TINOS on the run

Στην εποχή πριν το youtube και το facebook, τότε που καθόσουν το καλοκαίρι στην αυλή και προσπαθούσες να καταλάβεις σε ποιανού το σπίτι τραγουδούσαν ή σε ποιανής το παραθύρι έκαναν καντάδα, οι μερακλήδες του χωριού έπαιρναν γνωστές μελωδίες και τίς "έντυναν" με δικούς τους στίχους.  Όταν ερχόταν λοιπόν, η ώρα να τραγουδήσουν, ας πούμε, την Φραγκοσυριανή, μόλις τελειώναν οι στίχοι του κανονικού τραγουδιού, πεταγόταν ένας Κελλιανός και συνέχιζε με τα στιχάκια που είχε σκαρώσει, στον ρυθμό πάντα της Φραγκοσυριανής: Θα σε πάρω ν'ανεβούμε Καύκαλο, Αγιά Πακλή, Μπαγκαλάκια, Δυό Π'γαδάκια Και ας μού 'ρθει συγκοπή, Μπαγκαλάκια, Δυό Π'γαδάκια Και ας μού 'ρθει συγκοπή.   Θα σε πάρω ν' ανεβούμε Δυό Βουνά, Ψηλό Βουνί, Μέσα Κάμπο και Πλακάκια για να βγούμε Καρδιανή, Μέσα Κάμπο και Πλακάκια για να βγούμε Καρδιανή. Αφήγηση : Γιακουμής Απέργης - 24/7/2014

Νά είχα ένα FRUIT OF THE LOOM…   Ξέρεις, από εκείνα τα μπλουζάκια με τα φρουτάκια στην αριστερή μεριά, που καμμιά φορά είχαν και τσεπάκι. Γκρι κολλεγίου . Τί προσδιορισμός χρώματος κι΄αυτός... Να είχα κι΄ένα τζην AMERICANINO λίγο ξεβαμμένο... ...από εκείνα τα φαρδειά επάνω και στενά κάτω, να τραγουδάνε « BUGGY TROUSERS » οι MADNESS και να καμαρώνω σαν να τόχω κάνει εγώ αυτοπροσώπως παραγγελιά το τραγούδι. Να είχα κι ΄ ένα ζευγάρι από 'κείνα τα πάνινα παπούτσια με τον τρίχινο πάτο... ...να μπαίνω στην θάλασσα μ΄αυτά, να μην με νοιάζει, να τ’ αφήνω στον Ήλιο και μέχρι να παίξουμε ένα τάβλι στου Μπαϊμπά νάχουν στεγνώσει. Να είχα κι΄ένα ζευγάρι από ΄κείνα τα τεράστια γυαλιά Ηλίου, τα Carrera ... ...να καθρεφτίζεται πάνω τους όλη η περατζάδα στην Παλλάδα έξω απ΄τον ΖΟΡΜΠΑ, χωρίς "espresso freddo ", μόνον ένα νεσκαφέ φραπέ με τα χοντρά παγάκια στο ποτήρι το YOULA το φαρδύ... Να είχα 150 δραχμές να έπινα ένα ούζο με κόκα-κόλα σ

Για λίγο παύει η σιωπή σε τούτη ‘δω την άκρια του νησιού.  Για λίγο μόνον, ακούγονται φωνές και γέλια, παιδιά μαζεύονται στο περιαύλιο της εκκλησίας... ...το γλωσσίδι χτυπάει επίμονα το σιδερένιο καύκαλο της καμπάνας... ...τραγούδια τρέχουν ανάκατα με ευχές τριγύρω στα τραπέζια και για λίγο, για πολύ λίγο, ο χρόνος στέκει ακίνητος.  Είμαστε εμείς και ταυτόχρονα οι πρόγονοί μας, λέμε παμπάλαιες προσευχές... ...τσουγκράμε πανάρχαιο κρασί,  ...λουζόμαστε στον ίδιο όπως τότε Ήλιο,  τα χορτάρια σαλεύουν απ΄ τον ίδιο Άνεμο,   κι’ όλο αυτό είναι το τώρα που φτιάχνει το πάντα δίχως εμείς να το αντιλαμβανόμαστε. Άμα θά 'χουμε φύγει, θα πρέπει νά 'μαστε σίγουροι πως δώσαμε στους επόμενους έναν τουλάχιστον λόγο για να συνεχίζουν.  Μέσα σε όλο το χάος μιας πραγματικότητας ειδωμένης μέσα από οθόνες κινητών, θα πρέπει να θελήσουν να σηκώσουν τον εαυτό τους απέναντι στην αληθινή ζωή, στους αληθινούς φίλους. Έχει έρθει το τέλος αυτού που στεγνά

Θυμάμαι το καλοκαίρι του 1985, την πρώτη φορά που δούλεψα για έναν μήνα στο τυροκομείο της Τήνου.  Αν μια ανάμνηση έχω έντονη, είναι εκείνη του γάλακτος που έφτανε με το φορτηγό που οδηγούσε ο Μάνθος και αδειαζόταν στην σίτα για να περάσει μετά στην παραγωγή. Εκείνη η μυρωδιά του φρέσκου, που σ’ έπιανε με το που έμπαινες στον χώρο, είναι η πιό δυνατή ανάμνηση απ΄όλες. Το γάλα συσκευαζόταν τότε σε πλαστικό μπουκάλι με θερμοκολλημένο καπάκι από αλουμινόφυλλο, όπως τώρα εξακολουθεί και βγάζει τα δικά της γάλατα η ΕΒΟΛ.  Το νησί αξιοποιούσε την κτηνοτροφία του.  Αρκετοί γαλακτοπαραγωγοί από τις τριγύρω περιοχές έφερναν μόνοι τους το γάλα στο τυροκομείο.  Αυτό που μου είχε διαφύγει τότε ήταν πως οι περισσότεροι απ΄αυτούς ήταν ήδη ηλικιωμένοι... Εάν μπορώ να ανακαλέσω σωστά (εύχομαι να κάνω λάθος...), το τυροκομείο τότε επεξεργαζόταν γύρω στους 8.500 τόνους γάλα τον χρόνο.  Από τις αγελάδες όλου του νησιού, με ακατάλληλες συνθήκες σταυλισμού , με χίλια προβλήματα από τις μαστίτ

-Γράψε κάτι...  -Πού; -Να, εδώ. Πάρε ένα καρφάκι και γράψε κάτι.  Μετά θα περάσουν τα χρόνια και πού ξέρεις, μπορεί ο εγγονός σου να περάσει το δάχτυλό του μια μέρα απάνω από τα γραμμένα σου και να σε μνημονάει.  Μπορεί και να μη ξέρει πως είναι δικά σου τούτα δω τα χαράγματα, μα μπορεί να κάτσει και να σκεφτεί και να πεί: "Ποιός νάναι τούτος δω ο ΓΝΑ που βάζει ημερομηνία το 1928;" Κι' απέ, να τού φέξει και να πει "Βρε, ο πάππος μου είναι!" και να χαρεί, να κάμει εκείνο το μικρό ταξιδάκι προς τα πίσω, σα συχώριο στ' όνομά σου... Μα κύττα, είναι κι' άλλοι εδώ πέρα, ένας μάλιστα έβαλε το 1898 και δίπλα του ένα Λάμδα μεγάλο. Ποιός νάταν..; Α! Τούτος εδώ είναι νεώτερος. 1935 λέει. Μα ποιός νάναι... Κι' άλλος! Άκου 1922..! Τη χρονιά της Μικρασιατικής καταστροφής. Το "Κ" μπορεί νάναι "Κορίνθιος", μα το "Α..;" Να και μιά εκκλησιά! ΝΠΚ. Νικόλαος Πέτρου Κ..... Ποιός νάταν αυτός πάλι... Δες εδώ! Κι

Πάει ο Μακαρονάς! Τον κάψανε στα Κάτω Μέρη!  Κι’ όχι μόνον τον κάψανε, αλλά το γλεντήσανε κιόλας! Βέβαια, δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας, οι Κατωμερίτες δεν έκαψαν κανέναν άνθρωπο που τον έλεγαν Μακαρονά...  Πρόκεται για ένα πανάρχαιο έθιμο, που συναντάται σε όλη την Ελλάδα, από την Πύλο και την Δημητσάνα , μέχρι την Κάρυστο και την Ξάνθη , όπου ένα ομοίωμα ανθρώπου καίγεται στην πλατεία του χωριού και στην συνέχεια ακολουθεί γλέντι. Ποιός είναι ο Μακαρονάς; Είναι εκείνος που έφαγε όλα τα μακαρόνια, έμειναν νηστικοί όλοι οι υπόλοιποι κάτοικοι του χωριού και γι’ αυτό τον δικάζουν και τον καταδικάζουν σε θάνατο δια της πυράς.  Γιατί έφαγε μακαρόνια όμως και όχι κάποιο άλλο τρόφιμο; Το Τριώδιο για το χριστιανικό εορτολόγιο, είναι οι τρεις εβδομάδες πριν από τη Μεγάλη Σαρακοστή και αρχίζει από την Κυριακή του Τελώνου και Φαρισαίου . Η πρώτη εβδομάδα , λέγεται " προφωνή " γιατί παλαιότερα υπήρχε το έθιμο να προφωνάζουν, δηλαδή να διαλαλούν τον ερχομό της α