ΓΑΛΑ ΚΑΙ ΑΝΕΜΟΓΕΝΝΗΤΡΙΕΣ

Θυμάμαι το καλοκαίρι του 1985, την πρώτη φορά που δούλεψα για έναν μήνα στο τυροκομείο της Τήνου. 

Αν μια ανάμνηση έχω έντονη, είναι εκείνη του γάλακτος που έφτανε με το φορτηγό που οδηγούσε ο Μάνθος και αδειαζόταν στην σίτα για να περάσει μετά στην παραγωγή. Εκείνη η μυρωδιά του φρέσκου, που σ’ έπιανε με το που έμπαινες στον χώρο, είναι η πιό δυνατή ανάμνηση απ΄όλες.

Το γάλα συσκευαζόταν τότε σε πλαστικό μπουκάλι με θερμοκολλημένο καπάκι από αλουμινόφυλλο, όπως τώρα εξακολουθεί και βγάζει τα δικά της γάλατα η ΕΒΟΛ. 
Το νησί αξιοποιούσε την κτηνοτροφία του. 

Αρκετοί γαλακτοπαραγωγοί από τις τριγύρω περιοχές έφερναν μόνοι τους το γάλα στο τυροκομείο. 
Αυτό που μου είχε διαφύγει τότε ήταν πως οι περισσότεροι απ΄αυτούς ήταν ήδη ηλικιωμένοι...

Εάν μπορώ να ανακαλέσω σωστά (εύχομαι να κάνω λάθος...), το τυροκομείο τότε επεξεργαζόταν γύρω στους 8.500 τόνους γάλα τον χρόνο. 
Από τις αγελάδες όλου του νησιού, με ακατάλληλες συνθήκες σταυλισμού, με χίλια προβλήματα από τις μαστίτιδες και τις πενικιλλίνες, με κόπο και από τις δύο μεριές και του παραγωγού, αλλά και του τυροκομείου, που καλούνταν να παράξει άριστα τυροκομικά με γάλα μέτριας, αν όχι κακής, ποιότητας.

Σήμερα, απ΄ό,τι διάβασα, το τυροκομείο επεξεργάζεται 1.500 τόνους γάλα τον χρόνο. Η πτώση στην ποσότητα όμως, δεν είναι το μόνο κακό. 
Το ότι μεγάλη ποσότητα γάλακτος είναι «φερτή» από την Μύκονο, αυτό είναι το ΠΟΛΥ κακό... 
Το ότι δεν υπάρχει στο νησί κανένας μεγάλος παραγωγός γάλακτος, παρά μόνον μικρές παραγωγές από δύο έως δέκα αγελάδες το πολύ, αυτό είναι το ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ κακό... 
Το ότι, το τυροκομείο ό,τι κι΄αν κάνει δεν θα μπορέσει να τυποποιήσει σαν Π.Ο.Π. το περίφημο Τηνιακό τυράκι, αυτό είναι ΤΡΑΓΙΚΟ... 

Τέλος, το ότι δεν υπάρχει καμμία πρόβλεψη για δημιουργία μονάδας ή μονάδων παραγωγής γάλακτος που θα μπορούν να τροφοδοτούν το τυροκομείο μας με γάλα, αυτό είναι ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟ...

Δηλαδή, έχουμε εξαντλήσει όλα τα περιθώρια συζητήσεων περί ανάπτυξης μέσω ανεμογεννητριών, φωτοβολταϊκών, οικοδομικών δραστηριοτήτων κ.λπ. και δεν έχουμε σκεφτεί ποτέ να σχεδιάσουμε κάτι τέτοιο;;; 
Τί κοστίζει αυτή η μελέτη; 
Μέσω ποιού ΕΣΠΑ θα μπορούσε να έχει προταθεί στους αγρότες της Τήνου μια τέτοια επένδυση; 
Σε πόσα πολλά χρόνια θα αρχίσει να αποδίδει καρπούς μια τέτοια προσπάθεια; 
Πού θα οδηγούσε το τυροκομείο μια τέτοια κίνηση; 
Πόσες θέσεις εργασίας, αλλά και τί ωραίο κίνητρο θα ήταν για το νησί μια τέτοια ενέργεια;

Ακούω και κατηγορούν το τυροκομείο για στασιμότητα στα είδη, για παληομοδίτικες ή ανεπαρκείς συσκευασίες και ετικέττες, για μηδαμινές ενέργειες προώθησης των προϊόντων του. 
Μπράβο σας και καλά κάνετε και ανησυχείτε.

Καταλαβαίνει όμως, κανείς ότι, αν δεν υπάρχει ΝΤΟΠΙΟ γάλα, οποιαδήποτε προσπάθεια θα είναι ανεπαρκής; 
Αν τα τυριά μας δεν πιστοποιηθούν και δεν τυποποιηθούν με τον κατάλληλο τρόπο ΔΕΝ θα μπορέσουν ποτέ να αποτελέσουν εφαλτήριο για πραγματική ανάπτυξη της κτηνοτροφίας στο νησί! 

Και κτηνοτροφία για την Τήνο σημαίνει όχι μόνον αγελάδες αλλά και κατσίκια! 

Όλα αυτά τα θράσια που δεν καταφέρνουμε να κρατήσουμε από το να καταφάνε τα πάντα, μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο αξιοποίησης!

Το ότι στρέψαμε την ανάπτυξη του νησιού προς δραστηριότητες μη παραγωγικές (οικοδομή!!!) δείχνει την ανεπάρκεια σκέψης, την υποδούλωση σε τοπικά συμφέροντα, την κοντόφθαλμη πολιτική του να έρθουν χρήματα ΓΡΗΓΟΡΑ, ΤΩΡΑ αν είναι δυνατόν, στο νησί!

Κι΄έφτασε, ευτυχώς σύντομα, η εποχή της κρίσης... 
Αν θέλουμε να πάρουμε το πρόβλημα και να το κάνουμε λύση, ένα μένει μόνον: να αρχίσουμε να επενδύουμε σε ένα μέλλον με τοπικά χαρακτηριστικά. 

Κανένας από τα μεγάλα κεφάλια του τόπου σήμερα δεν μας λέει ότι, ένα μεγάλο μέρος του προβλήματος που μας προέκυψε, οφείλεται στην ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΟΣΤΑΣΗ των τόπων κατανάλωσης από την ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ!!!

Και σε καμμιά, μα καμμιά κουβέντα περί ανάπτυξης δεν συμπεριλαμβάνεται η αναδιάρθρωση της αγροτικής παραγωγής με αλλαγή στις καλλιεργητικές προτεραιότητες!!!

Παράγω, σημαίνει έχω αυτονομία, σημαίνει αντέχω!

Τί να το κάνω το πανάκριβο ρεύμα από τις ανεμογεννήτριες όταν δεν θα μπορώ να το πληρώσω και θα μου το κόβει η ΔΕΗ;;;

Μπορώ να έχω αγροτική παραγωγή;;; Αυτό χρειάζομαι!

Και μην ακούσω τις μπούρδες για εκείνους που γύρισαν στην επαρχία και σώθηκαν... 

Απλώς, γλύτωσαν απ΄το νοίκι και τα έξοδα του σπιτιού γιατί υπάρχει το πατρικό σπιτάκι να μείνουν και κανένα δυό χωραφάκια, που τους τρέφουν και τα χέρια τους τα ικανά για δουλειά. Τα υπόλοιπα είναι μπαρούφες και υλικό για σειρές για ηλιθίους στον ΣΚΑΪ και σε κάθε σαπιοκάναλο.

ΑΝΑΝΕΩΣΗ 2 ΔΕΚ 2013: 

Καλώς τονα κι΄ας άργησε.
Πατείστε εδώ να δείτε την συνέχεια.

Μεγάλη επιτυχία της αστυνομίας!

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ 'ΤΟ ΚΛΑΠΑΤΣΙΜΠΑΝΟ':

"Μεγάλη επιτυχία της αστυνομίας!

Εντοπίστηκε γιάφκα ακροδεξιού ναζιστή με αδιάσειστα αποδεικτικά στοιχεία!

Πιο συγκεκριμένα, συνελήφθη ο δεκάχρονος Μιχαλάκης Μαρλαγκούτσος, που είχε στην κατοχή του μικρογραφίες γερμανών στρατιωτών του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά και μικρογραφίες αεροσκαφών και αρμάτων μάχης του γερμανικού κατοχικού στρατού! 

Ο ίδιος στην απολογία του, περιέγραψε τα συγκεκριμένα αντικείμενα σαν «στρατιωτάκια», «αεροπλανάκια» και 



«τανξάκια» με τα οποία έπαιζε πόλεμο με άλλα, που αναπαριστούσαν συμμαχικές δυνάμεις. 

Σε ερώτηση των δημοσιογράφων για το ποιά πλευρά επικρατούσε σε αυτά τα παιχνίδια, 


...απάντησε πως έβαζε τους Άγγλους να νικάνε στο τέλος, η δικαιολογία όμως αυτή δεν έγινε δεκτή εφ΄όσον είναι προφανές πως πρόκειται για υπεκφυγή που σκοπό έχει να εκτρέψει την έρευνα από την πορεία της. 

Τα κλάμματα του δεκάχρονου ναζιστή δεν στάθηκαν ικανά να συγκινήσουν τον ανακριτή ο οποίος διέταξε έρευνα και στα σπίτια φίλων και συγγενών του. 

Σύντομα αναμένονται ειδήσεις σχετικές με την εξάρθρωση του ναζιστικού αυτού θύλακα.

«Η Δημοκρατία μας δεν θα ανεχτεί τέτοιου είδους απειλές και δεν θα υποθάλψει σε καμμία περίπτωση ναζιστές σε οποιαδήποτε ηλικία και αν είναι αυτοί!» δήλωσε με έμφαση ο κυβερνητικός εκπρόσωπος.

Με αφορμή αυτό το περιστατικό η εισαγγελία εξέδωσε εντολή να εξεταστεί με ανάλογο τρόπο και η περίπτωση των ΠΛΕΫΜΟΜΠΙΛ και πιό συγκεκριμένα, ομάδων που αναπαριστούν Ρωμαίους στρατιώτες και Ρωμαϊκή αρένα, που μοιάζει με το Κολοσσαίο. 

Ερευνάται η περίπτωση οι Ρωμαίοι στρατιώτες να συνδέονται αναπαραστατικά με εκείνους που σταύρωσαν τον Χριστό και η αρένα να αναπαριστά τον τόπο μαρτυρίου χιλιάδων χριστιανών!

Επίσης, ελλείψει άλλων κλιμακίων με κατάλληλη επάνδρωση, εκταμιεύτηκε το ποσόν των 740.000 ΕΥΡΩ προς την Μη Κυβερνητική Οργάνωση «Χαρωπαταδυομουχεριαταχτυπώ», για την σε βάθος έρευνα της περίπτωσης ΠΛΕΫΜΟΜΠΙΛ που αναπαριστούν Αιγυπτίους στρατιώτες, με Φαραώ και Ιερέα που κρατάει ειδωλολατρικό σκήπτρο!

Ελέγχεται εάν ο εν λόγω αναπαριστάμενος Φαραώ σχετίζεται με την Έξοδο των Ιουδαίων υπό τον Μωυσή. 
Επερώτηση κατετέθη στη Βουλή για τον λόγο (συγκαλυμμένος αντισημιτισμός ίσως...) που η γκάμα των παιχνιδιών της συγκεκριμένης εταιρείας δεν περιλαμβάνει και τον Μωυσή με το ανάλογο πλήθος Ιουδαίων."
...................................................................... Ας είναι αυτό το σχόλιό μου επάνω στο θέατρο που παίζεται εμπρός στα χαυνωμένα από την απογοήτευση μάτια μας τις τελευταίες μέρες. 

Η Χρυσή Αυγή και οι «Μαχόμενες Επαναστατικές Λαϊκές Ομάδες» είναι ο αντιπερισπασμός από την κορύφωση του δράματος που ζούμε τα τελευταία χρόνια! Τίποτε άλλο.

Και όσο βαστάνε οι διαπραγματεύσεις, να περιμένετε ακόμη χειρότερα.

Την ώρα π’ άνοιγα πανιά...

...για την απάνω γειτονιά!

Όπου απάνω γειτονιά για τώρα, βάζω το νησί. 

Και δεν ανοίγω ούτε πανιά, αλλά, η θάλασσα μένει η ίδια,

 το καράβι ολόχρωμο πατάει στην ίδια ρότα, 

...το νησί αδερφώνει μ' ένα σύννεφο...

...και τα σταφύλια περιμένουν υπομονετικά. 

Τί περιμένουν; 

Μα στάσου μια στιγμή! Τούτος δω ο βράχος...

...μοιάζει με τον γίγαντα του παραμυθιού! 

Να! και 'κείνη η κατσίκα...

...που πάει ντουγρού για τα τριαντάφυλλά μου!

Και δες εκεί! Βράχοι απάνω και βράχοι κάτω!

Και δες κι' εκεί! Τα διπλαλώνια, που ζήτημα είναι αν θα βρεις όμοια σ' άλλη γωνιά της Τήνος...

Και 'κει πάνω είναι που πηγαίναμε για κουνέλια και...

...μα, ναι, ξεχάστηκα... 

Ρακί θα γίνουν τα σταφύλια... 
Ρακί Φαλαταδιανό!

Θα βράσουν ν' ανασάνει το μέσα τους, 

να βγάλει την ψυχούλα που θα μαζέψουμε στάλα-στάλα... 

...διάφανη και καθαρή, πάναγνη και ανόθευτη, όπως αιώνες τώρα πάνω σε τούτη την Αιγαιακή πέτρα το σταφύλι γίνεται πνεύμα, που μπολιάζει τις παρέες με ζέστα ανθρώπινη, συντροφεύει τα κρύα βράδυα με τη διάφανη παρουσία του, ανοίγει κλεισμένες από καιρό πόρτες του μυαλού και βγάζει στο φως ξεχασμένες ιστορίες από το νησί πού ‘φυγε.

"Τί ωραίες φωτογραφίες", θα πεις! 
"Αμ, δεν είναι δικές μου", θα πω...

Μου τίς έστειλε εκείνος ο Αντώνης, σαν εκδίκηση που πήγα δυό βδομάδες πριν από 'κείνον στο νησί..!

Κι' ήθελα νά 'μουν και ΄γω εκεί, να σταθούμε μαγεμένοι απ’ τις πρώτες στάλες μέσα στο μέταλλο, να μυρίσουμε το πρωτόρακο, να ροκανίσουμε στραγαλάκια περιμένοντας κι’ απέ, να βάλουμε επιτέλους στο στόμα μας την πρώτη γουλιά απ΄το φετεινό, το φρέσκο... 

Πώς λέει 'κείνο το ξενοτοπίτικο τετράστιχο...

               Να φαν τα λάφια μάλαθρο,
               κι οι μούλες το τριφύλλι
               κι ο νιός να πιή παλιό κρασί,
               ρακί ματαβρασμένο.

...ΚΑΙ ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΜΑΘΗΣΗΣ...

Σάββατο πρωί. 

Στο σχολείο απέναντί μας μία από τις δασκάλες έχει πάει από τις οκτώ και ζωγραφίζει.

Από εδώ που στέκομαι δύσκολα βλέπει κανείς την διαφορά, έστω κάτι να αλλάζει.

Από λίγο πιό κοντά όμως, ένα τοπίο αρχίζει να σχηματίζεται...

...η δασκάλα σκύβει στις μπογιές της και επανέρχεται στο τοπίο της φαντασίας της...

...ξανά και ξανά, μέχρι να δώσει ζωή σ' αυτό που κουβαλάει μέσα της, μέχρι να βγάλει αυτό που έχει να δώσει σε αυτούς που αγαπάει πιό πολύ.

Ένα τοπίο φτιαγμένο για παιδικά μάτια. Με χρώματα, πολλά χρώματα, γιατί το χρώμα είναι που θα λείψει από τα παιδιά όταν μπουν στον καταραμένο, στερημένο κόσμο των μεγάλων. 

Και με λουλούδια ζωγραφιστά, να μην τους λείψουν έστω και σε ζωγραφιά, γιατί η πόλη δεν επιφυλάσσει τέτοιου είδους εκπλήξεις, παρά μόνο τσιμέντο και απόλυτη αναλγησία και αδιαφορία για τις ανάγκες των παιδιών, που αν δεν έρθουν σε επαφή με τη φύση, δεν θα μπορέσει να εκδηλωθεί μέσα τους η κάθε τους δυνατότητα.

Η δασκάλα το ξέρει αυτό. 

Και επίσης ξέρει πως, μιάς και είναι αδύνατον να καταφέρει να παρασύρει τους συναδέλφους της να επαναστατήσουν απέναντι σε ένα κακό σύστημα παιδείας, στα ανεπαρκή, κακογραμμένα βιβλία, στο ηλίθιο, ανόητο πρόγραμμα που απλώς, ξεφορτώνεται μαθητές και δασκάλους σε μια τυπική διαδικασία, την στιγμή που θα έπρεπε να τους εμπνέει να μυήσουν τα παιδιά στον τρόπο της γνώσης, επαναστατεί μόνη της.

Αρπάζεται από μιά γωνιά του εαυτού της, σκαρφαλώνει έξω από τα όρια του ωχαδερφισμού, αγνοεί τους μεγαλόσχημους τίτλους του Υπουργείου που ασχολείται με το να εξευτελίζει την παιδεία, και διδάσκει τί ακριβώς είναι η "δια βίου μάθηση".

Είναι να μπορείς να ατενίζεις πέρα όταν οι άλλοι κυττάνε τις μύτες των παπουτσιών τους, είναι ν' αναγνωρίζεις το κενό μέσα σου και να σπεύδεις να το πληρώσεις, είναι να νιώθεις δεκαοχτώ χρονώ ως τη μέρα που θα φύγεις, είναι να φυτεύεις στα ογδόντα σου δέντρα που δεν θα δεις να καρπίζουν, είναι να δίνεις σημασία σε μια γωνιά ενός σχολείου κάπου στην Αθήνα, που από μακρυά θα μοιάζει ίδια ό,τι κι΄αν έκανες...

...από κοντά όμως θα μυρίζει αγάπη για τα παιδιά όσο χίλια λουλούδια.

ΤΡΕΙΣ ΗΜΕΡΕΣ ΣΤΟΝ ΟΚΤΩΒΡΗ

Τρείς μέρες μέσα στον Οκτώβριο. 
Κλεμμένες με το χαρτάκι της άδειας, ένα σάλτο πάνω στο καράβι, ένα δεύτερο στο νησί και πάλι πίσω. Μια φευγαλέα ματιά στον χειμώνα, που πλησιάζει με καθυστέρηση, κάνοντάς μας το χατήρι για τρίτη συνεχή χρονιά.

Μια φευγαλέα ματιά σε μια αποτυχία "γνωστού" εφοπλιστή, που για εμάς όμως, είναι μια ανάμνηση ταξιδιών, μιάς μεγάλης, βουερής παρέας, γλυκειάς αρμύρας σε καταστρώματα, πρώιμης μυρωδιάς φρύγανου εκεί, κάπου έξω από τα Ιστέρνια, μια βιασύνη του ματιού να πιάσει τα πρώτα φώτα της άχαρης Χώρας. 

Κι' ύστερα η αναμονή στην σκάλα, ο ρόγχος της άγκυρας, η μισανοιγμένη μπουκαπόρτα απ΄όπου προσπαθείς να δείς έξω εκείνους που σε περιμένουν, το τράβηγμα του σκοινιού και το πρώτο βήμα στο νησί. 

Αυτά πριν. 
Τώρα, μονομάτες κάμερες, λαίμαργα στραμμένες στο ακίνητο σώμα βρίσκουν άφθονη τροφή σε σκουριές, κρεμάμενες βάρκες, δικολάβικες αλλαγές ονομάτων,  σκληρούς ίσκιους.

Κι΄έπειτα, δεμένος στο κατάρτι της θάλασσας και τ΄ουρανού, να βλέπεις το πλοίο να πατάει σε άγραφο δρόμο, πέρα, κατά τα νησιά.

Μια Μακρόνησος, δίχως σημάδια της ανθρώπινης κτηνωδίας...

...μια Εύβοια βουτηγμένη στον ύστατο Ήλιο...

 ...που βάζει ένα χεράκι στο έργο του παληού προβολέα...

... σ' ένα κατάστρωμα που σε καθηλώνει με εικόνες άγνωστες στους καλοκαιρινούς ταξιδιώτες.

Μετά, ο καθημερινός δρόμος του Ήλιου...

...γίνεται μια τεράστια ειρωνεία για όλους εμάς, τους ρεαλιστές τής μικρής μας πόλης, τους σκληρούς επαγγελματίες που δεν έχουν χρόνο για ρομαντισμούς, αλλά, 

...ψάχνουν βιαστικά το κινητό στην τσάντα για να έχουν κάτι να δείξουν σε 'κείνους, που δεν ήταν τυχεροί τόσο, ώστε να βρίσκονται πάνω στην ίδια βάρκα με 'μας, 

...γίνεται κάτι τόσο απλό σαν αυτό...

...και που όταν φύγει, μένεις εκεί, να κρατήσεις κάτι από το θαύμα που μόλις συντελέστηκε μπροστά στα μάτια σου. 

Η δική μας 28η Οκτωβρίου

Μόνον λεπτομέρειες φέτος για την μεγάλη και τρομακτικά επίκαιρη επέτειό μας.

Λεπτομέρεια 1η-Στρατηγός Κατσιμήτρος:
Μερικές εβδομάδες πριν την ιταλική επίθεση ο Στρατηγός Κατσιμήτρος, παρά την "παρότρυνση" που του γίνεται από το επιτελείο να συμπτυχθεί και να αμυνθεί βαθύτερα στο ελληνικό έδαφος, αποφασίζει να μην λάβει υπ' όψιν του τις οδηγίες και εκδίδει την παρακάτω διαταγή προς τον ηρωικότερο σχηματισμό τουΕλληνικού Στρατού, την Ογδόη Μεραρχία.

ΥΠ' ΑΡΙΘΜ. 1320 ΜΟΝΑΣ
ΕΠΙΤΕΛ. ΓΡΑΦΕΙΟΝ ΙΙΙ
ΓΡΑΦ. ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ
Αριθ. Πρωτ. 30904
ΓΕΝΙΚΗ ΔΙΑΤΑΓΗ 
"Λήξαντος του προκαλυπτικού αγώνος, από σήμερον η Μεραρχία κατέχει την ωργανωμενην τοποθεσίαν δι' όλων των δυνάμεών της. Επί της τοποθεσίας ταύτης θα δοθή ο αποφασιστικός αγών προς τον εχθρόν. Ο αγών θα διεξαχθή μετά πείσματος και επιμονής ακαταβλήτου. Άμυνα καρτερά επί των θέσεών μας μέχρις εσχάτων.
Ουδεμία ιδέα εις ουδένα να υπάρχη περί υποχωρήσεως. Μέχρι τούδε τα προκαλυπτικά τμήματα συνεπτύσσοντο συμφώνως τω σχεδίω Υποχωρητικού Ελιγμού. Ήδη πάντες, από του Στρατηγού Διοικητού της Μεραρχίας μέχρι και του τελευταίου στρατιώτου, θα αγωνισθώμεν επί των θέσεών μας. Και εν ανάγκη θα πέσωμεν όλοι υπερασπιζόμενοι αυτά...
Ημερήσια Διαταγή του Διοικητή της VIIIης Μεραρχίας Χρ. Κατσιμήτρου στις 30/10/1940".
Αυτό είναι το ξεκίνημα του μεγάλου Έπους του 1940, που ορίστηκε από την "ανυπακοή" ενός στρατηγού.

Λεπτομέρεια 2η-Λοχίας Δημήτρης Ίντζος:
«Οι μαχητές των Οχυρών δεν παρεδίδοντο και μόνο όταν έλαβαν διαταγή της Στρατιάς παρεδόθησαν. 

Στο σκυρόδετο πολυβολείο Π9 η αντίσταση κράτησε ως τις εφτάμιση το βράδι. Τα 33.000 φυσίγγια και οι χειροβομβίδες του προσωπικού εξαντλήθηκαν. 

Ο Γερμανός διοικητής του τμήματος που έκανε την επίθεση, βλέπον­τας τις πολλές απώλειες του, είχε οργιστεί. 

Όταν τέλος το πολυβολείο υπέ­κυψε, ο Γερμανός συνεχάρη τον αρχηγό του λοχία Δημήτρη Ίντζο κι’ έπειτα έβαλε και τον τουφέκισαν. 

Λεπτομέρεια 3η-ένα ποίημα...

...γραμμένο από τον Αντώνιο Αρμάο, Κελλιανό, που μετά βίας είχε τελειώσει μερικές τάξεις του εξαταξίου Δημοτικού Σχολείου των Κελλιών.

Σε μια προσπάθεια να μιλήσει το χαρτί το ίδιο σαν εικόνα και σαν κείμενο μαζί, το αφήνω αυτούσιο όπως σώζεται μέχρι σήμερα.

Θα ήταν ωραίο να μπορούσαμε να ισχυριστούμε πως, σήμερα, ανάμεσά μας υπάρχουν άτομα με παρόμοιο Δέος για τον θεσμό που φροντίσαμε να εξευτελίσουμε με κάθε δυνατό τρόπο, την Πατρίδα, την Γη που πατάμε και που θα μας κλείσει μέσα της. 
Η Πατρίδα θα είναι πάντα πάνω από κόμματα και κυρίως, πάνω από υποκειμενικές ερμηνείες.

ΔΙΧΑΣΜΟΣ: η μόνη θρησκεία των Ελλήνων !

Απόγευμα Πέμπτης, παίρνω από Ραφήνα το «Θεολόγος» για Τήνο. 

Στην προκυμαία συναντιέμαι με παληό γνωστό, που ασχολείται με τα κοινά και γενικώς, το νοιάζεται το νησί. 

"Μετά την Άνδρο", του λέω, "που θα κατέβω κάτω, γιατί είναι η μόνη ευκαιρία τώρα που είμαι μόνος μου να ταξιδέψω κατάστρωμα και να θυμηθώ τα νιάτα μου, τα λέμε."

Πραγματικά, μετά την Άνδρο και αφού έκανε και αρκετή ψύχρα, κατέβηκα στο σαλόνι. Όπου και έγινα μάρτυρας μιας απίστευτης σκηνής. 

Ο γνωστός μου κάθεται στο ίδιο τραπέζι με άλλα δύο άτομα. Άτομα γνωστά, (γνωστότατα, θα έλεγα, σε όλους τους Τηνιακούς που το καλοκαίρι παρακολούθησαν έστω και μια από τις πολλές πολιτιστικές εκδηλώσεις στο νησί), από τον κύκλο των ανθρώπων που είναι δραστήρια μέλη, ας πούμε συλλόγων και που, με τον τρόπο τους, προσφέρουν στα κοινά.

Κάποια στιγμή η συζήτηση αρχίζει και παίρνει άσχημη τροπή. 

Ο ένας από τους δύο συνδαιτημόνες αρχίζει και προσβάλλει λεκτικά τον γνωστό μου με τρόπο ώστε να ακούγεται σε όλο το σαλόνι. 

Στην συνέχεια, τον διώχνει από το τραπέζι ωρυόμενος.

Οι τριγύρω συνταξιδιώτες σαστισμένοι παρακολουθούν την σκηνή. Ο άνθρωπος σηκώνεται και φεύγει για να μην πάρει συνέχεια το θέμα. 

Και τότε, στην πλάτη τού αποχωρήσαντος, αρχίζουν να πέφτουν βροχή οι ύβρεις! 

Δεν μεταφέρω εδώ ούτε τίς λέξεις και τους χαρακτηρισμούς. 

Απλώς, θα πω ότι, χρησιμοποιήθηκαν υποτιμητικά οι πολιτικές πεποιθήσεις του αποχωρήσαντος για να μειωθεί ως άτομο. 

Να πω πως τέτοιες εκφράσεις είχα να ακούσω από τα πανεπιστημιακά μου χρόνια, σε ανταλλαγές ακραίων ύβρεων μεταξύ δεξιών και αριστερών φοιτητών. 

Δεν περίμενα πως, ώριμοι άνθρωποι, με θέσεις σε σημαντικότατους θεσμούς του τόπου, θα έδειχναν τέτοια συμπεριφορά...

 

Ο βρασμός ψυχής δεν δικαιολογεί καμμία τέτοια συμπεριφορά, ειδικά όταν, με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, είναι κανείς δημόσιο πρόσωπο.

Ο παλαιοκομματισμός είναι εδώ!

Οι διχαστικές νοοτροπίες είναι εδώ!

Ο οπαδισμός είναι εδώ!

Πιστοί σε όσα μας κατέστρεψαν βαδίζουμε προς αυτό που για άλλους είναι το μέλλον και για μας παραμένει ένα ζοφερό αύριο.

Λυπάμαι. 

Κρατάω απ΄τον καθένα την προσφορά του προς την Τήνο και πετάω στα σκουπίδια το ακαταλαβίστικο υπόλοιπο.