TINOS on the run

Οι Έλληνες έχουμε ένα βασικότατο χαρακτηριστικό:  είμαστε ο λαός που θα ήθελε να είναι κάτι άλλο, κάπου αλλού, κάποιος άλλος , με άλλη παρέα. Είμαστε στην πλατεία της γειτονιάς και πίνουμε το καφεδάκι μας: «Νάμασταν τώρα Βάρκιζα..» Πάμε στην Βάρκιζα: «Νάμασταν τώρα στο νησί...» Πάμε στο νησί: «Νάμασταν τώρα Κουφονήσια, έχεις πάει Κουφονήσια;»  Πάμε Κουφονήσια: «Κάτι φιλαράκια πήγανε Μαλδίβες, μιλάμε εξωτικά τελείως, άλλο πράμα...» Πάμε Μαλδίβες με διακοποδάνειο και γυρνάμε.  Μετά από ένα χρόνο: «Τί να μας πούνε κι’ οι  Μαλδίβες... Κάτουρο η θάλασσα και κάτι τσούχτρες ναααα... Και ούτε ένα φραπεδάκι, ρε κολλητέ σε ολόκληρο νησί !» Πάμε για φαγητό στο ταβερνάκι: «Να σε πάω ‘γω να φας κοψίδι σ’ ένα ταβερνάκι στα Άνω Πετράλωνα...» Πάμε στα Άνω Πετράλωνα: «Έχεις πάει λίμνη Πλαστήρα πούχει ένα μαγαζί και κάνει φοβερό παστό;» Αγοράζουμε αυτοκίνητο: «Είδες το καινούργιο AUDI ;» Παίρνουμε επιτέλους το AUDI : «Έβγαλε η NISSAN ένα καινούργιο SUV , άλλο πράμα...» Σκιαζόμαστε στην παραλία κάτ

 Για κυττάξτε καλά και πείτε στον εαυτό σας τί ακριβώς βλέπετε... Ένας θα πει πως βλέπει πέντε κουκούτσια. Άλλος θα πει πως βλέπει απορρίματα. Ένας τρίτος βλέπει καύσιμη ύλη. Κάποιος θα πεί πως βλέπει ποτό φτιαγμένο από τα πικραμύγδαλα που βρίσκονται μέσα. Και ένας τελευταίος μπορεί να πει πως βλέπει πέντε εν δυνάμει δέντρα... Δίκιο έχουν όλοι, αλλά, κερδίζει εκείνος που βλέπει πιό μακρυά... Και τελικά, δεν έχει σημασία τί είδαμε εμείς όλοι, αλλά, τί θα βλέπανε οι κυβερνήτες τού τόπου τούτου σε πέντε κουκούτσια.  Γιατί, αλλοίμονό μας, βλέπουν ο,τιδήποτε άλλο εκτός από πέντε εν δυνάμει δέντρα... Βλέπουν κάτι που τούς κρατάει το βλέμμα το πολύ για πέντε δευτερόλεπτα.  Δεν υπάρχει παραπέρα σκέψη ή προβληματισμός. Γι΄αυτό ακριβώς, αδυνατούν ή αδιαφορούν εκ των πραγμάτων να δουν ποιό ακριβώς τμήμα της κοινωνίας πλήττεται ανεπανόρθωτα.  Αδυνατούν να μπουν στην θέση των παιδιών που τώρα, αυτήν εδώ την στιγμή, καλούνται να αποφασίσουν πώς θα πο