TINOS on the run

Στέκομαι στην ουρά νοσοκομείου για μια απλή εξέταση. "Έτος γεννήσεως;" ρωτάει ο υπάλληλος πίσω απ΄το τζάμι. "Χίλια εννεακόσια δέκα επτά!" απαντάει. Δυσκολεύομαι να κάνω τον υπολογισμό.  Να χέσω το excel …  Ενενηνταπόσα.. ; Ό ταν λοιπόν το '22 πάτησαν οι πρόσφυγες από τη Σμύρνη στον Πειραιά, αυτός που περιμένει εμπρός μου, στην ίδια ουρά με εμένα, έτρεχε στους δρόμους με μια φέτα ψωμί στο χέρι κι΄έβλεπε την Ελλάδα ν’ αλλάζει, πεντάχρονο παιδάκι τότε, δίχως να συνειδητοποιεί την ιστορία, που μέσα της ζούσε. "Σας είπαν πόσο κάνει; Είναι σαράντα δύο ΕΥΡΩ" του λέει ευγενικά ο υπάλληλος. "Μπααα... Μου είπαν μόνο, κράτα και κανένα πενηντάρι απάνω σου!" γυρνάει και με κυττάει γελαστός: "Άμα δε γελάσουμε και λίγο δεν γίνεται τίποτε..!"   Χαμογελάω ηλίθια...  Τί να πω που να μην ακουστεί κολοσσιαία βλακεία...  Πως έχω λίγο πάνω απ΄τα μισά του και νιώθω τελειωμένος κάθε φορά που κάπου σ

Να λοιπόν, γιατί πάμε βουρ για εκλογές : Ο Αντωνάκης ο Σαμαράς αποφασίστηκε να είναι ο συνεχιστής του έργου των δανειστών μας για τα επόμενα χρόνια.  Μια χαρά τους πέφτει η τρικομματική κυβέρνηση και κυρίως, δεν υπάρχουν δι έ ξοδοι ψ ήφου σε άλλα κόμματ , και αυτές που υπάρχου ν τις αποδομούν συστηματικά. Τί εννοώ .  Θ εωρώ ότι, ο Αλεξάκης ο Τσίπρας πήρε σαφές μήνυμα:  " Π έταξε απ΄το κόμμα όλα τα αναρχο-αυτονομο-αριστερο-φέρνοντα και τότε θάχεις τη ευακιρία να καθίσεις και συ τον πισινό σου στον πρωθυπουργικό θώκο. Αλλ ιώς , κυβέρνηση με όλους αυτούς μέσα δεν θα δεις ούτε σε πενήντα χρόνια."  "Και πού θα βρώ να μαζέψω ψηφαλάκια; " Απλό: θα δεχτείς στους κόλπους του ΣΥΡΙΖΑ τους ξεκρέμαστους του ΠΑΣΟΚ, όλους αυτούς δηλαδή, που θέλουν να ψηφίσουν κάτι, χωρίς αυτό νάναι συνεργαζόμενο με την επάρατη.  Στο μεταξύ, για να σιγουρέψουμε πως ο κυρ-Αντώνης θα πάρει προβάδισμα, να, δώσε και μια παραδοχή από το ΔΝΤ για λάθος υπολογισμό του τάδε ακαταλαβίστικου