Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από 2018

Πείτε «γειά» στα Μοναστήρια...

Εικόνα
Κάθε φορά που βλέπω κάτι από το νησί να χάνεται σκέφτομαι εκείνη την φίλη στο πανηγύρι των Αγίων Αναργύρων που με ευγενική αγανάκτηση μού είχε κάνει παρατήρηση για τον υπότιτλο του μπλογκ: " περίπατοι στο νησί που χάνεται". "Δεν χάνεται το νησί" μου έλεγε, "εμείς που είμαστε εδώ το κρατάμε ζωντανό".  Κάναμε μια κουβέντα, προσπάθησα να της εξηγήσω, δεν ξαναβρεθήκαμε. Αυτή εδώ η ανάρτηση ας είναι η απάντηση που της οφείλω από τότε, πριν δέκα περίπου χρόνια. Αγαπητή μου φίλη, Πες "γεια" στα Μοναστήρια...  ...χαιρέτα τα πανέμορφα χαλάσματα,  ...τα ανάγλυφα χρώματα,  ...τους γυμνούς τοίχους,  ...τα αποκαλυμμένα μυστήρια της τέχνης των μαστόρων,  ...τις παράγωνες αυλές,  ...τους αέρινους βόλτους,  ...τα απάνεμα περπατιά,  ...τις γλυκές καμπύλες στον διάκοσμο. Χαιρέτα αυτούς που φύγανε τραβώντας πίσω τους μια πόρτα για τελευταία φορά,  ....αφήνοντας έρημα σπίτια, έρημο

ΚΕΛΛΙΑ - ΚΟΡΗΣ ΠΥΡΓΟΣ

Εικόνα
" Γράφτο ", μου λέει,  " Τι να γράψω του λέω; Την διαδρομή που έκανε καθημερινά η μάνα μου και μετά η θειά μου για να αρμέξουν τα κατσίκια στα Κακόβουλα;" " Ρε γράφτο ", μου λέει, " βάλε και καμιά φωτογραφία, μια χαρά είναι, ποιος περπατάει κει πέρα τώρα πιά εκτός από κανέναν κυνηγό, γράφτο".   Ε, ας το γράψω, είπα κι εγώ. Νοέμβρη μήνα να γράφω για Αυγουστιάτικη βόλτα. Ποιός ενδιαφέρεται... Τέλος πάντων... Ξεκίνησα που λέτε να πάω μέχρι της Κόρης τον Πύργο από τα παλιά μονοπάτια, περπατητό, σιγά σιγά και με καλή οργάνωση, δηλαδή, νερό, δεύτερο μπλουζάκι, καλάμι, νερό, σακίδιο και όλα τα σχετικά (έτσι νόμιζα, δηλαδή). Διάλεξα το μονοπάτι 10 με ένα κόκκινο τετράγωνο δίπλα του, που με πληροφορούσε κάθε φορά που πέρναγα από αυτό το σημείο ότι η απόσταση μέχρι της Κόρης τον Πύργο ήταν δύο ώρες και δεκαπέντε λεπτά.  Μια χαρά, λέω μέσα μου, πόσο πιά να καθυστερήσω (παρακάτω θα δείτε γιατί δεν έπρεπε να καθυστερήσω), πόσες φωτογραφ