Αναρτήσεις

Πού είναι τα Χριστούγεννα..;

Εικόνα
Κρυμμένα μέσα στο γκρίζο της πόλης, ίσως στέκονται για λίγο σ΄ένα κοινόχρηστο Χριστουγεννιάτικο δέντρο... ...μπορεί ν' ακολουθούν τα βήματα των παιδιών που λένε τα κάλαντα... ...ή να παρατηρούν έναν αδέξιο Αγιοβασίλη που εισβάλλει σε κάποιο ρετιρέ... ...ή πάλι, μπορεί να προσπαθούν να κυττάξουν έξω από κρύες σχολικές αίθουσες, να ομορφύνουν την ενήλικη ζωή μας... Όπως και νάχει, άμα θέλεις πολύ να βρεις τα Χριστούγεννα, φτάνει να κυττάξεις προσεκτικά και θα δεις να στέκουν τριγύρω σου δεκάδες  Χριστουγεννιάτικα δέντρα... ...στολισμένα με φανταχτερά πορτοκαλιά λαμπιόνια... ...ακόμη και με ανέλπιστες μαβιές κορδέλλες... ...ακόμη και με απαγορεύσεις για τα πρέπει και τα δεν πρέπει των ημερών. Άμα θες, μπορεί να διακρίνεις λίγη αγάπη γραμμένη με σπρέυ στον τοίχο... ...και να δεις ελπίδα ανάμεσα σε κάγκελα... ...να διακρίνεις την μοναξιά των ημερών... ...και την ξενοιασιά μιας ηλιόλουστης μέρας... Κι΄ όλα αυτά μαζί φτιάχνουν τα χ

ΤΟ ΜΑΝΤΑΛΟ ΤΗΣ ΠΡΟΓΙΑΓΙΑΣ ΜΟΥ ΚΑΙ Η ΠΑΡΑΔΙΠΛΑ ΜΑΝΤΡΑ...

Εικόνα
Πιό πολύ απ΄όλα φοβάμαι την απώλεια της μνήμης . Δεν μιλάω για την δική μου, την προσωπική μου μνήμη, που κάποια στιγμή θα βαρύνει έτσι κι΄ αλλιώς. Λέω για την Συλλογική Μνήμη , που είναι απαραίτητο συστατικό, έστω και κρυφό, του αύριο που έρχεται. Μαζεύω παληά χαρτιά, εφημερίδες του ’50, ξύλινες κουτάλες σπασμένες, τεράστια καρφιά και κομμάτια ξύλου από παληά σπίτια,  ...ξεχαρβαλωμένες κλειδαριές, ...ένα διαλυμένο σκαμνί από κάποιο γκρεμισμένο κατοικιό,    ...ένα μπουκαλάκι από άρωμα από ένα φαρμακείο που δεν υπάρχει πιά, μπουκάλια από ποτά που δεν υπάρχουν πιά. Και απλώς, προσπαθώ να βρω επάνω τους τα ίχνη των ανθρώπων, την φθορά από την καθημερινή χρήση, να εντοπίσω το πώς και το γιατί ενός ασυνήθιστου σχήματος,  μα πιό πολύ, προσπαθώ να αναπαραστήσω μέσα μου την εποχή, να την ανασυνθέσω ταιριάζοντας μικρές ιστορίες, αφηγήσεις, ακούσματα, αυτά τα ίδια τα αντικείμενα, σκόρπια διαβάσματα. "Ποιός ο λόγος ", θα πει κανείς. Δεν εξηγιέται ο λόγος.