TINOS on the run

Κι΄είναι η βροχή μιά αφορμή να βγεις να μυρίσεις, να αγναντέψεις, να σκύψεις στις λεπτομέρειες που τρέχουν ολόγυρα απαρατήρητες. Είν’ ο καρπός δακρυσμένος βροχή... ...είναι τα μπουμπούκια τόσο γεμάτα ζωή που λες θα εκραγούν και θα σκορπίσουν δέντρα ολάκερα γύρω τους... ...είναι τόσο βαθύτερο το μωβ του λουλουδιού, που λες και ποτέ πριν δεν τόχεις ξαναδεί. Λες κάποτε θα δουν κι΄άλλοι όλα αυτά τα κρυφά και φανερά μαζί... ...λες θα σταθούν μιά στιγμή να δουν με την φαντασία τους τον μάστορα... ...να στήνει το κέντημα με την πέτρα και την υπομονή κομμάτι το κομμάτι; Λες να κουραστούμε λιγάκι και το ψιλόβροχο να δυναμώσει κι΄αυτό λιγάκι,  ...ν' αναγκαστούμε να σταλίσουμε ΄δω μέσα;  Λες να βαρύνει ο καιρός...  ...να φορτώσει σύννεφα η Καστέλλα... ...να μας έρθει στο νου κρασί μπρούσκο, με λουκάνικο και τυράκι Τηνιακό, να πρέπει να τρέξουμε σπίτι γρήγορα-γρήγορα να δούμε πίσω απ΄τα τζάμια το Ξώμποργο να βυθίζεται

Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, βλέπω εκείνο το άρμα της εφιαλτικότερης νύχτας της ζωής μας, να στέκει εμπρός στις πόρτες του κάθε σχολειού αυτής της ταλαίπωρης χώρας.    Βρυχάται δυνατά, να τρομάξει τις ψυχούλες των παιδιών, να πάψει με τα σίδερά του κάθε ελπίδα, να γκρεμίσει κάθε εμπόδιο ανάμεσα στη βαρβαρότητα και την χαρά. Γιατί η παιδεία είναι χαρά και είναι μέλλον και σκέψη και ανατροπή και κανένα κύμα δεν είναι τόσο δυνατό που να την κάνει να πάψει να θέλει, να αποζητά, να ψάχνει νέους ορίζοντες.