TINOS on the run

Η Πασάδαινα , όνομα και πράμα, την μέρα που αποφάσισε να μας αφήσει, λοιπόν, σηκώθηκε, ντύθηκε, πλύθηκε και κάθισε στον καναπέ να ζήσει την μόνη βέβαιη στιγμή στην ζωή ενός ανθρώπου: τον θάνατο.  Το φευγιό από την Ζωή, που για τους τυχερούς έρχεται γλυκά ,                   σαν χάδι Τηνιακού αέρα,  σαν ένα γέλιο παιδιού που ακούγεται από τον δρόμο,  σαν το αγκάλιασμα ενός φίλου,  σαν ένα απ΄τα κεράσματα, που έτρεχε να μας τρατάρει κάθε που ανεβαίναμε στο σπίτι της.   Δεν κλαίω την Πασάδαινα.  Τα χρόνια της πολλά, αν και δεν πιστεύω πως υπάρχει κανείς που να είπε ποτέ  «Φτάνει!»   Κι΄όλο κι’ ακούω τον γέρο του Καζαντζάκη που οργιζόταν: «Παναθεμάτονε που θα πει πως χόρτασε!» Κλαίω τον εαυτό μου που έχασε τόσα και τόσα, που δεν κάθησε να μιλήσει ποτέ, που δεν νοιάστηκε να ρωτήσει να μάθει, που άφησε να περάσει από δίπλα του κάτι από την ιστορία του τόπου και δεν της πήρε, δεν της δάγκασε ένα κομμάτι.  Κλαίω για το είδος των ανθρώπων που φεύγουν, για τις

Ο Αίολος,  λοιπόν.  Ο θεός των Aνέμων, που συμπτωματικά έχει δώσει και στην Τήνο το προσωνύμιο «Νησί του Αιόλου!»  Και που όπως με άλλα γνωστά ονόματα της κληρονομιάς μας (βλέπε Δίας, Καλλικράτης, Ξένιος, Καποδίστριας και λοιποί), φροντίσαμε να τον συνδέσουμε KAI AYTON με μια βρωμιά, με αυτήν των ανεμογεννητριών... Το τί είναι σωστο για τον τόπο και τί όχι, το περιγράφουν όλοι όσοι στ΄αλήθεια νοιάζονται όχι μόνον για το νησί μα και για όλον τον τόπο, αυτό όλο που ντρεπόμαστε να ονομάσουμε πατρίδα μας. Πάμε στις ανεμογεννήτριες;  Ας πάμε, ώρα είναι.  Ερωτώ: αυτοί που θέλουν ανεμογεννήτριες στις Κυκλάδες είναι Κυκλαδίτες;   Αν είναι Κυκλαδίτες, μένουν στο νησί;  Αν μένουν στο νησί, έχουν ιδιοκτησίες δίπλα στους χώρους εγκατάστασης ή όχι; Πρώτοι, λοιπόν, με δικαίωμα και προτεραιότητα στην γνώμη είναι αυτοί που θίγονται άμεσα.  Αν και όταν μιλάμε για εδάφη που βρίσκονται επάνω σε νησιωτικές εκτάσεις σαν των νησιών που θα πληγούν ΑΝΕΠΑΝΟΡΘΩΤΑ από την εγκατάσταση των α