Αν μου ζήταγε κανείς να ιεραρχήσω τους μεγαλύτερους κινδύνους
για τα παιδιά μας, θα έβαζα στην πρώτη θέση τους γονείς.
Εμείς, οι γονείς,
είμαστε ο πρώτος στην σειρά κίνδυνος για τα παιδιά μας.
Πάω παρακάτω αντιγράφοντας άρθρο ιντερνετικής φίλης εκπαιδευτικού στο www.osarena.com και θα εξηγηθώ
στην συνέχεια της τεράστιας ανάρτησης (για όποιον αντέξει να φτάσει στο τέλος
της...)
Δεν νομίζω
πως θα ήταν υπερβολή να πω πως στην ελλάδα (ΟΧΙ, δεν είναι ορθογραφικό λάθος)
μπορούμε να καυχηθούμε ότι… οδηγήσαμε την Παιδεία στην ώρα μηδέν, στο έσχατο
δηλαδή σημείο.
Και όμως, η Παιδεία είναι ο βασικός παράγοντας διαμόρφωσης της
υγιούς ανθρώπινης σκέψης.
Χωρίς Παιδεία δεν μπορούμε να έχουμε απολύτως τίποτα.
Ούτε γιατρούς ούτε γνώση ούτε καν υγιή σκέψη (.........)
Η κυβέρνηση είχε αποφασίσει να ξεκινήσει αυτήν
την επανεκκίνηση με κάποιες… ριζικές αλλαγές. Μία εκ των οποίων ήταν τα
σχολεία να ανοίγουν πλέον την 8η Σεπτεμβρίου, αντί για την 11η που άνοιγαν
μέχρι τώρα. Πριν λίγο, λοιπόν, με ενημέρωσαν πως ο υπουργός Παιδείας, Ανδρέας
Λοβέρδος, ανακοίνωσε σε τηλεοπτικό δελτίο ειδήσεων: «Τα σχολεία δεν θα ανοίξουν
την 8η Σεπτεμβρίου γιατί δεν θα είμαστε έτοιμοι. Θα ανοίξουν την 11η
Σεπτεμβρίου.»
Και φυσικά,
μην σκεφτείτε ότι φταίνε «αυτοί». Όοοοχι, απλά δεν θα υπάρχουν ακόμα
δάσκαλοι/καθηγητές στα σχολεία.
Ο λόγος
για τους εκπαιδευτικούς που, με μία βαλίτσα ανά χείρας, περιμένουν πότε και
ΕΑΝ- θα φιλοτιμηθεί το υπουργείο να τους ενημερώσει σε ποιο μέρος θα ταξιδέψουν
για να διδάξουν τους μαθητές, οι οποίοι παρεμπιπτόντως για δασκάλους ακούνε και
δασκάλους δεν βλέπουν.
Έτσι, λοιπόν, ο κύριος υπουργός μας ανακοίνωσε
πως δεν θα είναι έτοιμοι την 8η Σεπτεμβρίου. Αλλάαααα…, την 11η Σεπτεμβρίου, θα
είναι πανέτοιμοι. Για όποιον δεν το κατάλαβε, τι μας είπε ο υπουργός παιδείας;
Ότι, μέσα σε 3 μέρες [ε ναι, εκείνες ειδικά
τις 3 μέρες, τι ζόρι τραβάτε εσείς;], θα έχουν καλέσει όλους τους
εκπαιδευτικούς, δεν θα μείνει ούτε ένα κενό σε κανένα σχολείο και από την 1η
μέρα τα σχολεία θα λειτουργούνε ρολόι!!!
ΣΧΟΛΙΟ ΣΥΝΟΜΙΛΗΤΗ:
Στέκομαι στην απαξίωση της παιδείας. Έχετε δει βιβλία
δημοτικού;
Τα περισσότερα μοιάζουν να απευθύνονται σε βλαμμένους. Και μάλιστα,
βλαμμένους ενήλικους, γιατί τα παιδιά από την φύση τους δεν είναι βλαμμένα,
εμείς τα αντιμετωπίζουμε έτσι και τα κάνουμε σκατά.
Είδατε ή ακούσατε ποτέ εκπαιδευτικό να απεργεί για το χάλι
των βιβλίων; Ποτέ. Και δεν λέω πως δεν τους ενοχλεί το θέμα, σίγουρα τους
ενοχλεί γιατί τους δυσκολεύει στην δουλειά τους. Απλώς, δεν τους νοιάζει να το
αλλάξουν. Μετά την πρώτη άντε την δεύτερη χρονιά σ ένα σχολείο, που πέφτουν με
τα μούτρα να "αλλάξουν τον κόσμο", τρώνε στη μάπα την γραικική
πραγματικότητα και τα παρατάνε.
Ξέρετε ότι, στα περισσότερα δημοτικά σχολεία η διεύθυνση
παρακαλεί/ζητιανεύει/απαιτεί από κάθε μαθητή ένα πακέτο φωτοτυπικό χαρτί στην
αρχή της χρονιάς; Έκπληξη, ε;;; Τί το θέλουν τόσο χαρτί;
Απλό. Το μάθημα, το
καλό μέρος του μαθήματος, δηλαδή όλα όσα λείπουν από τα μπαζοβιβλία,
διδάσκονται σε φωτοτυπίες.
Φωτοτυπίες βιβλίων μεγάλων εκδοτικών οίκων που βγάζουν
συμπληρώματα για όσους μπορούν να πληρώσουν για να μάθει κάτι παραπάνω το παιδί
τους!!!
Δηλαδή ο δάσκαλος ή η δασκάλα, αναγνωρίζοντας την τρύπα της παιδείας,
χρησιμοποιεί παράνομα υλικό εκδοτικών οίκων για να καλύψει το κενό!!!!
Οι πιό υποψιασμένοι
από αυτούς μάλιστα, κάθονται και αντιγράφουν λέξη προς λέξη τις ασκήσεις για να
μην υπάρχει το λογότυπο του εκδοτικού οίκου και βρουν κανέναν μπελά!!!
Κλείνω λέγοντας ότι,
το κράτος έχει πετύχει κάτι σημαντικά μεγάλο: έχει χωρίσει, έχει διασπάσει τον
λαό σε πολλές μικρές ομάδες με ετερόκλητα μεταξύ τους συμφέροντα, που είναι
αδύνατον να ομονοήσουν για να απαιτήσουν τα αυτονόητα δικαιώματά τους.
Κατ΄επέκταση η παιδεία
γίνεται όλο και πιό ταξική, τα παιδιά σπρώχνονται στα φροντιστήρια, τα τεχνικά
λύκεια και οι τεχνικές σχολές έχουν έξυπνα αφεθεί να παρακμάσουν, μια νέα
αγράμματη τάξη εργατών γαλεροειδών επιχειρήσεων τύπου τζάμπο, χόντος, μωλ,
ληρόυ, πράκτικερ και σκατασταμούτραμας έχει αρχίσει να δομείται.
ΣΧΟΛΙΟ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΥ:
Ως εκπαιδευτικός, τα ξέρω από μέσα αυτά τα πράγματα. Και
πονάνε. Τι πονάνε δηλαδή, που καίνε˙ γιατί απλό τσουρούφλισμα δεν το λες.
Για παράδειγμα, όταν έγραψε ο όποιος το βιβλίο που μου δίνεται
ως syllabus (= ύλη), το δίδαξε πρώτα στο δικό του το παιδί ή δεν τον νοιάζει,
αφού το δικό του το παιδί θα πάει στο ιδιωτικό σχολείο;
Αυτός που έγραψε το εν
λόγω βιβλίο, με ρώτησε; Γιατί να τον ρωτήσω, λοιπόν, εγώ όταν θα διδάξω στα
παιδιά το λεξιλόγιο και την γραμματική, μέσα από το παιχνίδι, την συζήτηση, την
έρευνα, τα projects;
ΚΑΙ σίγουρα όχι μέσα
από τα συμβατικά βιβλία;!
Και υπ’ όψιν˙ ό,τι έξτρα τους κάνω, πρέπει να κόψω και τον
λαιμό μου (για να μην πω τίποτε άλλο) για να βγάλω και την περιβόητη διδακτέα
ύλη.
(....) Πού θα βρω τον χρόνο;
Ε, μόνον αν κόψω τον λαιμό μου, όπως προείπα. Για πες μου τώρα, πόσοι και ποιοι
εκπαιδευτικοί -πλέον, έτσι που κατάντησαν το σχολείο, γιατί παιδεία δεν το λες
αυτό που συμβαίνει στην πράξη- έχουν την όρεξη να καταβάλλουν μία τέτοια
προσπάθεια; Και άντε και εγώ σου λέω πως είναι όλοι μέσα στην καλή χαρά και την
όρεξη. Με τόσα παιδιά μέσα στην τάξη, πόσο χρόνο έχεις να ασχοληθείς με το κάθε
παιδί χωριστά και να παραδόσεις την -και καλά- ύλη την οποία είσαι υποχρεωμένος
να βγάλεις;
25 περίπου παιδιά μέσα
στην τάξη, στα 45 λεπτά της διδακτικής ώρας, αντιστοιχεί λιγότερα από 2 λεπτά
για κάθε μαθητή.
Για να δεις τι
κατάλαβε, να εξηγήσεις ή να προβλέψεις τις απορίες του και…., αμάααααν, έχεις
και την παράδοση του μαθήματος (....)
Κοινώς, το «σύστημα»
δεν το νοιάζει το αν το παιδί θα μάθει και δη αυτά που θα του χρησιμεύσουν
(που, όπως είπες και εσύ, δεν θα τα μάθει μέσα από τα συμβατικά βιβλία). Το
θέμα είναι να βγει η ύλη.
Το ήξερες αυτό που
προσπαθεί να περάσει το υπουργείο και από πέρυσι παλεύουμε για να μην ισχύσει;
Έχουν συνειδητοποιήσει
άραγε οι γονείς πως, ελλείψει καθηγητών, εν γνώσει τους θα στέλνουν τα παιδιά
τους σε “παιδοφυλακτήρια”; !
Με αυτά που αναφέρω,
δεν θέλω σε καμία περίπτωση να υπερασπιστώ τον κλάδο μας. Μα για σκέψου˙ πώς
και πόσοι καθηγητές θα έχουν ακόμα το κουράγιο να
παλέψουν;(....)
ΥΓ1: Το ξέρεις πως
φέτος στους Φούρνους Ικαρίας, για παράδειγμα, τα παιδιά δεν είχαν το δικαίωμα
να δώσουν πανελλαδικές; Από τα μέσα Φεβρουαρίου -σύλλογοι, καθηγητές, γονείς-
εκλιπαρούσαν και προειδοποιούσαν ότι από την στιγμή που δεν υπάρχουν καθηγητές,
δεν θα καλυφθεί η ύλη και, ως εκ τούτου, τα παιδιά δεν θα μπορέσουν να δώσουν
πανελλαδικές. Και στα τέλη Μαΐου ανακοινώθηκε η μεγαλύτερη ξεφτίλα όλων των
εποχών. Τα παιδιά, τα αιώνια θύματα, δεν θα δώσουν πανελλαδικές, λόγω έλλειψης
καθηγητών.
Και μέσα σε όλο αυτό το χάλι, εμείς μόλις το παιδί μας έρθει
στον κόσμο, σπεύδουμε να το βάψουμε στα χρώματα της φυλής....
...τρέχουμε να το
εντάξουμε στην ράτσα...
...μην τύχει και χαθεί η συνέχεια του δογματισμού και του
ανεγκεφαλισμού, μην τύχει και χάσει ο Στρατηγός Ολυμπιακός ή Παναθηναϊκός ή ΑΕΚ, ΠΑΟΚ και οποιοσδήποτε άλλος, το στρατιωτάκι στο οποίο θα επιβάλλει τί θα ψηφίσει για να
εξασφαλίσει η "ομάδα του" μακροβιότητα.
Στο ίδιο χάλι μέσα θα συνεχίσουν να ξεφυτρώνουν εστίες παραγωγής
και διαχείρισης ανεγκέφαλων ....με την «πολιτεία» να παρακολουθεί
απαθής με ένα ηλίθιο χαμόγελο στα χείλη χειρονομίες σαν αυτήν...
....και προτροπές σαν αυτήν...
...που απευθύνονται στα εύπλαστα μυαλά των νέων με
σκοπό να τους χειραγωγήσουν μελλοντικά.
Να τους εντάξουν από νωρίς σε αντίπαλα στρατόπεδα...
...που θα ανταλάσσουν ύβρεις...
...όπου κρίνουν πως θα ακουστούν περισσότερο.
Η κατασκευή υπηκόοων είναι τελικώς ευκολότερη υπόθεση απ΄όσο νομίζαμε αρχικώς...
ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 7/10/14
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΏΝ:
Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από το φετινό καλοκαίρι όταν ο υπουργός Παιδείας, με τις δηλώσεις του από κανάλι σε κανάλι, έδινε την αίσθηση ότι η νέα σχολική χρονιά θα κυλούσε με τα λιγότερα προβλήματα.
Και αλήθεια, είχε καταφέρει ο Ανδρέας Λοβέρδος, σε μια ξέφρενη πορεία υποδειγματικών επικοινωνιακών σλάλομ, να πείσει ένα μέρος της κοινής γνώμης ότι το «success story» μπορεί να μην αφορούσε την οικονομία αλλά σίγουρα, επιτέλους, αγκαλιάζει τη σχολική εκπαίδευση, τους μαθητές, τους γονείς τους και τους εκπαιδευτικούς, που τα τέσσερα προηγούμενα χρόνια έλιωσαν στη μνημονιακή καταιγίδα των περικοπών και των διαθεσιμοτήτων.
Ωστόσο, το «καλοκαίρι» των δηλώσεων και των θεατρικών «υποσχετικών» και διακηρύξεων πέρασε και ήρθε ο «χειμώνας» μιας πραγματικότητας ολότελα διαφορετικής. Διακόσιες χιλιάδες χαμένες ώρες διδασκαλίας από την Α' μικρή του Δημοτικού μέχρι την τελευταία τάξη του Λυκείου, στοίβαγμα μαθητών (σχολείο με 40 μαθητές σε τμήμα!), εγκατάλειψη της Ειδικής Εκπαίδευσης, μεταφορά ολόκληρων τμημάτων από σχολείο σε σχολείο, μετατροπή του ολοήμερου σχολείου σε παιδοφυλακτήριο, εκπαιδευτικοί Γαλλικών και Γερμανικών διδάσκουν στα σχολεία μουσική, θεατρική αγωγή, ευέλικτη ζώνη, ακόμα και μαθηματικά, και ουκ έσται τέλος…
Και όλα αυτά, όταν έχει σπάσει κάθε ρεκόρ ανεργίας στους δασκάλους και τους νηπιαγωγούς, αφού 16.722 «σαπίζουν» στην ανεργία των καταλόγων του υπουργείου Παιδείας, ενώ αν μιλήσουμε για την αντίστοιχη ανεργία των καθηγητών θα πρέπει να πολλαπλασιάσουμε τον παραπάνω αριθμό τουλάχιστον επί πέντε.
* Aναλυτικά η έρευνα του Χρήστου Κάτσικα, στην «Εφημερίδα των Συντακτών» που κυκλοφορεί σήμερα, Τρίτη 7 Οκτωβρίου.
