TINOS on the run

Στην εποχή πριν το youtube και το facebook, τότε που καθόσουν το καλοκαίρι στην αυλή και προσπαθούσες να καταλάβεις σε ποιανού το σπίτι τραγουδούσαν ή σε ποιανής το παραθύρι έκαναν καντάδα, οι μερακλήδες του χωριού έπαιρναν γνωστές μελωδίες και τίς "έντυναν" με δικούς τους στίχους.  Όταν ερχόταν λοιπόν, η ώρα να τραγουδήσουν, ας πούμε, την Φραγκοσυριανή, μόλις τελειώναν οι στίχοι του κανονικού τραγουδιού, πεταγόταν ένας Κελλιανός και συνέχιζε με τα στιχάκια που είχε σκαρώσει, στον ρυθμό πάντα της Φραγκοσυριανής: Θα σε πάρω ν'ανεβούμε Καύκαλο, Αγιά Πακλή, Μπαγκαλάκια, Δυό Π'γαδάκια Και ας μού 'ρθει συγκοπή, Μπαγκαλάκια, Δυό Π'γαδάκια Και ας μού 'ρθει συγκοπή.   Θα σε πάρω ν' ανεβούμε Δυό Βουνά, Ψηλό Βουνί, Μέσα Κάμπο και Πλακάκια για να βγούμε Καρδιανή, Μέσα Κάμπο και Πλακάκια για να βγούμε Καρδιανή. Αφήγηση : Γιακουμής Απέργης - 24/7/2014

Ακόμη και λίγο μετά τα μισά του, παραμένει ο κυρίαρχος του καλοκαιριού.  Με τον δροσερό, μισο-ανοιξιάτικο Ιούνιο νά σβήνει εδώ παραδίπλα και τον αβέβαιο μετεωρολογικά Αύγουστο, ο Ιούλιος πατάει γερά στα δύο Γιώτα του, που αναμεταξύ τους έχουν ένα μεγαλειώδες Λάμδα .  Ιού Λ ιος.  Λάμδα , όπως, Λ ειώνω από τη ζέστη, όπως Λ ιμπίζομαι μια ποικιλία δίπλα σε μια παρα Λ ία, λάμδα όπως Λ αχτάρα για ανάπαυ Λ α, όπως Λ είπω από το μέσα του εαυτού μου τού ίδιου, τόσο χαμένος, που δυσκολεύομαι να με εντοπίσω κι'εγώ ο ίδιος... Η πόλη άδεια...  ...απερίγραπτα ζεστή... ...ανεξήγητα ποιητική...   ...εκεί που δεν το περιμένεις,  ...παρ' όλ' αυτά αβάσταχτα πόλη... Στο μεταξύ κάποιες πέτρες ανάβουν κάτω από τον ανελέητο Ήλιο,    ...κάποιες δραφούλες καμαρώνουν χωρίς θεατές,  ...κάποιες βοκαμβίλιες πιτσιλίζουν με χρώμα μια στροφή του δρόμου...   ...τα αρμιρίκια φιλτράρουν τον Ήλιο... ...και η ελληνική επαρχία βάζει τα καλά της για να κρύψει α