανιαρή πλευρά τού νησιού, όπου τα τελευταία χρόνια γίνονται διαρκείς προσπάθειες να αποκτήσει επιτέλους πρόσωπο και ταυτότητα. Πρόκειται για μια πενταόροφη πολυκατοικία, που χαρακτηρίζεται από την καινοτομία να είναι ΞΑΠΛΩΜΕΝΗ !!! Μάλιστα! Σαν μια γοργόνα τού Αιγαίου έχει γείρει νωχελικά πάνω από μια παραλία του τυχερού αυτού νησιού και ατενίζει περήφανα τις θάλασσες..! Τιμή και δόξα στο νησί, που ευτύχησε να δεχτεί στην ανιαρή γή του ένα τέτοιο αγλάισμα οφθαλμών, ένα ζωντανό μπράβο στον επιστήμονα, που με το συγκεκριμένο έργο του, τιμάει το πανεπιστήμιό του και τους καθηγητές του !!! Ο φθόνος και η ζήλεια ας συνοδεύει όσους ποτέ δεν αξιώθηκαν να εγκυμονήσουν στα στενά μυαλά τους ένα τέτοιο θαύμα αρχιτεκτονικής... Περή